Προβλήματα με τους γονείς.

Μόλις έκλεισα τα 30 και μένω ακόμα με τους γονείς μου. Μέχρι πρότινος και με την αδελφή μου η οποία έφυγε για Αγγλία πριν από περίπου 1 χρόνο.
Είμαι σε μία σχέση εδώ και 3 χρόνια, και μακροπρόθεσμα σκεφτόμαστε τον γάμο.
Το πρόβλημά μου όμως είναι οι γονείς μου. Συγκεκριμένα ο πατέρας μου, ο οποίος τα τελευταία 2 χρόνια περίπου έχει υποστεί μια τρελή μετάλλαξη.
Ενώ πάντα ήταν ένας άνθρωπος αρκετά εγωιστής και περίπλοκος σαν χαρακτήρας, τώρα στα 58 του, έχει τρελαθει. Σε ανύποπτο χρόνο είπε στην μητέρα μου ότι δέν θέλει να είναι πιά ζευγάρι (παρόλο που πάντοτε ήταν πολυ αγαπημένοι, όσο και αν καυγάδιζαν), αρχισε να κοιμάται ξαφνικά στον καναπέ, εχει γίνει κολλητός με το κινητο του και το messenger (δύο χρόνια πρίν δεν μπορουσε ουτε λεξη να γραψει σε μηνυμα), και τωρα τελευταία έχει αρχίσει να μην ερχεται το βραδυ καμια φορα καθόλου και να μην μας λεει ουτε που ήταν ούτε που κοιμηθηκε.
Φυσικά, δεν είμαι χαζη, καταλαβαινω οτι καπου εκει παίζει τρελά η πθανότητα μιας εξωσυζυγικής σχέσης, καθ'οτι τα μηνυματα πανε συννεφο και η μητερα μου έχει δει μέχρι και βιντεο-κλήση να χτυπάει στο κινητο του πατέρα μου στις 12 το βράδυ απο μια γυναίκα.
Όταν του ζήτησε το λόγο, τότε που συνέβη το περιστατικό με την βιντεο-κληση, φυσικά ο πατέρας μου δεν παραδέχτηκε τιποτα και μάλιστα αρνούταν να απαντήσει στην μητέρα μου για το ποια είναι αυτή η κυρία που τον παίρνει στις 12 τα μεσανυχτα.
Το θέμα μου είναι ότι κατ'αρχην έχω αρχίσει και τον σιχαινομαι σιγα σιγα με όλα αυτα που κάνει, αλλα συγχρόνως τον αγαπώ κιολας γιατι είναι πατέρας μου.
Κατα δεύτερον, σκέφτομαι πάρα πολύ την μητέρα μου, η οποία για να επιβιώσει την όλη κατάσταση και να μην τρελαθεί που τωρα στα γεράματα ο άντρας της την παραμελλεί και δέν την θέλει πια, το έχει ρίξει στην αυτοβελτίωση και στους διαλογισμούς. Η ίδια υποστηρίζει ότι δεν προκειται να τον χωρίσει ποτέ γιατί τον αγαπάει, και ξέρω οτι όσο χαζο και αν ακουγεται το εννοεί απόλυτα.
Όμως όσον αφορά την μητέρα μου, όντας άνεργη και κοντά στα 60 δεν έχει κανενα δικο της εισόδημα ούτε περιουσιακό στοιχείο, οπότε και να ήθελε να πάρει διαζύγιο δεν θα μπορούσε έτσι και αλλιώς.
Εγώ προσωπικά θέλω να ξέρω πως οι γονείς μου, αλλά ιδιαίτερα η μητέρα μου που έχει κάνει και τις περισσότερες θυσίες για αυτή την οικογένεια, είναι καλά, και ανησυχώ για το τί θα απογίνει η μαμα όταν εγώ φύγω απο το σπίτι.
Να σημειωθεί οτι παρ'ολο που ο πατέρας μου έχει αυτη τη συμπεριφορά δεν εχει μιλησει ΠΟΤΕ για διαζύγιο.
Είμαι σε αδιέξοδο, δεν ξέρω τι να κάνω για να βοηθήσω την κατασταση... περισσοτεερο την μητέρα μου δηλαδη.
Το πιο λογικό είναι πάρω απαντήσεις του τύπου:
"Φταιει και η μητέρα σου που ανέχεται την κατάσταση"
"Εσύ δεν μπορεις να κάνεις τίποτα γιατί οι γονείς σου εχουν κάνει τις επιλογές τους, προχώρα τη ζωή σου και ασ'τους, μεγάλα παιδιά είναι"
"Ο πατέρας σου εχει βολευτει με αυτη την κατασταση γιατι η μητέρα σου του το επιτρεπει" κλπ, κλπ...
Ελπίζω όμως όσοι διαβάσουν την δημοσίευση να λάβουν υπ'οψιν τα συναισθηματα και τον διχασμο μου , καθώς και την απόγνωση μου για την κατάσταση, γιατι πραγματικά όλο αυτο με κρατάει πίσω, και η ανησυχία για την μητέρα μου και το οτι δεν θέλω να μείνει μόνη της τώρα που μεγαλώνει, δεν με αφήνουν να προχωρήσω στην ζωή μου. γονε

