Ψύχωση της μίας ώρας

Αλήθεια το έχει βιώσει κανείς απο όσους γράφουν εδώ (ή έστω απο όσους παραδέχονται πως πάσχουν από ψυχώσεις)? Δηλαδή για μερικά λεπτά τα πάντα να αποκτούν ένα διαφορετικό νόημα, να υπάρχει όμως η συναίσθηση αυτού που θεωρείται ρεαλιστικό ταυτόχρονα με την παρουσία της ψευδαίσθησης. Σαν περιγραφή της mini-ψύχωσης θα μπορούσα να πω τα εξής: υψηλό αίσθημα διαφορετικότητας και εσωστρέφειας, συναίσθηση ενός ψεύτικου έως αυτοματοποιημένου κόσμου με επίκεντρο τον εαυτό, αίσθημα του παραλόγου με κατανοητή όμως την κοινωνική αντίληψη για το ρεαλιστικό και ακόμα το -κατά πάσα πιθανότητα- ψυχοσωματικό σύμπτωμα της ζαλάδας/ αισθήματος κατάρρευσης.

Κάτι τέτοιο μου έτυχε σήμερα λίγη ώρα μετά από μια άσχημη εμπειρία με συγγενικό μου πρόσωπο (δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό συγκεκριμένα..). Μετά από αυτό προσπάθησα να χαλαρώσω μόνος για δύο ώρες περίπου και κατάφερα να απωθήσω αυτές τις σκέψεις απο μέσα μου. Παρόλο που η συγκεκριμένη εμπειρία δεν είναι η μόνη μου σκοτούρα αυτο τον καιρό, οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους που αγαπάω είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στην ζωή μου.

Τις τελευταίες εβδομάδες και κατόπιν συνεννόησης με τον γιατρό μου έχω μειώσει την δόση μου κατά το ήμισυ (1mg Risperdal μόνο!) με εμφανή αποτελέσματα ενεργητικότητας και ζωντάνιας όμως με υψηλότερο το ρίσκο για συναισθηματική αστάθεια. Να σημειώσω πως δεν θα μου άρεσε να ακούσω απαντήσεις του στυλ να αυξήσω την δόση μου....αυτό είναι ευνόητο σε περίπτωση που συναντήσω και άλλα τέτοια αρνητικά ψυχικά σημάδια (δυσλειτουργίας). Το παραπάνω προαναφερθέν επεισόδιο το έχω βιώσει κατα καιρούς αλλά σε χρονικό βάθος όλο και λιγότερες φορές.

Πόσο ανησυχητική είναι η μερική παρέκκλιση και πόσο ελπιδοφόρα η σύντομη επαναφορά?

Όπως είπα και πριν σε βάθος χρόνου και μετά από επίμονες προσπάθειες έχω δει βελτίωση, όχι όμως και την πλήρη απαλλαγή.

Και για να το θέσω καλύτερα όπως το έθεσε ένας Καναδός \"συμπασχόμενος\" I felt like I was with one foot to reality and one foot to madness!

Vince είμαι άσχετη με ψυχώσεις αλλά διαισθητικά δε μου φαίνεται παράξενο κ το γεγονός μου βγάζει κάτι θετικό.
Μου χει τύχει(1 φορά στη ζωή μου) μετά από ένα άσχημο γεγονός να νιώσω για μερικά λεπτά πως είμαι σε όνειρο,να τσιμπιέμαι αν υπάρχω κ άλλη μια φορά ότι με βλέπω από ψηλά-κάπου έξω από μένα.Πάλι μετά από άσχημο γεγονός.

Θέλω να πω ότι όταν συμβαίνουν δυσάρεστες καταστάσεις οδηγούμαστε όλοι σε παράξενα κανάλια.Φυσικό είναι να σου συνέβη μια παρέκλιση όπως το λες αλλά το πολύ θετικό είναι πως το ξεπέρασες κ πολύ σύντομα.

Τελικά πρέπει να έχεις αγωνιστεί πολύ για να φτάσεις εδώ που έφτασες ε?Ξέρεις την ασθένεια σου απ\'έξω κ ανακατωτά κ άρα για μένα δε κινδυνεύεις αφού την αναγνωρίζεις πολύ καλά.Μην ανησυχείς.

