Προσωρινή λύση του προβλήματός μου. ελπίζω...
η αληθεια ειναι πολλες φορες, αμφισβητησα την μνημη μου. πχ υπηρχαν πολλες περιστασεις που με έκανε ο ψυχαναγκασμός να πιστέψω σε φανταστικά σενάρια υπόσχεσης στον Θεό. Απλά, τα περισσοτερα τα ξεπερνουσα επειδη ξέρω οτι, αν τυχον και, ηταν σε περίοδο που ημουν άρρωστος και το χρησιμοποιούσα σαν δικαιολογία. Τώρα στο θέμα με την τσίχλα, επειδή ειναι μια κακια συνηθεια και επειδη ειναι ΠΟΛΥ παλια, μου δημιουργησε, οπως παντα, πιθανα σεναρια υπόσχεσης. Όταν άρχισα να τα αναλύω συνειδητοποίησα οτι πρόκειται για ένα σέναριο σε περίοδο που ΔΕν ημουν άρρωστος, με αποτέλεσμα, σε περιπτωση που, να μην μπορω να με δικαιολογησω και ετσι, αγχωνομουν παραπάνω. Όσο πιο πολυ σκεφτόμουν αυτό το ψεύτικο σενάριο, τόσο πιο πολυ αληθινό έμοιαζε. Όταν σταμάτησα να το αναλύω και το σκέφτηκα ξανά, πιο ψύχραιμα, καταλαβα οτι ήταν μια παγίδα του οcd. Βεβαία, βοήθησε παρα πολυ, το να σκέφτομαι, άκυρες αναμνήσεις-λεπτομέρειες από την περίοδο που και καλά "παιχτηκε" το σενάριο. και τις θυμάμαι μια χαρά. Με βάση αυτό, αν θυμάμαι άκυρες λεπτομέρειες, σίγουρα θα θυμόμουν και μια υπόσχεση. Δεν την θυμάμαι, άρα δεν έγινε! Βέβαια, και σε αυτό έχει μια απάντηση το ocd, και μου λεει
ocd: Και αν το ξέχασες επειδή δεν έτρωγες και πολύ συχνά τσίχλα?
ε εδω, απλα το αγνοω.
