Όταν τα καταστρέφεις ολα

Καλησπέρα σας. Ειμαι 42 ετών και πρόσφατα χώρισα από μια σχέση με συγκατοίκηση, 6 χρόνων. Ο λόγος του χωρισμού, καθαρά δική μου ευθύνη, την απάτησα. Τώρα έχουμε μετακομίσει κ οι 2. Είναι δύσκολο αυτό που ζω, πηγαίνω κ σε ψυχολόγο για να το ξεπεράσω. Νιώθω πλέον κενό, σχεδόν για τα παντα. Έχω παρέες, φίλους, δουλειά, δεν υπάρχει κάποιο θέμα σε αυτό. Πλέον αισθάνομαι ότι έρχομαι αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο φόβο που είχα πάντα :ότι θα μείνω μόνος. Κ δεν εννοώ για ένα μικρό διάστημα, αλλά μόνος, χωρίς σύντροφο για το υπόλοιπο της ζωής μου. Αισθάνομαι ότι έχουν στενέψει τα περιθώρια για νέες γνωριμίες, ώστε να ζήσεις κ να κάνεις οικογένεια. Έχω συχνά ξεσπάσματα με λυγμούς κ πραγματικά νιώθω να βρίσκομαι σε ένα τούνελ το οποίο δεν τελειώνει ποτέ.

Ακριβώς μία από τα ίδια. Με τη διαφορά οτι είμαι 55 ετών, με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που μου "χτυπάει καμπανάκι" στη μέση των ραντεβού.
Παρ' όλα αυτά είμαι σίγουρος πως θα ξαναφτιάξω τη ζωή μου. Αυτά τα δύο χρόνια που είμαι μόνος έχω πλησιάσει πολύ σε αυτό. Μην το βάζεις κάτω. Είσαι στην καλύτερη ηλικία...

Καλημερα!

Οτι έγινε έγινε ,δες το σαν μια ευκαιρία για να κάνεις μια επανεκκίνηση στην ζωή σου που μπορεί να είναι και καλύτερη!
Η ηλικία σου είναι η ιδανικότερη γι αυτό .Μακάρι την αυτογνωσία και τις εμπειρίες που έχουμε τώρα , να τις είχαμε και πριν ακόμα φτάσουμε τα τριάντα...

Λες ότι πάντα φοβοσουν μην μείνεις μόνος επίσης λες ότι την απάντησες. Επιπλέον 6 χρόνια συγκατοίκηση;;;;; γιατί τόσα χρόνια; γιατί δεν παντρευτηκατε πιο νωρίς. Νομίζω δεν την αγαπούσε πλέον. Αν πάλι την αγαπάς κ δεν είναι η ανασφάλεια που σε κάνει να νιώθεις έτσι τότε θα μπορούσες να το διορθώσεις. Μια σχέση με γερά θεμέλια δεν γκρεμίζεται εύκολα.εχεις τα εργαλεία πάντως για να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, το ένα είναι η δουλειά κ το άλλο οι φίλοι. Πολύ σημαντικά κ τα δύο. Τέλος είσαι άντρας 42 χρόνων δεν είσαι γυναίκα 42.και αν εξαιρέσουμε το θέμα των παιδιών το να έχουμε ένα συντροφο δε σταματά σε μια συγκεκριμένη ηλικία.

Να σου κανω μια ερωτηση αλλα εισαι 42 και θελω αντρικια απαντηση.Αν γνωρισεις καποια και σε ρωτησει γιατι χωρισες με τη πρωην θα της πεις την αληθεια;

πρωτα απο ολα σου εχει λειψει η προιν σου ως ατομο, ως υπαρξει κι αγπη η ως το οτι θα μεινεις μονος σου ?
Οσο για το οτι την κερατοσες, θα σου πω κατι, πρεπει να παψουμε να εχουμε τυψεις πλεον για αυτο.Στο λεω διοτιςς κι εγω ειχα τρελες τυψεις καπωτες για αυτο.Ομως πλεον πρεπει να καταλαβεις οτι η συντροφος μας φταιει!! αυτη μας ωθει στο να παμε να βρουμε αλλου συντρφια! φταιει διοτις αν ηταν σωστη δεν θα γινοταν αυτο.Εξαλου ως ανδρες ειμαστε απολυτος δικαιολογυμενοι απο την φυση μας.Ο ανδρας εαν παει με αλλην μπορει να διορθωθει το πραγμα, να ξανα γυρισει πισω στην αγαπημενη του κι ολα να ξανα γινουν ως πριν.Αντιθετος η γυναικα εαν παει με αλλον ανδρα ,εχει παψει η σχεση ,δεν υπαρχει επιστροφη αλλα ουτες και συγχωρεση.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

