Αγχος, overthing, ενοχες, παρανοιες κτλπ

Καλησπέρα, γενικά να πω οτι δυσκολεύτηκα πολυ να παρω την απόφαση και να γράψω αλλα ειναι κατι βράδια σας αυτα που δεν αντέχω τις σκεψεις μου και το αγχος μου και χρειάζομαι εκτόνωση με κάποιο τροπο.. Τι να πω τελειώνει αυτο το βασανιστήριο με τα ψυχολογικα? Ξεκινησα πριν 5 χρονια να εχω προβλήματα αρχικα με ζαλαδες κρισεις πανικου και ταραχη τοτε ζουσα μια κόλαση , ειχα παει μια φορα σε ψυχολογο τοτε και μια φορα σε ψυχίατρο ο οποίος μου εδωσε κατι αντικαταθληπτικά τα πηρα κάποιους μηνες αλλα επειδη τα μισούσα λογω τον παρενεργειών τα εκοψα .επειτα απο καποιο διάστημα αρχισα την ψυχοθεραπεία η οποια με βοήθησε παρα πολυ ,τωρα ομως εχω φτασει σε ενα σημειο που αρνούμαι να κανω αλλη ψυχοθεραπεία γιατι θελω να σταθω στα ποδια μου μονη μου .. Ελα μου ομως που δεν μπορώ νιωθω το κεφαλι μου οτι θα εκραγει παλι απ τις πολλες σκεψεις και κυριως τις αρνητικές σκεψεις , δεν αντεχω αλλο το αυτομαστιγωμα και δεν ξερω πως να το αποφύγω!! Απο την καραντινα και μετα νιωθω σαν να μηβ εχει μεινει σταλα ζωης μεσα μου ,ετσι συνεχιστει μια ζωη?

Δεν ξέρω που μένεις αλλά βγες έξω, περπάτα, κάνε μια βόλτα για δύο ώρες, χαζεψε τη φύση, τους δρόμους. Μπορεί να σε βοηθήσει να χαλαρώσεις. Εμένα με βοηθάει

Το θεμα μου ειναι οτι καθημερινά βρίσκω πραγματα να ασχολουμε αλλα νιώθω λες και βαζω τσιροτο στην πληγή, γιατι οι ταραχες μου δεν λυνονται απλα την κουκουλωνω για λιγο!!! Σχεδιαζω να παω τωρα ενα ταξίδι και φοβαμαι απιστευτα γιατι τα τελευταια 5 χρόνια οταν παω ταξιδια χανω την ασφαλεια μου και νιωθω απαίσια ,νιωθω οττι δεν ζω φυσιολογικα και δεν βρισκω και τρόπους να απολαμβάνω αυτα που κανω ..

Να σε ρωτήσω κάτι;Γιατί αρνεισαι να ζητήσεις βοήθεια ξανά από κάποιον ειδικό;

Νιώθω μερικες φορες οτι δεν εχω προσωπικοτητα , ενω εχω προσωπική ζωη και γενικα εχω πραγματα να κανω οταν βλεπω τον κοσμο γυρω μου δεν μπορω να καθόρισω τον εαυτο μου ως οντότητα , σαν να μην εχω μια ξεκαθαρη εικονα για τον εαυτο μου . Ο καθημερινός διάλογος μεσα στο κεφαλι μου ειναι ψυχαναγκαστικος ,σκεφτομαι ολη μερα αρνητικα δεν μπορω με τιποτα να σκεφτω κατι θετικο , ενω παλια μπορει να ημουν και λιγο αισιόδοξη πλεον τιποτα, .Ολα αυτα μου εκτος απ το οτι μου δημιουργούν μια εσωτερικη μαυρίλα ,βλεπω τον εαυτο μου μερικες φορες στον καθρέφτη και βλεπω μια μιζερια μια φατσα χωρις συναισθηματα ,κενη , προφανως γιατι και μεσα μου νιωθω ετσι και εκτος αυτόν εχω γινει κομπλεξικια ,βγαζω κακια και πολυ αρνητικότητα, αυτο που με κράταγε παλια ηταν εστω καποιες στιγμες που σκεφτομουν ότι κατι στο μελλον θα παει καλα , τωρα πλεον νιωθω οτι εχω πεσει στο βουρκο και οτι δεν προκειται ποτε να βγω απ αυτον. Μερικες φορες μεσα στο κεφαλι μου τα μπλεκω τοσο πολυ που δεν ξερω πια τι ειναι αληθεια και τι οχι γι αυτο και η καθημερινη μου συμπεριφορα ειναι οξύθυμη μια ετσι και μια γιουβετσι.

