Θα σας πω γιατί αγχώνομαι τόσο πολύ και γιατι δεν παω σε ιατρο
Για, περίπου, 5 χρόνια, είχα ψυχαναγκασμό να ελέγχω συνέχεια τον θερμοσίφωνα, την πόρτα, τον φούρνο, τις βρύσες, τα φώτα, τις μπαλκονόπορτες, τα aircondition, αν είναι κλειστά/κλειδωμένα. Θυμάμαι, κάποιες φορές, έφευγα από το σπίτι και στο δρόμο, λόγω ψυχαναγκασμού, ξαναγυρνούσα πάλι, πίσω για να ξαναελέγξω ενώ ήδη είχα ελέγξει πριν φύγω, 2-3 φορές. Είχε γίνει αρκετά κουραστικό. Το ίδιο συνέβαινε όταν πήγαινα σχολή, βόλτα με φίλους, περπάτημα μόνος, μέχρι και για μάρκετ, νομίζω, πάλι τα ίδια. Αυτό μου δημιουργούσε ένα αρνητικό συναίσθημα. Σαν φυλακή. Πχ αρκετές φόρες το περπάτημα, ή την βόλτα μου, τα πηγαίνα μερικά λεπτά πιο μετά, ίσως και μισή/μια ώρα, επειδή βαριόμουν να μπαίνω σε όλη αυτή την διαδικασία.
Κάποια στιγμή, άρχισα να έχω, παράλληλα και ψυχαναγκασμούς σχετικά με τον Θεό, όπως το να νομίζω ότι έκανα υποσχέσεις. Μια μέρα, μου ήρθε η ιδέα να κάνω υπόσχεση στον Θεό σχετικά με όλες αυτές τις ψυχαναγκαστικές λειτουργίες ελέγχου των πραμάτων πριν φύγω από το σπίτι. Σκέφτηκα ότι θα ναι κάπως, ριψοκίνδυνο, αλλά ήμουν σίγουρος οτί αυτό θα με έκανε ελεύθερο. Οπότε, αφού το σκέφτηκα, με τις σκέψεις μου, ελεγχόμενα, έκανα στον Θεό μια υπόσχεση. Mια υπόσχεση που θα με έκανε να μην ελέγχω ψυχαναγκαστικά όλα αυτά. Μια υπόσχεση που θα με έκανε ελεύθερο. Ζήτηθηκε, μάλιστα, και μια αόριστη τιμωρία σε περίπτωση που δεν τήρησω την υπόσχεση, ωστέ να μου είναι πιο δύσκολο να την σπάσω. Δεν θυμάμαι ακριβώς, τί είπα. Η υπόσχεση θα μπορούσε να είναι (θα τα γράψω σαν παράδειγμα σε τρίτο πρόσωπο λόγω ocd)
α) κάποιος κάνει υπόσχεση να μην λειτουργεί ψυχαναγκαστικά πριν βγει έξω. Μπορεί να εννοούσε, συγκεκριμένα, τις τελετουργίες που τον ενοχλούσαν, χωρίς να το πει, ή λόγω αφηρημάδας να εννόησε οτιδήποτε έχει σχέση με ψυχαναγκασμό που συνδέεται πριν βγει από το σπίτι.
β) κάποιος κάνει υπόσχεση να μην ελέγχει ψυχαναγκαστικά για πάνω από 1 φορά. Μπορεί να εννοούσε, συγκεκριμένα, τις τελετουργίες που τον ενοχλούσαν, χωρίς να το πει, ή λόγω αφηρημάδας να εννόησε οτιδήποτε έχει σχέση με ψυχαναγκαστικό έλεγχο πάνω από 2 φορές.
γ) κάποιος κάνει υπόσχεση να μην ελέγχει ψυχαναγκαστικά για πάνω από 1 φορά αλλά χωρίς να το πει, εννοούσε συγκεκριμένα τον θερμοσίφωνα, την πόρτα, τις μπαλκονόπορτες, τα aircondition, τα φώτα, τον φούρνο, τις βρύσες.