πρωτα απο ολα σου εχει λειψει η προιν σου ως ατομο, ως υπαρξει κι αγπη η ως το οτι θα μεινεις μονος σου ?
Οσο για το οτι την κερατοσες, θα σου πω κατι, πρεπει να παψουμε να εχουμε τυψεις πλεον για αυτο.Στο λεω διοτιςς κι εγω ειχα τρελες τυψεις καπωτες για αυτο.Ομως πλεον πρεπει να καταλαβεις οτι η συντροφος μας φταιει!! αυτη μας ωθει στο να παμε να βρουμε αλλου συντρφια! φταιει διοτις αν ηταν σωστη δεν θα γινοταν αυτο.Εξαλου ως ανδρες ειμαστε απολυτος δικαιολογυμενοι απο την φυση μας.Ο ανδρας εαν παει με αλλην μπορει να διορθωθει το πραγμα, να ξανα γυρισει πισω στην αγαπημενη του κι ολα να ξανα γινουν ως πριν.Αντιθετος η γυναικα εαν παει με αλλον ανδρα ,εχει παψει η σχεση ,δεν υπαρχει επιστροφη αλλα ουτες και συγχωρεση.

---

Έλα ρε Γιώργο, περίμενα από σένα κάτι παραπάνω από αναμάσημα γνωστών ανδρικών κλισέ. :)

Σε κάθε σχέση ποτέ δε φταίει μόνον ο ένας. Τα λάθη και οι παραλείψεις του άλλου παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στη διάλυση της σχέσης. Δεν είναι θέμα φύλου, ούτε η απιστία μετρά διαφορετικά αν προέρχεται από άντρα ή από γυναίκα. Να σου πω και κάτι που θα σε εκπλήξει: Η απιστία μπορεί να συγχωρεθεί, το ψέμα ποτέ. Δυστυχώς απιστία και ψέμα πάνε χέρι χέρι.

Έχω κι εγώ απατήσει την πρώην γυναίκα μου και το λέω ευθαρσώς όταν με ρωτούν για τις αιτίες χωρισμού. Το λέω γιατί είναι μια πρακτική μου που ανήκει στο παρελθόν. Μετά από 3 χρόνια ψυχοθεραπείας και ένα χωρισμό έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Η κατανόηση των λόγων που με έσπρωξαν στην απιστία και της ολέθριας επίπτωσης που έχει στη σχέση με έκανε να καταλάβω πως δεν μου χρειάζεται. Έπρεπε να είχα συζητήσει με τη σύντροφό μου τους λόγους που με έσπρωξαν να την απατήσω, πρίν το κάνω εννοείται. Συνήθως αυτός που απατά θέλει τη βολή του. Και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο. Νομίζει πως μπορεί να ισορροπήσει πατώντας σε δυο βάρκες ταυτόχρονα. Αργά ή γρήγορα την πατάει...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

πρωτα απο ολα σου εχει λειψει η προιν σου ως ατομο, ως υπαρξει κι αγπη η ως το οτι θα μεινεις μονος σου ?
Οσο για το οτι την κερατοσες, θα σου πω κατι, πρεπει να παψουμε να εχουμε τυψεις πλεον για αυτο.Στο λεω διοτιςς κι εγω ειχα τρελες τυψεις καπωτες για αυτο.Ομως πλεον πρεπει να καταλαβεις οτι η συντροφος μας φταιει!! αυτη μας ωθει στο να παμε να βρουμε αλλου συντρφια! φταιει διοτις αν ηταν σωστη δεν θα γινοταν αυτο.Εξαλου ως ανδρες ειμαστε απολυτος δικαιολογυμενοι απο την φυση μας.Ο ανδρας εαν παει με αλλην μπορει να διορθωθει το πραγμα, να ξανα γυρισει πισω στην αγαπημενη του κι ολα να ξανα γινουν ως πριν.Αντιθετος η γυναικα εαν παει με αλλον ανδρα ,εχει παψει η σχεση ,δεν υπαρχει επιστροφη αλλα ουτες και συγχωρεση.

