ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ...ΜΕ ΠΟΝΟΥΝΕ....
Πόσες φορές δεν καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα μέσα απ τη καθημερινή μας τριβή με τους συνανθρώπους μας?Ξεκινάμε γεμέτοι ενθουσιασμό μια σχέση ή μια συνεργασία και ξαφνικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με το απόλυτο χάος.Ο άνθρωπος πάνω στον οποίο επενδύσαμε συναισθήματα και ελπίδες κάνει πράγματα που δε θα θέλαμε να δούμε ούτε στο χειρότερο εφιάλτη μας...αρθρώνει λόγια που μαστιγώνουν τα αυτιά μας...μας κάνει να νιώθουμε έναν αφόρητο πόνο που μας αφήνει μια πικρή γεύση για πολύ καιρό.Το ακόμα πιο παρανοικό στην όλη υπόθεση ...είναι οτι όταν ξεκινούσαμε τη γνωριμία μας με αυτόν τον άνθρωπο...μοιάζαμε να συμφωνούμε στην διαπίστωση οτι οι άνθρωποι πληγώνουν ο ένας τον άλλον...και συνεπώς δεν θα το κάναμε ποτέ αυτό εμείς μεταξύ μας...μιας και αποτελούμε και οι δυο θύματα τέτοιων συμπεριφορών.Ίσως αυτή η παραδοχή....αυτή η σύμβαση να ήταν και ο σημαντικότερος κρίκος που μας έδεσε....αλλά μετά απο λίγο καιρό μένουμε κι οι δυο με την αίσθηση ότι και σε αυτήν τη σχέση ο ένας πλήγωσε τον άλλον....κι απο εκεί και πέρα ο καθένας τραβάει το δρόμο του με ακόμα πιο σταθερά εδραιωμένη την πεποίθηση οτι όλοι οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να μας κατασπαράξουν.
Θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί πολλές ερμηνείες γι αυτό το αλλοπρόσαλο φαινόμενο των σχέσεων...όπως για παράδειγμα οτι ακόμα και οι πονεμένοι μπορούν να πληγώνουν άλλους πονεμένους ακριβώς γιατί φοβούνται οτι θα πληγωθούνε...και αμύνονται με επίθεση.Θα μπορούσε επίσης κανείς να παρατηρήσει ότι πληγωνόμαστε πιο εύκολα διότι ήδη είμαστε λαβωμένοι απο κάποιες παρελθοντικές εμπειρίες...και άρα είμαστε αρκετά πιο ευαίσθητοι και ευάλωτοι στο να αντέξουμε ερεθίσματα που υπο άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν τόσο σοβαρό πόνο...και σε καμμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαν να μας παραλύσουν.Όμως παρότι αυτές είναι συνήθως οι αλήθειες που κρύβονται πίσω απ τις πληγές μας....δεν παύουν να ηχούν απλώς σαν λόγια και θεωρίες που προσγειώνονται σαν ΟΥΦΟ στον πλανήτη μας.
Όπως ήδη σας έχω πεί...αυτές τις μέρες έκανα μια γενική ανακαίνιση στο σπίτι μου...και στα πλαίσια αυτού του house(ή χάους)λίφτινγκ έπρεπε να μετακινώ και έπιπλα απ το ένα δωμάτιο στο άλλο για να μπορώ να βάφω τους τοίχους.Σε μια τέτοια μεταφορά....προσπάθησα να σηκώσω μια αρκετά βαριά πολυθρόνα και να την πάω εναερίως στο διπλανό δωμάτιο....Πάνω στο ζόρι μου...δεν πρόσεξα οτι μπροστά μου την άραζε ο Φιντέλ (ο τετράποδος φίλος μου) ...και του πατάω με όλη μου τη δύναμη το πόδι...τον σακάτεψα.Ο καημένος έβγαλε μια πνιχτή τσιρίδα...ίσως για να με ενημερώσει οτι τον πατάω...κι αμέσως μετά το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αρχίσει να με γλείεφει.Το φαντάζεστε...εγώ τον σακάτεψα έστω κι άθελα μου...κι αυτός το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βρεί τρόπο να με διαβεβαιώσει οτι εξακολουθεί να με αγαπάει.Θα μπορούσε να με είχε δαγκώσει απ τα νεύρα του...ή απλώς να σηκωθεί να φύγει....αυτός όμως επέλεξε να μου δείξει οτι με αγαπάει.Ακόμα και τον πιο κοντινό μου άνθρωπο να πατούσα...στην καλύτερη περίπτωση θα μου έλεγε \"εεεε ρε πρόσεχε και λίγο....με ξενύχιασες...για ξεστραβώσου..\" ...όσο για τη χειρότερη περίπτωση ούτε που θέλω να τη σκέφτομαι....και σε καμμιά περίπτωση δε θα με αγκάλιαζε να με φιλήσει την ώρα που τον πατάω.Έλα όμως που κάτι τέτοιες αντιδράσεις τύπου Φιντέλ...κάνουν την διαφορά...και αυτή του η αφοσίωση με σκλάβωσε ακόμα περισσότερο...Πόνεσα που τον πόνεσα....και το σκυλομετάνιωσα...Με έκανε να δακρύσω...και να θέλω να γίνω ακόμα καλύτερος απέναντι του.
