Printable View
Έχει κανενας εμπειρία-ες από διακοπη φαρμακευτικής αγωγής η οποία είχε βοηθήσει και τον είχε στρώσει σε μεγάλο βαθμό και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (Σ εμενα δυο μηνες )να επιστρέψει στην πρότερη κατάσταση και ακομα χειρότερα;;; Πείτε μου λιγο τις εμπειρίες σας και πως το αντιμετωπισατε
Μήπως έκοψες πολύ απότομα την αγωγη σου;
Εκανα αγωγή με cipralex εφτασα μέχρι 15 mg η διακοπη έγινε σταδιακα ένα μηνα πηρα 10mg τον επόμενο 5mg για κανα δυο βδομαδες εναλλαξ μερα παρα μερα 5 mg και μετά Τ απόσυρα η όλη αγωγή μαζι με την διαδικασια διακοπής κράτησε περίπου ένα χρονο. Στη συνέχεια και ενώ ένιωθα καλα μετά από κανένα δίμηνο και αφού έτυχαν κάποια ψυχοπιεστικο γεγονότα (καραντίνα ,χωρισμός από μακροχρόνια σχεση) τα συμπτώματα επανήλθαν αρχικά με αϋπνία και όσο περναει ο καιρος γίνονται πολυ χειρότερα και πιο έντονα από την πρωτη φορά ) έχετε τέτοιες εμπειρίες υποτροπήςQuote:
Originally Posted by Gia66
Υ.Γ η αγωγή και η διακοπη έγινε κατόπιν παρακολούθησης γιατρού
Μαλλον οι έμπειροι του φόρουμ είναι διακοπες.....παντως αν έχει κάποιος κάποια εμπειρία θα βοηθήσει πολυ ειμαι μπερδεμενος
Πήγες και ψυχολόγο ή μόνο ψυχίατρο;Και πόσο καιρό σε παρακολουθούσαν πριν καταλήξετε σε αγωγή;Λογικά έχουν μείνει κάποια θέματα άλυτα για να αισθάνεσαι έτσι και αυτά δουλεύουν ακόμα στο υποσυνείδητο σου.Quote:
Originally Posted by Dm89
Την πρωτη φορά της διαταραχης πριν παρω αγωγή πηγαινα για 4 μηνες σε ψυχολόγο και γενικα για ένα εξαμηνο ο γιατρος δεν μου έδινε φαρμακευτική αγωγή με άφηνε να το παλέψω μόνος μου. Αφού πηρα την αγωγή και είχα φτάσει σε ένα ικανοποιητικό σημείο έγινε η διακοπη και μετά την διακοπη για κανένα δίμηνο δεν είχα κανένα απολυτως προβλημα αλλά ηρθαν κάποια δυσκολα γεγονότα και επανηλθεQuote:
Originally Posted by Gia66
Το σώμα έχει μνήμη. Μόλις ήρθαν τα δύσκολα, παλινδρόμησε στην παλιά, δοκιμασμένη, γνώριμη κατάσταση.
Αν δε θέλεις να ξαναρχίσεις το cipralex, πρέπει να το παλέψεις μόνος σου. Προσπάθησε να πιαστείς από συνήθειες που απέκτησες τελευταία, κάνε πράγματα που ξέρεις οτι δουλεύουν: Βόλτες με φίλους, μουσική, διάβασμα, ότι παίρνει το μυαλό σου από τη σκέψη "ωχ! ξανακύλησα". Μια κατάσταση παγιώνεται όταν της το επιτρέψουμε. Πώς; Μα, με τη σκέψη...