---

Έτσι ακριβώς όπως τα λες ...
Και όπως λέει και το γνωστό τραγούδι " από καναρα σε καναρα θα πετάω" και μετά επιστρέφεις στο κλουβάκι σου σαν να μην συμβαίνει τίποτα ,αφού εκεί σε περιμένει η "πιστή Πηνελόπη¨"

Και φυσικά αν τολμήσει να το κάνει η γυναίκα,ξέρουμε πλέον ....στη πυρά ,χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί τότε μόνο φταίει εκείνη, γιατί ο άντρας ήταν κύριος σε όλα του!

Έτσι πολιτισμένες απόψεις να βλέπουμε!

Άντε Καλή μας μέρα πρωί πρωί!!!!!!!!!!!!

Τι να γίνει..υπάρχει ρίσκο όταν παντρεύεσαι ,να πετύχει ή όχι ο γάμος,υπάρχει ρίσκο όταν χωρίζεις ,γενικώς υπάρχει ρίσκο σε ό,τι επιλέγουμε καθημερινώς.Ναι μπορεί να μείνεις μόνος σου.. μπορεί και όχι..αν επιδιώξεις τη συντροφικότητα μάλλον όχι.Αυτο με τους άντρες και τη .. φύση δεν το κατάλαβα ποτέ.. Καθόλου πρωτότυπος σεξισμός..βαρεθηκαμε να τον ακούμε..

Ήσουν μόνος και πριν χωρίσεις, γιατί σκεφτηκες μόνο τον εαυτο σου. Ολομοναχος.
Τωρα είσαι και πρακτικα μόνος. Γιατί και όταν δεν ησουν πρακτικα μόνος σκεφτοσουν μονο εσενα.

Στεναχωρο; Ναι. Ανθρωπινο λαθος; Ναι. Δικαιο; Ναι.

Quote:

---

Originally Posted by proteus

Έλα ρε Γιώργο, περίμενα από σένα κάτι παραπάνω από αναμάσημα γνωστών ανδρικών κλισέ. :)

---

:) Εισαι οντως καινουργιος. Ιδου ενα ποστ που θα επρεπε να ειναι θυροκολλημενο προς ωφελος καθε νεου μελους:

https://www.psychology.gr/forum/thre...=1#post1098962

Αυτο για τους νεοτερους. (οπως και τα ποστ που ακολουθουν σ' εκεινο το θρεντ)

Oboro είναι πλεον γνωστός μακακας ο Πανου και σε εμας τους νεους.
Αλλα καλα κανεις και ενημερωνεις. :)

Δε μας έχει πει μάλιστα τι εννοούσε, το έκανε γαργάρα (ο πάνου). Ως προς το θέμα τώρα του o.p. Έχετε κόψει κάθε επαφή; Δεν θα σου σήκωνε δηλαδή τηλέφωνο; Τέτοια φάση;

Η απιστια απο οπου κι αν προερχεται ειναι μη αποδεκτη.Πρεπει να μαθουμε να αναλαμβανουμε αντρικια τις ευθυνες που μας αναλογουν.Ειχα σχεση 7 χρονια,μου ειπε "δεν εχω παραπονο απο σενα,απλα δεν μπορω να σκεφτω τη ζωη μου με εναν αντρα και μονο.Και εχω μεγαλες φιλοδοξιες".Και της ειπα κ εγω τοτε ας το ληξουμε εδω.Ημουν 29 τοτε αυτη 25.Και ετσι ειχε ληξει.Με ειλικρινια κ αξιοπρεπεια.Ουτε απιστια ουτε τιποτα.Απλα καποια νευρακια...:-)...Απο κει και περα,ποτε δεν ειναι αργα για να φτιαξουμε τις ζωες μας,αρκει να το θελουμε πραγματικα.Θελει προσπαθεια βεβαια.Εγω ειμαι 40,φροντιζω δυο αρρωστους γονεις,το παλευω οσο μπορω.Το μυστικο γενικα ειναι να μην παραιτηθεις.