Ποιες είναι οι δικές σας λυσεις;

Γεια σας.Ειμαι 21 ετών και εδώ και εναμιση χρόνο υποφέρω από αγχώδη διαταραχή και αγοραφοβία.Εχω φτάσει σε βαθμό που δεν είμαι καθόλου λειτουργική και αποφευγω να βγαίνω από το σπίτι...είμαι μονιμως με ζαλαδες,θολούρα στο κεφάλι,αίσθηση λιποθυμίας και αλλά ψυχοσωματικά.Εξετασεις είχα κάνει ένα σωρό περισυ το καλοκαίρι και όλες βγήκαν καθαρές,αρα το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα ψυχολογικο μάλλον...Στο θέμα μας λοιπόν:
Η ψυχολόγος μου,στην οποία ξεκινησα να πηγαίνω πρόσφατα,μου είπε ότι θα χρειαστώ αγωγή.Έχω όμως δυο ερώτησεις.Πρωτον,εσας η αγωγή σας βοήθησε;Προφανώς βέβαια θα κάνω ότι μου πει η ειδικός,αλλά θα ήθελα να μάθω και τις δικές σας εμπειρίες....Δευτερον,τι λύσεις έχετε βρει στο πρόβλημα σας εκτός της αγωγής;Υπάρχουν πράγματα που κάνετε και που σας βοηθανε να χαλαρώσετε πολύ,και αν ναι,ποια είναι αυτά;Πχ,όταν βγαίνετε έξω και είστε έτοιμοι να πεθάνετε από το άγχος,πώς αντιμετωπίζετε αυτή την κατάσταση;Όταν παθαίνετε κρισεις πανικού,πώς τις ξεπερνάτε;Κάνετε γυμναστική;Πίνετε κανα κρασάκι;
Όλα αυτά τα ρωτάω γιατί θα ήθελα να ακούσω και δυο γνώμες παραπάνω,γιατί θεωρώ πως πλην της αγωγής πρέπει να βρούμε και άλλες λύσεις στο θέμα μας που θα λειτουργούν συνδυαστικά με τα φάρμακα και που θα μας γίνουν τρόπος ζωής.Φυσικα στον καθένα δουλεύουν διαφορετικά πράγματα,αλλά η ανταλλαγή ιδεών ποτε δεν είναι κακή γιατί μπορούμε να ανακαλύψουμε πράγματα που θα μας βοηθήσουν και που ίσως να μην τα είχαμε σκεφτεί ως τώρα.

Το θέμα είναι τι σκέφτεσαι όσο είσαι έξω? Τι σε αγχώνει? Ότι θα σε κοιτάνε; Ότι θα κάνεις κάτι λάθος; Ότι θες να περνάς απαρατήρητη;

Καλησπέρα εγώ έχω κατάθλιψη φοβίες και άγχος, είμαι δύο χρόνια σε ψυχολόγο μέχρι τώρα και περνώ φάρμακα, κοίτα δεν είναι κακό να πάρεις φάρμακα,άλλοι θα σου πούνε είσαι μικρή ακόμα, άλλοι θα σου πούνε για παρενέργειες που έχουν τα φάρμακα αλλά εξαρτάται και τον κάθε άνθρωπο φυσικά, η μητέρα μου είχε θέμα με αγοραφοβία αλλά ο γιατρός τότε γιατί το πέρασε και αυτή μικρή την ταρακούνησε πολύ όχι με φάρμακα αλλά με τον λογο του, και την βοήθησε φυσικά αυτό, εγώ με τα φάρμακα είμαι έτσι και έτσι, άλλες φορές θεωρό με βοηθάνε άλλες όχι, εξαρτάτε και το περιβάλλον που βρίσκεσαι φυσικά, δοκίμασα ένα βιβλίο αυτό βοήθειας αλλά δεν με βοήθησε τοσο, φυσικά δεν φταίει το βιβλίο απλά εγώ δεν ασχολιθικα όσο θα έπρεπε,και περιμένω είδη άλλο ένα για να αγοράσω, οπότε μια λύση είναι το αυτόβοηθειας, μετά είναι η άσκηση καθημερινά σε άλλους βοηθάει αρκετά σε άλλους όχι τόσο, περπάτημα θα μπορούσες επίσης, το θέμα με την αγοραφοβία θεωρό μαζί με μια θεραπεία θα το ξεπεράσεις σιγα σιγά, το καλό είναι ότι υπάρχουν λύσεις, φαντάζομαι στο θέμα με το ανχος θα έχεις θέμα να περνεις και τηλέφωνα η γενικά να μιλάς με κόσμο όταν είναι για κάτι σημαντικό φυσικά, εμένα από το άγχος και το φόβο με πιάνει ένα σφυξιμο στο στήθος και δεν μπορώ να ηρεμισω για ώρα η χειρότερα ώρες, εσύ έχεις βρει κάνα τρόπο μέσα στο σπίτι να τα αντιμετωπίσεις?