Φιλε μου πολυ σωστα αυτά που λες και έτσι έπραξα σκέψου άρχισαν να εμφανίζονται τα σημαδια από τον Μάιο και οτως στις αρχές εκανα ολα τα πραγματα που εκανα πριν έβγαινα για καφε με φιλους πηγαινα για τρεξιμο καμία ταβερνούλα και οντως με βοηθούσε να ξεχαστώ αλλά σιγά σιγά «κατέλαβε» και αυτές τις δραστηριότητες με αποτέλεσμα να φτάσω σε σημείο να μην θελω να τις κανω να μην τις ευχαριστιέμαι και να νιώθω πολυ άβολα....φυσικα και δεν το παράτησα. Παω με το ζορι. Αλλά σκέψου έχουμε μέσα Αυγούστου δηλαδή παλι το παλευω τουλ 4 μηνες μόνος μ. Και άνοιξα αυτο το θέμα γιατί έχω δει ότι πολλοί που έχουν κάνει μια θεραπεία μετά από ένα διάστημα υποτροπιασαν
Εχεις κάτι να περιμένεις; Κάνεις σχέδια για το μέλλον; Προσωπικά, επαγγελματικά..
Βάζεις στόχους;
Εχεις κάποια καλλιτεχνική, αθλητική κ.λ.π. κλίση ή δεξιότητα;
Συνήθως υποτροπιάζει κάποιος που δεν έχει κάνει αλλαγές στη ζωή του. Που συνεχίζει την πορεία που τον οδήγησε στην αγχώδη διαταραχή.
Οι προσδοκίες παίζουν επίσης ρόλο. Αν πιστέψαμε οτι είμαστε καλά και δεν θα ξανακυλήσουμε, απογοητευόμαστε εύκολα.
Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά η ζωή είναι διαρκής αγώνας. Μην απογοητεύεσαι. Βρες καινούργιες συνήθειες, καινούργιους φίλους. Στο κάτω κάτω, μπορείς πάντα να ξαναρχίσεις το cipralex. Απλά βάλε ένα στοίχημα με τον εαυτό σου πως δεν θα το κάνεις σήμερα. Και αύριο ξαναβάλε στοίχημα...
κατά την διάρκεια της θεραπείας αλλαξα πραγματα πηγαινα γυμναστηριο είχαμε καθιερώσει μια μερα με τους φιλους που βγαίναμε εκανα ταξιδια κ.τ.λ Όταν άρχισαν τα συμπτώματα συνέχισα να κανω όνειρα ελεγα δεν νιώθω και τελειως καλα αλλά θα παω διακοπες θα κανω πραγματα θα αλλαξει το πραγμα όσο περναει ο καιρος ομως είναι σαν να Βυθίζομαι και έχω πάψει να κανω όνειρα. Η ιδια η καθημερινότητα έχει γινει πολυ δύσκολη σαν να ανεβαίνεις βουνο κάθε μερα
Αυτό που περιγράφεις μοιάζει με καθοδικό σπιράλ. Το έχω περάσει κι εγώ. Νιώθεις άσχημα και υποσυνείδητα παραιτείσαι. Πάντως, δώσε στον εαυτό σου ένα διάστημα να συνέλθει. Βγήκες από ένα χωρισμό. Δεν είναι μικρό πράγμα. Μη σε πιάνει πανικός και ανακαλείς μνήμες του παρελθόντος. Δες αυτό που σου συμβαίνει σαν ένα διάλειμμα ανασύνταξης. Μίλα με τον ψυχολόγο σου. Καμιά φορά και μόνο που βάζουμε σε λέξεις αυτό που μας απασχολεί και κάποιος είναι εκεί για να ακούσει δρα ανακουφιστικά.
Σκέψου οτι έχεις κάνει μιά φορά την πορεία του νικητή. Αυτό είναι μιά φοβερή εμπειρία. Μπορείς να την ξανακάνεις...
Αυτο το καθοδικό σπιράλ δεν ξερω τι ακριβως είναι..... Όλο αυτο το διάστημα έτσι προσπαθω να το δω σαν μια περιοδο που πρέπει να ηρεμισω....αλλά πολλές φορες μέσα στην μερα νιώθω απόγνωση. Εσυ πως το ξεπέρασες πήρες κάποια αγωγή ;;Quote:
Originally Posted by proteus
Γειά σου,
είμαστε διακοπές, αλλά δεν απάντησα γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί να λέω τα ίδια και τα ίδια!
