Απωθημένο-Πρόβλημα στη σχέση
Καλησπέρα σας. Λοιπόν γνώρισα καποιον τυχαία πριν μερικά χρόνια. Η ιστορία μας έχει να κάνει με 3 διαφορετικές χώρες τις οποίες θα τις αποκαλώ Χώρα 1, 2, 3.
Για να μην τα πολυλογώ, η γνωριμία μας εγινε στη Χώρα 1 και ήταν μερικών μόνο ημερών και μετά έπρεπε να φύγει στην Χώρα 2 όπου είχε και μια σχέση (δεν συζούσαν). Μέσα σε αυτές τις ημέρες λίγο το βλέμμα, λίγο η συζήτηση μου άρεσε πολύ ο χαρακτήρας του και σε εκείνον ο δικός μου. Απο την πρωτη στιγμή που κατάλαβε πως κάτι ένιωσε μου είπε πως ειναι σε σχέση κάποια χρόνια.
Κάναμε κάτι αγκαλιές πριν φύγει, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και χάναμε ένα κομμάτι μας. Ένιωθα πολλες τύψεις ακόμα και γι αυτό κι εκείνος το ίδιο κι ας μην έγινε κάτι παραπάνω από φιλί. Δε μας δικαιολογώ αλλά έγινε. Έφυγε λοιπόν και μετά από δυο εβδομάδες πήγα διακοπές στη Χώρα 2 όπου διέμενε μόνιμα Εκείνος. Ήρθε να με βρει, έκανε ένα μεγάλο ταξίδι στα κρυφά για να ξανά βρεθούμε για δυο ώρες και ξανά έφυγε.. Έμαθε η κοπέλα του για όλα αυτά και το κόψαμε εκεί. Σεβάστηκα τη σχέση του, γύρισα πίσω και μετά από λίγο καιρό ξεκίνησα εγώ μια σχέση. Στην τότε σχέση μου λοιπόν μίλησα σχεδόν αμέσως για Εκείνον. Ένιωθα ότι επειδή μου έμεινε απωθημένο έπρεπε να το γνωρίζει. Με την σχέση μου μείναμε μαζί από τους τρεις μήνες. Καμία επαφή με Εκείνον για 1,5 χρόνο ώσπου κάποια στιγμή μέσω σοσιαλ με βρήκε και ξεκινήσαμε να μιλάμε για λίγες μέρες. Με ρώτησε αν θέλω να το προσπαθήσουμε αλλά του ζήτησα να σεβαστεί τη σχέση μου. Με τη σχέση μου λοιπόν δεν περνούσα καλά, ήταν ενας ανθρωπος που δε μιλούσε ποτέ αν δεν τον ταρακουνούσες και όταν το έκανε δεν μπορούσε να συζητήσει ώριμα. Ήταν οξυθυμος και κάποιες φορες βίαιος. Τον αγαπούσα, μέναμε μαζί και τον είχα συνηθίσει. Πολλές φορες σκεφτηκα να χωρίσω αλλά ήταν μεγάλο βήμα για μένα.
Εκεινος ειχε έναν υπέροχο τρόπο να με ηρεμεί με τη φωνή του κάθε φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο και πολλες φορες έπιανα τον εαυτό μου να τους συγκρίνω κι ας μην ηξερα τόσο καλά Εκείνον. Παράδειγμα όταν μάλωνα (μόνη μου) με τη σχέση μου σκεφτόμουν.. «Εκείνος δε θα φερόταν έτσι». Ξανά κόψαμε επαφές με εκείνον ώσπου πριν 2 χρόνια χώρισα οριστικά με τη σχέση μου. Πέρασαν λίγοι μήνες και σκεφτόμουν συνέχεια Εκείνον και πως τώρα είναι η ευκαιρία μου να τον γνωρίσω καλύτερα. Βγήκα για καφέ με έναν φίλο μου και πάνω στην κουβέντα του μίλησα για Εκείνον. Μου λέει «θέλεις να του στείλω μήνυμα;» Λέω «ναι». Το έκανε λοιπόν, του είπε πως τον ψάχνω κι εκεί που περίμενα να με βρίσει που εξαφανίστηκα, τελικά με εξέπληξε με ένα γλυκό μήνυμα με το πόσο ήθελε να μιλήσει μαζί μου. Την ίδια κιόλας μέρα ξανά μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Ήταν ίδιος, καμία αλλαγή στο πως με έκανε να νιώθω κάθε φορά που άκουγα τη φωνή