Πλέον εχω κουραστεί εχω ακουσει απ τον προηγουμενο μου παρα πολλα και καθε φορα που εκανα προσπάθειες να αλλαξω κατι μετα απο λιγο σταματαγα. Σαν να μην βρισκω αρκετους λογους να λυσω τα θεματα μου , επαναυπαομαι αλλα πιστεύω οτι δεν αγαπαω καθολου τον εαυτο μου και ειλικρινά προσπαθω να φανταστω πως θα ηταν η ζωη μου αν τον αγαπουσα πραγματικα και δεν μπορω να το φανταστω

@koraki Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ βιώνω μια αποπροσωποποίηση, λες και όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε μένα, δεν ξέρω ποια είμαι ακριβώς, δεν είμαι σίγουρα το εαυτός μου, δηλαδή αυτό που έχω μέσα μου. Πίστευα πως μετά από το πτυχίο μου θα έρχονταν κάποια πράγματα, δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες για το πώς και τι εννοώ ακριβώς, είχα θέσει όλο το βάρος στο να κρατηθώ πως στο μέλλον θα έρθει κάτι καλό και έκανα υπομονή και προσπάθεια τόσα χρόνια με κατάθλιψη, τώρα εδώ και ένα δίμηνο έχει έρθει η πλήρης απογοήτευση, που ίσως για κάποιον που το διαβάζει είναι μια απλή κουβέντα, αλλά για εμένα μια πραγματικότητα. Κι εγώ ταλαιπωρούμαι με κατάθλιψη εδώ και μια πενταετία, απλά τώρα είναι διαφορετικά, οι ιδεοληψίες αν με πιάσουν είναι πιο έντονες, οι κρίσεις πανικού και τα καταθλιπτικά επεισόδια είναι διαφορετικά, γιατί στην αρχή είχα μια άγνοια, τώρα όμως πιο ώριμη βλέπω πως ίσως όλη μου η ζωή θα είναι στο ουδέτερο, όλα γκρίζα θολά σαν να υπάρχει ένα σύννεφο μπροστά. Ξαναξεκίνησα την ψυχανάλυση που είχα πάλι ξεκινήσει το καλοκαίρι (είχα μια αρνητική εμπειρία στα 20 με την ψυχανάλυση σε άλλη γιατρό).

Κατά την γνώμη μου το 50% της λυσης του προβλήματος σου είναι η αναζήτηση κάποιου ειδικού.Αλλα!Να ξερεις ότι σε όσους ψυχολόγους /ψυχιάτρους πας ,όσα πτυχία και να έχουν αν δεν δουλέψεις εσύ με τον εαυτό σου πρώτα δεν θα υπάρχει αποτέλεσμα...αυτό είχε πει ο δικός μου ψυχίατρος...και είχε δίκιο..Να τον αγαπας τον εαυτό σου.Και αν δεν το κάνεις δώσε του χρόνο να τον αγαπήσεις.Δωσε άλλη μια ευκαιρία σε κάποιον ειδικό,ίσως απλά δεν έχεις βρει αυτόν που σου ταιριάζει ακόμα.Μην τα παρατήσεις.

Αχ οταν διαβαζω διαφορες απαντησεις σε θεματα εδω στο φορουμ ταυτίζομαι τοσο πολυ με κάποια και τελικα ολοι μας βασανιζομαστε λιγο πολυ απο τα ιδια θεματα , ποσο τραγικο να νιωθεις τοσο μονος σ αυτα τα ασχημα πραγματα που νιωθεις και σκεφτεσαι ,να νιωθεις οτι δεν υπαρχει ελπιδα και οτι αυτο που ζεις ειναι τραγικο αλλα τα ιδια πραγματα να τα νιωθουν και αλλοι και ολοι μαζι να ειμαστε εγλωβισμενοι στα κλουβιά του εγκεφαλου μας. Και εγω σπουδαζω τωρα και περιμενω οτι οταν θα τελειωσω, ολα θα γινουν δια μαγειας τελεια και θα ανακτησω τα ομορφα συναισθηματα που δω και χρόνια εχω χασει αλλα μου φαινεται αυτο δεν θα γινει και εχω αρχισει να παραιτουμαι και λιγο... αν ημουν σε καλύτερη ψυχολογική κατασταση οσως να σου ελεγα να μην τα παρατησεις ποτε αλλα εχω μπει και εγω μεσα στο βουρκο που ειλικρινά δεν μου βγαινουν τετοιες κουβέντες. Τι εχουμε αναγκη τελικα?