Εγω προσωπικα ειμαι κατα της χρήσεις φαρμάκων για κρισεισ πανικού, αγχος, ocd κλπ. Οσοι ψυχολόγοι εχει τύχει να συζητήσω εχουν συμφωνήσει. Φυσικα ο καθενας εχει διαφορετικα πιστεύω. Κατα τη γνώμη μου ολα ειναι στο μυαλό αυτο πρεπει να διορθώσουμε και δυστυχως τα φαρμακα δεν το κάνουνε. Οταν εγω έπαθα κριση πανικού στην αρχη δεν καταλαβα τι ητανε οποτε δεν εδωσα σημασια. Οταν με ξσναεπιασε ομως και αρχισα να φοβαμαι μη ξανασυμβεί τοτε αρχισαν να συμβαίνουν συνεχεια. Πως το ξεπέρασα? Εκανα κανονικα το προγραμμα μου. Ειχα κατεβάσει meditation στο κινητο μου και ακουγα οποτε πήγαινε να με πιασει.Οταν δεν μπορουσα να κανω αυτο απλα έγραφα σε ενα χαρτι 'ειμαι καλα. Επισης αρχισα να ακουω πολυ μουσικη και ασκησεις χαλάρωσης γιογκα και αυτο βοήθησε αρκετα.

Η μουσική!!Πάντα μου άρεσε πολύ αλλά σε περιόδους έντονου άγχους και κρίσεων με βοηθούσε αρκετά!!Τραγούδια που είχα ξεχάσει και μου θύμιζαν τι ωραία που ήταν όταν ήμουν έφηβη και δεν είχα καμία έννοια απολύτως και καμία ευθύνη φυσικά....

Ωραία, σου αρέσει η μουσική. Αλλά εγώ θα ρίξω το βάρος σε κάτι που έγραψες, στην εφηβεία, την έλλειψη έννοιας και ευθύνης. Μήπως η αγοραφοβία σου βοηθάει στο να μείνεις έφηβη, για σκέψου το λιγάκι. Μένοντας μέσα αποφεύγεις την ανάληψη ευθυνών, γιατί, εκ των πραγμάτων, δεν "μπορείς" να αναλάβεις πράγματα, να προχωρήσεις. Τι σημαίνει για σένα ευθύνη, τι περιέχει, γιατί μία αιώνια εφηβεία θα σου φαινόταν καλύτερη;(δικό μου συμπέρασμα, αν το νοηματοδοτείς διαφορετικά σε ακούω).

Quote:

---

Originally Posted by BlackCoral

Ωραία, σου αρέσει η μουσική. Αλλά εγώ θα ρίξω το βάρος σε κάτι που έγραψες, στην εφηβεία, την έλλειψη έννοιας και ευθύνης. Μήπως η αγοραφοβία σου βοηθάει στο να μείνεις έφηβη, για σκέψου το λιγάκι. Μένοντας μέσα αποφεύγεις την ανάληψη ευθυνών, γιατί, εκ των πραγμάτων, δεν "μπορείς" να αναλάβεις πράγματα, να προχωρήσεις. Τι σημαίνει για σένα ευθύνη, τι περιέχει, γιατί μία αιώνια εφηβεία θα σου φαινόταν καλύτερη;(δικό μου συμπέρασμα, αν το νοηματοδοτείς διαφορετικά σε ακούω).