του. Εκείνος είχε χωρίσει περίπου ενα χρόνο πριν και είχε μετακομίσει στη Χώρα 3 αλλά ήταν για διακοπές στη Χώρα 2. Μου είπε πως είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία να το ζήσουμε. Μου έδωσε τις δυο επιλογές, ή να τα αφήσω όλα και να πάω να τον βρω, ή να έρθει αυτός είτε για να μείνει είτε για να με πάρει να φύγουμε μαζί στη Χώρα 3. Η αντίδραση μου ήταν «με τίποτα, είναι πολύ νωρίς να πάρουμε μια τέτοια απόφαση» όμως σε μια εβδομάδα βρισκόμουν στην αγκαλιά του, στο σπίτι του και γνώρισα τους υπέροχους γονείς του. Πήγα λοιπόν για ένα δεκαήμερο για τη «δοκιμή». Συζητούσαμε συνέχεια. Μου έλεγε «γύρνα πίσω στη Χώρα 1, κάνε τις διαδικασίες που πρέπει να κάνεις όταν φεύγεις από μια χώρα κι έλα να μείνουμε μαζί» Το είχα πάρει απόφαση, πήγα πίσω, έκανα τη χαρτούρα και ξανά γύρισα σε αυτόν και δεν το πίστευε μέχρι που ήρθε να με πάρει από το αεροδρόμιο. Φύγαμε λοιπόν μετά από ένα μήνα για τη Χώρα 3. Και από τότε μένουμε μαζί. Μετά από περίπου δυο μήνες κατάλαβα πως ένα αρνητικό στο χαρακτήρα του είναι πως όταν έχει νεύρα δεν ξέρει τι λέει. Δεν εννοώ βρισιές αλλά λέξεις που πληγώνουν. Ξέχασα να αναφέρω πως πριν φύγουμε, σε μια από τις συζητήσεις μας, με είχε προειδοποιήσει γι αυτό του το ελάττωμα και ξεκαθαρίσαμε και οι δυο τι άνθρωποι είμαστε, ποια είναι τα όρια μας και τι ΔΕ θα ανεχτούμε με τίποτα. Εγώ σιχαίνομαι το ψεμα απίστευτα. Περισσότερο κι από το κέρατο. Κι εκείνος όταν του το είπα συμφώνησε πως και γι αυτόν τα δυο συγκεκριμένα είναι ότι χειρότερο. Λοιπόν ήταν και είναι ένας άνθρωπος πολύ γλυκός, ειδικά στις αρχές ένιωθα υπέρ ασφαλής μαζί του. Ότι δε θα ξανά χρειαστεί να νταντεψω καποιον κι ότι έχω έναν άντρα δίπλα μου και όχι ένα παιδάκι.
Τέλος πάντων έκανε κάποια λάθη που με έκαναν να μη του έχω εμπιστοσύνη. Το πρώτο ήταν ότι έκανε ένα δρομολόγιο για να βγάλει κάποια χρήματα όταν ήμασταν δύσκολα οικονομικά και μου είπε ψέματα πως ήταν απλή δουλειά. Δεν μου το είπε από μόνος του, το έμαθα και όταν ήρθε σπίτι του έδωσα πολλες ευκαιρίες να μου πει την αλήθεια και δεν το έκανε μέχρι που σιγουρεύτηκε πως ξέρω. Μου ζήτησε χιλιάδες φορες συγνώμη εκείνο το βράδυ, έκλαψε και γονάτισε για να μην τον αφήσω γι αυτό. Είπε πως ο λόγος που μου είπε ψέματα ήταν γιατί ήξερε πως θα του πω όχι και ότι ήθελε να μου το πει όταν θα ήμουν ήρεμη ώστε να μην τσακωθούμε. Τέλος πάντων, συγχωρώ εύκολα αλλά δε μπορώ να ξεχάσω τοσο εύκολα το ψέμα και να είμαι 24 ώρες χαμογελαστή.. και τον πείραξε που μου πήρε σχεδόν δυο εβδομάδες να το «ξεπεράσω». Από τότε κάθε φορά που τον ρωτάω που είναι και τι κάνει νιώθει ότι του κάνω ανάκριση κι ότι χάνεται η ελευθερία του. Και προσπαθώ να του εξηγήσω πως είναι κάτι φυσιολογικό για μένα να έχω ακόμα το μικρόβιο από τη στιγμή που εκείνος προκάλεσε το να χάσει την εμπιστοσύνη μου. Τέλος πάντων, αυτό έγινε