Πόσο λειτουργικό είναι ένα άτομο με κατάθλιψη?

Γεια σας,

Σήμερα είχα μια κουβέντα με έναν συνάδελφο για μια γυναίκα που έχουμε στο γραφείο. Είναι από τα παλαιότερα άτομα στο γραφείο. Λιγομίλητη, ήσυχη, δεν κάνει ποτέ θόρυβο, όλο κάθεται στην καρέκλα της και είναι χαμένη στην οθόνη του υπολογιστή της. Δεν μιλάει πολύ με τους άλλους. Είμαστε και 30 άτομα στο γραφείο αλλά αυτή άντε να μιλάει με μια που συνεργάζονται και με τη γενική γραμματέα που μοιράζονται το γραφείο. Είναι όμως πολύ κουτσομπόλα. Θέλει να τα μαθαίνει όλα και με τους πληροφοριοδότες της (αφού αυτή δεν τριγυρνάει στα γραφεία να βλέπει πότε φτάνουμε ή πόσο δουλεύουμε) δεν είναι καθόλου φειδωλή, αντιθέτως μιλάει αρκετά. Επίσης με το που μάθει κάτι πάει και το ξεφουρνίζει στη συνεργάτη της και στο αφεντικό, του οποίου είναι και το δεξί του χέρι αφού ειναι η παλαιότερη και αμέσως επόμενη στην ιεραρχία.

Σας κάνω μια γενική περιγραφή από αυτά που παρατηρώ ώστε να έχετε μια εικόνα. Ο συνάδελφος είναι βέβαιος πως έχει βαθειά κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης. Εμένα δεν μου φαίνεται να είναι και τόσο αθώα. Ενώ δείχνει ήσυχη όταν της δίνεται το έναυσμα είναι σε εγρήγορση για το κουτσομπολιό. Ενώ μιλάει ήσυχα χαμηλόφωνα και αθώα, θα πετάξει μια βομβα ή θα κάνει μια δήθεν αφελή ερώτηση για να επιβεβαιώσει κουτσομπολιό που έχει ακούσει. Στη δουλειά της είναι αποδοτική αλλά με το αφεντικό αν κολλήσεις σε ένα πρότζεκτ μπορεί να μην προχωράει η δουλειά σου όσο και αν ασχολείσαι άρα δεν αποδίδω εκεί το ότι δεν έχει ολοκληρώσει ένα πρότζεκτ ακόμη. Από άλλους στο εργαστήριο έχει χαρακτηριστεί και pokerface.

Η ερώτησή μου λοιπόν είναι. Υπάρχουν σημάδια να σου δείξουν αν έχει κατάθλιψη? Μπορεί μια γενικά ήσυχη εικόνα να οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα? Αν όντως ένα άτομο έχει κατάθλιψη πόσο λειτουργικό είναι? Δουλεύει, κρατάει σπίτι με δύο παιδιά, μαγειρεύει και κουτσομπολεύει τους πάντες στο γραφείο? Ή είναι βυθισμένο στο δικό του κενό και δεν κάνει τίποτα?

Ευχαριστώ για τις γνώμες!

Η κατάθλιψη φλερτάρει με την απάθεια. Πριν 15 χρόνια πέρασα μια ήπια κατάθλιψη. Ήμουν λειτουργικός με την έννοια μιας ρουτίνας που ακολουθούσα μηχανικά. Δεν αντλούσα ευχαρίστηση. Στη θέση της απόλαυσης έβαλα την παθητική εμμονή (περνούσα ώρες στο youtube βλέποντας τα πιό απίθανα βιντεάκια για να μη σκέφτομαι).

Η συνάδελφος που περιγράφεις έχει ανάγει το κουτσομπολιό σε επιστήμη. Μου κάνει πιό πολύ για ελιτίστρια μισάνθρωπος παρά για καταθλιπτική. Χρειάζονται και άλλα στοιχεία για να βγάλουμε συμπέρασμα

Άτομο που είναι αποδοτικό στη δουλειά του, κοινωνικό εστω με το δικό του μη αρεστό τρόπο, που κρυφακούει τα πάντα, και ομιλητικό έστω κι αν μιλάει χαμηλόφωνα κι όπου το συμφέρει δεν έχει κατάθλιψη. Μπορεί αυτο που έχει να ναι τεμπελιά και κακός τρόπος ζωής που δεν αρμόζει με το περιβάλλον εργασίας.