---

Ναι κατάλαβα τι λες...όχι δεν θα ήθελα να ζούσα σε μια αιώνια εφηβεία, αλίμονο,απλά θα προτιμούσα την ζωή μου χωρίς τα προβλήματα που έχει το μυαλό μου,γιατί το μυαλό μου τα φτιαχνει..Τώρα έχω ευθύνες γιατί μεγαλώνω ένα παιδί και δεν μπορώ να ανταποκριθώ με άνεση (να το βγάλω βόλτα στις κούνιες κτλ) γιατί έχω φόβους πολλούς.Το σπίτι μου ουσιαστικά δεν είναι πλέον η ασφάλεια μου,είναι η φυλακή μου.

Κατάλαβα, θέλεις να βγαίνεις αλλά δεν μπορείς. Ξέρεις ότι η έκθεση στην πηγή του φόβου είναι που δρα απελευθερωτικά ως προς την αντιμετώπιση; Έχεις κάνει κάποια προσπάθεια να βγεις; Τι φοβάσαι ότι θα συμβεί έξω και γιατί; Να χαίρεσαι το παιδί σου.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Το θέμα είναι τι σκέφτεσαι όσο είσαι έξω? Τι σε αγχώνει? Ότι θα σε κοιτάνε; Ότι θα κάνεις κάτι λάθος; Ότι θες να περνάς απαρατήρητη;

---

Σας ευχαριστω όλους για τις απαντήσεις σας :)
Αυτό που με αγχωνει είναι το ότι έχω σε μόνιμη βάση ζαλαδες,ταση για λιποθυμία,δυσπνοια και πλάκωμα στο στήθος.Επισης με αγχωνει το μην τυχόν συμβεί κάτι στον δρόμο και με δουν πχ να λιποθυμώ ή οτιδηποτε...με αγχώνουν τα μερη με πολυκοσμία και ουρές γιατί νιώθω ότι πνίγομαι και ότι κάτι θα μου συμβεί.Μονο στο σπίτι αισθάνομαι ασφαλής,αν και ακόμα κι εκεί,τα ψυχοσωματικα δεν υποχωρούν.Απλα δεν με αγχώνουν τόσο...αλλα θέματα αγοραφοβίας,πχ να μιλάω στο τηλέφωνο,δεν έχω.Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο μόνο σε μέρη που υπάρχει φυσική παρουσία κόσμου και ουρες.
Όποτε ψάχνω να βρω λύσεις για να το καταπολεμήσω εκείνη την ωρα..

Καλό μου κορίτσι, κανένας δε νιώθει άνετα στις ουρές, στην πολυκοσμία, στη φασαρία.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η μόνη λύση είναι να εκτεθείς σε αυτό που σε φοβίζει. Κάν το σταδιακά. Στην αρχή με κάποιον δικό σου άνθρωπο, μετά σιγά σιγά μόνη σου. Θα εκπλαγείς από το γεγονός οτι δεν θα λιποθυμήσεις...

Quote:

---

Originally Posted by irene22

Σας ευχαριστω όλους για τις απαντήσεις σας :)
Αυτό που με αγχωνει είναι το ότι έχω σε μόνιμη βάση ζαλαδες,ταση για λιποθυμία,δυσπνοια και πλάκωμα στο στήθος.Επισης με αγχωνει το μην τυχόν συμβεί κάτι στον δρόμο και με δουν πχ να λιποθυμώ ή οτιδηποτε...με αγχώνουν τα μερη με πολυκοσμία και ουρές γιατί νιώθω ότι πνίγομαι και ότι κάτι θα μου συμβεί.Μονο στο σπίτι αισθάνομαι ασφαλής,αν και ακόμα κι εκεί,τα ψυχοσωματικα δεν υποχωρούν.Απλα δεν με αγχώνουν τόσο...αλλα θέματα αγοραφοβίας,πχ να μιλάω στο τηλέφωνο,δεν έχω.Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο μόνο σε μέρη που υπάρχει φυσική παρουσία κόσμου και ουρες.
Όποτε ψάχνω να βρω λύσεις για να το καταπολεμήσω εκείνη την ωρα..

---

Αυτό από ότι κατάλαβα συμβαίνει το τελευταίο χρόνο. Πριν μπορούσες να ήσουν κάπου με πολύ κόσμο και δεν σου περνούσε η ιδέα ότι θα πάθεις κάτι ή να ένιωθες το οτιδήποτε σωστά;
Γενικά πως είσαι στην ζωή σου πέρα από αυτό; Με το άγχος; Με τις αρρώστιες;
Φίλους έχεις;