Κ πάλι(χωρίς ίσως να πιάνουν τόπο τα λόγια μου για σένα αφού δεν ξέρω από ψυχώσεις),διαισθητικά όσον αφορά τα φάρμακα με τίποτα δε θα σου έλεγα να αυξήσεις τη δόση.

Μου κάνει εντύπωση πόσο καλά διαβάζεις τον εαυτό σου.....:)Μπράβο σου.

Για μένα μην ανησυχείς,απλά τώρα που είσαι στις αρχές της μείωσης των φαρμάκων,μέχρι να προσαρμοστεί ο οργανισμός σου στη νέα δοσολογία απέφυγε έντονες κ δυσάρεστες καταστάσεις.Ένα διάστημα προσαρμογής.Να σου φύγει κ η ιδέα...υποτροπιάζω?τι γίνεται?
Όπως σήμερα.

Όλα θα πάνε καλά!

Arsi αυτό που αναφέρεις μετά από ένα άσχημο γεγονός να νιώσω για μερικά λεπτά πως είμαι σε όνειρο,να τσιμπιέμαι αν υπάρχω κ άλλη μια φορά ότι με βλέπω από ψηλά-κάπου έξω από μένα θαρρώ πως το είχα πάθει στην εφηβεία μου. Και τι δεν έχω πάθει εδώ που τα λέμε..διαβάζω εμπειρίες άλλων ατόμων και αρκετές φορές μου δημιουργείται η εντύπωση πως έχω περάσει κάτι παρόμοιο. Βέβαια για να καταλήξω στις ψυχώσεις και τι δεν πέρασα από κάποια ηλικία και μετά. Αυτό πιστεύω πως έχει να κάνει και με το τρυφερό της ηλικίας...πιθανώς να μην είχα την ίδια πορεία αν είχα περισσότερες ευχάριστες αναμνήσεις ή έστω διαφορετικές να με ωριμάσουν συναισθηματικά.

Ακόμα μου κάνει εντύπωση πως από τα χιλιάδες μέλη στο φορουμ ελάχιστοι είναι όσοι έχουν δηλώσει πως πάσχουν απο σχιζοφρένεια. Επειδή δεν θέλω να πέσω στην τρικλοποδιά της καχυποψίας υποθέτω με βάση αυτού πως οι ψυχώσεις είναι πιο πειστικές και από την ίδια την πραγματικότητα.

Άλλωστε οι περισσότεροι \"ασθενείς\" απο όσους γράφουν στο φορουμ έχουν περάσει τον μεγαλύτερο γολγοθά καθώς έχουν εντοπίσει το πρόβλημα τους και επιθυμούν να θεραπευτούν.

Κάτι άλλο που ήθελα να πω...ας το πω σε αυτό το θέμα...είναι πως προτού \"βαπτιστώ\" με την ιδιότητα του ψυχικά ασθενούς ήμουν πάρα πολύ προκατειλημμένος με τους ψυχασθενείς. Που να ήξερα τι με περίμενε. Όχι μόνο η προκατάληψη αυτή μου γύρισε μπούμερανγκ αλλά διαψεύσθηκα εντελώς ως προς την εικόνα μου για αυτούς (που πλέον είχα γίνει ένας απο αυτούς). Δεν θα μου ήταν ιδιαίτερα βαρύ να πώ πως σε αρκετές περιπτώσεις οι ψυχικά ασθενείς είναι περισσότερο άνθρωποι από τους υπόλοιπους.

