Αισθάνομαι σαν να θέλω να πεθάνω, μερικες φορες

Το 2016, είχα κάνει μια υπόσχεση στον Θεό για να αναγκάσω τον εαυτό μου να κόψει το κάπνισμα. Προσπάθησα αρκετές φορές να το κόψω αλλά δεν τα κατάφερα. Ήταν η αίσχατη λύση. Θυμάμαι ξεκάθαρα, να κάνω την υπόσχεση. Κάτι για το οποίο μετάνιωσα αλλά το θυμάμαι ξεκάθαρα.

Πριν λίγες μέρες, κόλλησα μια τσίχλα στην βιβλιοθήκη. Αμέσως, ένιωσα χάλια. Σαν να έσπαγα μια υπόσχεση στον Θεό που δεν θυμόμουν. Άρχισα να αναλύω αυτές τις σκέψεις. Για ποιό λόγο ανησύχησα; Θυμήθηκα οτι πριν χρόνια, είχα ένα κακό χουσούρι να κολλάω τσίχλες κάτω απο το γραφείο μου. Για κάποιο λόγο, το υποσυνειδητό μου επιμένει ότι έκανα μια υπόσχεση στον Θεό, το 2017, για να αναγκάσω τον εαυτό μου να κόψει αυτό το χουσούρι. Φυσικά, δεν θυμάμαι τίποτα σχετικά με αυτό. Πιθανότατα, να μην έκανα ποτέ υπόσχεση αλλά προσπαθώ να εξηγήσω γιατί το υποσυνείδητό μου δημιούργησε όλες αυτές τις σκέψεις.


Ο Σεπτέμβριος του 2017 ήταν μια περίοδος που ξέκινησαν οι φόβοι για τον Θεό. Θεωρώ απίθανο να έκανα τότε μια υπόσχεση στον Θεό. Το 2016 ήμουν πιο χαλαρός για αυτό και έκανα την υπόσχεση για το κάπνισμα. Το Σεπτέμβριρο του 2017 ξεκίνησαν οι φόβοι οπότε, δεν νομίζω να τολμούσα εκείνη την περίοδο να έκανα υπόσχεση για το χουσούρι μου με τις τσίχλες. Απλά, είμαι συγκεκρίμενος με τον Σεπτέμβριο του 2017 γιατί τότε θυμάμαι τον εαυτό μου να μασάει τσίχλες. Φυσικα, μάσαγα και παλιότερα αλλά τότε δεν είχα προβλήματα με υποσχέσεις. Το χουσούρι με το κόλλημα δεν ξέρω πότε το σταμάτησα. Μπορεί να το σταμάτησα από μόνος μου το 2017, μπορεί και πολύ νωρίτερα. μπορει και το 2015 μπορει και το 2012. Για κάποιο λόγο όμως το υποσυνείδητό μου, λέει οτι το σταμάτησα το 2017 και λόγω υπόσχεσης στον Θεό.

Από την μια σκέφτομαι, ότι δεν θα τολμούσα ποτέ εκείνη την περίοδο να κάνω υπόσχεση στον Θεό γιατί ήμουν πολύ ταραγμένος με το θέμα των τιμωριών από τον Θεό. Επίσης, δεν θα τόλμουσα να κάνω υπόσχεση για ένα τόσο απλό θέμα. Θέλω να πω, το να κόψω το κακό χουσούρι με τις τσίχλες είναι πολύ εύκολο. Δεν χρείαζεται να μπλέξω τον Θεό σε κάτι τέτοιο. Με το κάπνισμα, έκανα υπόσχεση γιατί μου ήταν δύσκολο να το κόψω. Επίσης, αν έκανα κάποια υπόσχεση με την τσίχλα, θα το θυμόμουν, όπως θυμαμαι και την υπόσχεση με το κάπνισμα. Είναι δυνατόν να θύμαμαι μια υπόσχεση που έγινε το 2016 και όχι μια υπόσχεση που έγινε το 2017 και μάλιστα, σε περίοδο που ήμουν πιο ευαίσθητος με αυτά τα θέματα; Θυμάμαι διάφορα θεματάκια που είχα πριν τον Σεπτέμβριο του 2017, οπότε λογικά, θα θυμόμουν και την υπόσχεση. Άρα, εφόσον δεν θυμάμαι τίποτα, σημαίνει ότι δεν έκανα υπόσχεση.

