Ειμαι μετρια προς καλα

Απο τον σεπτεμβρη λαι καθ ολη τη διαρκεια του φθινοπωρου ημουν σκ*τα αφου ξεκινησε ενας μεγαλος κυκλος με αρρωστοφοβια ο οποιος αρχισε με σωματικες ασθενειες και κορυφωθηκε μια βδομαδα που επαθα αποπροσωποποιηση με ψυχικες(ιδεοληψιες οτι εχω σχιζοφρενεια η διαταραχη πρωσοπικοτητας). Αυτα βεβαια τοτε δεν τα οριζα ετσι αλλα προφανως σαν μια αποδειξη οτι τρελαινομαι γεγονος που με οθησε στο να επισκεφτω εναν εμπιστο ψυχιατρο με τον οποιον ειχα ξαναδουλεψει για το αγχος μου. Αμεσως μου εξηγησε πως δεν πρεπει να ανησυχω και μου προτεινε (αφου εκανε τη διαγνωση) να δουλεψουμε με zoloft(200mg) και ψυχαναλυση. Fast forward στο σημερα εχω αλλες 5 μερες μεχρι να τελειωσει η αγωγη οποια εχει μειωθει στα 50 και αισθανομαι μετρια προς καλα, μπορει να μην ειμαι τελειως ανεπηρεαστος απο το ocd αλλα δεν υποφερω και ειμαι λειτουργικος πλεον, μπορω να κοντρολαρω τις σκεψεις και τους φοβους μου. Ξερω πως ειναι μαραθωνιος και οτι υπαρχει δρομος μπροστα αλλα πλεον πιστευω στη αλλαγη. Εγραψα το κειμενο γιατι οταν ημουν στα χειροτερα μου εψαχνα κατι που να μου δωσει ελπιδα