Νομίζω είχα πει, επίσης, ότι νορμάλ έλεγχος σημαίνει ότι ελέγχω κάτι μόνο 1 φορά αλλα προσεχτικά, ωστε να το επιβεβαιώσω 100% οτι είναι κλείστο/κλειδωμένο και μετά, λόγω της υπόσχεσης δεν πρέπει να το ξαναελέγχω γιατί έχω ήδη επιβεβαιώσει ότι είναι οκ. Έλεγα, μάλιστα, και συγκεκρίμενη λέξη όταν τα ήλεγχα για πρώτη φορα ωστέ να το επιβεβαιώσω και να το θυμάμαι, ωστέ σε περίπτωση που έχω αμφιβολίες να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είπα την συγκεκριμένη λέξη, άρα, όλα οκ.
Τελικά, είχα καταφέρει να γίνω νορμάλ άνθρωπος και ελεύθερος. Ήλεγχα μόνο μια φορά και μέτα, λόγω της υπόσχεσης δεν είχα πια θέμα. Να υπενθυμίσω ότι είχε ζητηθεί και τιμωρία σε περίπτωση σπασίματος της υποσχεσης.
Μερικούς μήνες, αργότερα, ο θρησευτικός ψυχαναγκασμός χειροτέρεψε, οπότε έδινα παραπάνω σημασία σε νέους ψυχαναγκασμούς (όπως και τώρα) και την υπόσχεση με την αόριστη τιμωρία, άριχσε να μην με νοιάζει τόσο. Υπήρξαν φορές, που μπορεί κατα κάποιο τρόπο να την είχα σπάσει. Πχ μια φορά έφυγα από το σπίτι, ηλεγξα αν έκλεισα την πόρτα και νομίζω, κατα λάθος μου ξέφυγε λίγο παραπάνω ο έλεγχος και φρίκαρα, και έφυγα βιαστικά. Τότε, είχα ενοχές ότι μπορεί να μέτρησε σαν κοροιδεία το γεγονός το ότι ηλεγξα λίγο παραπάνω και ότι έφυγα ξαφνικά. Φοβήθηκα μήπως, έμοιαζε ότι το κάνω κρυφά. Έτσι, ξαναγύρισα πίσω και ξαναηλεγξα την πόρτα για να αποδείξω στον Θεό ότι δεν κοροιδεύω. Δεν με ενοχλεί τόσο καθώς, ήταν μίμηση του ψυχαναγκασμού ότι ξαναελέγχω για να αποδείξω στον Θεό ότι δεν κοροιδεύω και όχι ότι ξαναελέγχω γιατί δεν μπορώ να ηρεμήσω για το αν έκλεισα την πόρτα. Μια άλλη φορά, νομίζω ηλεγξα ψυχαναγκαστικά, δεύτερη φορά, το aircondition γιατί δεν μπορούσα να το επιβεβαιώσω 100%. Οπότε ίσως ήταν ψυχαναγκαστικός έλεγχος, ίσως και όχι. Άλλες φορές, τα χέρια μου, ήταν βρεγμένα και έκλεινα τον θερμοσίφωνα, και ανησυχούσα ότι επειδή ο διακόπτης είχε κάποιες σταγόνες, μπορεί να μέτραγε σαν να τον έπιανα,κοίταγα συνέχεια, κάτι που έσπαγε, ίσως, την υπόσχεση. Οπότε, τον καθάριζα ψυχαναγκαστικά. Τότε, δεν σκεφτόμουν ότι υπήρχε κίνδυνος να σπάω την υπόσχεση, μόνο και μόνο επειδή καθάριζα τον διακόπτη για ψυχαναγκαστικούς λόγους καθώς, στο μυαλό μου την υπόσχεση ( που δεν την θυμόμουν ούτε τότε) ήταν να μην ξαναελέγχω ψυχαναγκαστικά αν είναι κλειστός. Καμία σχέση, με το καθάρισμα. Μια φόρα, νομίζω, αγχώθηκα και σκέφτηκα ότι τέρμα το καθάρισμα γιατί η υπόσχεση μπορεί να ήταν γενικά και αόριστα να μην λειτουργώ ψυχαναγκαστικά με τον θερμοσίφωνα. Επίσης, και εδώ στο πατρικό, αρκετέες φορές, όταν πέταγα την τσίχλα στα σκουπίδια, ενώ ήμουν προσεχτικός ωστέ να μην πέσει έξω, την πετούσα και ενώ, έβλεπα ότι, έπεφτε μέσα, ηλεγχα μην τυχον έχει πέσει έξω. Δεν με ανησυχούσε ούτε αυτό.
