Σε ποιά ηλικία σας εμφανίστηκε η κατάθλιψη;

Εγώ αν και ευαίσθητο παιδί ήμουν μια χαρά.Η κατάθλιψη άρχισε με έκτακτες συστολές στα 35 και μετά ιλιγγοι.Είχα προβλήματα με την υγεία των παιδιών ασθμα κ.λ.π αλλά σε βαριά μορφή.Τώρα υπάρχουν τα σπρέυ και ένα σωρό φάρμακα που μπορείς να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις.Εμείς κάναμε κορτιζόνη μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο.Μετά αντιμετώπισα με το αλλο μου παιδί κάποιο πρόβλημα υγείας και το ξεπεράσαμε δόξα τω Θεώ αλλά έχω πάθει φοβία με τα παιδιά μου.Ο πατέρας τους ναυτικός και ήμουν πάντα μόνη να αντιμετωπίζω αρρώστειες και ένα ανελέητο κυνήγι απο τα πεθερικά μου γιατί τους είχε κακομάθει ο άνδρας μου και τον εκμεταλεύονταν οικονομικά.Όύτε ο Φωσκολος δεν θα έγραφε τα σενάρια που έχω περάσει.Μόνη κλεισμένη σ'ενα σπίτι χρόνια ολόκληρα.Ομως έκανα ότι μπορούσα για τα παιδιά μου και κατάφερα να τελειώσουν το πανεπιστήμιο και το σπουδαιότερο να έχω δύο παιδιά με αρχές.Εγώ έσπασα από την υπερπροσπάθεια πολλές φορές αισθανόμουν ότι ανέβαινα ένα βουνό που τελειωμό δεν είχε.Μετά τα 40 άρχισαν τα σοβαρότερα προβλήματα έκανα μια θεραπεία και για 3 χρόνια τα κατάφερνα.Τώρα έχω υποτροπιάσει είμαι 50 χρόνων σε δύσκολη ηλικία δεν έχω ζήσει τίποτε και ξαφνικά βλέπω στον καθρέφτη μια γριά.Πίνω ένα σωρό φάρμακα αλλά αισθάνομαι ένα βάρος στην ψυχή μου μια στενοχώρια δεν έχω όρεξη για τίποτε δεν θέλω να μου μιλάει κανείς.Θα ηθελα να πάω κάπου μακριά να αλλάξω παραστάσεις να μην κάνω τίποτε.ακ'ομη και το μαγείρεμα το κάνω με το ζόρι.Υπάρχει αλλος με τέτοια συμπτώματα;

Γιωτα μου εισαι σε μια δυσκολη περιοδο στη ζωη σου προφανως.Ολα αυτα που τραβουσες τοσα χρονια σου βγαινουν τωρα.Τωρα που εχεις ηρεμησει εχεις καταφερει αυτο που ηθελες με τα παιδια σουβγηκαν στην επιφανεια ολα αυτα για τα οποια καταπιεζοσουν τοσα χρονια.Ειναι δυσκολο το ξερω ομως πιστευω οτι οβασικος παραγοντας ο οποιος σε εχει φερει σε αυτην την κατασταση ειναι ην απουσια του αντρα σου.Μηπως τον χρειαστηκες πολλες φορες και δεν ηταν εκει και ολα αυτη η μοναξια που αισθανοσουν σου εβγαλε πολλα ψυχολογικα?Καποιον ειδικο βλεπεις,Ψυχολογο ισως?

