Το υποσυνειδητο εχει παντα δικιο;

Σημερα, κολλησα μια τσιχλα για λιγο, στην βιβλιοθηκη μου. Ανησυχω, γιατι πριν μερες, οταν ημουν στο γραφειο μου, θυμηθηκα οτι ελιχα ενα χουσουρι να κολλαω τσιχλες. Αμεσως,αυτο συνοδευτηκε με αρνητικο συνασθημα οτι μπορει να ειχα κανει πριν το ocd υποσχεση να μην κολλαω τσιχλες. Δεν θυμαμαι τιποτα τετοιο απλα μου ηρθε σαν bad feeling. Ανησυχώ, μηπως εκανα καποια υποσχεση πριν χρονια, πριν το ocd, να μην κολλαω τσιχλες. Ανησυχω γιατι καπως ειχα ξεπερασει το προβλημα μου, με τη σκεψη "ειμαι αρρωστος, ειναι υποσχεσεις του ocd" τωρα, αγχωνομαο για μια πιθανη υποσχεση που δεν θυμαμαι και ισως να ηταν πριν εμφανιστει το ocd. ολη αυτη η καινουργια ανησυχια προηλθε επειδη προσφατα, οταν ημουν στο γραφειο, θυμηθηκα τις τσιχλες που κολλαγα καποτε και μου ηρθε ενα αρνητικο συναισθημα, σαν να ειχα κανει υποσχεση που δεν θυμαμαι. μαλλον δεν εκανα αλλα γιατι αισθανθηκα ετσι; ειναι λες και θυμαται κατι το υποσυνειδητο μου που εγω δεν το θυμαμαι.

Θέλεις να εξηγήσεις λίγο καλύτερα τι εννοείς με τον όρο "υπόσχεση" ; Πως το έχεις στο μυαλό σου; Διότι το διαχωρίζεις από την OCD, ωστόσο εγώ το βλέπω ακριβώς το ίδιο πράγμα.

θυμαμαι οτι το θεμα με τις υποσχεσεις ξεκινησε λογω του ocd. για καποιο λογο ομως, οταν ημουν στο γραφειο το οποιο το βλεπω μονο πασχα-Χριστούγεννα γιατι μονο τοτε ειμαι στο πατρικό μου σπιτι, το υποσυνειδητο μου αρχισε να με προειδοποιε για τις τσιχλες που κολλαγα πριν χρονια. απλα, ενα αρνητικο συναιθσημα χωρις να θυμαμαι τιποτα. οποτε, αν εχει δικιο, μιλαμε για υποσχεση πριν εμφανιστει το ocd, μιας και θυμαμαι ολες αυτες τις "υποσχεσεις" απο τοτε που εμφανιστηκε. αρα, για να μην θυμαμαι αυτο που μου λεει το υποσυνειδητο, παει να πει οτι ηταν κατι πριν εμφανιστει το ocd. βεβαια, δεν θυμαμαι τιποτα και οι πιθανοτητες να εκανα καποια υποσχεση ειναι ουτε 20% αλλα για καποιο λογο, με το που θυμηθηκα το χουσουρι με τις τσιχλες, αρχισα να εχω ενα αρνητικο συναισθημα. σαν κατι που δεν θυμαμαι, αλλσ το θυμαται το υποσυνειδητο μου.

Όχι. Βάλε κάτω τη λογική σου και παλούκωσέ του τον αδόξαστο! Και όσο τα ψάχνεις και τα συζητάς κολλάς χειρότερα.