Μην παντρευτεισ ποτε ο γαμοσ ειναι μια βλακεια

Quote:

---

Originally Posted by Mimita19

Μόλις έκλεισα τα 30 και μένω ακόμα με τους γονείς μου. Μέχρι πρότινος και με την αδελφή μου η οποία έφυγε για Αγγλία πριν από περίπου 1 χρόνο.
Είμαι σε μία σχέση εδώ και 3 χρόνια, και μακροπρόθεσμα σκεφτόμαστε τον γάμο.
Το πρόβλημά μου όμως είναι οι γονείς μου. Συγκεκριμένα ο πατέρας μου, ο οποίος τα τελευταία 2 χρόνια περίπου έχει υποστεί μια τρελή μετάλλαξη.
Ενώ πάντα ήταν ένας άνθρωπος αρκετά εγωιστής και περίπλοκος σαν χαρακτήρας, τώρα στα 58 του, έχει τρελαθει. Σε ανύποπτο χρόνο είπε στην μητέρα μου ότι δέν θέλει να είναι πιά ζευγάρι (παρόλο που πάντοτε ήταν πολυ αγαπημένοι, όσο και αν καυγάδιζαν), αρχισε να κοιμάται ξαφνικά στον καναπέ, εχει γίνει κολλητός με το κινητο του και το messenger (δύο χρόνια πρίν δεν μπορουσε ουτε λεξη να γραψει σε μηνυμα), και τωρα τελευταία έχει αρχίσει να μην ερχεται το βραδυ καμια φορα καθόλου και να μην μας λεει ουτε που ήταν ούτε που κοιμηθηκε.
Φυσικά, δεν είμαι χαζη, καταλαβαινω οτι καπου εκει παίζει τρελά η πθανότητα μιας εξωσυζυγικής σχέσης, καθ'οτι τα μηνυματα πανε συννεφο και η μητερα μου έχει δει μέχρι και βιντεο-κλήση να χτυπάει στο κινητο του πατέρα μου στις 12 το βράδυ απο μια γυναίκα.
Όταν του ζήτησε το λόγο, τότε που συνέβη το περιστατικό με την βιντεο-κληση, φυσικά ο πατέρας μου δεν παραδέχτηκε τιποτα και μάλιστα αρνούταν να απαντήσει στην μητέρα μου για το ποια είναι αυτή η κυρία που τον παίρνει στις 12 τα μεσανυχτα.
Το θέμα μου είναι ότι κατ'αρχην έχω αρχίσει και τον σιχαινομαι σιγα σιγα με όλα αυτα που κάνει, αλλα συγχρόνως τον αγαπώ κιολας γιατι είναι πατέρας μου.
Κατα δεύτερον, σκέφτομαι πάρα πολύ την μητέρα μου, η οποία για να επιβιώσει την όλη κατάσταση και να μην τρελαθεί που τωρα στα γεράματα ο άντρας της την παραμελλεί και δέν την θέλει πια, το έχει ρίξει στην αυτοβελτίωση και στους διαλογισμούς. Η ίδια υποστηρίζει ότι δεν προκειται να τον χωρίσει ποτέ γιατί τον αγαπάει, και ξέρω οτι όσο χαζο και αν ακουγεται το εννοεί απόλυτα.
Όμως όσον αφορά την μητέρα μου, όντας άνεργη και κοντά στα 60 δεν έχει κανενα δικο της εισόδημα ούτε περιουσιακό στοιχείο, οπότε και να ήθελε να πάρει διαζύγιο δεν θα μπορούσε έτσι και αλλιώς.
Εγώ προσωπικά θέλω να ξέρω πως οι γονείς μου, αλλά ιδιαίτερα η μητέρα μου που έχει κάνει και τις περισσότερες θυσίες για αυτή την οικογένεια, είναι καλά, και ανησυχώ για το τί θα απογίνει η μαμα όταν εγώ φύγω απο το σπίτι.
Να σημειωθεί οτι παρ'ολο που ο πατέρας μου έχει αυτη τη συμπεριφορά δεν εχει μιλησει ΠΟΤΕ για διαζύγιο.
Είμαι σε αδιέξοδο, δεν ξέρω τι να κάνω για να βοηθήσω την κατασταση... περισσοτεερο την μητέρα μου δηλαδη.
Το πιο λογικό είναι πάρω απαντήσεις του τύπου:
"Φταιει και η μητέρα σου που ανέχεται την κατάσταση"
"Εσύ δεν μπορεις να κάνεις τίποτα γιατί οι γονείς σου εχουν κάνει τις επιλογές τους, προχώρα τη ζωή σου και ασ'τους, μεγάλα παιδιά είναι"
"Ο πατέρας σου εχει βολευτει με αυτη την κατασταση γιατι η μητέρα σου του το επιτρεπει" κλπ, κλπ...
Ελπίζω όμως όσοι διαβάσουν την δημοσίευση να λάβουν υπ'οψιν τα συναισθηματα και τον διχασμο μου , καθώς και την απόγνωση μου για την κατάσταση, γιατι πραγματικά όλο αυτο με κρατάει πίσω, και η ανησυχία για την μητέρα μου και το οτι δεν θέλω να μείνει μόνη της τώρα που μεγαλώνει, δεν με αφήνουν να προχωρήσω στην ζωή μου. γονε

