Νιώθω πολύ μπερδεμένος

Το 2019 μασούσα τσίχλα και ο ψυχαναγκασμός δημιούργησε μια τελετουργία.

"Δεν πρέπει να προσεύχομαι στο μυαλό μου όταν μασάω τσίχλα"

Αυτό με έκανε να σταματήσω να μασάω τσίχλα, καθώς ήθελα να προσεύχομαι συνέχεια. Ξαναάρχισα να μασάω, τώρα στην καραντίνα. Μια μέρα, μασούσα μια τσίχλα που μόλις είχα φάει και ο ψυχαναγκασμός μου, μου έλεγε να προσευχηθώ στο μυαλό μου για κάτι ενοχλητικές σκέψεις. Αμέσως, μου ήρθε αυτή η παλία ανησυχία από το 2019.

"Δεν πρέπει να προσεύχομαι στο μυαλό μου όταν μασάω τσίχλα"
Μου πέρασε από το μυαλό, να την βάλω στην τσέπη μου για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να προσευχηθώ. Νέα τελετουργία


" Δεν πρέπει να έχω την τσίχλα πουθενά όταν προσεύχομαι"
Αυτό με ανάγκαζε να περίμενω μέχρι να χορτάσω την τσίχλα, ωστε να την πετάξω και να μπορέσω να προσευχηθώ.

Μια άλλη μέρα, νομίζω, ήμουν στο γραφείο μου και μάσαγα τσίχλα. Ήθελα να προσευχηθώ για κάτι ενοχλητικές σκέψεις αλλά ο ψυχαναγκασμός δεν με άφηνε με την τσίχλα. Μου πέρασε μια άκυρη σκέψη να την κολλήσω στο γραφείο, όπως έκανα πριν χρόνια (όχι για να προσευχηθώ. απλά λόγω βαρεμάρας)

Αμέσως, μου ήρθε ενα αρνητικο συναίσθημα και ένα "ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ" Δεν ξέρω αν προήλθε επειδή το υποσυνείδητο μου, θυμήθηκε κάτι άλλο παλιότερο ή ημουν επηρεασμένος από το γεγονός ότι δεν με άφησε πριν λίγες μέρες να βάλω την τσίχλα στην τσέπη.


Νομίζω, μια ακομή φορά μάσαγα τσίχλα στο γραφείο μου και αυτή τη φορά βαριόμουν να την πετάξω στην κουζίνα και πάλι, μου πέρασε από το μυαλό να την κολλήσω στο γραφείο αλλά πάλι μου ήρθε ένα "ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ" και νομίζω κάτι αναμνήσεις ότι παλιότερα είχα την κακιά συνήθεια να τις κολλάω στο γράφειο μου (μια παλια συνήθεια που δεν ξέρω πότε την έκανα τελευταία φορά, μπορεί να έχει και πάνω απο 6 χρόνια)
Όλο αυτό συνοδεύτηκε από μια άκυρη σκέψη "μπορεί να έκανα υπόσχεση"


Πριν 8 μέρες, είχα αποφασίσει ότι όλα είναι ψυχαναγκασμοί και ότι δεν έκανα καμία υπόσχεση. Κατέληξα για διάφοροους λόγους να ειμαι δίπλα στην βιβλιοθήκη μου και να σκέφτομαι αν πρέπει ή οχι να κολλήσω την τσίχλα για λίγο. Ο ψυχαναγκασμός μου θύμισε όλα αυτά τα "ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ" αλλά εγώ τον αγνόησα, επειδή πίστευα ότι είναι απλά μια ψυχαναγκαστική τελετουργία, και έτσι, την έσπασα κολλώντας για λίγο την τσίχλα στην βιβλιοθήκη. Αγχώθηκα αρκέτα. Άρχισε να σκέφτομαι μήπως ο ψυχαναγκασμός μου είχε δίκιο. Με μια γρήγορη ανάλυση, άρχισα να αγχώνομαι ότι μπορεί το 2017 να είχα κάνει μια αληθινή υπόσχεση στον Θεό να μην κολλάω την τσίχλα όπου βρίσκω για να αναγκάσω τον εαυτό μου να κόψει αυτή τη συνήθεια, όπως είχα κανει και με το κάπνισμα πιο παλιά.

Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα από αυτό το σενάριο. Επιμένει το υποσυνείδητό μου, ότι όπως και με το κάπνισμα, αποφασίσα να κάνω μια υπόσχεση για να σταματήσω την αηδιαστική συνήθεια με την τσίχλα. Ο λόγος που δεν την θυμάμαι είναι επειδή σπάνια μασάω τσίχλα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεχάσω την υπόσχεση. Συν το ότι τότε, δεν είχα θέμα με ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις, οπότε ίσως να το πήρα λίγο αψήφιστα το θέμα και για αυτό το ξέχασα. Θυμάμαι ότι το 2017 είχα ξεκινήσει να μασάω τσίχλα αλλά δεν θυμάμαι ποτέ να κόλλησα στο γράφειο μου ή να έκανα κάποια υπόσχεση. Πιθανότατα να είχα κόψει την συνήθεια από μόνος μου, πριν χρόνια. Το υποσυνείδητό μου επιμένει. Μερικές φορές αγχώνομαι τόσο που μοιάζει αληθινό αυτό το ψεύτικο σενάριο.

Από όσο ξέρω τον εαυτό μου, δεν θα έκανα ποτέ μια υπόσχεση για μια συνήθεια που μου ήταν εύκολο να την κόψω. Και αν έκανα, σίγουρα, θα το θυμόμουν. Εδώ, θυμάμαι παλιότερη υπόσχεση που είχα κάνει το 2016 επειδή δεν μπορούσα να κόψω το κάπνισμα. Το έκανα γιατί φοβόμουν και για τον καρκίνο και για την αμαρτία. Οπότε αναγκάστηκα στην ουσία να το κάνω. Σχετικά με την τσίχλα, όπως είπα, δεν είχα πότε καμία δυσκολία. Οπότε, δεν νομίζω να ρίσκαρα να κάνω υπόσχεση για ένα τόσο εύκολο θέμα και μάλιστα, να το ξεχάσω. Τότε, γιατί αγχώθηκα? Μάλλον το "μολυσμένο από ocd" υποσυνείδητο, πήρε διάσπαρτα γεγονότα και τα ένωσε για να φτιάξει ένα ψεύτικο αλλά πειστικό σενάριο.

Δηλαδή, μου είπε αρκετές φόρες, να μην βάλω την τσίχλα στην τσέπη για να προσευχηθώ. Και πιθανότατα, για τον ίδιο λόγο να μου απαγόρευσε να την κολλήσω στο γραφείο. Συν σε όλο αυτό, κάτι παλίες αναμνήσεις που είχα με μένα να κολλάω την τσίχλα στο γραφείο επειδή βαριόμουν να πάω κουζίνα να την πετάξω. Και νομίζω, μου είχε κάνει παρατηρήσεις η γιαγια να μην το κάνω. Και νομίζω, πολλές φορές παίζαμε με 2 φίλους στον υπολογιστη και νομίζω, ντρεπόμουν να μην δουν τις ξεχασμένες τσίχλες. Όλα αυτά τα "δεν πρέπει" και οι παλιές αναμνήσεις και η παλιά υπόσχεση για να κόψω το κάπνισμα , δημιούργησαν το ψεύτικο σενάριο ότι τον Σεπτέμβριο του 2017 έκανα υπόσχεση να μην κολλάω τσίχλα για να αναγκάσω τον εαυτό μου να κόψει αυτό το χουσούρι και ότι την ξέχασα επειδή σπάνια μασάω τσίχλα.

Νομίζω οτι δεν θα τολμούσα ποτέ να κάνω υπόσχεση για ένα τόσο απλό θέμα. Στο κάπνισμα, έκανα επειδή μου ήταν δύσκολο να το κόψω. Απλά μάλλον το ocd τα θεωρεί και τα 2 κακιά συνήθεια, οπότε λέει "

"εφόσον έκανες με το κάπνισμα, τότε έκανες και για την τσίχλα"


Δεν θυμάμαι τίποτα. Ακόμη, και πέρυσι και ίσως, και πρόπερσι που έκανα μια συλλόγη με όλα τα θέματα που είχα με υποσχέσεις, πότε το μυαλό μου δεν πήγε σε υπόσχεση για την τσίχλα. Έχω καλή μνήμη και θυμάμαι λεπτομέρειες και άκυρα περιστατικά. Λογικά θα θυμόμουν και μια υπόσχεση για την τσίχλα. Αν όμως, ήταν μια βιαστική υπόσχεση που διήρκησε ένα δευτερόλεπτο και την ξέχασα επειδή σπάνια μασάω τσίχλα? Σας παρακαλώ, μην γράφετε για ιατρούς. Όταν μπορέσω θα πάω. Απλά,για την ώρα το μόνο που έχω είναι οι δεύτερες γνώμες. πείτε μου αν αυτή η εξήγηση που έδωσα είναι η σωστή. Πόσο εύκολο είναι να ξεχάσουμε μια υπόσχεση? Πιστεύετε ότι είναι false alarm ή όχι? Ειναι σημαντικό για μένα.