σε ποιο σταδιο παρατησες την ψυχοθεραπεια ,? θυμασαι? Λεγετε οτι τα ατομα που τιρανιουντε απο προβληματα σαν αυτα που αναφερεις -ειδικα με υποσυνειδητες εμπλοκες - εχουν αυξιμενo IQ ,ως προς την ταχυτητα σκεψης πιο πολυ, αρα δεν ειναι αναγκη να σου γραψω το οτι δεν ειναι σωστο να παρατας θεραπειες στην μεση ,ακομα και φυσικοθεραπεια για τα δαχτυλα να ηταν.
Το σημαντικοτερο βημα για να αντιμετωπισουμε μια ασθενια ειναι να παραδεχτουμε την υπαρξη της, το επομενο ειναι να βρουμε ποια ειναι αυτη.Για να εχεις παει λοιπον σε γιατρους κι να εκανες ψυχοθεραπεια θα σου καναν καποια διαγνωσηε?εστω προχειρη.τι σου παν?
Διαβαζωντας τα μηνυματα σου ,νιωθω την πικρα που σε εχει καταβαλει, την αγανακτηση σου προς τα "μαυρα" αισθηματα σου, δυστυχως ,ποσο σε νιωθω! μακαρι να μην μπορουσα να σε καταλαβω κι απλα να εγραφα λογια κατευνασμου ,παρηγοριας ,αλλα τα λογια σου εν μερη καθρεφτιζουν την δικη μου ψυχη! Επειδη ομως το θεμα εισαι εσυ, θα σε ρωτησω κατι πραγματακια για να καταλαβω αλλα κι εσυ θα δεις που θα καταλαβεις καλυτερα τον εαυτοσου.
Οταν λες οτι μιλας με τον εαυτο σου ,γινεται κατα την διαρκεια καποιας εργασιας που κανεις κι εισαι δλδ απασχολημενη η οταν εισαι τελειος αδρανης,καθεσαι κι δε κανεις τυποτα? Η φωνη του εαυτου σου ειναι σαν ενος τριτου προσωπου? η ειναι η δικη σου φωνη? και ,θυμασαι να εχεις παρατηρησει εκφρασεις ,δλδ λυπη, η ενταση? Τελος σε τι προσωπο γινετε ο δυαλογος? κι αν νιωθεις οτι ειναι ενα ειδος συμβουλευτικου δυαλογου αυτος που γινετε μεσα σου.Συγνωμη για τις περιεργες και πολλες ερωτησεις αλλα εαν τις θυμασαι εχουν μγαλη σημασια πιστεψεμαι.Επειδη εχω κανει και εγω ψυχοθεραπεια και εχω κρατησει σε φλασακι μερικα πραγματα ενα απο αυτα ειναι κι αυτες οι ερωτοαπαντησεις.
Οπως καθε προβλημα που συνανταμε στην ζωη μας, ετσι και αυτο που εχεις εσυ ,σε στερει απο το να ευχαριστηθεις οπως λες καποιο ταξιδι για παραδηγμα με το αγορι σου η με τις φιλες σου. Η επιθυμια σου να το ξεπερασεις αυτο το προβλημα να ξερεις ισοδυναμει εαν μπορουσαμε φανταστικα να το μετατρεψουμε σε θεραπευτικη σου θεληση με την ορεξη και την αγαπη που εχεις για το ταξιδι με το αγορι σου ,σαν παραδηγμα το φερνω. Αυτο στο λεω για να μπορεσεις να βαλεις δυνατες αφορμες που να σε κανουν να θελεις να ξεπερασεις το προβλημα σου.
Τελος, σαν ξαπλωσεις ,κι ερθει ο Μορφεας ,μην του "δωθεις" αμεσως προσπαθησαι να βαλεις εσυ το πλαισιο των ονειρων σου -ξερωω οτι ειναι πολυ δυσκολο - αλλα σιγα σιγα αν το κανεις θα με θυμηθεις, θα δεις ποσο καλυτερα θα ειναι τ πραματα.