---

Εσυ δουλευεις; Τι εισαι διατεθειμενη να θυσιασεις για νσ ειναι καλα η μανα σου; Την σχεση σου την θυσιαζεις σε περιπτωση που ο πατερας σου χωρισει ωστε να μεινεις μαζι της;

νομιζω πως αισθανεται οτι περνανε τα χρονια μεγαλωνοντας και ψαχνει να κανει διαφορα για να λεει στον εαυτο του οτι ακομα ειναι μικρος οτι περνα η μπογια του και τετοια.ουσιαστικα παιζει αλλα να ξερεις οτι τον γαμο του δεν θελει να τον χαλασει γιατι δυσκολα το κανει ενας αντρας ειδικα μετα τοσα χρονια. νομιζω οτι πρεπει να τους πιεσεις με καποιον τροπο να κανουν πραγματα μαζι, οπως μια βολτα για καφε ως ζευγαρι,μια εξοδο το σαβατοκυριακο παντα μαζι οι δυο τους, μια εκδρομη και τετοια.
μην νομιζεις οτι αυτες που βρισκει αν το κανει βεβαια ειναι τιποτα σεξουαλικες κτλ λεφτα του τρωνε για σεξ διαφορες βιζιτες απο το μπαντου η κανει σεξ με διαζευγμενες κτλ αλλα ουσιαστικα δεν κανει τιποτα περισσοτερο απο οτι μπορει να κανει με την μαμα σου. μια εξοδο για καφε, ενα σεξ ισως, κτλ κτλ πραγματα που μπορει ισως εαν βοηθησεις να τα κανει και με αυτην.