Δεν ξέρω πως μεταφράζεται η απάθεια για τον καθένα. Αυτή είναι απλά ήσυχη και δεν μιλάει πολύ. Ακολουθεί μια ρουτίνα αλλά την εκτελεί μηχανικά? Δεν ξέρω. Πάντως με το που μάθει ένα κουτσομπολιό είναι σε πλήρη εγρήγορση. Αντίστοιχα όταν της ζητήθηκε να βοηθήσει σε ένα πρότζεκτ πέρυσι το νοέμβρη, το έκανε με μεγάλη προθυμία και ενθουσιασμό. Πριν 10 μέρες που γύρισε το αφεντικό από διακοπές αμέσως είχαν μιτινγκ μαζί (προφανώς να του πει πόσο δουλεύουμε κλπ). Πριν 3 χρόνια πήρε διαζύγιο από τον άντρα της (ήταν παρα πολλά χρόνια μαζί) και πέρυσι σε ένα team building άρχισε να λέει σε όλους πως χώρισε γιατί ο άντρας της την απατούσε με μία από το γραφείο μας.

Το θέμα είναι πως δεν ξέρω τι ζωή έχει εκτός δουλειάς. Πάντως σίγουρα δεν δουλεύει 20 ώρες την ημέρα, 8ωρο κάνει και μετά φεύγει. Τώρα βγαίνει? Πηγαίνει σπίτι και μαντρώνεται? Φροντίζει παιδιά (10 και 15 ετών είναι)? Είχε ακουστεί ότι μπορεί να έχει και γκόμενο. Δεν ξέρω τι άλλα στοιχεία μπορώ να σου δώσω. Αν έχεις μια πιο σαφή ερώτηση περί χαρακτήρα/συμπεριφοράς ίσως μπορουν να αντληθούν στοιχεία.

Όντως ioannis2 αυτά που λές τα κάνει όλα. Με τον τρόπο της αλλά τα κάνει. Είναι 46 ετών και την ξέρω μόνο 5 χρόνια αλλά πιστεύω πάντα ήταν σιγανοπαπαδιά και έχει μια εξαρτητική συμπεριφορά από το αφεντικό μας με το οποίο θα δουλεύει μια ζωή. Έχω ακούσει ότι μέχρι και το αφεντικό μας ήταν αυτός που της γνώρισε τον πρώην σύζυγο με τον οποίον είναι φίλοι από το πανεπιστήμιο, οπότε όταν χώρισε το δεξί του χέρι στο γραφείο από έναν καλό του φίλο ένιωσε και περίεργα.

Υπήρχε εδώ στο φόρουμ μία κοπέλα που ήταν πολύ ενεργή για κάποιους μήνες και μετά εξαφανίστηκε, η οποία όπως έλεγε ο γιατρός της και η ίδια είχε "χαμογελαστή κατάθλιψη". Δηλαδή ήταν πλήρως λειτουργική στη ζωή της, αλλά μέσα της αισθανόταν χάλια μαύρα. Η κατάθλιψη από όσο ξέρω έχει πολλές διαβαθμίσεις, δεν είναι απαραίτητο να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι, να κοιτάς με τις ώρες το υπερπέραν και να μην θες να βλέπεις άνθρωπο για να είσαι καταθλιπτικός. Από την άλλη βέβαια έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές την σήμερον ημέρα φτάνουμε και στο άλλο άκρο, ονομάζουμε ψυχιατρικό πρόβλημα ή κάτι "αφύσικο" την παραμικρή φάση που περνάμε και μπορεί να έχουμε αρνητικά συναισθήματα ή να είμαστε στα κάτω μας ή την συμπεριφορά κάποιου που αποκλίνει κάπως από το μέσο όρο.