πριν δυο μήνες και πριν 10 μέρες έγινε άλλο ένα σκηνικό, θα σας κάνω μια περίληψη και γι αυτό και τελειώνω το κείμενο. Να πω εδώ πως δε μου έδωσε ποτέ δικαίωμα για να μην τον εμπιστεύομαι σε ερωτικο θέμα. Έχω κάνει κι εγώ τα τσεκ μου για να είμαι σίγουρη γιατί στο παρελθόν όταν είχα τυφλή εμπιστοσύνη στην προηγούμενη σχέση μου, την πάτησα και μάλιστα αρκετές φορες. Όποτε «ψάχτηκα» λίγο και ήταν πεντακάθαρος σε όλα, στο που είναι με ποιον μίλησε κλπ δε μου είπε ποτέ ψέματα. Μια μέρα λοιπόν πάω στη δουλειά του να του φέρω το κινητό που ξέχασε σπίτι. Ήξερε πως θα πάω και όταν πήγα του είπα να κάνουμε ένα τσιγάρο και να συνεχίσει. Ήταν δυο τρεις γνωστοί του μπροστά (της δουλειάς) όταν σταμάτησε ένα βαν άλλης εταιρίας να φέρει εμπόρευμα (ανταλλακτικα για τη δουλειά) και κατέβηκε μια κοπέλα (που μέχρι κι εγώ χάζεψα μόλις την είδα) και του λέει «γεια σου μωρό» (σε ξένη γλώσσα). Αυτός εντελώς φυσιολογικά της λέει «Γεια σου, πως είσαι; Όλα καλά;». Η κοπέλα λοιπόν δεν ήξερε πως εγώ ήμουν η σύντροφος του και καλά έκανε και τον χαιρέτισε έτσι. Οι γνωστοί του όμως με ήξεραν. Κι εγώ ένιωσα πολύ μειονεκτικά εκείνη την ώρα γιατί δεν ηξερα από που μου ήρθε. Αφήνει αυτή τα ανταλλακτικά, φεύγει και με βλέπει εκείνος πως ενοχλήθηκα και με ρωτάει τι έπαθα. Του λέω «μόλις σε αποκάλεσε μωρό». Μου λέει «Και τι έγινε; Συνέχεια το κάνει και σε ολους δεν είναι περιεργο γι αυτήν». Του λέω «Κανένα πρόβλημα αλλά δε μου το ανέφερες ποτέ». Μου λέει «Δεν πας καλά.» Μπαίνω στο αμάξι και εξαφανίζομαι με τρόπο που όλοι κατάλαβαν πόσο θύμωσα.
Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει «Είμαι σίγουρος ότι στο είχα πει αλλά και πάλι δεν νιώθω ότι εκανα κάτι κακό, παντα έτσι μου μιλάει μου δίνει το εμπόρευμα και φεύγει, δεν προκάλεσα κάτι» Του απαντάω πως δε μου το έχει αναφέρει ποτέ και σίγουρα θα το θυμόμουν κι ότι αν το είχε αναφέρει θα μου το έλεγε εκείνη την ώρα πριν φύγω και δε θα μου έλεγε «Δεν πας καλά». Ήρθε σπίτι το απόγευμα, τσακωθήκαμε, έφυγα από το σπίτι για μερικές ώρες και του είπα πως αν δεν παραδεχτεί τουλάχιστον πως ήταν λάθος στο ότι δε μου το ανέφερε ή δε το σταμάτησε από την πρώτη φορά που έγινε και ότι έπρεπε να το ακούσω με τα αυτιά μου και μάλιστα μπροστά σε άλλους τρεις που με γνωρίζουν, τότε δε θα με ξαναδεί. Με τα πολλά το παραδέχτηκε, τον συγχώρησα, όμως όπως είπα αυτό έγινε πριν 10 μέρες όποτε τώρα δεν του έχω εμπιστοσύνη ούτε σε αυτό. Γιατί χρειάζομαι χρόνο να το χωνέψω. Φυσικά και δε τρέχει τίποτα μεταξύ τους και δεν ήταν κάτι κακό από μεριάς του αλλά εγώ το είδα σαν φλερτ και θα έπρεπε να το γνωριζω. Είμαι άνθρωπος που όσο περισσότερα μου λες τόσο περισσότερο σε εμπιστεύομαι. Και δεν του έδωσα ποτέ καποιον λόγο, να σκεφτεί πως θα νευριαζα αν μου έλεγε πως μια όμορφη ξανθιά έρχεται τον φλερτάρει με δυο λέξεις και φεύγει.