Δεν ξέρω vince,στις ψυχώσεις μπορεί να παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι συνθήκες για την εκδήλωση τους.Μπορεί κ γω να έχω το υπόβαθρο κ να μην εκδηλώθηκαν ποτέ.
Έχω χρόνια που παλεύω με την ψυχική μου υγεία κ είμαι προοδευτικά καλά.Όταν ήμουν στο αποκορύφωμα του χάλια(είχα ζήσει κ αυτά που έγραψα)κάποια στιγμή είπα μια σκέψη μου σε έναν ψυχολόγο που πήγαινα κ μου απάντησε \'αυτό σχιζοφρένεια μου θυμίζει\',δε μου ξαναανέφερε τπτ απλά πριν σταματήσουμε μου είπε σα συμβουλή να αποφεύγω το αλκοόλ κ δεν το συζητάμε για πονηρό τσιγάρο(ε!μέχρι τότε δεν είχα σχεδόν καμία σχέση μ\'αυτά...ηταν σα να μου είπε δώστου κ κατάλαβε...). Τα φέρνω στο νου μου τώρα αυτά κ λέω μπορεί να έχω το υπόβαθρο αλλά να μην εκδηλώθηκαν ποτέ.Κανένας άλλος γιατρός ή ψυχολόγος δε μου πέταξε ποτέ τέτοια σπόντα.Κατάθλιψη.Κ μια,μια φορά μου είπε ελαστικά όρια....ούτε που κατάλαβα.

Εγώ απ\'την άλλη πάντα τους έβλεπα θετικά τους ψυχικά ασθενείς,δεν ξέρω γιατί.Πιο αληθινούς,πιο ευαίσθητους.
Αν δεν περάσεις πόνο δεν ξέρεις τι σημαίνει να πονάει ο δίπλα σου,γι\'αυτό κ μπορεί να είναι πιο ανθρώπινοι.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Δεν ξέρω vince,στις ψυχώσεις μπορεί να παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι συνθήκες για την εκδήλωση τους.Μπορεί κ γω να έχω το υπόβαθρο κ να μην εκδηλώθηκαν ποτέ.
Έχω χρόνια που παλεύω με την ψυχική μου υγεία κ είμαι προοδευτικά καλά.Όταν ήμουν στο αποκορύφωμα του χάλια(είχα ζήσει κ αυτά που έγραψα)κάποια στιγμή είπα μια σκέψη μου σε έναν ψυχολόγο που πήγαινα κ μου απάντησε \'αυτό σχιζοφρένεια μου θυμίζει\',δε μου ξαναανέφερε τπτ απλά πριν σταματήσουμε μου είπε σα συμβουλή να αποφεύγω το αλκοόλ κ δεν το συζητάμε για πονηρό τσιγάρο(ε!μέχρι τότε δεν είχα σχεδόν καμία σχέση μ\'αυτά...ηταν σα να μου είπε δώστου κ κατάλαβε...). Τα φέρνω στο νου μου τώρα αυτά κ λέω μπορεί να έχω το υπόβαθρο αλλά να μην εκδηλώθηκαν ποτέ.Κανένας άλλος γιατρός ή ψυχολόγος δε μου πέταξε ποτέ τέτοια σπόντα.Κατάθλιψη.Κ μια,μια φορά μου είπε ελαστικά όρια....ούτε που κατάλαβα.

---

Οι συνθήκες που αναφέρεις έχουν μια βάση. Σε επιστημονικές έρευνες υπάρχουν δεκάδες πιθανά σενάρια για την εκδήλωση σχιζοφρένειας ή διαφόρων άλλων ψυχικών διαταραχών.

Για το αλκοόλ θα έλεγα πως ένα ποτηράκι κρασί ή μπύρας δεν είναι και τόσο καταστροφικό. Μια μπυρίτσα θα την καταναλώσω όμως με μέτρο. Πάντως αποφεύγω πιο δυνατά ποτά και προτιμώ να ελέγχω τον εαυτό μου. Όσο για τσιγαριλίκι...γνωστή λέξη στην εφηβεία...μακρινή ανάμνηση εδώ και πολλά χρόνια....απλά και καθαρά μακρυά απο αυτά!!

Αναρωτιέσαι αν θα υπήρχε πιθανότητα να εκδηλώσεις σχιζοφρένεια..... Arsi, από τα λίγα που ξέρω θα έλεγα πως το άτομο που προνοεί είναι πάντα ένα βήμα μπροστά (μακρυά) απο την ασθένεια. Δεν μου δίνεις την εντύπωση οτι έχεις παρόμοια σημάδια με εμένα προτού εκδηλώσω ψύχωση.. Τώρα το αν είχες διαφορετικές εμπειρίες τι θα γινόταν κανένας δεν μπορεί να ξέρει...ούτε για τον εαυτό του αλλά ούτε και για τους άλλους.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Εγώ απ\'την άλλη πάντα τους έβλεπα θετικά,δεν ξέρω γιατί.Πιο αληθινούς,πιο ευαίσθητους.

