Ατυχία η ατυχείς στιγμές??

Έχετε ποτέ νιώσει ότι από μια ηλικία και μετά είστε άτυχοι? Τι εννοώ να μην μπορείς να σταθείς οικονομικά, να μην μπορείς να βρεις μια δουλειά ή όταν βρεις απλά δεν σε περνούν η χειρότερα σε περνούν και δεν σε πληρώνουν η σε κοροϊδεύουν? Όταν εύχεστε κάτι γίνετε το αντίθετο η ακόμα και χειρότερο από αυτό που θέλατε? Και δεν μιλάω απλά για προσωπική ατυχία αλλά να επηρεάζει όλη την οικογένεια σας? Να ελπίζετε ακόμα και για κάτι απλό και να μην γίνετε?
Να είστε σε κατάσταση επιβίωσης και όχι να ζείτε?
Εμένα μου συμβαίνει συχνά σε πολλά ειδικά σε κάποιους τομείς που είναι σημαντικό να πάω ένα βήμα μπροστά στην ζωή μου, να έχω την πλήρη ανεξαρτησία, το δικό μου πορτοφόλι που λένε, να μην εξαρτιομαι από τους γονείς η επίδομα για τους δύσκολα οικονομικά ανθρώπους...
Σκέφτομαι αν ήταν μόνο ατυχές στιγμές δεν θα έπρεπε να είχε μια ισορροπία? Δηλαδή να ήταν σε φυσιολογικό επίπεδο και άσχημα και καλά?
Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ χειρότερα από την δικιά μου κατάσταση, αν και δεν βοηθάει τόσο αυτό, εννοώ στο να νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτά που έχω έστω, με κάνει και φοβάμαι ποιο πολύ την ζωή και το τι με περιμένει....

δεν καταλαβαινω τι ακριβως θες να γραψεις παντως γενικα να ξερεις οτι η ζωη μας δεν εξαρταται μονο απο εμας αλλα και απο τον κοσμο που ζουμε.
ας πουμε εαν ζουσες στην ουγκαντα δεν θα ειχες ουτε νερο να πιεις και αν ζουσες στην συρια μπορει να ειχες φαει και καμμια βομβα στο κεφαλι.
αυτα που γραφεις ειναι πραματα που βιωνει καθημερινα το μεγαλυτερο μερος του πληθυσμου στην χρεωκοπημενη ελλαδαπροσπαθησε να μην σε περνει απο κατω τουλαχιστον στο οικονομικο

η ζωη εχει πολλα ανεβοκαταβεσματα οσο αφορα την τυχη η την ατυχια. Λυπαμαι οπου αυτην την εποχη εισαι τα κατω σου, αλλα νομιζω οτι σηντομα θα ειναι μια κακη αναμνηση αυτα που γραφεις.
Ποσο χρονων εισαι? διοτις εαν εισαι 22 ειναι αδικο ναα σεπαρει απο κατω τωρα!ειναι αδικο να λες οτι σε ζουν οι γονεις σου οταν αυτο συμβαινει ακομα και σε ανδρες που ειναι 40 κι εχουν και δικα τους τεκνα!τι να πουν αυτοι δλδ?
Το δεδομενο ειναι οτι η δικη σου η γενια ειναι αδικιμενη υπερβολικα, αλλα απο την αλλη οταν καποιος ειναι τοσο νεος ,και αν εχεις την υγεια σου, τωτες δεν υπαρχει κατις στο κοσμο ολο που να μην μπορεις να το κανεις σαν το βαλεις στοχο και σκοπο σου.
Συμφωνα με τους ψυχοθεραπευτες της Γ.ΨΘ. η καλυτερη αρετη για να καταφερεις για παραδηγμα εναν επαγγελματικο στοχο (ας πουμε οτι θες να ανοιξεις ενα ασφαλιστικο γραφειο) δεν ειναι να εισαι εξυπνος!, δεν ειναι η αποφασιστικοτητα!, δε ειναι η καλη μνημη!, δεν ειναι κοινονικοτητα, οχι οτι κακο ολες αυτες ,ομως η πιο σημαντικη λενε οτι ειναι η επιμονη&υπομονη ! η προσυλοση σου δλδ στον στοχο σου.Καθε πρωι να ξυπνας και να λες "θα κανω το γραφειο ¨"