Ειλικρινά αυτές τις μέρες μαλώνουμε συνέχεια λόγω της καχυποψίας και των ανακρίσεων μου ενώ αγαπιόμαστε πολύ και συνέχεια σκέφτομαι πως όλο αυτό δε θα αργήσει να χαλάσει αν συνεχίσουμε έτσι. Πείτε μου σας παρακαλώ πως να το σταματήσω, πώς να αρχίσω πάλι να του έχω εμπιστοσύνη; Δεν θέλει να με χάσει και μου το αποδεικνύει κάθε μέρα. Ξέρω πόσο έχει μετανιώσει που εβγαλε λάθος συμπεράσματα για το πως θα αντιδρούσα αν μου έλεγε την αλήθεια και για τα δύο σκηνικά αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω, έχω το μικρόβιο μέσα μου-πώς το λένε. Δεν αξίζει αυτή η σχέση να χαλάσει. Από τότε που μετακόμισα μαζί του εδώ στην χώρα 3, ΔΕΝ έχω φίλους, δεν έχω κανέναν εκτός από αυτόν. Αυτός έχει τον κύκλο του, τους φίλους του και μπορεί να βγει να ξεσκάσει όποτε θέλει. Στη χώρα που άφησα όλοι με ήξεραν ποσό άτομο-του-έξω είμαι, είχα άτομα να πω μια κουβέντα, να βγω για καφέ κάθε μέρα μετά τη δουλειά. Εδώ όμως κανέναν. Οπότε όταν δε βγαίνουμε μαζί και είμαι σπίτι τα σκέφτομαι συνέχεια και συνέχεια κάνω σενάρια με το μυαλό μου πως μου λέει ψέματα. Επίσης έχει ακόμα αυτά τα θέματα με το θυμό του. Όποτε αν πω μια κουβέντα και νευριάσει και υψώσει πρωτος τον τόνο της φωνής του, τότε κάνω κι εγώ το ίδιο-μιας που είμαι κι εγώ αρκετά αντιδραστική-και «σκοτωνόμαστε» για το τίποτα κι όταν τα βρίσκουμε είμαστε πάλι ταιριαστοί, τρελοί κι ευτυχισμένοι. Εδώ να ευχαριστήσω όσους το διάβασαν όλο.
Απωθημένο-Πρόβλημα στη σχέση
Quote:
Originally Posted by
Meditation
Για συγγραφή βιβλίου καλο είναι που είσαι περιγραφική. Για το φόρουμ πάλι τόσες λεπτομέρειες μπερδεύουν. Και δεν θα καταλάβουν το θέμα σου και δεν θα μπορέσουν ....να σε βοηθήσουν.
Δείχνει ότι κάνει πολλά πράγματα και εσύ είσαι κατά κάποιον τρόπο κρεμασμένη από πάνω του. Για αυτό και οι ζηλειες και η καχυποψία. Εάν ασχολείσαι μόνο με έναν άνθρωπο συνέχεια και δεν έχεις άλλα ενδιαφέροντα εκεί μπλοκάρει το σύστημα.
Αυτό πάλι με το βιβλίο δε το είχα σκεφτεί, χαχα
Έκοψα μερικές προτάσεις που όντως δεν είχαν τόση σημασία. Λυπάμαι που βγήκε τόσο μεγάλο
Έχεις δίκιο όμως δεν ξέρω πως να ξεφύγω από αυτό. Άλλαξα όλη μου τη ζωη. Παιδεύτηκα ένα χρόνο να κατασταλάξω σε μια δουλειά και ήταν παντα δίπλα μου. Όμως νιώθω πως είναι άδικο ότι εγώ δεν προδοσα ποτέ την εμπιστοσύνη του. Είναι περισσότερο ζηλιάρης από μένα και δε του έδωσα ποτέ δικαίωμα. Όταν στη δουλειά μου, δέχτηκα κι εγώ κάποιο φλερτ από μερικά άτομα του το είπα την ίδια μέρα. Κι εκείνος νευριαζε αλλά εγώ τον ηρεμούσα με το επιχείρημα πως δεν έχει να φοβάται τίποτα από πλευράς μου, ότι είμαι καθαρή και γι αυτό του τα λέω. Η απάντηση του ήταν πως εμπιστεύεται εμένα αλλά όχι τους άλλους.