Πιο παλιά πήγαινα σ\'ενα κέντρο ψυχικής υγείας γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα απο τους γονεις του άνδρα μου τα ποιοα ο ιδιος δεν μπορούσε να διαχειριστεί.Ετσι έδινε δικαιώματα και μας έκαναν την ζωή δύσκολη προκειμένου να χωρίσουμε.Του έτρωγαν χρήματα μιλάμε για τέρατα οχι για γονείς. Αυτό έφερε και μια σύγκρουση σε μας γι\'αυτό και πήγαμε σε ψυχολόγο αλλά δεν καταφέραμε και πολλά.Δεν είναι και το καλύτερο να τον περιμένεις μήνες και μετά να απαγοητεύεσαι,δεν τον άφηναν να κάτσει στο σπίτι μας.Εχει μεγάλες ευθυνες και ο ιδιος γιατί η αγάπη της μάνας είναι δεδομένη και αυτός προσπαθούσε να την κερδίσει με το να της κάνει ότι ήθελε αφήνοντας μόνη την οικογένεια.Τώρα που το κατάλαβε είναι αργά τα νεύρα μου έσπασαν εγώ πίνω τα φάρμακα.Φυσικά προσπάθησα να μην αφήσω τα παιδιά και κατάφερα να μεγαλώσω παιδιά να σπουδάσουν και να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές. Εσφιξα τα δόντια και έτρεχα να μάθουν γλώσσες να αποκτήσουν εφόδια.Επίσης πέρασα πολλά προβλήματα με την υγεία τους και τώρα αισθάνομαι σαν στημένη λεμονόκουπα δεν έζησα απλά πράγματα και γίνεται πόλεμος μέσα μου είχα όρεξη για ζωή και τώρα γέρασα.

Δεν σε πηραν και τα χρονια ,εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου να ξαναζησεις πολλα πραγματα.Ποτε δε ειναι αργα για να κανεις την επανασταση σου και να δωσεις στον εαυτο σου πραγματα που του αξιζουν.Ξεκινα παλι συνεδριες σε κεντρο ψυχικης υγεθασ ή σε ψυχολογο και μην σταματησεις αν δεν ξαναπαρει νοημα η ζωη σου,Το χρωστας στον εαυτο σου δεν νομιζεις.Ενταξει να αφοσιωθεις στα παιδια να πανε καλα στη ζωη τους οχι ομως και να χαλασες τη δικη σου ζωη,Αλο το ενα ααλο το αλλο.Παντως κανε κατι δραστικο γιατι η ζωη ειναι τοσο ομορφη και ειναι κριμα να μην μπορεις να τη ζησεις

Σ\'ευχαριστώ Μίνα για τις συμβουλές σου έχεις δίκιο

Γιώτα....καταρχην γερναμε όταν εμείς το θέλουμε και απ ότι φαίνεται εσύ το βλέπεις έτσι πολλά χρόνια τώρα.
Χωρίς να είμαι ειδικός, δεν νομίζω ότι έχεις κατάθλιψη με την ιατρική έννοια του όρου, αλλά με τη ρεαλιστική.
Νιώθεις όπως λες στιμέννη, και είναι φυσικό αφού πέρασες τόσα πολλά. Σίγουρα δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα απ το παρελθόν και ακόμη πιο σίγουρα δεν θα ακούσεις ευχαριστώ από τον άντρα σου και πόσο μάλλον απ τα πεθερικά σου.
Μόνη σου όμως λες πως μεγάλωσες δυο παιδιά με αρχές που με τον αγώνα σου έφτασαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
Αυτό δεν σου δίνει το αίσθημα της πληρότητας και της ευτυχίας;
Τώρα λοιπόν που κατάφερες να φτάσεις στον στόχο σου, γιατί δεν κάνεις κάτι για σένα? Πήγαινε σε ένα γυμναστήριο, κάνε ένα μπότοξ, πήγαινε κομμωτήριο και σε ένα σπα. Ασχολήσου με σένα και δες τη ζωή απ\' την όμορφη πλευρά της.
Μη ξεχνάς πως εσύ και τα παιδιά σου είστε υγιείς και αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο δώρο....