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

η ζωη εχει πολλα ανεβοκαταβεσματα οσο αφορα την τυχη η την ατυχια. Λυπαμαι οπου αυτην την εποχη εισαι τα κατω σου, αλλα νομιζω οτι σηντομα θα ειναι μια κακη αναμνηση αυτα που γραφεις.
Ποσο χρονων εισαι? διοτις εαν εισαι 22 ειναι αδικο ναα σεπαρει απο κατω τωρα!ειναι αδικο να λες οτι σε ζουν οι γονεις σου οταν αυτο συμβαινει ακομα και σε ανδρες που ειναι 40 κι εχουν και δικα τους τεκνα!τι να πουν αυτοι δλδ?
Το δεδομενο ειναι οτι η δικη σου η γενια ειναι αδικιμενη υπερβολικα, αλλα απο την αλλη οταν καποιος ειναι τοσο νεος ,και αν εχεις την υγεια σου, τωτες δεν υπαρχει κατις στο κοσμο ολο που να μην μπορεις να το κανεις σαν το βαλεις στοχο και σκοπο σου.
Συμφωνα με τους ψυχοθεραπευτες της Γ.ΨΘ. η καλυτερη αρετη για να καταφερεις για παραδηγμα εναν επαγγελματικο στοχο (ας πουμε οτι θες να ανοιξεις ενα ασφαλιστικο γραφειο) δεν ειναι να εισαι εξυπνος!, δεν ειναι η αποφασιστικοτητα!, δε ειναι η καλη μνημη!, δεν ειναι κοινονικοτητα, οχι οτι κακο ολες αυτες ,ομως η πιο σημαντικη λενε οτι ειναι η επιμονη&υπομονη ! η προσυλοση σου δλδ στον στοχο σου.Καθε πρωι να ξυπνας και να λες "θα κανω το γραφειο ¨"

---

Καλησπέρα είμαι 26 καταλαμβενω τι λες, από υπομονή έχω κάνει αρκετή σε μεγάλο σημείο και για αυτό είμαι στην ψυχική κατάσταση που είμαι, επισεις αν και θα ακουστεί χάλια αυτός ο τρόπος σκέψης και ζητάω συγνώμη από τώρα, δεν πιστεύω ότι όπως λένε γενικά και ψυχολόγοι ότι '' άμα το βάλεις στόχο και τον πιστέψεις θα γίνει '' η ότι '' άμα αρχίσεις και σκέφτεσε ποιο αισιόδοξα όλα θα πάνε καλά''
Δεν ισχύει τουλάχιστον εγω δεν το πιστεύω, δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα, δεν είσαι ικανός για τα πάντα, εξαρτώνται πολλά, στόχους έχω σταματήσει να βάζω πολύ καιρό πριν γιατί κατάλαβα ότι πολλά πράγματα δεν είναι στο χέρι μου και ότι δεν ήταν για μένα να γίνει, γενικά πέρασα αρκετες κατάστασης, κάποιοι θα πούνε σιγά τι πέρασες, ο κάθε ένας έχει ένα δικό του βάρος, κατάλαβα πολλά μπορεί ίσως και λάθος γενικά με τον κόσμο με τα όνειρα στόχους κακοί καλοί κ.ο.κ, προσπαθώ όσο μπορώ να κρατηθώ, ακόμα είναι νωρίς το πολεμάω, η κατάθλιψη όταν ήρθε με διάλυσε εσωτερικά ειδηκα με την πραγματικότητα που ζούμε..

