Originally Posted by
Sonia
Νομίζω ότι τα βλέπεις κάπως ρομαντικά τα πράγματα για να πω την αλήθεια. Πως είσαι σίγουρος ότι θα χτίσετε μία όμορφη σχέση σαν φίλοι; Είναι ένας άγνωστος.
Το αν έχει δικαίωμα να ξέρει είναι ένα άλλο, δύσκολο ερώτημα. Δεν θα έκανα βιαστικές κινήσεις στη θέση σου. Μπορεί εσύ κάτι να είχες ακούσει ή δει σημάδια ή μαντέψει ότι είσαι υιοθετημένος και να ήθελες να ξέρεις, μπορεί να το είχες αποδεχτεί από νωρίς, δεν γνωρίζεις όμως τι αντίκτυπο θα έχει μία τέτοια αποκάλυψη σε έναν άνθρωπο που δεν έχει ιδέα. Σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω ότι την κυριότερη ευθύνη την έχουν οι θετοί γονείς, να ενημερώνουν τα παιδιά από μικρά ώστε να το αποδέχονται και να προχωράνε. Πιο μετά δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει ο καθένας.
Ξέρω άνθρωπο που έμαθε ότι είναι υιοθετημένος στα 30τόσα του και δεν συνήλθε ποτέ εντελώς από αυτό. Όχι για το γεγονός αυτού καθεαυτού, για το γεγονός ότι σχεδόν όλοι γύρω του το ξέραν κι ο ίδιος που ήταν ο ενδιαφερόμενος το έμαθε πολύ αργά. Πικράθηκε που αυτοί που τον μεγάλωσαν δεν ήταν ειλικρινείς μαζί του και τον άφηναν να ζει σε ένα ψέμα. Αυτός έτσι το πήρε, τα λόγια του επαναλαμβάνω. Αυτός ο άνθρωπος είναι 50αρης και ξέρω ότι τότε είχε περάσει κατάθλιψη και πέρασαν 2-3 χρόνια να συνέλθει κάπως. Ακόμα μελαγχολικό τον βλέπω, σπάνια γελάει. Πιο πριν δεν ήταν έτσι.
Με τους γονείς σου γιατί δεν το έχεις συζητήσει αυτό, ότι ξέρεις πως οι βιολογικοί γονείς σου είναι άλλοι; Γνωρίζονται μεταξύ τους οι μεν με τους δε; Ίσως ρίξουν λίγο περισσότερο φως στις συνθήκες της υιοθεσίας οι δικοί σου.