Χθες, είχα τον φάκελο με κάτι ιατρικές εξετάσεις και ήθελα να πάω να τις δω ο ιατρός. Ο αδερφός μου πήρε το φάκελο για να σημειώσει κάτι, στην κουζίνα. Επειδή, ο αδερφός μου μπορεί να έμαθε για τα θέματα μου από τα φόρουμ που γράφω, φοβήθηκα μην, έβαλε επίτηδες χαρτοπετσέτα στον φάκελο, για να με κάνει να το ξεπεράσω. Η χαρτοπετσέτα ήταν μια άλλη ψυχαναγκαστική, ακυρωμένη υπόσχεση στον Θεό σχετικά με το να μην γυρίσω σπίτι για να πάρω χαρτοπετσέτες. Απλά, σε περίπτωση που ο αδερφός μου, έβαλε χαρτοπετσέτα στον φάκελο, μου θύμιζε κάπως την υπόσχεση και δεν ήθελα να φύγω από το σπίτι έχοντας στον φάκελο χαρτοπετσέτες. Οπότε, επειδή εξαιτίας αυτης της υπόσχεσης με την χαρτοπετσέτα, είχε χειροτερέψει το πρόβλημα παρα πολύ, είχα φτάσει σε σημείο να έχω ακραία κατάθλιψη και δεν ήθελα να το ξαναπέρασω. Οπότε αποφάσισα, πριν φύγω από το σπίτι, να ελέγξω τον φάκελο και τα Α4 χαρτιά που είχε μέσα, ένα προς ένα, για να δω μήπως, είχε βάλει χαρτοπετσέτα. Ηλεγξα πρώτα τα χαρτιά και μετά, πολύ βιαστικα τον φάκελο μέσα. Δεν θυμάμαι γιατί τον φάκελο τον ηλεγξα βιαστικά. Μάλλον επειδή, είχα και κάπου αλλού το νου μου. Ήμουν σχεδον, αν όχι 100, τότε 90% σίγουρος, ότι ο φάκελος δεν είχε χαρτοπετσέτα. Αλλά το ότι δεν το επιβεβαίωσα και το είδα βιαστικά δεν ηρεμούσε. Ο τρόμος για την χαρτοπετσέτα ήταν μεγάλος (οπως είπα μου ειχε δημιουργησει ακραια καταθλιψη) και κάτι, υποσυνείδητες σκέψεις τύπου " ο φάκελος ειναι σχεδον άσπρος, η χαρτοπετσέτα είναι σχεδόν άσπρη, μπορεί εύκολα να μην την ειδα. Ήξερα ότι, και χωρις να το θέλω να ελεγξω αν υπάρχει χαρτοπετσέτα, θα την εβλεπα. θα εκανε μπαμ. Παρολα αυτα δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Για κάποιο δευτερόλεπτο, μου ήρθε στο μυαλό η υπόσχεση σχετικά με το να μην έλεγχω ψυχαναγκαστικά για δεύτερη φορά. Αγχώθηκα. Ήμουν σε δίλημμα. Τελίκα, μου ήρθε στο άκυρο μια σκέψη που θα με ανάγκαζε να ξανακοιτάξω για να ηρεμήσω. Μου ήρθε η σκέψη-δικαιολογία "να ξανακοιτάξω γιατι μπορεί να έχει κομματακια χαρτοπετσέτας" και έτσι, ξανακοιταξα. Δεν είχε τιποτα. Άρχισα να αγχώνομαι και να κατηγορώ τον εαυτό μου ότι δεν χρειαζόταν να ξανακοιτάξω. Ακομή, και κομματάκια να είχε θα έκαναν μπαμ. Αν φανταστώ χαρτοπετσέτα σε φάκελο, κάνει μπαμ! Απλά εκείνη την στιγμή, το να το αγνοήσω τελείως, αφού εγω δεν έχω καμία αναμειξή με χαρτοπετσέτα, απλα τον φάκελο μου έχω για να το παω να τις δει ο ιατρός, δεν έχει σημασία αν έβαλε κατι ο αδερφός μου. Επίσης, δεν υπάρχει επιστρόφη στο σπίτι για να πάρω χαρτοπετσετες. Αρα, δεν κινδυνεύω καθόλου να σπάσω την υπόσχεση με την χαρτοπετσέτα. Όλα αυτα, δεν μπόρεσα να τα σκεφτώ έντονα για να ηρεμήσω τον εαυτό μου. Όπως είπα, ο φόβος για την χαρτοπετσέτα με έκανε να ξανακοιτάξω. Από την μια δεν μπορούσα να το επιβεβαιώσω αλλα απο την άλλη ήξερα οτι θα έκανε μπαμ αν είχε. Αυτό με άγχωσε παραπάνω από τις άλλες φορές για 2 λόγους.
