Μπορεί κάποιος να μου απαντήσει σε αυτες τις ερωτήσεις?
Υποθετικό σενάριο υποσυνείδητου
Υποσυνείδητο: Ο λόγος που σου έρχεται ένα αόριστο αρνητικό συναίσθημα όταν βλέπεις ή σκεφτεσαι τις κολλημένες τσίχλες, είναι επειδή, πιθανότατα, πριν 3 χρόνια, επειδή κουράζοταν η γιαγια να καθαρίζει και εσυ να αγχώνεσαι μην τις δουν οι φίλοι σου, αποφάσισες ότι είναι καλη ιδεά να κάνεις μια υπόσχεση που απλά, θα σε αναγκαζε να σταματήσεις αυτήν την συνήθεια. Ενώ ήταν εύκολη να την σταματήσεις, εσύ, για κάποιο λόγο, μπορεί να θεώρησες ότι αν κάνεις μια βιαστική υπόσχεση για 5 δευτερόλεπτα στον Θεό, θα έληγε μια και καλή το θέμα. Δεν θα σου εκανε παρατηρηση η γιαγια και δεν θα ειχες την αγωνια μην τις δουν οι φίλοι σου, σκέφτηκες ότι δεν είναι δύσκολο, το μονο που θέλει είναι να κάνεις την υπόσχεση 5 δευτερόλεπτα και μετα, το πραμα θα λυνόταν μια και καλή. Επειδή ήσουν απρόσεχτος, μπορει να το ρίσκαρες και να έκανες αυτήν την βιαστική υπόσχεση. Ήσουν σίγουρος για τον εαυτό σου οτι θα την θυμόσουν και ίσως, σου άρεσε η ιδέα του ρίσκου. Και έτσι, έκανες την υπόσχεση την οποια ξέχασες.
1) Έχω διάφορες αναμνήσεις με μένα να κολλάω τσίχλες κάτω απο το γραφείο, την γιαγια μου να μου κάνει παρατηρηση, την αγωνία να ειναι καθαρο το γραφείο για να μην το δουν 2 φιλοι μου και νομίζω, έναν ψυχαναγκασμό να πλένομαι όταν ακουμπούσα κατα λάθος τις κολλημένες τσίχλες ή τα καθαρισμένα σημεία. Αυτές οι αναμνήσεις, είναι αρκετές για να μου δημιουργησουν αυτό το αρνητικό συναίσθημα από το οποίο προέκυψε το υποθετικό σενάριο για υπόσχεση?
2) Θυμάμαι από εκείνη την περίοδο (2017) λιγότερο σημαντικές λεπτομέρειες. Δεν θα θυμόμουν μια υπόσχεση στον Θεό και μάλιστα, σε περίοδο που είχα έναν ψυχαναγκαστικό φόβος για τον Θεό; Δηλαδή, δεν θα τολμούσα καν να κάνω υπόσχεση, πόσο μάλλον να την ξεχάσω.
3) Αν υποθέσουμε ότι έγινε κάποια υπόσχεση, εφόσον τότε δεν είχε ξεκινήσει το θέμα με τις υποσχέσεις, πως μπορώ να πείσω τον εαυτό μου ότι ευθύνεται το ocd? Θέλω να πω, γιατί μπορεί να μέτρησε η υπόσχεση με το κάπνισμα και όχι για το κόλλημα τσίχλας, αφού και τα 2 είναι κακιες συνήθειες. Αναρωτιέμαι όμως, γιατί σε περίοδο ψυχαναγκαστικού φόβου για τον Θεό, να ρίσκαρα κάνοντας μια υπόσχεση στον Θεό για να σταματήσω μια συνήθεια (κόλλημα τσίχλας/λέρωμα γραφείου κατι παρομοιο) την οποία ΕΥΚΟΛΑ μπορούσα να σταματήσω. Γιατί να έχω τον φόβο της υπόσχεσης προκείμενου να το σταματήσω? αφου μπορούσα και χωρίς αυτό.
4) Θα σας πω ένα περιστατικό που είναι ίσως, παρόμοιο με το πραγματικο περιστατικο και οχι το πραγματικο περιστατικο για διαφορους λογους. Πριν μέρες, φταρνίστηκα ενω καθόμουν στο γραφείο. Ο ψυχαναγκασμος μου ελεγε να μετακινηθω για να φταρνιστω αλλα εγω δεν ηθελα να κανω την τελετουργια και φταρνιστηκα εκει που ημουν σαν νορμαλ ανθρωπος. Μια σταγονα έφυγε και πηγε προς την μερια του γραφείου. Μπορεί να ακούμπησε, μπορεί και όχι. Σε περίπτωση υπόσχεσης δεν θυμάμαι αν έγινε υπόσχεση ΜΟΝΟ για την τσίχλα, ή ,ας πουμε παρομοίο παράδειγμα, για κάτι άλλο που μπορεί να λερώσει το γραφείο σαν την σταγόνα σάλιου. Ανησυχώ επειδή, ενω είχα την ευκαιρία να σηκωθώ από το γραφείο για να φταρνίστω, άλλαξα γνώμη και πίεσα τον εαυτό μου να φταρνιστεί εκει που ήταν. Δεν φταρνίστηκα επίτηδες, πανω στο γραφείο απλα, ηθελα να φταρνιστώ όπου βρισκόμουν και ίσως αυτή η νευρική κίνηση να με έκανε να μου ξεφύγει μια σταγόνα προς το γραφείο. Αν υποθέσουμε οτι η νευρική κίνηση που έκανα επίτηδες, προκάλεσε την σταγόνα να πάει προς το γραφείο ΧΩΡΙΣ να θέλω να πάει προς τα εκεί, μετράει σαν να το έκανα επίτηδες?