Η προσωπική μου εμπειρία και η σχετική έρευνα μου είναι ότι, τα φάρμακα, εάν είσαι τυχερός και σου ταιριάξουν, απλά σε κάνουν να αισθάνεσαι καλά για όσο διάστημα τα παίρνεις καλύπτοντας το πραγματικό πρόβλημα, χωρίς να θεραπεύουν!
Για όσο διάστημα αισθάνεσαι καλά με αυτά, και πριν κάποια στιγμή σε εγκαταλειψουν και αυτά , πρέπει να βρεις άλλους τρόπους να αντιμετωπισεις την κατάσταση.
Για την συντριπτική πλειοψηφία, η έστω και πολύ σταδιακή διακοπή, είναι δύσκολη και συνήθως τα συμπτώματα αργά ή γρήγορα επανέρχονται ίσως ακόμη και χειρότερα από πριν.
η επικρατούσα δε άποψη είναι, ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλος κάποια στιγμή αντιλαμβανεται ότι του λείπει το φάρμακο και προσπαθεί να αποκτήσει νέα ομοιοσταση χωρίς αυτό.
Τώρα πολλοί δεν αντέχουν,και ξαναπαιρνουν το φάρμακο.
Εάν είναι και πάλι τυχεροί, ο οργανισμός επανέρχεται σιγά σιγά, μέχρι την επόμενη απόπειρα διακοπής, η αλλάζουν το φαρμακο με την ελπίδα της βελτίωσης.
Κάποιες φορές αυτό αρκεί, κάποιες όχι.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν για την πλειοψηφία εύκολες λύσεις.
Εγώ έκανα 4 προσπάθειες και 5 χρόνια σταδιακή διακοπής στην τελευταία μου προσπάθεια, όταν κα κατάφερα να σταματήσω τα 20 mg citalopram που έπαιρνα για 10 χρόνια.
Τώρα και μια αισιόδοξη νότα, για 5 χρόνια χωρίς φαρμακο, είμαι απολύτως καλά.
Όσο για την βοήθεια και την εμπειρία των γιατρών στις προσπάθειες μου να το σταματήσω, γιατί μου προκάλεσε αιματολογικα και ηπατικα προβλήματα η μακροχρόνια χρήση του, θα μου επιτρέψεις απλά να χαμογελάσω ...
Καλή συνέχεια.
Κρατήθηκα από αυτό που λέμε "ιερές συνήθειες". Έβλεπα τους θεραπευόμενους μου και έγραφα.Quote:
Originally Posted by Dm89
Οταν ένιωθα απόγνωση, συνήθως τα κρύα μοναχικά βράδια, ξάπλωνα, έβαζα μουσική, έκλεινα τα μάτια και έλεγα μέσα μου πως όλα αυτά συμβαίνουν σε κάποιον άλλο, με τον οποίον αρνούμαι να ταυτιστώ. Έβλεπα τις μαύρες σκέψεις να περνούν από μπροστά μου και τις άφηνα να φύγουν...
Το ξέρω οτι είναι πολύ πιό δύσκολο από όσο ακούγεται. Αλλά δε ήθελα να είμαι απών από τη ζωή μου παίρνοντας φάρμακα.
Κωστα ευχαριστω για την απαντηση σου θυμαμαι την πρωτη φορά που με είχε εμφανιστεί ήσουν ο πρωτος που με είχες απαντησει Σ αυτο το φόρουμ και αν θυμαμαι καλα όλη αυτή η κατάσταση ηταν αποτέλεσμα burn out θυμασαι μήπως μετά από κάθε προσπάθεια διακοπής σε ποσό καιρό ξανά ξεκινούσαν τα συμπτώματα;;;Quote:
Originally Posted by kostas62