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

δεν καταλαβαινω τι ακριβως θες να γραψεις παντως γενικα να ξερεις οτι η ζωη μας δεν εξαρταται μονο απο εμας αλλα και απο τον κοσμο που ζουμε.
ας πουμε εαν ζουσες στην ουγκαντα δεν θα ειχες ουτε νερο να πιεις και αν ζουσες στην συρια μπορει να ειχες φαει και καμμια βομβα στο κεφαλι.
αυτα που γραφεις ειναι πραματα που βιωνει καθημερινα το μεγαλυτερο μερος του πληθυσμου στην χρεωκοπημενη ελλαδαπροσπαθησε να μην σε περνει απο κατω τουλαχιστον στο οικονομικο

---

Καλησπέρα
Ναι το ξέρω αλλά έτυχε και γεννήθηκα εδώ και?
Δεν έχει καμία σημασία αυτό, αν ήμουν το ένα ή το άλλο....
Συμφωνώ απόλυτα ότι δεν εξαρτάται από εμάς μόνο, απλά θα ήθελα ένα σημαντικό να εξαρτιοταν από μένα και αυτό είναι το να ζήσω, και δεν το έχω απλά επιβιωνω,οπως και ένα σωρό κόσμος άλλοστε...
Στο θέμα με την ατυχία εννοώ ότι δεν υπαρχή ισορροπία δηλαδή το πάνω και κάτω καλές στιγμές κακές στιγμες, εγώ παράδειγμα είχα συνεχόμενες κακές στιγμές για της καλές στιγμές πάλι πλήρωνα της συνέπειες και γενικά είμαι η σταθερά με λίγες καλές και αρκετές κακές η σταθερά για αρκετές μέρες εβδομάδες κακές στιγμές,δεν ξέρω πως είναι το φυσιολογικό σε αυτό η αν υπαρχή, γιατί ο καθένας έχει την γνώμη του και τι έχει περάσει φυσικά, εσύ τι γνώμη έχεις?

Περι ατυχιας λοιπον... ειμαι 40 ετων.Φροντιζω 2 κατακοιτους γονεις εδω και αρκετα χρονια.Μανα με εγκεφαλικο και ανοια επιθετικου τυπου.Ουρλιαζει ολη μερα.Πατερας με σπασμενο ισχιο ,ΧΑΠ ,καρδια ,ρευματοειδη αρθριτιδα,ελαφρα ανοια κ αυτος.Ολη μερα κλαψουριζει.Εγω καθε μερα κουβαλαω τη μανα μου απο κρεβατι στο καροτσι και το αναποδο.Εχω κηλες στον αυχενα,η μια πιεζει νευρο και ποναω.Εχω νευρολογικα συμπτωματα εδω και 2 χρονια ,χωρις σιγουρη διαγνωση για το τι εχω.Στο θεμα δουλειας,δουλευα 2 δουλειες,η μια η συμβαση τελειωσε,η αλλη εκλεισε λογω κορονοιου.Ειμαι με ταμειο ανεργιας.Δυσκολευομαι να βρω σταθερη δουλεια,κανενας δεν θελει ανθρωπο με τοσα προβληματα στη δουλεια του.Στο θεμα σχεσεις ,πριν χρονια διαλυθηκε σχεση 7 χρονων,διοτι αυτη ειχε μεγαλες φιλοδοξιες και εγω την περιοριζα...απο κει και περα λογω των θεματων που εχω οι γυναικες απλα στριβουν.Να μην αναφερθω σε καθε λογης απιθανες αναποδιες,ζημιες ,γκαντεμιες απο το πουθενα που μου χαλανε την καθημερινοτητα.Νομιζω οτι μερικες φορες η ζωη με μισει ,με πολεμαει μεχρι εξοντωσης.Μου λενε περι υπομονης,και η λεξη αυτη μου ακουγεται σαν βρισια πλεον.Χωρια τους θρησκευομενους...αυτοι κ αν ειναι στην κοσμαρα τους.Κανε προσευχη λενε κ ολα θα πανε καλα.Δεν ξερω ειλικρινα πως στεκομαι ορθιος ολα αυτα τα χρονια.13 χρονια γεματα προβληματα,νοσοκομεια,τραγ ελαφικες ακραιες καταστασεις.Προσπαθω να κανω οτι με ευχαριστει,να γυμναζομαι οσο ειναι δυνατον,να βγαινω κι ας γυριζω απλα στους δρομους σαν την αδικη καταρα.Παλι καλα που εχω φιλους,ξαδερφια και καπως παιρνω ανασες.Διακοπες εχω να παω κατι χρονια,δεν με απασχολει πια εχω αναισθητοποιηθει.Θα μπορουσα να γραψω εγκυκλοπαιδεια περι κακοδαιμονιας...αυτα απο μενα καλο κουραγιο σε ολους.Εγω συνεχιζω το δρομο μου κ οπου βγει.