Το τι συμβαίνει στην συνάδελφο που λες μόνο κάποιος ειδικός μπορεί να το προσδιορίσει. Αλλά έχει σημασία η ταμπέλα; Κι αν υποθέσουμε ότι μέσα της πονάει, βράζει, κλαίει, πως θα της συμπαρασταθεί και θα την βοηθήσει κάποιος άσχετος με τον οποίο χρόνια τώρα έχουν απλά τα τυπικά και η γυναίκα τον κρατάει σε απόσταση; Πόσο πιθανό είναι να ανοίξει την καρδιά της σε κάποιον συνάδελφο παρα σε κάποιον άνθρωπο που θεωρεί δικό της ή σε κάποιον εκτός δουλειάς, αφού στην δουλειά οι σχέσεις της είναι αυστηρά οριοθετημένες; Κι αν η άλλη συνάδελφος που νομίζει για την γυναίκα ότι έχει κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης ανακαλύψει ότι δεν έχει κατάθλιψη, δεν θα θέλει πια να τη βοηθήσει ή ίσως να την γνωρίσει καλύτερα και να προσπαθήσει να θέσει τις μεταξύ τους σχέσεις σε άλλη βάση;

Δεν κατανοώ που σκοπεύει μια τέτοια ερώτηση.Κι αν έχει κι αν δεν εχει,γιατί πρέπει να μας(σε) αφορά;Μπορεί κάποιος να είναι πολύ λειτουργικός με κατάθλιψη και μπορεί και όχι!Πάσχω από μικτη αγχωδη κατάθλιψη και περνάω φάσεις άκρως λειτουργικές που η διαταραχή άγχους μου είναι στο πικ.Συνηθως η καταθλιπτική διάθεση κρύβεται καλά..Το κουτσομπολιό πάλι... όχι!

https://enallaktikidrasi.com/2020/04...si-kaki-zaria/


ενας ορισμος της αγχωδους κτθλψης , που ειναι πολυ κοινη .......

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Υπήρχε εδώ στο φόρουμ μία κοπέλα που ήταν πολύ ενεργή για κάποιους μήνες και μετά εξαφανίστηκε, η οποία όπως έλεγε ο γιατρός της και η ίδια είχε "χαμογελαστή κατάθλιψη". Δηλαδή ήταν πλήρως λειτουργική στη ζωή της, αλλά μέσα της αισθανόταν χάλια μαύρα. Η κατάθλιψη από όσο ξέρω έχει πολλές διαβαθμίσεις, δεν είναι απαραίτητο να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι, να κοιτάς με τις ώρες το υπερπέραν και να μην θες να βλέπεις άνθρωπο για να είσαι καταθλιπτικός. Από την άλλη βέβαια έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές την σήμερον ημέρα φτάνουμε και στο άλλο άκρο, ονομάζουμε ψυχιατρικό πρόβλημα ή κάτι "αφύσικο" την παραμικρή φάση που περνάμε και μπορεί να έχουμε αρνητικά συναισθήματα ή να είμαστε στα κάτω μας ή την συμπεριφορά κάποιου που αποκλίνει κάπως από το μέσο όρο.

Το τι συμβαίνει στην συνάδελφο που λες μόνο κάποιος ειδικός μπορεί να το προσδιορίσει. Αλλά έχει σημασία η ταμπέλα; Κι αν υποθέσουμε ότι μέσα της πονάει, βράζει, κλαίει, πως θα της συμπαρασταθεί και θα την βοηθήσει κάποιος άσχετος με τον οποίο χρόνια τώρα έχουν απλά τα τυπικά και η γυναίκα τον κρατάει σε απόσταση; Πόσο πιθανό είναι να ανοίξει την καρδιά της σε κάποιον συνάδελφο παρα σε κάποιον άνθρωπο που θεωρεί δικό της ή σε κάποιον εκτός δουλειάς, αφού στην δουλειά οι σχέσεις της είναι αυστηρά οριοθετημένες; Κι αν η άλλη συνάδελφος που νομίζει για την γυναίκα ότι έχει κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης ανακαλύψει ότι δεν έχει κατάθλιψη, δεν θα θέλει πια να τη βοηθήσει ή ίσως να την γνωρίσει καλύτερα και να προσπαθήσει να θέσει τις μεταξύ τους σχέσεις σε άλλη βάση;