Και εγώ Θεοφανία σκέφτηκα το μπότοξ για να δω το πρόσωπο μου πιο ανανεωμένο το έχω ανάγκη να με δω πιο νέα.Εχω συναισθηματική έλλειψη, κάποιον να μου κρατησει το χέρι να αισθανθώ ασφαλεια,ενα χάδι είναι τόσα πολλά που έχω στερηθεί.Είδατε, γίνατε ψυχολόγοι και σας ανοίγω την καρδιά μου.

Δυστυχως θα καταφύγω σε κοινοτυπίες.....Αν δεν αγαπήσουμε και δεν προσέξουμε εμείς τον εαυτό μας, δεν θα το κανει κανείς.
|Πιστεύω πως η εξωτερική εμφάνιση είναι το διαβατήριο για να ξεκινήσει το ταξίδι ....βγαλτο και ξεκίνα, ότι και να σημαίνει αυτό. Φτάνει εσύ να νιώσεις ετοιμη......

Μου ελαφρια καταθλιψη μαζι με την διαταραχη πανικου π εχω στα 27.5.πριν ενα χρονο .τωρα ειμαι 28.5

a...εγω ειχα ελαφριασ μορφησ απο τα 14 μου..και στα 21-22 βαριασ μορφησ.. τωρα ειμαι 25 και ειμαι καλα.

Quote:

---

Originally posted by giota
Θα ηθελα να πάω κάπου μακριά να αλλάξω παραστάσεις να μην κάνω τίποτε.ακ\'ομη και το μαγείρεμα το κάνω με το ζόρι.Υπάρχει αλλος με τέτοια συμπτώματα;

---

Γιώτα γιατί δεν το κάνεις, έστω και για μια μέρα αρχικά; Μόνη ή με παρέα, μια βόλτα στο πάρκο, στη θάλασσα, σε ένα ταβερνάκι...

Μετά για ένα σαβ/κο...

Ένα βηματάκι τη φορά.

Έχεις περάσει τόσα πολλά και σου αξίζει να ζήσεις για σένα, όπως και σε κάθε άνθρωπο. Με τον άντρα σου πως τα πάτε τώρα;