Το χειροτερο απολα ειναι να βλεπεις αλλους να τους ανοιγει η ζωη τα ποδια κυριολεκτικα,να τους ερχονται ολα βολικα,και να κλαιγονται,να γκρινιαζουν και να σου κανουν και αφ υψηλου κριτικη...μεχρι που εκνευριζεσαι και αρχιζεις τις κλωτσιες και τελειωνεις μια και καλη.Τοξικοι ανθρωποι...

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Περι ατυχιας λοιπον... ειμαι 40 ετων.Φροντιζω 2 κατακοιτους γονεις εδω και αρκετα χρονια.Μανα με εγκεφαλικο και ανοια επιθετικου τυπου.Ουρλιαζει ολη μερα.Πατερας με σπασμενο ισχιο ,ΧΑΠ ,καρδια ,ρευματοειδη αρθριτιδα,ελαφρα ανοια κ αυτος.Ολη μερα κλαψουριζει.Εγω καθε μερα κουβαλαω τη μανα μου απο κρεβατι στο καροτσι και το αναποδο.Εχω κηλες στον αυχενα,η μια πιεζει νευρο και ποναω.Εχω νευρολογικα συμπτωματα εδω και 2 χρονια ,χωρις σιγουρη διαγνωση για το τι εχω.Στο θεμα δουλειας,δουλευα 2 δουλειες,η μια η συμβαση τελειωσε,η αλλη εκλεισε λογω κορονοιου.Ειμαι με ταμειο ανεργιας.Δυσκολευομαι να βρω σταθερη δουλεια,κανενας δεν θελει ανθρωπο με τοσα προβληματα στη δουλεια του.Στο θεμα σχεσεις ,πριν χρονια διαλυθηκε σχεση 7 χρονων,διοτι αυτη ειχε μεγαλες φιλοδοξιες και εγω την περιοριζα...απο κει και περα λογω των θεματων που εχω οι γυναικες απλα στριβουν.Να μην αναφερθω σε καθε λογης απιθανες αναποδιες,ζημιες ,γκαντεμιες απο το πουθενα που μου χαλανε την καθημερινοτητα.Νομιζω οτι μερικες φορες η ζωη με μισει ,με πολεμαει μεχρι εξοντωσης.Μου λενε περι υπομονης,και η λεξη αυτη μου ακουγεται σαν βρισια πλεον.Χωρια τους θρησκευομενους...αυτοι κ αν ειναι στην κοσμαρα τους.Κανε προσευχη λενε κ ολα θα πανε καλα.Δεν ξερω ειλικρινα πως στεκομαι ορθιος ολα αυτα τα χρονια.13 χρονια γεματα προβληματα,νοσοκομεια,τραγ ελαφικες ακραιες καταστασεις.Προσπαθω να κανω οτι με ευχαριστει,να γυμναζομαι οσο ειναι δυνατον,να βγαινω κι ας γυριζω απλα στους δρομους σαν την αδικη καταρα.Παλι καλα που εχω φιλους,ξαδερφια και καπως παιρνω ανασες.Διακοπες εχω να παω κατι χρονια,δεν με απασχολει πια εχω αναισθητοποιηθει.Θα μπορουσα να γραψω εγκυκλοπαιδεια περι κακοδαιμονιας...αυτα απο μενα καλο κουραγιο σε ολους.Εγω συνεχιζω το δρομο μου κ οπου βγει.