Καλησπέρα,

Θέλω να σου πω ότι ταυτίζομαι χίλια τα εκατό μαζί σου. για διαφορετικούς λόγους. Δεν θα σου πω τίποτα από αυτά που είπες, άλλωστε τα ξέρεις ήδη και από ότι κατάλαβα στη σημείο που είσαι δεν ψάχνεις το ποιος ή τι φταίει αλλά ψάχνεις να δεις τι θα κάνεις. Το ιδανικό είναι να βρεις μια ισορροπία σε όλο αυτό. Για να μπορέσεις να βοηθήσεις τη μητέρα σου πρέπει πρώτα απ'όλα να είσαι εσύ καλά. Εσύ θα είσαι καλά μόνο αν προχωράς και κάνεις πράγματα στη ζωή σου. Άλλωστε δεν σημαίνει ότι αν προχωρήσεις θα ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου όπως και να πάνε τα πράγματα με τους γονείς σου. Δεν ξέρω πως το έχεις στο μυαλό σου;

Καλά, ότι περνάει κρίση ηλικίας αυτό ειναι σίγουρο, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι την περνάνε και δεν κάνουν τέτοια. Πλέον δεν ξέρω πως να φερθώ ούτε στον ίδιο.... Θέλω πολύ να του σπάσω κάτι στο κεφάλι και απορώ πως η μητέρα μου δεν το έχει κάνει ακόμα αλλά δεν θέλω να πάθει και κακό. Κάθε φορά που κάθομαι να μιλήσω μαζί του έστω και για κάτι άσχετο μου έρχεται να κλαψω, γιατί είναι λες και αυτό το άτομο κάπου το ξέρω αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ξένος πια... Πολλές φορές προσπαθω να προτείνω τέτοια πράγματα (βόλτες, ταξίδια κλπ κλπ ) αλλα έτσι και αλλιώς χαμένο πάει αφού ο πατέρας μου είναι γενικά αδιάφορος. Οποία και να είναι αυτή με την οποία νταραβεριζεται (που νομίζω ξέρω ποια ειναι αν και δεν την γνωρίζω προσωπικά) πραγματικά δεν ξέρω τι πλύση εγκεφάλου μπορεί να του έχει κάνει. Ξέρω, είναι τυπικό να τα ρίχνουμε πάντα στην άλλη, αλλά φταίει και αυτη, πόσο μαλλον όταν ξέρει, γιατί το ξέρει σίγουρα, ότι ο πατέρας μου είναι παντρεμένος. Δεν ξέρω πόση επιρροή του ασκεί και ξέρω πως αν έστω προσπαθησω να έρθω σε επαφή μαζί της και το μάθει ο πατέρας μου, θα γίνει ο 3ος παγκόσμιος και τα πράγματα θα καταλήξουν μάλλον χειρότερα. Πραγματικό αδιέξοδο. Πάντως ευχαριστώ ειλικρινά που αφιέρωσες τον χρονο για να απαντήσεις.!

Το χειρότερο είναι ότι κάθε φορά που πάω να κάνω κάτι για τον εαυτό μου πάντα.σαν σατανικη σύμπτωση κάτι θα προκύψει με τους γονείς μου και θα μου κόψει τα φτερά.... όπως τώρα ας πούμε.... Αποφάσισα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μετά από πολλά χρόνια αναμονής και οικονομικής δυσχέρειας να βγάλω αυτό το δίπλωμα οδήγησης, σαν μια κίνηση χειραφέτησης... Και τέλος της άλλης εβδομάδας δίνω τα σήματα και αντί να διαβάζω ψάχνω να βρω που ήταν ο πατέρας μου χθες το βράδυ.... Όποτε πάνε περίπατο και οι ισορροπίες και όλα.... Για να μην μιλήσω και για τη σχέση μου με τον φίλο μου που κάθε φορά που βλεπομαστε θα καταλήξω να κλαίω από στεναχώρια για αυτά που ζω στο σπίτι μου.

