Είπα όχι σε κατι που δεν επρεπε!

Είπα "οχι" στον ψυχαναγκασμό μου και τον εσπασα. Αρχισα να αγχωνομαι μήπως τελικα δεν ηταν ενας ψυχαναγκασμός αλλά μια αληθινη υποσχεση στον Θεό που δεν θυμομουν. Ολα αυτα ξεκινησαν οταν προσφατα θυμηθηκα αυτον τον ψυχαναγκασμο και μου γεννηθηκε ενα αρνητικο συναισθημα, σαν να νομιζα οτι ειχα κανει υποσχεση που δεν θυμομουν. Ηταν απλα μια σκεψη.

Αρχισα να το αναλυω και να φανταζομαι τον εαυτο μου να κανει αυτη την υποσχεση. Παρολο που δεν θυμομουν απολυτως τιποτα (γιατι πιθανοτατα δεν εκανα ποτε υποσχεση) αρχισα να αισθανομαι σαν ο ψυχαναγκασμος μου να εχει δικιο! μου ερχοταν σκεψεις


" Να! το βλεπεις? σκεψου λιγο παραπανω. κατι θυμασαι. θα το θυμηθεις. θυμασαι οτι εκανες υποσχεση για αυτο το θεμα? το ξεχασες μαλλον επειδη ηταν κατι "χαζο" για σενα. το θυμαται ομως το υποσυνειδητο σου, για αυτο σου ερχονται ολες αυτες οι σκεψεις"



Οσο τα σκεφτομαι αυτα, τοσο πιο πολυ αγχωνομαι και ανησυχω ολο και περισσοτερο οτι μπορει το υποσυνειδητο μου να εχει δικιο! αμα ηρεμησω, και το σκεφτω χωρις αγχος. σκεφτομαι



" Δεν θα εκανα ποτε υποσχεση για ενα τοσο χαζο θεμα. Και αν ειχα κανει, θα το θυμομουν. εδω θυμαμαι αλλα πραματα, παλιοτερα, που δεν ειναι τοσο τρομακτικα οσο αυτο. οποτε σιγουρα θα το θυμομουν"



αν ομως κατσω και σκεφτω

" τοτε γιατι αγχωθηκα? τοτε γιατι αυτες οι σκεψεις? τοτε γιατι αμα φανταστω τον εαυτο μου να κανει αυτη την υποσχεση, αμεσως κατι μεσα μου λεει "να οριστε! κατι θυμασαι"

αρχιζω παλι και αγχωνομαι. ειναι κατι το οποιο δεν μπορω να αγνοησω. αλλες φορες καταφερνα και αγνοουσα παρομοια θεματα. τωρα ομως, για καποιο λογο το υποσυνειδητο επιμενει. γιατι επιμενει?