---

Ο θεέ μου Μάνο λυπάμαι πάρα πολύ για αυτά που σου συμβαίνουν, όντος το να σου λένε κάνε υπομονή δεν είναι η καλύτερη απάντηση, συνήθως έτσι λένε κάνε υπομονή και όλα θα πάνε καλά, εντάξει μην είσαι θυμομενος στο τι λένε και οι θρησκευουμενοι αυτό είναι μια επίσης συνηθισμένη απάντηση, είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος αυτό είναι σίγουρο, εγώ μόνο δύναμη και πολύ αντοχή βλέπω σε αυτό το μήνυμα, εγώ δεν θα τα κατάφερνα στην θέση σου με καμία δύναμη, θέλω τόσο πολύ να αλλάξουν όλα προς το καλό για εσένα, να γίνεις καλύτερα στην υγεία σου, να βρεις μια καλή δουλειά, να πας διακοπές, να βρεις μια καλή κοπέλα, κουράγιο Μάνο, σε ευχαριστώ για την απάντηση σου, νιώθω περηφάνια για εσένα, μπράβο σου...

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Το χειροτερο απολα ειναι να βλεπεις αλλους να τους ανοιγει η ζωη τα ποδια κυριολεκτικα,να τους ερχονται ολα βολικα,και να κλαιγονται,να γκρινιαζουν και να σου κανουν και αφ υψηλου κριτικη...μεχρι που εκνευριζεσαι και αρχιζεις τις κλωτσιες και τελειωνεις μια και καλη.Τοξικοι ανθρωποι...

---

Ναι δύστυχος υπάρχουν πολλοί και εγώ εκνευρίζομαι πολύ με τέτοιους ανθρώπους που κλαίγονται και γκρινιάζουν ενώ σχετικά στην ζωή τους είναι μια χαρά, η χειρότερα για μένα τουλάχιστον είναι εκείνοι που προσπαθούν να δώσουν συμβουλές η μαθήματα ζωής ενώ δεν έχουν περάσει ούτε τα μισά άσχημα από αυτά που πέρασα εγώ ή εσύ ή ο κάθε ένας με προβλήματα, δυστυχώς για κάποιους η ζωή κυλάει καλύτερα αλλά δεν θέλω να τους βλέπω είτε με κακία είτε με ζήλια, απλά να έχω ελπίδα από αυτό το ότι υπαρχή μια πιθανότητα να αλλάξει κάτι και για εμένα, τουλάχιστον να ελπίζω...

Εγώ στενοχωριέμαι όταν ακούω κάποιον να μιλάει για ατυχία. Όταν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή δεν υπογράψαμε συμβόλαιο οτι δεν θα αρρωστήσουμε, δεν θα χάσουμε το παιδί μας, δεν θα μας καεί το σπίτι. Δεν είναι ατυχίες αυτά που μας βρίσκουν. Είναι συμβάντα. "Γιατί σ'εμένα"? λέμε. "Για να προπονηθείς, να δυναμώσεις, να εξελιχτείς", μας απαντά η ζωή. Κι εμείς δεν την ακούμε. Συνεχίζουμε να μεμψιμοιρούμε.

Δεν θα αναφερθώ στην προσωπική μου ιστορία, αν και έχει μπόλικο δράμα, χωρισμούς, αρρώστιες και θάνατο. Η ζωή με τον τρόπο της μου έδειξε το δρόμο. Απλά είχα τις κεραίες μου τεντωμένες και τον τσίμπησα. Κάποια στιγμή είπα: Ή θα σηκωθείς "ψηλότερα από τη φθορά" ή θα σέρνεσαι. Επέλεξα το πρώτο...