---

Σόνια όντως συμφωνώ (απ όσα έχω ακούσει κ εγώ) ότι η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις και στην ουσία είναι μια παρατεταμένη περίοδος θλίψης. Περιόδους θλίψης περνάμε όλοι μας, απλά στην κατάθλιψη είναι η διάρκεια. Φυσικά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες όπως τη χαμογελαστή κατάθλιψη που αναφέρεις. Για εμένα έτσι ήσυχη ήταν πάντα η συνάδελφος αλλά εξίσου πάντα ενεργή στο κουτσομπολιό. Για τον άλλον συνάδελφο όμως είναι σε "βαθειά κατάθλιψη". Ο συνάδελφος δεν νομίζω πως το είπε με καμία διάθεση να απλώσει χείρα βοηθείας. Απλά το είπε, κουβέντα να κάνει. Με αυτή μπορεί να μιλάνε και 2 φορές το μήνα.
Προσωπικά δεν με απασχολεί να βοηθήσω τη συγκεκριμένη σε κάτι, έχει δεν έχει πρόβλημα. Πέραν των τυπικών σχέσεων που έχω μαζί της, δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με κανέναν στον εργασιακό μου χώρο. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν παρατηρώ και δεν μπορώ να πάρω αυτό το περιστατικό ως αφορμή για να αναπτύξω την ενσυναίσθησή μου και να καταλάβω στο μέλλον κάποιον άνθρωπο που έχει μελαγχολία η κατάθλιψη, την καμουφλάρει, είναι άτομο που το νοιάζομαι άρα μπορώ να προσπαθήσω να προσφέρω κάποια βοήθεια. Το να γνωρίζω κάτι παραπάνω για άτομα με κατάθλιψη μου φαίνεται ωφέλιμο, όχι για αυτήν την περίπτωση αλλά για εμένα προσωπικά και τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με άλλα άτομα.

Quote:

---

Originally Posted by NaYa

Δεν κατανοώ που σκοπεύει μια τέτοια ερώτηση.Κι αν έχει κι αν δεν εχει,γιατί πρέπει να μας(σε) αφορά;Μπορεί κάποιος να είναι πολύ λειτουργικός με κατάθλιψη και μπορεί και όχι!Πάσχω από μικτη αγχωδη κατάθλιψη και περνάω φάσεις άκρως λειτουργικές που η διαταραχή άγχους μου είναι στο πικ.Συνηθως η καταθλιπτική διάθεση κρύβεται καλά..Το κουτσομπολιό πάλι... όχι!

---

Όπως έγραψα και πιο πάνω δεν με αφορά για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Θέλω όμως θα διαβάσω σχετικά με βιώματα και περιγραφές της κατάθλιψης ώστε να ενημερωθώ εγώ η ίδια και να αναπτύξω την οξυδέρκεια και ενσυναίσθησή μου. Μπορεί σε αυτή την περίπτωση ό,τι και να έχει η συνάδελφος να μην ασχοληθώ πρακτικά, μπορεί όμως ένας φίλος μου ή ένα κοντινό μου πρόσωπο να έχει μια τέτοια συμπεριφορά. Οπότε θα ήθελα να τον καταλάβω και να βοηθήσω αν θέλει. Για τέτοια θέματα οι άνθρωποι δεν ανοίγονται γενικά, αλλά αν έχεις κατανοήσει κάτι μπορεί διακριτικά να προτείνεις μια ιδέα που να τους είναι χρήσιμοι ή να τους κάνει να νιώσουν καλύτερα.
Κι εγώ έχω κρίσεις πανικού και είμαι απόλυτα λειτουργική συνέχεια. Δεν μπορώ οπότε να αντιληφθώ τόσο εύκολα σε ποιο βαθμό χάνεται η λειτουργικότητα στην κατάθλιψη και για πόσο χρονικό διάστημα. Οπότε γράφω για να μάθω και να κατανοήσω μέσα από τις απαντήσεις των άλλων.

