Προβλήματα με τους γονείς.
Μόλις έκλεισα τα 30 και μένω ακόμα με τους γονείς μου. Μέχρι πρότινος και με την αδελφή μου η οποία έφυγε για Αγγλία πριν από περίπου 1 χρόνο.
Είμαι σε μία σχέση εδώ και 3 χρόνια, και μακροπρόθεσμα σκεφτόμαστε τον γάμο.
Το πρόβλημά μου όμως είναι οι γονείς μου. Συγκεκριμένα ο πατέρας μου, ο οποίος τα τελευταία 2 χρόνια περίπου έχει υποστεί μια τρελή μετάλλαξη.
Ενώ πάντα ήταν ένας άνθρωπος αρκετά εγωιστής και περίπλοκος σαν χαρακτήρας, τώρα στα 58 του, έχει τρελαθει. Σε ανύποπτο χρόνο είπε στην μητέρα μου ότι δέν θέλει να είναι πιά ζευγάρι (παρόλο που πάντοτε ήταν πολυ αγαπημένοι, όσο και αν καυγάδιζαν), αρχισε να κοιμάται ξαφνικά στον καναπέ, εχει γίνει κολλητός με το κινητο του και το messenger (δύο χρόνια πρίν δεν μπορουσε ουτε λεξη να γραψει σε μηνυμα), και τωρα τελευταία έχει αρχίσει να μην ερχεται το βραδυ καμια φορα καθόλου και να μην μας λεει ουτε που ήταν ούτε που κοιμηθηκε.
Φυσικά, δεν είμαι χαζη, καταλαβαινω οτι καπου εκει παίζει τρελά η πθανότητα μιας εξωσυζυγικής σχέσης, καθ'οτι τα μηνυματα πανε συννεφο και η μητερα μου έχει δει μέχρι και βιντεο-κλήση να χτυπάει στο κινητο του πατέρα μου στις 12 το βράδυ απο μια γυναίκα.
Όταν του ζήτησε το λόγο, τότε που συνέβη το περιστατικό με την βιντεο-κληση, φυσικά ο πατέρας μου δεν παραδέχτηκε τιποτα και μάλιστα αρνούταν να απαντήσει στην μητέρα μου για το ποια είναι αυτή η κυρία που τον παίρνει στις 12 τα μεσανυχτα.
Το θέμα μου είναι ότι κατ'αρχην έχω αρχίσει και τον σιχαινομαι σιγα σιγα με όλα αυτα που κάνει, αλλα συγχρόνως τον αγαπώ κιολας γιατι είναι πατέρας μου.
Κατα δεύτερον, σκέφτομαι πάρα πολύ την μητέρα μου, η οποία για να επιβιώσει την όλη κατάσταση και να μην τρελαθεί που τωρα στα γεράματα ο άντρας της την παραμελλεί και δέν την θέλει πια, το έχει ρίξει στην αυτοβελτίωση και στους διαλογισμούς. Η ίδια υποστηρίζει ότι δεν προκειται να τον χωρίσει ποτέ γιατί τον αγαπάει, και ξέρω οτι όσο χαζο και αν ακουγεται το εννοεί απόλυτα.
Όμως όσον αφορά την μητέρα μου, όντας άνεργη και κοντά στα 60 δεν έχει κανενα δικο της εισόδημα ούτε περιουσιακό στοιχείο, οπότε και να ήθελε να πάρει διαζύγιο δεν θα μπορούσε έτσι και αλλιώς.
Εγώ προσωπικά θέλω να ξέρω πως οι γονείς μου, αλλά ιδιαίτερα η μητέρα μου που έχει κάνει και τις περισσότερες θυσίες για αυτή την οικογένεια, είναι καλά, και ανησυχώ για το τί θα απογίνει η μαμα όταν εγώ φύγω απο το σπίτι.
Να σημειωθεί οτι παρ'ολο που ο πατέρας μου έχει αυτη τη συμπεριφορά δεν εχει μιλησει ΠΟΤΕ για διαζύγιο.
Είμαι σε αδιέξοδο, δεν ξέρω τι να κάνω για να βοηθήσω την κατασταση... περισσοτεερο την μητέρα μου δηλαδη.
Το πιο λογικό είναι πάρω απαντήσεις του τύπου:
"Φταιει και η μητέρα σου που ανέχεται την κατάσταση"
"Εσύ δεν μπορεις να κάνεις τίποτα γιατί οι γονείς σου εχουν κάνει τις επιλογές τους, προχώρα τη ζωή σου και ασ'τους, μεγάλα παιδιά είναι"
"Ο πατέρας σου εχει βολευτει με αυτη την κατασταση γιατι η μητέρα σου του το επιτρεπει" κλπ, κλπ...
Ελπίζω όμως όσοι διαβάσουν την δημοσίευση να λάβουν υπ'οψιν τα συναισθηματα και τον διχασμο μου , καθώς και την απόγνωση μου για την κατάσταση, γιατι πραγματικά όλο αυτο με κρατάει πίσω, και η ανησυχία για την μητέρα μου και το οτι δεν θέλω να μείνει μόνη της τώρα που μεγαλώνει, δεν με αφήνουν να προχωρήσω στην ζωή μου. γονε