Βέβαια....άν καλοεξετάσουμε το γεγονός...σίγουρα ο Φιντέλ δεν έκατσε να αναλύσει το όλο συμβάν και να οδηγηθεί στο συμπέρασμα οτι τον κούλανα κατα λάθος.Και δεν έκανε αυτήν την ανάλυση...όχι μόνο γιατί δεν έχει τόσο ανεπτυγμένη λογική όσο εμείς οι άνθρωποι....αλλά και γιατί δεν είχε και το χρόνο να μπεί σε τέτοιες σκέψεις....αφού σχεδόν ακαριάια αφού τον πάτησα άρχισε να με γλείεφει.Θυμάμαι που στην ψυχολογία του λυκείου μας έλεγαν οτι τα ζώα αντί της λογικής έχουν το λεγόμενο ενγενές σχήμα...κάτι δηλαδή σαν τυποιποιημένα σχήματα συμπεριφοράς που μεταφέρονται απο γενεά σε γενεά και εμπλουτίζονται απο εξελίξεις που αφορούν προσαρμογές στο περιβάλλον.Μπορεί η νόηση του σκύλου να είναι κατώτερη απ τη δική μου...αυτό όμως που ξέρω να πώ είναι οτι ο Φιντέλ εκείνη τη στιγμή με σκλάβωσε...με κατέκτησε ακόμα περισσότερο...και πάνω απ όλα μου δίδαξε τι πάει να πεί αληθινή αγάπη.
Η πραγματική αγάπη εξηγεί και κατανοεί τα πάντα,μπορεί να εξυψώνεται πάνω απ όλα και τελικά δεν γνωρίζει φραγμούς,εμπόδια και όρια.Μπορείς να αγαπάς τον άλλον για πάντα...άσχετα με το τι μπορεί να σου έκανε ή να σου κάνει?Εσύ είσαι ο κυρίαρχος των συναισθημάτων σου και μπορείς να μη σταματήσεις να τον αγαπάς ποτέ...αν το θελήσεις βέβαια.Με μια τέτοια αγάπη μπορείς να σκλαβώσεις τον αλλον,να τον λυγίσεις ...άν όχι ακαριαία σίγουρα μετά απο λίγο καιρό.Αγαπάς γιατί αγαπάς και για τίποτα παραπάνω...μιας και αυτό τα περικλείει όλα.Αλήθεια ...μια τέτοια αγάπη πιστεύετε οτι μπορεί να κινδυνεέψει απο κάτι...?Εγώ δεν πιστεύω οτι έχει να φοβηθεί τίποτα...μιας και είναι απέραντη μπροστά στο οτιδήποτεΕίμαστε ελεύθεροι να αγαπήσουμε όποιον θέλουμε...για πάντα...μόνο εμείς μπορούμε να το σταματήσουμε αυτό και τίποτα άλλο στον κόσμο.Μπορούμε αύριο να σηκωθούμε...και να αφήσουμε ανεξάντλητα ποσά αγάπης να ξεχυλίσουν απο μέσα μας?Μπορούμε να πούμε \"σ\'αγαπώ επειδή σ\'αγαπώ κι αυτό μου είναι υπέραρκετό για να σε αγαπώ...\"?Και μη μου πείτε ότι δεν είμαστε θεοί για να αγαπούμε με αυτόν τον τρόπο...γιατί θα είναι σαν να πααδεχόμαστε ότι τελικά δεν είμαστε ούτε καν σκύλοι...αλλά πολύ κατώτερα όντα.