Πο Πο κι εσύ κουτσομπολιά είσαι όμως ε;;;; τόσα πράγματα ξέρεις για τη ζωή της. Κ μπαίνεις κ στον κόπο να γράψεις εδώ για μια στη δουλειά. Ξέρω γω μήπως Ν αναρωτηθεί τι έχεις εσύ;;;;

Καλησπέρα! Αν και παρακολουθώ εδώ και καιρό το forum σήμερα μου δόθηκε το έναυσμα να κάνω εγγραφή και να συνδράμω με την εμπειρία μου... Έχω διαγνωστεί εδώ και 1,5 χρόνο με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και έκτοτε λαμβάνω αγωγή. Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια, έχω δύο μικρά παιδιά, δουλεύω αδιάκοπα τα τελευταία 7 χρόνια...
Όταν γύρισα και είπα στην κολλητή μου πριν από 1,5 χρόνο ότι δεν είμαι καλά και πρέπει να με βοηθήσει έπεσε από τα σύννεφα...το ίδιο συνέβη και με τον άντρα μου όταν του είπα ότι θα πάω σε ψυχίατρο...
Σηκωνομουν το πρωί ετοίμαζα και πήγαινα τα παιδιά στο σχολείο και μετά επί μισή ώρα έκλαιγα στο αυτοκίνητο γιατί απλά δεν άντεχα να ζω...στην συνέχεια καθάριζα το πρόσωπο μου, βαφομουν, έβαζα και το κόκκινο κραγιόν μου και πήγαινα με ένα μεγάλο χαμόγελο στην δουλειά καλαμπουρι, χαβαλες, κουτσομπολιό...και μιλάμε για δύσκολη δουλειά με μεγάλη ευθύνη κι όμως παρόλα αυτά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά...

Αυτό έβλεπαν όλοι, όμως εγώ ήθελα να πεθάνω... για την ακρίβεια ήμουν πεθαμένη μέσα μου αλλά κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα ακόμα κι όταν είχα 2 εβδομάδες αλουστη...
Ακόμη και τώρα όποιος το μαθαίνει πέφτει από τα σύννεφα... έχω βαρεθεί να ακούω το γνωστό "δεν σου φαίνεται"... Με συγχωρείτε, την επόμενη φορά θα φροντίσω να βάλω ταμπέλα...

Αυτά...
Επίσης καλό θα ήταν εμείς ειδικά που ξέρουμε από ψυχικές ασθένειες να σταματήσουμε να βγάζουμε επιφανειακά συμπεράσματα του τύπου "α αυτή μιλάει πολύ άρα είναι μια χαρά"... Θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα...

jenny_t να ήξερες πόσο ταυτίζομαι μαζί σου...Αρκετά με το στίγμα..αρκετά με το να μην καταλαβαίνει κανείς αν δεν το βιώνει!Κι εγώ έχω τη "ρετσινια" της αδύναμης...αυτής που εν τέλει δεν κατάφερε να διαχειριστεί την πραγματικότητα της ..κι ας ξέρω ότι μου συνέβη(συμβαίνει)γιατί απλά δεν συμβιβάζομαι.Πολλοι οι λόγοι φυσικά.. Υψηλή επίγνωση μου είπε κάποιος..μου αρέσει και το κράτησα..!!Καλώς ηλθες!