---

Κοίτα εγώ είχα άσχημη εντύπωση γιατί είχα λανθασμένη εντύπωση...αυτό πάντως δεν ήταν αρκετό για να κάτσω να συλλογιστώ τι είμαι προτού νοσήσω.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Αν δεν περάσεις πόνο δεν ξέρεις τι σημαίνει να πονάει ο δίπλα σου,γι\'αυτό κ μπορεί να είναι πιο ανθρώπινοι.

---

Τι μπορεις να πεις για αυτον που παει στο γηπεδο και ξεφευγει και τα σπαει ολα?
Τι μπορεις να πεις για μια γυναικα που βρισκεται σε υστερικη κατασταση?
Μπορεις να πεις οτι εχουν ψυχωση?
Ναι συναντησαμε την \"τρελλα\" και την φοβομαστε σαν το διαολο γιατι ηταν φρικτα.

Quote:

---

Originally posted by vince

Τις τελευταίες εβδομάδες και κατόπιν συνεννόησης με τον γιατρό μου έχω μειώσει την δόση μου κατά το ήμισυ (1mg Risperdal μόνο!)

---

vince,
το μονο που εχω να πω με βεβαιοτητα (παρολο που δεν σε γνωριζω προσωπικα) ειναι οτι ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΣ!
εισαι πολυ τυχερος που παιρνεις τοσο μικρη δοση αντιψυχωσικου.
θα πω και κατι που ειμαι σιγουρη οτι θα ξεσηκωσει θυελα αντιδρασεων εδω μεσα αλλα επειδη εχω το θαρρος της γνωμης μου θα το πω:
τελικα ισως να μην πασχεις απο σχιζοφρενεια και να σου εκαναν λαθος διαγνωση.
αυτη η αποψη μου δεν ειναι λογια του αερα.
1.η αδερφη μου πασχει απο σχιζοφρενεια και δεν εχει καμια σχεση με σενα και την συγκροτηση του λογου σου.(ουτε φυσικα με την δοσολογια που παιρνεις).
2.εγω πασχω απο συναισθηματικη διαταραχη(που θεωρειται ελαφροτερη απο της σχιζοφρενεια) και παιρνω πολλαπλασιες δοσεις αντιψυχωτικου απο αυτες που παιρνεις εσυ!


δεν αμφισβητω οτι περασες και συ περιοδους που ησουν \"αλλου\",ομως πιστευω οτι δυο περιπτωσεις παιζουν:
ή ειχες το λεγομενο \"βραχυ ψυχωσικο επεισοδιο\".
ή εχεις τρομερα ελαφρια μορφη ψυχωσης.

για ολους αυτους τους λογους σε θεωρω πολυ πιο τυχερο ατομο απο αλλα ατομα εδω μεσα.

Το μήνυμα σου ferro είναι πολύ ελπιδοφόρο για μένα. Σε ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για την αισιοδοξία που μου δίνεις και εύχομαι να πάνε όλα καλά για την αδελφή σου και εσένα.

Παραπέρα μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά για την περίπτωση μου. Δεν αναιρώ την ευγνωμοσύνη που νιώθω για όσα μου έχει προσφέρει η ζωή καθώς υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν περισσότερο. Άρχισα να γράφω στο φορουμ τρία χρόνια μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων μου. Την περίοδο εκείνη, πέντε έτη πίσω σχεδόν, ήμουν εντελώς διαφορετικός ως προς τις σκέψεις μου για τις οποίες δεν ειχα καμία δύναμη να συγκρατήσω αλλά ούτε και να ξεχωρίζω το πραγματικό απο το παρανοικό. Η \"μεταμόρφωση\" θαρρώ πως εμπεριέχει κάτι απο τον προ-ασθένειας εαυτό μου καθώς και μερικά λιθαράκια που δεν θα μπορούσα να μαζέψω δίχως να μου το επέτρεπαν οι συνθήκες και κυρίως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Η προσωπική μου προσπάθεια ήταν νομίζω η συνέχεια της ευκαιρίας που μου δόθηκε.