Ερχεται κάποια στιγμή που εγώ, εσύ, ο Μάνος, καλούμαστε να επιλέξουμε: Θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής με γκρίνια ή με αξιοπρέπεια;

Τι θα σε βοηθήσει να σε πεις άτυχο; Σε τι θα σε βοηθήσει να μην σε πεις; Έχει σημασία και κάνει διαφορά ο τρόπος που μας μιλάμε και τι μας λέμε. Ποια η αξιολόγηση που κάνουμε. Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία ως γνωστόν. Αντικειμενικά η τυχαιότητα είναι υπαρκτή, δε μπορούμε να έχουμε έλεγχο πάνω στο από ποιους θα γεννηθούμε, σε ποιον τόπο, σε ποιον πολιτισμό, σε ποιες συνθήκες. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν άνθρωποι που ξεπέρασαν απίστευτες δυσκολίες ή για μένα έχει σημασία η αξιοπρέπεια, το να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις με αξιοπρέπεια, με ένα εσωτερικό σθένος. Με σύμμαχο το χρόνο, την εξέταση των πραγμάτων, την αυτογνωσία, έχουμε όπλα, ας τα αξιοποιήσουμε. Συναίσθημα και λογική, ας τα χρησιμοποιούμε προς όφελός μας. Όχι είμαι άτυχος, είμαι θύμα, άρα έρμαιο των συνθηκών, χωρίς δυνατότητα ανατροπής και ξεπέρασμα εμποδίων.

Proteus, μαζί απαντήσαμε, χε χε. Σύγκλιση βλέπω, να ανησυχώ; :P Δεν υπάρχουν εχέγγυα, σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε, το τι θα γίνει στο ενδιάμεσο, κάτι θα έχει να κάνει και με το μέσα μας.

Quote:

---

Originally Posted by BlackCoral

Proteus, μαζί απαντήσαμε, χε χε. Σύγκλιση βλέπω, να ανησυχώ; :P Δεν υπάρχουν εχέγγυα, σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε, το τι θα γίνει στο ενδιάμεσο, κάτι θα έχει να κάνει και με το μέσα μας.

---

Όλα έχουν να κάνουν με το μέσα μας. Δεν έχουμε και τίποτις άλλο. Όλα τα καταλαβαίνουμε με το μέσα μας. Γι αυτό λέμε do you have the guts?

Εγώ δεν ανησυχώ. Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται... χαχχαχ

Η αληθεια ειναι οτι σε καποιους η ζωη δειχνει ενα κακο προσωπο,πραγματικα.Ζουμε σε ενα πληρως χαοτικο συμπαν χωρις ουσιαστικους κανονες.Εχω δει και ακομα χειροτερες καταστασεις απο τη δικη μου.Αρνουμαι να παραιτηθω,θα δωσω τις μαχες μου μεχρι τελους γιατι το χρωσταω στον εαυτο μου,απλα δεν δινω πλεον σε κανεναν το δικαιωμα να με κρινει.Οπως και εγω δεν θελω να κρινω κανεναν.Αλλωστε εχω κανει τη δικη μου (σκληρη)αυτοκριτικη.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΝΟΣ 14

Η αληθεια ειναι οτι σε καποιους η ζωη δειχνει ενα κακο προσωπο,πραγματικα.Ζουμε σε ενα πληρως χαοτικο συμπαν χωρις ουσιαστικους κανονες.Εχω δει και ακομα χειροτερες καταστασεις απο τη δικη μου.Αρνουμαι να παραιτηθω,θα δωσω τις μαχες μου μεχρι τελους γιατι το χρωσταω στον εαυτο μου,απλα δεν δινω πλεον σε κανεναν το δικαιωμα να με κρινει.Οπως και εγω δεν θελω να κρινω κανεναν.Αλλωστε εχω κανει τη δικη μου (σκληρη)αυτοκριτικη.

---

Αυτό τα συνοψίζει όλα!