Τότε, γιατί όταν κόλλησα την τσίχλα στην βίβλιοθηκη, μου γεννήθηκαν όλες αυτές οι σκέψεις; Γιατί μου ήρθε αυτό το αρνητικό συναίσθημα; To υποσυνειδητό μου σκέφτεται κάπως έτσι


- Τον Σεπτέμβριο του 2017, θυμήθηκες την υπόσεση που είχες κάνει το 2016 για να κόψεις το κάπνισμα, και αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις το ίδιο τρικ για να αναγκάσεις τον εαυτό σου να σταματήσει το αηδιαστικό χουσούρι με τις τσίχλες. Ήσουν στο πατρικό σου σπίτι όταν έκανες την υπόσχεση και το γραφείο είναι στο ίδιο σπίτι. Πηγαίνεις σπάνια σε αυτό το σπίτι, για αυτό και δεν έδωσες πολυ σημασία στην υπόσχεση, με αποτέλεσμα να την ξεχάσεις. Το υποσυνειδητό σου, όμως, το θυμάται, για αυτό αισθάνθηκες αυτό το αρνητικό συναίσθημα.


Όσο σκέφτομαι αυτό που μου λέει το υποσυνείδητο, αγχώνομαι. Έχει δώσει απαντήσεις σε όλα. Είναι έτοιμο να με πείσει ότι όντως έκανα υπόσχεση. Πώς εξηγείτε αυτό; Aν ηρεμήσω και αναρωτηθώ για το αν έκανα ποτέ υπόσχεση, αμέσως λέω, εύκολα, "ΟΧΙ" αν όμως, αναλύσω το αρνητικό συναίσθημα μου έρχονται όλα αυτά που έγραψα παραπανω. Γιατί; Έχω καλή μνήμη και εκείνη την περίοδο, δεν θα τολμούσα πότε να κάνω υπόσχεση στον Θεό. Και αν το τολμούσα, θα το θυμόμουν, όπως θυμάμαι άλλα πράγματα, λίγοτερο σημαντικά, εκείνης της περιόδου και όπως θυμάμαι την υπόσχεση με το κάπνισμα. Δεν θυμάμαι τίποτα άρα δεν έκανα υπόσχεση. Το υποσυνείδητό μου, όμως, τα έχει δικαιολογήσει όλα. Τελικά, έφτασα σε σημείο να μην ξέρω αν όλα αυτά που μου είπε το υποσυνείδητο, τα θυμόμουν και απλά, έπρεπε να επιμείνω για να τα θυμηθώ, ή απλά, ο ψυχαναγκασμός μου άρχισε ψευδώς να τα λέει όλα αυτά.

Ανησυχώ μήπως υπάρχει ένας Θεός που δεν είναι ο Χριστός και δεν τον νοιάζει αν είμαι άρρωστος ή οχι. Επίσης, θα ήθελα να προσθέσω ότι εκείνη την περίοδο του 2017, ναι μεν είχα ψυχαναγκαστικό φόβο για τον Θεό, αλλά δεν είχα ποτέ θέμα με ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις (όπως έχω τώρα) Δηλαδή μιλάμε για μια υπόσχεση πριν το ψυχαναγκαστικό μου πρόβλημα με τις υποσχέσεις, που σημαίνει οτι δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω την δικαιολογία " ημουν άρρωστος"

Κατάφερα να λύσω το 99% των προβλημάτων μου με αυτές τις ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις και ενοχλητικές σκέψεις, αλλά δεν μπορώ να λύσω αυτό το θέμα με την τσίχλα. Κυρίως, επειδή τότε δεν είχα θέμα με ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις, άρα δεν μπορώ να το δικαιολογήσω όπως δικαιολόγησα το υπόλοιπο 99%

Δύο λόγοι που μπορεί το υποσυνείδητό μου να μου γέννησε όλες αυτές τις σκέψεις είναι επείδή, τόσους μήνες με το άγχος των υποσχέσεων, έφτασα σε σημείο πολλές φορές να σκέφτομαι μια παλία πράξη/συνήθεια και αυτόματα, να αγχώνομαι για πιθανή υπόσχεση μονο και μόνο επείδη είναι κάτι παλιό. Επίσης, το κόλλημα της τσίχλας είναι αηδιαστική συνήθεια, οπότε κάτι το παλιό και μάλιστα, το αηδιαστικό, το έχω συνδέσει με πιθανή υπόσχεση. False alarm που λέμε.