Το μόνο που θέλω είναι και εγώ να στείλω ένα μήνυμα ελπίδας μέσα απο την δική μου προσπάθεια σε όσους τραβάνε το μαρτύριο της ψύχωσης. Ελπίζω να μπόρεσα έστω να απαλύνω τον πόνο για όσους πάσχουν εν συνείδηση, εις άγνοια ή όσους ενδιαφέρονται να βοηθήσουν έναν δικό τους πάσχοντα. Η ψυχή είναι ένα θαύμα απο μόνη της. Έχω αναφέρει και αλλού πως η καλύτερη θεραπεία είναι η ανθρώπινη στήριξη. Δεν το συναντάω πάντα και ούτε θα μπορούσα να υπομένω τις άσχημες στιγμές σε διαφορετική περίπτωση, όμως η ανθρώπινη στήριξη είναι μια καλή αρχή.

Δεν ξέρω αν θέλω να ξαναγράψω κάποιο άλλο μήνυμα στο e-psychology (νιώθω σαν να έχω πει όλα όσα ήθελα να πω). Μπορεί όμως και να ξαναγράψω. Ίσως το κάνω σύντομα, ίσως καθόλου.

Ελπίζω μόνο να βοήθησα, ασθενείς και μη. Ένα κομμάτι του εαυτού μου ανήκει εδώ μέσα.

Quote:

---

Originally posted by vince
Το μήνυμα σου ferro είναι πολύ ελπιδοφόρο για μένα. Σε ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για την αισιοδοξία που μου δίνεις και εύχομαι να πάνε όλα καλά για την αδελφή σου και εσένα.

---

σε ευχαριστω θερμα!!!
και γω με την σειρα μου,σου ευχομαι ολοψυχα να συνεχισεις να εισαι παντα γερός και δυνατός!!!:)

Υπαρχει μια συμπτωση εδω και εγω Vince εχω κοψει τα φαρμακα μου στο μισο ηδη αισθανομαι πολυ πιο ζωντανος αλλα εχω αισθανθει να με αγγιζει η τρελλα χωρις να ειμαι σιγουρος και φοβαμαι.

Βρισκομαι σε τρομερη υπερενταση...ειναι φοβος?Ειναι ζωντανια?
Ειναι ολα μαζι.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Υπαρχει μια συμπτωση εδω και εγω Vince εχω κοψει τα φαρμακα μου στο μισο ηδη αισθανομαι πολυ πιο ζωντανος αλλα εχω αισθανθει να με αγγιζει η τρελλα χωρις να ειμαι σιγουρος και φοβαμαι.

---

\'Οταν λες αυτό τι εννοείς keep? Ότι αρχίζεις και έχεις ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις κλπ.?

Καταρχην οταν παιρνω τα φαρμακα δεν μπροω να συγκεντρωθω σε πολλα πραγματα σε μια καφετερια ποτε δεν ακουω τις συζητησεις των διπλανων...τωρα σαν να \"ανοιξε\" το μυαλο μου,απλως για μια στιγμη μου φανηκε οτι στο διπλανο τραπεζι μιλουσαν για μενα που επινα μονος μου καφε...και οντως μπορει να μιλουσαν αλλα φοβαμαι μηπως παρανοω...ειναι περιεργα τα πραγματα.

Τωρα ακουω τι λενε οι αλλοι γιατι συγκεντωνομαι καλυτερα κατα καποιον τροπο ειμαι πιο ζωντανος...πρωτα καταβαλλα προσπαθεια αλλα το μυαλο μου γλυστραγε επρεπε να καταβαλλω συνειδητη προσπαθεια αλλα δεν εμπαινα στον κοπο γιατι σιγουρα δεν με ενδιαφερει τι συζητανε οι αλλοι μονο η δικια μου παρεα χωρις να ειναι απολυτο αυτο,οχι οτι εχω την αισθηση οτι συζητανε για μενα.Απλως δεχομαι πιο πολους ηχους κατα καποιο τροπο πιο πολλα ερεθισματα βρισκομαι δεν ξερω που...οχι τρελλα...τρελλα δεν βλεπω ακομα,δεν βλεπω παρανοια την οποια φοβαμαι.
Δεν ξερω αν γινομαι κατανοητος.