Δεν είμαι ειδικός και δεν ξέρω να στο εξηγήσω καλά, μπορεί να πω και κάτι που δεν είναι απόλυτα ακριβές. Ωστόσο, μία ιεροτελεστία είναι μία προσπάθεια να καθορίσεις το μέλλον και να ελέγξεις αστάθμητους παράγοντες. Π.χ. πρέπει να πλύνω 4 φορές τα χέρια μου το πρωί, αλλιώς η μέρα θα πάει στραβά. Μία υπόσχεση είναι το ίδιο πράγμα με άλλο πρόσωπο, π.χ. υποσχέθηκα ότι δεν θα κολλήσω τσίχλες κάτω από το γραφείο κι αν τηρήσω την υπόσχεση θα πάνε τα πράγματα καλά στη ζωή μου, αλλιώς ως αντιστάθμισμα θα έχω το φόβο κάποιας τιμωρίας. Μείγμα ενοχικότητας, ανασφάλειας και τάσης για έλεγχο στα πάντα.

Όσο πιο πολύ σκεφτόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, τόσο αποτυπώνεται αυτό όχι μόνο στην ψυχοσύνθεσή μας, αλλά ακόμα και στους νευρώνες του εγκεφάλου και στη χημεία του οργανισμού. Μπορεί ήδη εκ γενετής να είχε ο οργανισμός μία τάση να παράγει τέτοιες σκέψεις, μπορεί και όχι. Μπορεί όλα αυτά να ξεκινήσαν έντονα από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός στην παιδική σου ηλικία, ή από περισσότερα βιώματα. Όσο τα βιώματά και οι σκέψεις σου σε οδηγούν εκεί, τόσο ο εγκέφαλος οργανώνεται έτσι και τόσο αναπαράγει πάλι τέτοια μοτίβα σκέψεων και μπαίνεις σε φαύλο κύκλο. Η κότα έκανε το αβγό, ή το αβγό την κότα; Δεν έχει σημασία.
Ένας ψυχίατρος θα κοιτάξει κυρίως το χημικό/οργανικό κομμάτι, ένας ψυχολόγος το άυλο, το σκεπτικό σου. Βλέποντας και τους δύο και το θέμα ολιστικά, σιγά σιγά με προσπάθεια θα απαλλαγείς από αυτές τις σκέψεις και πρακτικές. Πρέπει να το πάρεις απόφαση να κάνεις κάτι όμως. Βλέπεις ότι από μόνος σου δεν σε βοηθάς, συνεχώς προβληματίζεσαι για αστεία πράγματα, ενώ το πρόβλημα έχει πολύ βαθύτερες ρίζες.

abcdefgddf

οταν εχεις εργασια, σε απασχολουν εξισου αυτες οι σκεψεις;

ιδια ερωτηση που μου κανε και ο ιατρος. οχι. γιατι κανω μια ονειρικη δουλεια που τα ξεχναω ολα. αν και αυτη την περιοδο σταματησα κυριως λογω καλοκαιριου

Quote:

---

Originally Posted by Erudinam

ιδια ερωτηση που μου κανε και ο ιατρος. οχι. γιατι κανω μια ονειρικη δουλεια που τα ξεχναω ολα. αν και αυτη την περιοδο σταματησα κυριως λογω καλοκαιριου

---

Επιτρέπεται να ρωτήσω τι δουλειά; Στις μέρες μας είναι το καλύτερο να κάνεις αυτό που σου αρέσει!

βιοποριζομαι ως εισοδηματίας οπότε είχα την ευκαιρία να δουλέψω ως ηθοποιος.

Quote:

---

Originally Posted by Erudinam

ιδια ερωτηση που μου κανε και ο ιατρος. οχι. γιατι κανω μια ονειρικη δουλεια που τα ξεχναω ολα. αν και αυτη την περιοδο σταματησα κυριως λογω καλοκαιριου

---

και λογω κορονοιου.... δεν ειναι μονο η ονειρικη δουλεια, αλλα και το αγχος που σου προκαλει αυτη η αβεβαιοτητα και η απομακρυνση απο την δουλεια σου.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