Με τον άνδρα μου αν και πάντα είχαμε προβληματα με τους γονείς του και τον αδελφό του είμαστε για 20 χρόνια μια χαρά.Παρασυρόταν ο άνδρας μου γιατί προσπαθούσε πάντα να κάνει τα χατήρια των γονιων ήθελε την αγάπη της μάνας.Θα σας φανεί παράξενο αλλά οι γονείς του διέφεραν απο τα ζωα γιατί είχαν δύο πόδια.Στα παιδιά μου δεν μιλούσαν.Και όλα αυτά γιατί ταξίδευε και τους είχε κακομάθει με τα χρήματα γι\'αυτό όταν παντρευτήκαμε κόντεψαν να σκάσουν οι γέροι.Στον άλλο γιό΄η μάνα είχε αδυναμία έστω και αν δεν της φερόταν καλά.Του είχαν φάει πολλά χρήματα του ανδρα μου και εν τούτοις τον κατάφεραν να κάνουν μια οικοδομή με τον αδελφό του, ενω μου είχε υποσχεθεί πως δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει κάτι τέτοιο.Τ ο αποτέλεσμα ήταν να του φάει και τα υπόλοιπα.Καλά του έκανε.Συνεργάζεσαι με κάποιον που σε εχει κλέψει στο παρελθόν;Αφού τον έβαλαν στο χέρι εκτροχιάστηκαν.Μας διέρηξαν το εξοχικό έκλεψαν πράγματα ή αφηναν διάφορα να με τρελλάνουν.Ο άνδρας μου είναι πολύ αδύνατος χαρακτήρας.Είχαμε και προβλήματα με την δουλειά του, προβλήματα με την υγεία των παιδιών νοσοκομεία κ.λ.π τα οποία αντιμετώπιζα μόνη.Ενα παράδειγμα όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί μετά από δύσκολη εγκυμοσύνη και αφού κόντεψα να πεθάνω στην γέννα λόγω αδράνειας της μήτρας με ακατάσχετη αιμορραγία βγήκαμε απο το μαιευτήρι εγώ ερείπιο και το παιδί είχε πολλούς κολικούς δεν ξέραμε τι να το κάνουμε.Βοήθεια δεν είχα γιατί η γιαγιά μου ήταν με εγκεφαλικό και η μάνα μου έτρεχε.Ηρθε η πεθερά δήθεν να δεί το παιδί.Δέκα ημερών λεχώνα τον έπεισε τον γιό της να πάνε στο χωριό να της κάνει δουλειές στα χωράφια της(τα έδωσε όλα στον άδελφό του και στον άνδρα μου τίποτε κλά να πάθει εμένα αυτά δεν με ενδιέφεραν).Θυμάμαι να τον παρακαλάω να μην φύγει στον δρόμο και να κρατάω το αυτικίνητο γιατί ήμουν τρομοκρατημένη με το μωρό, η γριά να με κοιτάζει με αδιάφορο βλέμμα και τελικά του λέω φύγε δεν άξιζε τον κόπο πιά.Πέρασαν τα χρόνια με διάφορα προβήματα εγώ κάτι έβρισκα μέσα μου να ξεχνώ τις βλακείες του άνδρα μου.Παράλληλα είχαμε και τα ταξίδια αλλά οι ωκεανοί λιγότερο μας χώριζαν από τους δικούς του.Πήγαμε και σε ψυχολόγο αλλά δεν ήθελε να συνεχίσει μετά απο δύο φορές μου λέει δεν ξαναπάω δεν τον συνέφεραν να ακούει ότι του έλεγαν, ότι και αν κάνει δεν πρόκειται να κερδίσει την αγάπη τας μάνας γιατί η αγάπη αυτή είναι δεδομένη.Πριν απο μερικά χρόνια αφού απελπίστηκε και ο ίδιος και αφού τον έδιωξαν οι δικοί του γιατί δεν τον είχαν πια ανάγκη μου λέει την ώρα που οδηγούσε.Γιατί μας τα κάνουν όλα αυτά; εγώ προσπάθησα να είμαι καλός με όλους.Του απάντησα εσύ τους \'εδωσες. Δεν ξέρω τι τον έπιασε και μου λέει τα δικαιώματα πατάω γκάζι να πέσουμε στο γκρεμό να σκοτωθούμε.Είχε αγριέψει το βλέμμα του εγώ τον παρακαλούσα σκέψου τα παιδιά μας και δεν ξέρω σταμάτησε πρίν πέσουμε.Μετά από λίγες μέρες μπαρκάρησε και εγώ σκεφτόμουν την σκηνή και αισθανόμουν ότι πέφτουμε είχα πάθει σοκ.Παράλληλα υπήρχαν δικαστήρια με την δουλειά του και σε ο΄λα αυτά εγώ τον εκπροσωπούσα.Αυτά είναι περίληψη φαντασθείτε σκηνικά 30 χρόνια τώρα.Εμένα όμως τελείωσε η υπομονή γιατί στεριόμουν πάλευα και ποτέ κανείς δεν με βοήθησε.Σίγουρα επηρεάστηκαν τα παιδιά χωρίς να ξέρουν αυτά που σας γράφω αλλά υπήρχαν προβλήματα.Το τελειωτικό μου ήταν ένα πρόβλημα που εμφανίστηκε στο παιδί μου και απο τότε εχω πάθει μεγάλη φοβία.Το μόνο που παρακαλάω είναι να είναι καλά στην υγεία τους.Το πάλεψα και αυτό, δεν γινόταν να κάνω αλλιώς άσχετα αν έτρεμα στην κυριολεξία.Τώρα έχω κρυώσει με τον άνδρα μου γιατί έπεσε στα μάτια μου και να πω την αλήθεια δεν μου λείπει ιδιαίτερα τώρα πόυ λείπει γιατί ξέρω πως πάλι θα απογοητευτώ.Δεν είναι καθόλου δυναμικός και δεν αισθάνομαι ασφάλεια δίπλα του.Δεν είναι κακός άνθρωπος δυστυχισμένος και ταλαιπωρημένος είναι αλλά του έδωσε ο Θεός έναν άνθρωπο που τον σεβόταν.Το πιστέυετε ότι ήμουν πολύ εμφανίσημη και ακόμη για την ηλικία μου και ποτέ δεν ζήλεψε;τόσο εμπιστοσύνη μου είχε.Εύχομαι να δω καμμιά χαρά απο τα παιδιά μου.Σας ζάλισα αλλά αισθάνομαι ότι βρίσκομαι απέναντι απο έναν ψυχολόγο.