1) Είχα ελεγξει σχεδον 100% ότι δεν ειχε τιποτα αλλα δεν μπορουσα να ηρεμησω.
2) Ήταν περιστατικό, που είχε σχέση με την έξοδο από το σπίτι. Δηλαδή, παρομοια περιστατικά που έσπασα, είχαν να κάνουν μονο, ίσως, με κάποιον ψυχαναγκαστικό έλεγχο. Ενώ αυτό με το φάκελο, συνδεόταν με την έξοδο μου από το σπίτι, οποτε στο μυαλό μου, είναι πιο κοντα σε τυχον υπόσχεση τυπου οτι δεν πρέπει να ελεγχω ψυχαναγκαστικα ΠΡΙΝ βγω απο το σπίτι. ενω τα αλλα περιστατικά που κατάφερα να αγνοήσω, έχουν να κανουν μονο με ψυχαναγκαστικό έλεγχο.
Απλά δεν θυμάμαι ποια ηταν ακριβως η υπόσχεση
αναρωτίεμαι αν με τον φάκελο έσπασα κάποια απο τις πιθανές υποσχέσεις. Μόνο αν ισχυει η γ) περίπτωση (δειτε πιο πανω) μπορω να πω σίγουρα ότι δεν την έσπασα. Αλλα δεν θυμάμαι. Το θεωρώ λίγο απίθανο να έκανα υπόσχεση για γενικούς και αόριστους ψυχαναγκαστικούς ελέγχους. Ακόμη και αν δεν το διευκρινισα με τις λέξεις, υποτίθεται ότι έκανα υπόσχεση για να σταματήσω να κάνω τις συγκεκριμένες τελετουργίες που είχα τότε (ψυχαναγκαστικός έλεγχος για θερμοσιφωνα κλπ) Εφόσον, δεν είχα θέμα τότε με χαρτοπετσέτες και φακέλους, ίσως να μην έσπασα την υπόσχεση, άσχετα με το αν ήλεγξα ψυχαναγκαστικά τον φάκελο.
Πίστευα στον Χριστό, αλλά λόγω του ocd, και κάποιων ερωτημάτων που έχω, έχω χάσει την πίστη μου. Απλά αγχώνομαι μήπως, υπάρχει κάποιος Θεός που δεν τον νοιάζει αν είμαι άρρωστος και μέτραει αυτές τις υποσχέσεις. Φοβάμαι επειδή ζητούσα τιμωρίες, μήπως το δέχτηκε. Σκέφτομαι, επειδή το θέμα μου έχει να κάνει με μια Ανώτερη Δύναμη, πως μπορεί ενας ψυχίατρος να βοηθήσει. Πως θα με πείσει ότι δεν κινδυνεύω? Λογικά, δεν θα με πείσει, αλλά θα με κάνει να ζω με τις αμφιβολίες. Πάλι, είναι δύσκολο. Εσεις πιστεύετε οτι την έσπασα;