\

Όσο πιο πολύ σκεφτόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, τόσο αποτυπώνεται αυτό όχι μόνο στην ψυχοσύνθεσή μας, αλλά ακόμα και στους νευρώνες του εγκεφάλου και στη χημεία του οργανισμού. Μπορεί ήδη εκ γενετής να είχε ο οργανισμός μία τάση να παράγει τέτοιες σκέψεις, μπορεί και όχι. Μπορεί όλα αυτά να ξεκινήσαν έντονα από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός στην παιδική σου ηλικία, ή από περισσότερα βιώματα. Όσο τα βιώματά και οι σκέψεις σου σε οδηγούν εκεί, τόσο ο εγκέφαλος οργανώνεται έτσι και τόσο αναπαράγει πάλι τέτοια μοτίβα σκέψεων και μπαίνεις σε φαύλο κύκλο. Η κότα έκανε το αβγό, ή το αβγό την κότα; Δεν έχει σημασία.
Ένας ψυχίατρος θα κοιτάξει κυρίως το χημικό/οργανικό κομμάτι, ένας ψυχολόγος το άυλο, το σκεπτικό σου. Βλέποντας και τους δύο και το θέμα ολιστικά, σιγά σιγά με προσπάθεια θα απαλλαγείς από αυτές τις σκέψεις και πρακτικές. Πρέπει να το πάρεις απόφαση να κάνεις κάτι όμως. Βλέπεις ότι από μόνος σου δεν σε βοηθάς, συνεχώς προβληματίζεσαι για αστεία πράγματα, ενώ το πρόβλημα έχει πολύ βαθύτερες ρίζες.

---

Ο τρόπος σκέψης έχει τις απαρχές του στην παιδική ηλικία. Η μεθοδολογία σκέψης είναι αυτή που καλλιεργήθηκε και ενσωματώθηκε στο νου σου τότε και δεν αλλάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Στο επέκεινα, όλα τα νέα δεδομένα απλά προσαρμόζονται σ αυτή τη γνώριμη μεθοδολογία σκέψης. Μπορεί να πέρασες από πανεπιστήμια, φιλίες, σχεσεις, εργασία, κλπ, όλα αυτα θα τα χειρίζεσαι με εκείνο το ήδη μορφοποιημένο πλαίσιο σκέψης στο οποίο απλά θα αλλάζουν ή προστίθενται κάποιες δευτερεύουσες παράμετροι με βάση αυτούς τους χώρους απ τους οποίους πέρασες και περνάς, οι οποίες όμως παράμετροι δεν θα μεταβάλλουν αυτό το ήδη μορφοποιηθέν πλαίσιο της σκέψης. Το υποσυνείδητο μπορεί να ναι κάτι άλλο. Αυτό για το οποίο μιλάμε εγώ πιστεύω πως είναι το συνειδητό κομμάτι του νου.

Όσα φάρμακα και να πάρεις αυτό το μοτίβο σκέψης δεν αλλάζει, διότι τα φάρμακα έχουν να κάνουν με τις ορμόνες, το χημικό κομμάτι, ασχέτως αν το χημικό κομμάτι το ξυπνάει η αντίκριση των βιωμάτων μεσα από τον τρόπο σκέψης. Θα πρέπει, συνήθως με τη βοήθεια ψυχοθεραπευτή, να κάνεις νοητική εργασία, η οποία θα αφορά να εκπαιδεύσεις το νου, για να τον επαναπρογραμματίσεις θέτοντας τον υπό νέα μεθοδολογία σκέψης και δεν είναι εύκολο να το πετύχεις. Ο καθηγητής Λιαντίνης για το θέμα αυτό είχε πει χαρακτηριστικά ότι θα "πρέπει να γδαρεί ο νους".