Quote:

---

Originally Posted by koraki

Αχ οταν διαβαζω διαφορες απαντησεις σε θεματα εδω στο φορουμ ταυτίζομαι τοσο πολυ με κάποια και τελικα ολοι μας βασανιζομαστε λιγο πολυ απο τα ιδια θεματα , ποσο τραγικο να νιωθεις τοσο μονος σ αυτα τα ασχημα πραγματα που νιωθεις και σκεφτεσαι ,να νιωθεις οτι δεν υπαρχει ελπιδα και οτι αυτο που ζεις ειναι τραγικο αλλα τα ιδια πραγματα να τα νιωθουν και αλλοι και ολοι μαζι να ειμαστε εγλωβισμενοι στα κλουβιά του εγκεφαλου μας. Και εγω σπουδαζω τωρα και περιμενω οτι οταν θα τελειωσω, ολα θα γινουν δια μαγειας τελεια και θα ανακτησω τα ομορφα συναισθηματα που δω και χρόνια εχω χασει αλλα μου φαινεται αυτο δεν θα γινει και εχω αρχισει να παραιτουμαι και λιγο... αν ημουν σε καλύτερη ψυχολογική κατασταση οσως να σου ελεγα να μην τα παρατησεις ποτε αλλα εχω μπει και εγω μεσα στο βουρκο που ειλικρινά δεν μου βγαινουν τετοιες κουβέντες. Τι εχουμε αναγκη τελικα?

---

Αν συνεχίσεις να περιμένεις να φτιάξουν τα πράγματα από μόνα τους μπορώ να σου κάνω πρόβλεψη για το μέλλον σου.... Το ίδιο χάλια θα είσαι. Ελπίζω μόνο να συνεχίζεις την ψυχοθεραπεία, είναι το μόνο που θα φέρει αλλαγές στις σκέψεις σου κ κατά συνέπεια στις πράξεις σου κ στα συναισθήματα σου. Ίσως να χρειάζεσαι παράλληλα κ φαρμακευτική υποστήριξη για να κινητοποιήθεις.μπορεις να φτιάξεις ένα καλύτερο μέλλον για σένα το ερώτημα είναι αν θα μπεις στον κόπο να το κανεις