Quote:

---

Originally Posted by Mimita19

Το χειρότερο είναι ότι κάθε φορά που πάω να κάνω κάτι για τον εαυτό μου πάντα.σαν σατανικη σύμπτωση κάτι θα προκύψει με τους γονείς μου και θα μου κόψει τα φτερά.... όπως τώρα ας πούμε.... Αποφάσισα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μετά από πολλά χρόνια αναμονής και οικονομικής δυσχέρειας να βγάλω αυτό το δίπλωμα οδήγησης, σαν μια κίνηση χειραφέτησης... Και τέλος της άλλης εβδομάδας δίνω τα σήματα και αντί να διαβάζω ψάχνω να βρω που ήταν ο πατέρας μου χθες το βράδυ.... Όποτε πάνε περίπατο και οι ισορροπίες και όλα.... Για να μην μιλήσω και για τη σχέση μου με τον φίλο μου που κάθε φορά που βλεπομαστε θα καταλήξω να κλαίω από στεναχώρια για αυτά που ζω στο σπίτι μου.

---

Σε παρακαλώ πολύ... μην το κάνεις αυτό...το έκανα και μετάνιωσα όσο δεν πάει... Θα μου πεις και ο άλλος είναι ο άνθρωπος μου, θα ζήσουμε μαζί δεν πρέπει να με στηρίζει; δεν πρέπει να ξέρει; Αν δεν μοιραστώ μαζί του τις σκέψεις μου τότε με ποιον;
Επειδή χάλασα πάααρα πολλές ωραίες στιγμές με το να κλάιω από στεναχώρια ή να μου βγαίνουν σε νεύρα λόγω των οικογενειακών θεμάτων, και τώρα το μετανιώνω, σε παρακαλώ βρες τον τρόπο να το χειρίζεσαι... Μη κάνεις αυτό το λάθος.Και να σου πω και κάτι; Είσαι το παιδί τους όχι ο γονέας τους.. Ας το χειριστούν μόνοι τους... Πες την γνώμη σου, προσπάθησε αλλά με με όριο.

Quote:

---

Μόλις έκλεισα τα 30 και μένω ακόμα με τους γονείς μου. Μέχρι πρότινος και με την αδελφή μου η οποία έφυγε για Αγγλία πριν από περίπου 1 χρόνο.
Είμαι σε μία σχέση εδώ και 3 χρόνια, και μακροπρόθεσμα σκεφτόμαστε τον γάμο.
Το πρόβλημά μου όμως είναι οι γονείς μου.

---

Καταλαβαίνεις ότι το μικρότερο πρόβλημα είναι οι γονείς σου, έτσι;

Όπως είπα και σε μια άλλη απάντηση μου, το προβλημα μου είναι ότι δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει ο πατέρας μου και τι πλύση εγκεφάλου μπορεί να έχει υποστεί. Τώρα θα μου πεις, μικρό παιδί είναι? Θα αφήσει κάποια να του κάνει πλύση εγκεφάλου? Όχι άλλα όταν έχεις κάποια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση η περνάς μια κρίση ηλικίας λογικά γίνεσαι και ευάλωτος. Όποτε εμένα ποιος μου λέει πως μια μέρα έτσι καλά καθούμενα δεν θα τα μαζέψει και θα φύγει? Κούφια η ώρα, αλλά αν συμβεί αυτό τότε τι κάνουμε? Εγώ και η μαμα δηλαδή. Πανε περίπατο και τα σχέδια μου για το μέλλον και το να αρχίσω την δική μου ζωή και όλα.... Θα πρέπει να υποστηρίζω την μητέρα μου. Βεβαίως όλα αυτά είναι απλές υποθέσεις αλλά δεν παύουν να με βασανίζουν τα αν και τα τι κάνουμε τώρα.

Καλή μου, αν είχες δική σου ζωή ξέχωρη όπως οι 30αρηδες στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, δεν θα καθόσουν να τα λες αυτά. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις τους άλλους να κάνουν αυτό που θεωρείς εσύ πρέπον κι όχι αυτό που θέλουν σαν ενήλικες επειδή εσύ δεν το εγκρίνεις, πως να το κάνουμε; Τσάμπα σκας για κάτι που δεν είναι στο χέρι σου. Κοίτα αυτά που είναι και που αφορούν εσένα.

