Printable View
Ωραία ερώτηση..
Έχω και εγώ κοινωνική φοβία και θα ήθελα να ξέρω αν θα περάσει.
Νομίζω ότι πρέπει το άτομο που έχει την φοβία, να μπαίνει σε καταστάσεις
που του προκαλούν αυτη τη φοβία, για να την ξεπεράσει σιγα σιγα
αισθάνεται καλύτερα.
Πρέπει να θέλει πολύ προσπάθεια...
Ας ελπισουμε πως οσοι ξεπερασανε την οποια φοβια, απλα δεν ξανασχοληθηκαν με το site...
Ναι μπορεί να ξεπεραστεί. Όπως τα περισσότερα πράγματα χρειάζεται ισχυρό κίνητρο και συστηματική προσπάθεια. Δεν ξέρω αν θας σας είναι ανακουφιστικό, όμως πρόσφατα συνάντησα τυχαία σε ένα εστιατόριο άτομο που παλιότερα έπασχε από κοινωνική φοβία και είναι πλέον πάνω από 5ετία χωρίς την κοινωνική φοβία (και χωρίς οτιδήποτε άλλο που να τον εμποδίζει σοβαρά στην καθημερινότητα) :)
εγω 7 χρονια παλευω και ακομα τιποτα. το χειροτερο ειναι τωρα που ειμαι με μια κοπελα παλι και βρισκω δικαιολογιες συνεχεια για να μην βγαινουμε. για να δουμε........
αναλογα τις συνθηκες και των στηριγματων που εχει αναγκη μπορεις να ξεπερασεις την κοινωνικη φοβια.
Και να γνωριζω ατομο που το ξεπερασε - οχι μονο το ξεπερασε αλλα του εδω και καταλαβε....
Η παλιά μου φιλενάδα, η κφ τώρα έχει εξαφανιστεί απο τη ζωή μου...
Και την δουλειά μου, και τις παρουσιασεις μου, και τις φιλιες μου, τις παρέες μου, όλα τα κάνω, ΖΩ.
Ναι παιδιά, ξεπερνιέται.
μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει για το αντίθετο.
Ολα, όλες οι φοβίες, έχουν βαθύτερα αίτια, που αν ανασκαφούν και έρθουν στο φως, και λυθόύν, οι φοβίες γίνονται περιττές.
Κουράγιο στον αγώνα σας.
Εγω εδω και περιπου 10 χρονια δεν βλεπω φως... Και δεν νομιζω να δω ποτέ για να μην κοροιδευομαστε... Δεν νομιζω οτι οι σοβαρες περιπτωσεις ξεπερνιουνται ετσι ευκολα...
Σε εμένα γίνεται χειρότερα. Πάντα ήμουν ντροπαλή, τώρα πολλές φορές και στο Σούπερ Μάρκετ δυσκολεύομαι
να πάω, νομίζω ότι όλοι με παρακολουθούν και με σχολιάζουν, αρχίζω να τρέμω.
Αν και πιστεύω ότι ξεπερνιέται, ίσως με την βοήθεια ειδικού, σε εμένα προσωπικά μου φαίνεται δύσκολο,
να ζήσω κάποτε φυσιολογικά.
Επιπλέον το άσχημο είναι ότι τους τελευταίους μήνες δεν έχω και όρεξη για τίποτα. Ούτε φίλους δεν έχω όρεξη
να δω. βαριέμαι και εύκολα. σαν κατάθλιψη ένα πράγμα. Νυστάζω συνέχεια, αισθάνομαι τρομερή αδυναμία.
Τι να πω, επίσκεψη σε κάποιον ειδικό μάλλον είναι το καλύτερο...
Πιστεύω οτι σίγουρα είναι καλύτερο να το χτυπήσει κανείς στην αρχή του, πριν αρχίσει να παγιώνεται ως στοιχείο του χαρακτήρα... τώρα όσο για την σοβαρότητα... την εποχή που άρχισα να γ΄ράφω στο φόρουμ, το βα γβω στο περίπτερο να ζητήσω κάτι ή να κοιτάξω άνθρωπο στα μάτια, να μπω σε λεωφορείο ή να πάω στο μάθημα, ήταν για μένα ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ. Για να μην αναφέρω τα σωματικά.Quote:
Originally posted by Winston_man
Εγω εδω και περιπου 10 χρονια δεν βλεπω φως... Και δεν νομιζω να δω ποτέ για να μην κοροιδευομαστε... Δεν νομιζω οτι οι σοβαρες περιπτωσεις ξεπερνιουνται ετσι ευκολα...
Σύσπαση σαν νευρικό τικ στο στόμα και διαφόρων μυών, όταν ένιωθα εκτεθειμένη.
Σφιγγόμουν ολόκληρη... τρομακτικό.
Καλά, το να βγω για καφέ δεν το συζητάμε....
Τώρα πια, δεν ξεχνώ ποτέ τί πέρασα, και πως, ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ , με πολλή πολλή δουλειά, το ξεπέρασα.
Weird, χωρίς να θέλω να υπερβάλλω καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς...και χαίρομαι που το λες.Quote:
Originally posted by weird
Τώρα πια, δεν ξεχνώ ποτέ τί πέρασα, και πως, ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ , με πολλή πολλή δουλειά, το ξεπέρασα.
Σε συνέχεια αυτού θα έλεγα πως πάντοτε έχουμε κάτι να ξεπεράσουμε (απο ένα απλό πρόβλημα έως τον ίδιο μας τον εαυτό...).
Πόσο δίκιο έχεις....Quote:
Originally posted by vince
Weird, χωρίς να θέλω να υπερβάλλω καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς...και χαίρομαι που το λες.Quote:
Originally posted by weird
Τώρα πια, δεν ξεχνώ ποτέ τί πέρασα, και πως, ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ , με πολλή πολλή δουλειά, το ξεπέρασα.
Σε συνέχεια αυτού θα έλεγα πως πάντοτε έχουμε κάτι να ξεπεράσουμε (απο ένα απλό πρόβλημα έως τον ίδιο μας τον εαυτό...).
Απο την πρώτη στιγμή, όταν έιχα έντονες σκέψεις να μου κάνω κακό,
έλαβα την εσωτερική απόφαση να το δω σαν ΠΡΟΚΛΗΣΗ.
Σαν ΑΓΩΝΑ.
Πάντα, υπάρχει κάτι να ξεπεράσουμε και η έννοια της ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ του ίδιου μας του εαυτού, είναι ένα απο τα μεγαλύτερα και τα πιο λυτρωτικά στοιχήματα, στη ζωή αυτή, πιστεύω.
Χαίρομαι που δεν έκανες κακό στον εαυτό σου διαφορετικά δεν θα είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σου. Να το θυμάσαι αυτό αγαπητή weird :)
Σ ευχαριστώ για όλη τη συμπάθεια που μου εκφράζεις.
Είναι κάτι σημαντικό για μένα.
Να σαι καλα:)
Weird, poso kairo sou pire na kseperaseis tin koinoniki fovia kai me ti tropo? Eniwses kapoia stigmi kati sa na allakse o tropos pou vlepeis ton kosmo kai ton eayto sou kai eniwses oti den exeis logo na fovasai?