Καλησπέρα, άνθρωπε !! Παλια ειχα διάγνωση αγχώδη διαταραχη απο ενα ψυχίατρο της κακιας ωρας αλλα ναι γενικα ειμαι ατομο το οποίο το αγχος με μπλοκάρει πολυ αλλα ειναι γενικευμένο το αγχος μου δηλαδη στην εξεταστικη εχω ενα γενικότερο αγχος αλλα την ωρα που παω να δωσω που πρόκειται για μια αγχώδη στιγμή εγω δεν νιωθω η εαν νιωθω δεν με καταβάλει αρνητικα ισως εχω και το εκφράζω με χιουμορ... ο διάλογος μεσα στο κεφάλι μου θεωρω ουι ειναι υγιής υπο την εννοια οτι δεν ακουω πραγματα δεν μιλαω με τριτους ισως μονο οταν σκέφτομαι κατι το οποίο θελω να πω σε καποιον να μιλαω απο μεσα μου λες και μιλαω σε αυτόν, αλλα γενικα οταν σκεφτομαι π.χ οτι ααααα ειπα κατι λαθος σε ενα ατομο παντα μιλαω στο πρωτο προσωπο οτι " εκανα μαλακια που το ειπα αυτό:" και οταν σχολιαζω καποιον αλλον στο μυαλο μου στο τριτο προσωπο π.χ " τωρα γιατι μου μιλησε ετσι ,ειναι πολυ απότομη " πιστευω οτι ολοι ετσι μιλαμε. Οταν λεω οτι σκεφτομαι αρνητικα ειναι οτι το μυαλο μου παντα ασχολειται με προβληματα με επηρεάζει πολυ το περιβαλλον γυρω μου δηλαδη αν εχω που εχω δηλαδή ενα οικογενειακο πρόβλημα θα κατσω να το σκεφτω θα το ξανα σκεφτω κλπ δεν κανω θετικες σκεψεις, συνέχεια κατι με προβληματιζει η κατι θα δημιουργήσω εγω για να προβληματιστω και σε αυτο ΕΝ ΜΕΡΗ μπορει να οφείλεται το γεγονος που οπως ειπες και εσυ χωρις να το λεω για να υπερηφανευτω οτι ειμαι αρκετα εξυπνη αν και μερικες φορες σε καποια πραγματα θεωρω οτι ειμαι τελειως χαζη αλλα στροφαρει και επειδή στροφαρει επεξεργαζεται πολυ. Και να απαντησω και σε μια αλλη ερωτηση που εκανες ναι οταν απασχολώ το μυαλο μου με κατι π.χ οταν διαβάζω δεν παυω να σκέφτομαι , διαβαζω και σκεφτομαι και αυτα που διαβαζω και διαφορες αλλες μαλακιες π.χ ναι δεν εκανα καλα που της ειπα οτι πηρε κιλα (χαχαχααχαχα κανω και λιγη πλακιτσα) και μπορω να πω οτι αν και διαβαζω με αυτο το τροπο ειλικρινα γραφω πολυ καλα και χωρις πολυ κοπο αφου απ τις 2 ωρες διαβασματος τα 20 λεπτα εχω ασχοληθεί με αυτα που διαβαζω και γραφω 8 και 9 αλλα τι σημασία εχει εξυπναδα αν βασανιζεσαι , ξερω γω!!

Γεια και σε σενα !! Να σου πω αυτο που λεω και πανω οτι φοβαμαι λιγο την ψυχοθεραπεία γιατι σε καποια πραγματα με μπερδευε περισσοτερο αλλα επειδη εχω παρει και φαρμακα να σου πω την αληθεια ειμαι απειρα αντιθετη εχω παρει και βαζανιζομουν παρα πολυ δεν μαρεσε καθολου η φαση αν ειναι θα το παλεψω μονη μου με την βοηθεια ψυχολογου παντως φαρμακα δεν θα ηθελα..