Δεν υπάρχει κανένα ον πάνω στη Γη που να έρπει ή να περπατάει χειρότερο από τον άνθρωπο...Όμηρος
Με αυτή τη φράση ο Όμηρος τοποθετήθηκε στο θέμα το οποίο συζητάμε εδώ.Είναι προφανές ότι συμφωνεί ότι ο άνθρωπος είναι κατώτερο ον από τα άλλα ζώα και δείχνει μισάνθρωπος.Μερικές φορές έτσι νιώθω κι εγώ αλλά ελπίζω ότι υπάρχουν λίγοι σε όλο τον κόσμο με τους οποίους μπορείς να αγαπηθείς αληθινά και ανιδιωτελώς.Και μένα μου χει τύχει να μιλάω με κάποιο πρόσωπο για την κατάντια αυτή του κόσμου και πόσο μας έχουν πληγώσει οι άλλοι και αυτό να αρχικά να μας ενώνει αλλά ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα να υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ μας και να καταλήγουμε να πληγωθούμε και να μην μιλάμε...Η φύση του ανθρώπου είναι τόσο μίζερη που δεν αντέχει την πολύ αγάπη.Θα σας πω δύο προσωπικά παραδείγματα.Σε μία σχέση μου η κοπέλα με την οποία είχα δεσμό κάποια στιγμή γύρισε και μου παραπονέθηκε γιατί...δεν τσακωνόμαστε αρκετα!Τσακωνόμασταν σπάνια όποτε υπήρχε λόγος.Αν δεν συναίβαινε αυτό άλλωστε θα έδειχνε έλλειψη ενδιαφέροντος.Αλλά μου ζήτησε αυτό το πράγμα και βέβαια απόρησα και την ρώτησα γιατί το ζητάει αυτό και μου είπε ότι βαριόταν να μην τσακωνόμαστε και το ήθελε!Αυτό πώς να το εξηγήσω?Βλακεία?Μαζοχισμό?� �ατωτερότητα?Μία άλλη φίλη μου(όχι σε δεσμό)μου ζήτησε να μην της δείχνω τόση αγάπη και όταν την ρώτησα γιατί μου είπε ότι νιώθει ότι την πνίγω από την πολύ αγάπη(!).Της είπα βέβαια ότι κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από την αγάπη αλλά επέμεινε.Και να φανταστείτε ότι δεν είναι δα και το άτομο που έχω αγαπήσει πιο πολύ στη ζωή μου,είναι απλώς μία φίλη μου.
Πρέπει πάντως να αναλογιστούμε τι αγάπη πρέπει να περιμένουμε να εισπράξουμε από τους άλλους και να δώσουμε την στιγμή που οι ίδιοι μας οι γονείς δεν το κάνουν αυτό ή το κάνουν μόνο με τα λόγια.Όλοι εδώ πέρα ξέρετε την ιστορία με την μητέρα μου και τον πατέρα μου πράγμα που συμβαίνει και με τους περισσότερους εδώ μέσα.Αν λοιπόν οι ίδιοι μας οι γονείς με τους οποίους υποτίθεται έχουμε ιερή σχέση φέρονται έτσι τί απαιτήσεις μπορούμε να έχουμε από τους άλλους και πώς πρέπει να μας φέρονται οι εχθροί μας?
Όπως και ο Logopsyxos έτσι και για μένα το πιο κοντινό μου πρόσωπο είναι ο γάτος μου,είναι το μόνο πρόσωπο που αγαπάω αληθινά γιατί μου έχει δείξει κι αυτός έμπρακτα την αγάπη του.Μου έχει τύχει κι εμένα να τον πατήσω κατά λάθος αλλά η αντίδρασή του ήταν ίδια με του Φιντέλ.Γύρισε και με έγλειψε,ενώ όπως είπε ο Logopsyhos αν ήταν άνθρωπος ακόμα και δικό μου πρόσωπο θα είχε αντιδράσει εχθρικά.Τα ζώα έχουν πίστη και νιώθουν αγάπη απέναντι στον άνθρωπο ακόμα κι αν τα χτυπήσεις,ξεχάσεις να τους βάλεις φαγητό κλπ.Ο άνθρωπος θα γυρίσει να σου κάνει κακό αργά ή γρήγορα ακόμα κι αν του φερθείς με τον καλύτερο τρόπο,είτε λόγω φθόνου είτε λόγω αχαριστίας είτε λόγω αφέλειας.Κατά τ\' άλλα θέλουμε να λεγόμαστε και ανώτερα όντα...Αν το καλοσκεφτείτε είμαστε ένα βάρος,μία ασθένεια για τον πλανήτη αφού και αυτόν καταστρέφουμε,και τα ζώα σκοτώνουμε(είτε για τροφή είτε για ενδυμασία)και μεταξύ μας έχουμε συνεχείς συγκρούσεις.Αντί μετά από τόσα χρόνια ιστορίας ο άνθρωπος να επιδιώκει την πρόοδο,την εξέλιξη,τη δημιουργία,την ευμάρεια και την διέυρυνση των δυνατοτήτων του έχει καταφέρει να ζει σε μιζέρια,φτώχεια,εξαθλίωση,� �ιχόνειες και συνεχείς καταστροφές.Είμαστε κενοί μέσα μας και δεν ξέρουμε πού πάμε ζώντας μία ετοιμοθάνατη ζωή.Για μένα η ιστορία του ανθρώπου είναι ένας διαρκής μεσαίωνας αφού ανέκαθεν υπήρχαν πόλεμοι,δυστυχία και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η Danay τοποθετεί σωστά το θέμα,η ρίζα του κακού είναι από πάνω,από τις κυβερνήσεις που όποιο πολιτικό σύστημα κι αν αντιπροσώπευαν προσπαθούσαν πάντα μέσα από τις μεθοδεύσεις τους και τους θεσμούς τους να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε πειθήνια όργανά τους,ανθρώπινες μηχανές,ρομποτάκια δίχως αισθήματα για να μπορούν να μας εξουσιάζουν πιο εύκολα και να μας χρησιμοπούν πάντα για το συμφέρον τους.
Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι συγκρούονται είναι δύο.Το χρήμα και ο εθνικισμός.Ποιος θα αποκτήσει μεγαλύτερη περιουσία και ποιο έθνος θα επικρατήσει του άλλου.Αυτές οι πλαστές αξίες έχουν επικρατήσει και η σημαντικότερη αξία που υπάρχει,η αγάπη,τείνει να εξαφανιστεί.Έρευνα έχει δείξει ότι για όλες τις ασθένειες του ανθρώπου,ψυχικές και σωματικές,ευθύνεται η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση και η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.Δεν έχουμε δοκιμάσει ποτέ να ζήσουμε σε μία άναρχη κοινωνία,όπου όλα αυτά θα εξαλειφθούν,αφού ούτε χρήμα θα υπάρχει,ούτε κυβερνήσεις,ούτε σύνορα ή κάθε είδους διαχωρισμοί ούτε κοινωνικές ανισότητες.Τα πάντα πλέον δεν θα γίνονται με βάση το συμφέρον και θα μπορέσει να υπάρξει μεταξύ των ανθρώπων ειρήνη,αδελφοσύνη,ισότητα,� �υντροφικότητα,ενότητα,αλλ� �λεγγύη,κοινωνικότητα και να βασιλεύσει η αγάπη και η ελευθερία.
Η έλλειψη της αγάπης το το μίσος που μας έχει κυριέσει μας έχει φέρει εδώ πέρα,στις ψυχικές ασθένειες.Όσο δεν αλλάζει αυτό,οι ασθένειες αυτές θα εξαπλώνονται ολοένα και περισσότερο μέσα στην κοινωνία και έτσι θα βαδίσει στο τέλος της.Και αν έχει καταλήξει τα ζώα που είναι χαμηλότερης νοημοσύνης από μας να είναι ανώτερά μας και να νιώθουν και να εκφράζουν την αγάπη τους αντίθετα από εμάς,τότε είναι αμφίβολο αν αξίζει η ύπαρξή μας...
ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ..(SMIIIIIILE!)
:P ΔΑΝΑΗ!! ΚΑΘΕ ΠΡΟΠΕΡΣΙ??
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΔΙΑΦΩΝΕΙ!..
ΛΕΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΠΕΕΕΕΕΕΡΑΝΤΟ ΕΓΩΙΣΜΟ..
ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΣΕ ΒΑΘΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ:ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΩΙΣΤΕΣ! ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ \"ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ\", ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΜΕ ΕΓΩ. ΜΑ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΓΩ, ΔΕ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΤΣΙ?? ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ!..
ΑΝ Ο ΦΙΝΤΕΛ Ή Η ΓΑΤΟΥΛΑ ΤΟΥ ΑΛΕΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΝ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΤΥΧΕΣ ΣΥΜΒΑΝ, ΣΕ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΤΟ ΛΟΓΟΨΥΧΟ Ή ΤΟΝ ΑΛΕΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ, Ή ΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΝ ΑΠΛΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΔΕ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΕΡΣΙΜΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ??
ΘΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΝ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΝΙΩΘΑΝ ΑΣΧΗΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΑΣΧΗΜΑ!(ΤΥΨΕΙΣ..ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΤΙΜΩΡΙΑ??) ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ ΚΙΟΛΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ.
ΧΜ...ΣΑΣ ΜΠΕΡΔΕΨΑ Ε??
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΤΑ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΕΣ!!
ΚΑΘΕ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ, ΑΚΟΜΑ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΡΟΦΗΣ, ΣΤΕΓΗΣ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ... ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ Η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΑΛΛΩΝ, ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ???
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ....
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΒΡΟΥΜΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ...
ΑΝΤΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ!!
ΥΓ:
>>>>>>>>>>>>&g t;>>>>>Οι ψυχικές ασθένιες έχουν δημιουργηθεί από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και την φύση .... Αυτά άλλωστε τα λέει και η θρησκεία, αλλά σιγά ..
Ποιός την ακούει πια;
ΣΥΜΦΩΝΩ! ΑΥΤΑ ΜΑΘΑΙΝΩ!!:)