γιωτα,
απο την μια ειναι πολυ ενδιαφερον τα οσα γραφεις,
απο την αλλη σαν να καταλαβαινω τον αντρα σου, οσο μπορω βεβαια.
Εγκλωβισμενη εσυ εγκλωβισμενος και αυτος ομως για αυτο και φευγει για να μπορει να βρει μια διεξοδο εκει που παει.

Επειδη ημουν για χρονια ναυτικος, μπορω να σου πω οτι εχω κανει πολλες τετοιες συζητησεις με ανθρωπους οπως ο αντρας σου.
Φυσικα καταλαβαινω τα δικαια σου, τις αγωνιες σου και τις πικρες σου.
Αναρωτιεμαι αν θα μπορουσατε να βρειτε μια διοδο συνεννοησης μετα απο ολα αυτα τα χρονια πιεσης που εχετε περασει....

thn tifla sou den ksereis kai sunbouleyeis kiolas soyrgelo krino!!!

εκ πρωτης να πουμε οτι ολες οι γυναικες στην ηλικια των 50 περνανε τα ψυχολογικα τους.Ειτε εχουν ζησει την ζωη τους ειτε οχι.αυτες που την εχουν ζησει γιατι ξερουν οτι δυσκολα θα ζησουν ξανα τα παλια με την ενταση που τα ζουσαν,και η δικη σου κατηγορια γιατι δεν εζησε οπως θα ηθελε.το να κλαις για τα χρονια που περασαν ειναι ανευ νοηματος.νομιζω το καταλαβαινεις και εσυ.το να σκεφτεις πως θα αξιοποιησεις τα χρονια που ερχονται ειναι το θεμα.τα παιδια σου μεγαλωσαν.ειναι η σειρα σου.κανε μια συζητηση με τον αντρα σου,δειξε τι θελεις και εσυ.σε οσα διαβαζα δεν ειδα να υπαρχεις εσυ πουθενα.καιρος να βγεις στην επιφανεια,εστω και αργα.κατσε και γραψε σε ενα χαρτι τι θελεις να κανεις.τι σου λειπει.και μετα κανε οτι μπορεις για να τα καταφερεις.συζητησε το και με τον αντρα σου,και πες του πως τοσο καιρο ικανοποιουσε τις επιθυμιες των αλλων,και πως τωρα αυτες ειναι οι δικες σου επιθυμιες.δως του το να το καταλαβει,πως θα τις κανεις πραγματικοτητα ειτε θελει ειτε δεν θελει,μπας και ξυπνησει.ειναι τυχερος που του συμπαρασταθηκες,ειμαι σιγουρος για αυτο.και αυτο ειναι προς τιμην σου,αλλα μεταξυ μας το να αφηνεις το παιδι σου για να οργωσεις ......καποια πραγματα σιγουρα εχασες,αλλα υπαρχουν και αρκετα που ειναι μπροστα σου,δεν υπαρχει λογος να τα χασεις και αυτα.γινε η πρωτη προτεραιοτητα για τον αντρα σου,πιεσε το να γινεις.αν καταλαβει οτι μπορει να σε χασει θα δραστηριοποιηθει.τουλαχισ� �ον αν σε αγαπαει ακομα.ξεκινα με την λιστα ....