Ανησυχώ

Το ocd μου λεει οτι, λογω μιας παλιας συνηθειας που είχα να κολλαω τσιχλες κατω απο το γραφείο μου, επείδη βαριόμουν να παω κουζίνα να τις πεταξω, έκανα μια υπόσχεση στον Θεό γιατί ίσως τότε (Σεπτέμβριο του 2017) να μου ήρθε αυτο σαν ιδέα για να κόψω την κακιά συνηθεια. Ξέρω οτι εκείνη την περίοδο είχε ξεκινήσει ο ψυχαναγκαστικός φόβος για τον Θεό, οπότε το θεωρώ απίθανο να έμπλεκα με υποσχέσεις. Ακόμη και αν έμπλεκα, θα το θυμόμουν. Αποκλείεται να ξεχνούσα ένα τέτοιο θέμα. Εδω, θυμάμαι άκυρα περιστατικά απο εκείνη την περίοδο, και πιο παλιά. Λογικά, θα το θυμόμουν αν έκανα υπόσχεση. Ακόμη και πέρυσι που έκανα, ας το πούμε, μια συλλόγη αναμνήσεων με υποσχέσεις κλπ, δεν πήγε πότε το μυαλό μου σε τίποτα σχετικό με τσίχλα. Πότε δεν σκέφτηκα όλα αυτά τα χρόνια, τίποτα σχετικά με τσίχλα. Το 2019, μόνο, είχα εναν ψυχαναγκασμό να μην προσεύχομαι, ούτε με το μυαλό μου, οταν μασάω τσιχλα. κάτι τέτοιο. και μετά, κατα την διάρκεια της καραντίνας, αυτό το ψυχαναγκαστικό θέμα "να μην προσεύχομαι όταν μασάω τσίχλα" ξαναεπέστρεψε και νομίζω, 1-2 φορές, μόλις είχα βάλει καινούργια τσίχλα στο στόμα μου, αλλά, λόγω ψυχαναγκασμού, ήθελα να προσευχήθω με το μυαλό μου και δεν ήθελα να πετάξω την τσίχλα. Έκανα σκέψη να την βάλω για λίγο στην τσέπη μου, αλλά μου ήρθε μια άκυρη σκέψη " δεν πρέπει να προσεύχομαι, ακόμη και αν η τσίχλα είναι κολλημένη. πρέπει να την πετάξω για να προσευχηθώ"

Το ίδιο θέμα με είχε απασχολήσει και πιο μετά, μπορεί Απρίλιο ή Μαίο. Μάσαγα τσίχλα και ήμουν στο γραφείο μου. Βαριόμουν να πετάξω την τσίχλα και νομίζω, ήθελα να προσευχηθώ. Ήξερα ότι δεν πρέπει να προσευχηθώ με την τσίχλα, και μου ήρθε μια άκυρη σκέψη να την κολλήσω κάτω από το γράφειο, όπως έκανα πριν χρόνια (δεν θυμαμαι πότε το σταματησα) και τότε, μου ήρθε ένα αρνητικό συναίσθημα. ένα "δεν πρέπει"


Λογικά, αυτό προέκυψε επειδή την πρώτη φορα που ήθελα να βάλω την τσίχλα στην τσέπη μου, για να προσευχήθω, μου ήρθε μια άκυρη σκέψη οτι "η τσιχλα δεν πρεπει να ειναι κολλημενη πουθενα. πρέπει να πετιέται" οπότε, αυτόματα, αυτό μου ήρθε όταν ήμουν στο γραφείο. Αλλά, μου ήρθε με μεγαλύτερο άγχος σε σχέση με την φόρα που μου είχε περάσει από το μυαλό, στο άκυρο, να βάλω την τσίχλα στην τσέπη, γιατί, νομίζω, συνοδεύτηκε με ένα γρήγορο flashback ότι κάποτε κόλλαγα τσίχλες και ότι και τότε, μπορεί να έκανα μια υπόσχεση να μην κολλάω.