καλησπερα koraki ! η διάγνωση αγχώδη διαταραχη που σου ειπε ο γιατρος ειναι κατις πολυ γενικο, διοτι αυτη χωριζεται σε καμια δεκαρια κατηγοριες .Οπως σου ειπα το οτι επεσες σε εναν αχρηστο γιατρο δεν ειναι λογος να μην ξανα πας ,η να νομιζεις οτι ειναι ολοι το ιδιο! ,βεβαια κανεις πολυ καλα που σκεφτεσαι την βοηθεια ψυχολογου,ισως στην παθηση σου ειναι και η ιδανικοτερη.
Αναφορικα με τον εσωτερικο μας διαλογο ,ο Αινσταιν στην βιωγραφια του ελεγε οτι οταν ηταν νεος περπαταγε στον δρομο και παραμιλαγε μια μελετη του ωστε να την θυμαται ,αλλα κι για να βρει την απαντηση της, ο κοσμος λεει τον περναγε για τρελο!! χαχα. Φυσικα κι εγω αν δω καποιον στο δρομο να μιλαει μονος του τρελο θα τον πω, και θα ειναι τις πιο πολλες φορες διοτι ειναι ασθενια και εχει να κνει με παραισθησεις, η με μανιες κταδιωξης κ.α. ,η διαφορα ειναι οτι αυτοι οι κακομοιροι δεν ξερουν οτι ειναι μονοι τους, σε αντιθεση με τον Αινσταιν που το εκανε για να θυματε.
Υπαρχει ενα ειδκος θεραπειας οπου λεει οτι εαν συνεχως μιλαμε φωναχτα,κι λεμε κατις που θελουμε να κανουμε,σωστο δλδ με αυτον τον τροπο το περναμε στο υποσυνειδητο μας κι ετσι πιο ευκολα το κανουμε αφου το υποσυνειδητο ειναι αυτο που μας δινει εντολες σε θεματα οπως ειναι το βαρος μας, η κακες συνηθειες π.χ. απεξαρτηση απο αλκοολ, ακομα και για τον ερωτα πιστευουν μερικοι θεραπευτες. Ο τροπος ομως να το κανεις αυτο, να επικοινωνησεις δλδ με το υποσυνειδητο σου γινεται μεσα απο την υπνωση και τις υποβολες . Υποβολη γινετε πολλες φορες κι μεσω των εντολων προφορικα.Υπαρχουν διαφορες τεχνικες ,αλλα οπως παντα σημασια εχει ο θεραπευτης πιο πολυ παρα η τεχνικη του. Απο την αλλη -επειδη σε βλεπω να εισαι πολυ αυταρχης και θελεις μονη σου να κανεις τα πραγματα - υπαρχει και η τεχνικη της αυτουπνωσης ,ανθυποβολης.Μαλιστα μερικοι πιστευουν οτι ειναι καλυτερα απο το να πας σε θεραπευτη ,αλλα οπως καταλαβαινεις επειδη θα χασουν χρηματα οι αλλοι, προσπαθουν να την σπιλωσουν ,ομως προσωπικα το ειχα προσπαθησει πριν πολλα χρονια οταν εκανα πρωταθλητησμο και ειναι κατις που πλεον το κανουν σχεδον ολοι οι αθλητες των μεγαλων επιπεδων ,βεβαια πλεον υπαρχουν και οι συσκευες βιοανάδρασης οπου βοηθουν παρα πολυ τους αθλητες κι το κανουν πολυ πιο γρηγορα, δεν γινετε σε ολα τα αθληματα, πιο πολυ ειναι για αθληματα στιβου, ειναι πολυ πιο ευκολο εκει, αλλα μπορεις και σε αλλα αθληματα.
Οπως συμπερανω απο τα ως τωρα μηνυματα σοου πρεπει να εισαι μια κοπελα με πολλα ονειρα για την ζωη της! Ισως ολα αυτα τα "μαυρα" που σου συμβαινουν ειναι αποτελεσμα της υπερβολικης ορεξης που εχεις να τα αποκτησεις γρηγορα και καλα! εκει γεννιεται ομως το στρες ,το αγχος μην κανεις λαθος! αν θα τα καταφερεις τοσο τελεια οσο τα σχεδιαζεις? θα μπορεσεις -για παραδηγμα - να ευχαριστησεις και το αγορι σου? θα μπορεσεις ταυτοχρονα να μην εχουν παραπονο οι γονεις σου? θα μπορεις και λεφτα για ταξιδια να βρεις? και να τελειωσεις την σχολη σου με πολυ καλο βαθμο?
Ολα αυτα μαζι ισως σε εχουν φερει εδω! Αν ειναι αυτο απο την μια παει να πει οτι δεν εχεις κατι σοβαρο αλλα κι οτι θα πρεπει να χρησιμοποιεισεις το χιουμορ σου πιο δυναμικα! διοτις κατι απο τα παραπανω δεν θα γινει ! για να γινεις εσυ ομως μια χαρα!

Υ.Γ. πολλες φορες κι εγω βαζω το χιουμορ στην ζωη μου , στον εσωτερικο μου διαλογο ! και επειδη ειναι αναγννωρισμενο απο τους φιλους μου , "την εχω ψωνησει "λιγακι κι το καμω πιο συχνα αποτελεσμα να εχει τυχη να γελαω μονος μου στον δρομο ,σε ξεκαρφωτες φασεις! ,θυμαμαι καποτε επρεπε να παιρνω το ασανσερ για τη δουλεια, κι σχεδον καθε μερα με επιανε σπαστικο γελιο! φανταζεσαι πως με κοιταγαν οι αλλοι, αλλα ακομα και εδω, στο φορουμ μερικες φορες ξεχνιεμαι και γραφω με την λογικη του χιουμορ,δλδ να γραφω ειτε ψεματακια ειτε ειρωνικα, αλλα ειναι μεγα λαθος μου διοτις και δεν με γνωριζει ο αλλος ωστε να καταλαβει πως το λεω,αλλα και δεν γινεται ο γραπτος λογος να περασει την εκφραση του προφορικου!