Άλλο υποστήριξη παράλληλα με τη δική μας ζωή κι άλλο φορτωνόμαστε τη μητέρα μας στην πλάτη, τι δεν καταλαβαίνεις; Άλλα πράγματα θα έπρεπε να σε απασχολούν αυτή τη στιγμή.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλή μου, αν είχες δική σου ζωή ξέχωρη όπως οι 30αρηδες στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, δεν θα καθόσουν να τα λες αυτά. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις τους άλλους να κάνουν αυτό που θεωρείς εσύ πρέπον κι όχι αυτό που θέλουν σαν ενήλικες επειδή εσύ δεν το εγκρίνεις, πως να το κάνουμε; Τσάμπα σκας για κάτι που δεν είναι στο χέρι σου. Κοίτα αυτά που είναι και που αφορούν εσένα.

Άλλο υποστήριξη παράλληλα με τη δική μας ζωή κι άλλο φορτωνόμαστε τη μητέρα μας στην πλάτη, τι δεν καταλαβαίνεις; Άλλα πράγματα θα έπρεπε να σε απασχολούν αυτή τη στιγμή.

---

Και τι θα κανει Σονια θα ειναι τραλαλα τραλαλο με τη ζωή της και η μανα της θα ειναι αστεγη; Δεν γινεται αυτό οταν αγαπας τον ανθρωπο σου.... ναι θυσιαζεις τη ζωη σου αλλιως θα ζεις παντα με τυψεις

Όχι, δεν είναι έτσι. Βρίσκεις μία μέση λύση. Άλλωστε μιλάμε για πολύ υποθετικά σενάρια. Η ίδια η γυναίκα λέει ότι δεν θέλει να χωρίσει και ο ίδιος ο άντρας δεν έχει δώσει τέτοια δείγματα γραφής. Όταν και εάν φτάσουν σε αυτό το σημείο, το κοιτάει . Στο μεταξύ δεν μπορεί να βάζει σε παύση τη δική της ζωή.

Βασικά, Sonia, και με συγχωρείς για τον τόνο μου, αλλά ο καθένας τα προβλήματα τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Συγγνώμη που με τον βασικό μισθό που παίρνω από την δουλειά μου δεν έχω καταφέρει ακόμα να φτάσω στο σημείο να συντηρώ το δικο μου νοικοκυριό. Έχεις δίκιο, είμαι η μοναδική τέτοια περίπτωση στην Ελλάδα και θα έπρεπε να ντρέπομαι...! Επισης, έχεις δίκιο, έπρεπε ήδη μετά από 3 χρόνια σχέσης να έχουμε παντρευτεί, να έχουμε και 4 παιδιά και να ζούμε ευτυχισμένοι όλοι μαζί σε μια κούτα κάτω από καμία γέφυρα. Δεν ξέρω ποια είναι η δική σου πραγματικότητα αλλά προσωπικά παλευω με ότι διαθέτω να φτιάξω τη ζωή μου, και ταυτόχρονα να νοιάζομαι και για τους δικους μου ανθρωπους. Δεν νομίζω ότι είναι παράλογο το να θεωρώ προβλημα τι θα απογινουν οι γονείς μου όταν θα φύγω από το σπίτι εγώ.... Με όλο το σεβασμό, και ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις στο θέμα που άνοιξα, αλλά, ψάχνω λύσεις, όχι κριτική.

Δεν είπα καθόλου αυτό, είπα ακριβώς ότι πιο πολύ αυτά που αφορούν άμεσα εσένα θα έπρεπε να σε απασχολούν και αν δίνεις προτεραιότητα στους γονείς πάνε κι άλλο πίσω. Ούτε είναι κριτική να σου λέω ότι σε αυτό που ρωτάς λύσεις εσύ δεν μπορείς να δώσεις, θα έρθει από τους γονείς σου. Όταν κάτι δεν έχει λύση, δεν εξαρτάται από εσένα όσο κι αν σε στεναχωρεί, δίνεις βάση σε αυτά που μπορείς να βρεις λύσεις, όσο σκληρό κι αν ακούγεται.