η αληθεια ειναι πολλες φορες, αμφισβητησα την μνημη μου. πχ υπηρχαν πολλες περιστασεις που με έκανε ο ψυχαναγκασμός να πιστέψω σε φανταστικά σενάρια υπόσχεσης στον Θεό. Απλά, τα περισσοτερα τα ξεπερνουσα επειδη ξέρω οτι, αν τυχον και, ηταν σε περίοδο που ημουν άρρωστος και το χρησιμοποιούσα σαν δικαιολογία. Τώρα στο θέμα με την τσίχλα, επειδή ειναι μια κακια συνηθεια και επειδη ειναι ΠΟΛΥ παλια, μου δημιουργησε, οπως παντα, πιθανα σεναρια υπόσχεσης. Όταν άρχισα να τα αναλύω συνειδητοποίησα οτι πρόκειται για ένα σέναριο σε περίοδο που ΔΕν ημουν άρρωστος, με αποτέλεσμα, σε περιπτωση που, να μην μπορω να με δικαιολογησω και ετσι, αγχωνομουν παραπάνω. Όσο πιο πολυ σκεφτόμουν αυτό το ψεύτικο σενάριο, τόσο πιο πολυ αληθινό έμοιαζε. Όταν σταμάτησα να το αναλύω και το σκέφτηκα ξανά, πιο ψύχραιμα, καταλαβα οτι ήταν μια παγίδα του οcd. Βεβαία, βοήθησε παρα πολυ, το να σκέφτομαι, άκυρες αναμνήσεις-λεπτομέρειες από την περίοδο που και καλά "παιχτηκε" το σενάριο. και τις θυμάμαι μια χαρά. Με βάση αυτό, αν θυμάμαι άκυρες λεπτομέρειες, σίγουρα θα θυμόμουν και μια υπόσχεση. Δεν την θυμάμαι, άρα δεν έγινε! Βέβαια, και σε αυτό έχει μια απάντηση το ocd, και μου λεει

ocd: Και αν το ξέχασες επειδή δεν έτρωγες και πολύ συχνά τσίχλα?

ε εδω, απλα το αγνοω.

η αληθεια ειναι πολλες φορες, αμφισβητησα την μνημη μου. πχ υπηρχαν πολλες περιστασεις που με έκανε ο ψυχαναγκασμός να πιστέψω σε φανταστικά σενάρια υπόσχεσης στον Θεό. Απλά, τα περισσοτερα τα ξεπερνουσα επειδη ξέρω οτι, αν τυχον και, ηταν σε περίοδο που ημουν άρρωστος και το χρησιμοποιούσα σαν δικαιολογία. Τώρα στο θέμα με την τσίχλα, επειδή ειναι μια κακια συνηθεια και επειδη ειναι ΠΟΛΥ παλια, μου δημιουργησε, οπως παντα, πιθανα σεναρια υπόσχεσης. Όταν άρχισα να τα αναλύω συνειδητοποίησα οτι πρόκειται για ένα σέναριο σε περίοδο που ΔΕν ημουν άρρωστος, με αποτέλεσμα, σε περιπτωση που, να μην μπορω να με δικαιολογησω και ετσι, αγχωνομουν παραπάνω. Όσο πιο πολυ σκεφτόμουν αυτό το ψεύτικο σενάριο, τόσο πιο πολυ αληθινό έμοιαζε. Όταν σταμάτησα να το αναλύω και το σκέφτηκα ξανά, πιο ψύχραιμα, καταλαβα οτι ήταν μια παγίδα του οcd. Βεβαία, βοήθησε παρα πολυ, το να σκέφτομαι, άκυρες αναμνήσεις-λεπτομέρειες από την περίοδο που και καλά "παιχτηκε" το σενάριο. και τις θυμάμαι μια χαρά. Με βάση αυτό, αν θυμάμαι άκυρες λεπτομέρειες, σίγουρα θα θυμόμουν και μια υπόσχεση. Δεν την θυμάμαι, άρα δεν έγινε! Βέβαια, και σε αυτό έχει μια απάντηση το ocd, και μου λεει

ocd: Και αν το ξέχασες επειδή δεν έτρωγες και πολύ συχνά τσίχλα?

ε εδω, απλα το αγνοω.