Quote:

---

Originally Posted by jenny_t

Καλησπέρα! Αν και παρακολουθώ εδώ και καιρό το forum σήμερα μου δόθηκε το έναυσμα να κάνω εγγραφή και να συνδράμω με την εμπειρία μου... Έχω διαγνωστεί εδώ και 1,5 χρόνο με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και έκτοτε λαμβάνω αγωγή. Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια, έχω δύο μικρά παιδιά, δουλεύω αδιάκοπα τα τελευταία 7 χρόνια...
Όταν γύρισα και είπα στην κολλητή μου πριν από 1,5 χρόνο ότι δεν είμαι καλά και πρέπει να με βοηθήσει έπεσε από τα σύννεφα...το ίδιο συνέβη και με τον άντρα μου όταν του είπα ότι θα πάω σε ψυχίατρο...
Σηκωνομουν το πρωί ετοίμαζα και πήγαινα τα παιδιά στο σχολείο και μετά επί μισή ώρα έκλαιγα στο αυτοκίνητο γιατί απλά δεν άντεχα να ζω...στην συνέχεια καθάριζα το πρόσωπο μου, βαφομουν, έβαζα και το κόκκινο κραγιόν μου και πήγαινα με ένα μεγάλο χαμόγελο στην δουλειά καλαμπουρι, χαβαλες, κουτσομπολιό...και μιλάμε για δύσκολη δουλειά με μεγάλη ευθύνη κι όμως παρόλα αυτά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά...

Αυτό έβλεπαν όλοι, όμως εγώ ήθελα να πεθάνω... για την ακρίβεια ήμουν πεθαμένη μέσα μου αλλά κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα ακόμα κι όταν είχα 2 εβδομάδες αλουστη...
Ακόμη και τώρα όποιος το μαθαίνει πέφτει από τα σύννεφα... έχω βαρεθεί να ακούω το γνωστό "δεν σου φαίνεται"... Με συγχωρείτε, την επόμενη φορά θα φροντίσω να βάλω ταμπέλα...

Αυτά...
Επίσης καλό θα ήταν εμείς ειδικά που ξέρουμε από ψυχικές ασθένειες να σταματήσουμε να βγάζουμε επιφανειακά συμπεράσματα του τύπου "α αυτή μιλάει πολύ άρα είναι μια χαρά"... Θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα...

---

Στους δικούς μου άργησα πολυ να πω ότι πάω ψυχολογο.. Σε κανένα δεν το είχα πει. Το είχα αναφέρει στην παθολόγο μου και μου είπε "μια χαρά είσαι, δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο". Με έκανε να νιώσω άσχημα, ότι κάνω κάτι κακό.. Το σκεφτόμουν για μέρες, έλεγα "αυτή είναι γιατρός γιατί βλέπει αρνητικα το γεγονός ότι κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία; Ξέρει αυτή τι έζησα; Ξέρει αυτή αν είμαι όντως μια χαρά;" Μετάνιωσα που της το είπα. Ξερω πλεον πως αν δεν το ζήσει καποιος δεν μπορεί να καταλάβει και έτσι δεν απογοητευομαι.

Είσαι καλύτερα; Σε βοήθησε ο ψυχίατρος; Καλώς ήρθες

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

Σόνια όντως συμφωνώ (απ όσα έχω ακούσει κ εγώ) ότι η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις και στην ουσία είναι μια παρατεταμένη περίοδος θλίψης. Περιόδους θλίψης περνάμε όλοι μας, απλά στην κατάθλιψη είναι η διάρκεια. Φυσικά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες όπως τη χαμογελαστή κατάθλιψη που αναφέρεις. και να καταλάβω στο μέλλον κάποιον άνθρωπο που έχει μελαγχολία η κατάθλιψη, την καμουφλάρει, .

---

Δεν εχει μονο διαφορετικους βαθμους διαβαθμισεων η κτθλψη, εχει διαφορετικη συμπτωματολογια απο ανθρωπο σε ανθρωπο ...................... ουτε διαφερει μονο η διαρκεια ...... εγω πχ. δεν αισθανομαι θλιψη , αλλα εχω πληρη κοινωνικη αποσυρση , αγχος , και ανικανοτητα/διαθεση για οπιαδηποτε δραστηριοτητα , και αλλα ...................... οποτε δυσκολα καταλαβαινεις καποιον με κτθλψη .......ποτε δυο κτθλψεις δεν ειναι ιδιες ............. πρεπει να μιλησεις μαζι μου για να καταλαβεις οτι εχω μειζονα κτθλπτκη διαταραχη ( διαγνωσμενη ) .......