Άγχος για το μέλλον

Έχω ένα τραγικό παρελθόν. Έχω ξαναγράψει και κάποια άτομα με βοήθησαν πολύ και θέλω να τα ευχαριστήσω.

Λοιπόν, είμαι 20 και φέτος πέρασα σε σχολή. Στο σχολείο έφαγα ακραίο μπουλινγκ με ξύλο και σεξουαλικη κακοποίηση από μια συγκεκριμένη παρέα που μέχρι και σήμερα οπότε με βλέπει με ενοχλεί. Οι γονεις μου ήταν και είναι αδιάφοροι.

Είμαι τουριστικά στην επαρχία και ο στόχος μου είναι να φύγω από το σπίτι μου και την πόλη που μένω όσο πιο νωρίς γίνεται και να σταθώ στα πόδια μου γιατί δεν μπορώ να ζω με ανθρώπους που δεν τους καίγεται καρφί για εμενα. Εννοώ πως κάθε φορά που τους έλεγα τι συμβαίνει στο σχολειο, μου έλεγαν καλά να πάθω ή ότι είναι όλα στο μυαλό μου. Και ακόμη με κοροϊδεύουν στο άσχετο, μου λενε ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα και ότι δεν είμαι στα καλά μου σχεδόν κάθε πρωί και τους λέω να το κόψουν αλλά δεν ακούνε.. Εχω γνωστές που με το που έγινε ένα περιστατικό στο σχολείο, έτρεξαν οι δικοί τους, έπιασαν καθηγητές, διευθυντές, δικηγόρους και έκαναν χαμό μέχρι να βρεθεί λύση. Ένα περιστατικό του τύπου έγραψαν στο τοίχο βρισιές για εκείνες, όχι 4 χρόνια ξύλο, κοροϊδία και σεξουαλικη παρενόχληση από τα 12..

Δεν θέλω να μένω μαζί τους άλλο και για αυτό πήγα τουριστικά, για να βρω δουλειά γρήγορα.. Όμως δεν ξέρω αν θα γίνει αυτό. Θα δουλεύω μια ζωή σεζόν; μήπως να πήγαινα κάτι άλλο; τεχνολογία τροφίμων και πληροφορικη με ενδιαφέρει πέρα από τα τουριστικά. Στην ανάγκη θα κοιτάξω για στρατιωτικές, που λένε πως είναι βαρβάτες όμως, αν και έχουν εξασφάλιση.

Έχω τρομερό άγχος, ζαλίζομαι συνέχεια και έχω πόνους στη μέση, δεν κοιμάμαι, σκέφτομαι συνέχεια τι να κάνω. Δεν βοηθάει και το ότι κάνουμε μαθήματα διαδικτυακά και είμαι ακόμη σπίτι, αν πήγαινα στη πόλη του Πανεπιστημίου και έβρισκα μια δουλειά, θα εμένα μόνη μου και θα ημουν καλύτερα. Αλλά με αγχώνει το επαγγελματικό πάρα πολύ, μου φαίνεται αβέβαιο και επίσης έχω φοβερό κοινωνικό άγχος λόγω του παρελθόντος μου και στα τουριστικά θα έχω να κάνω κυρίως με κόσμο. Το καλό είναι πως με τους συμφοιτητές νιώθω περισσότερη άνεση, ενώ στο σχολείο ήμουν ήσυχη και απόμακρη..

Δυστυχώς σε τούτη την ζωή υπάρχουν άτομα που τους κλειστούς ανθρώπους τους πειράζουν! Έχω βιώσει και εγώ μπουλινγκ, αλλά πέρα από αυτό το τραγικό είναι ότι δεν έχεις στήριξη από τους δικούς σου και ότι ακόμα και σε αυτή την ηλικία σε κοροϊδεύουν οι μαλ@κ@ς. Τώρα όσο αφορά το επάγγελμα πήγαινε κάπου που αισθάνεσαι άνετα και σου αρέσει αυτό θα σε κάνει χαρούμενη, αυτα καλή επιτυχία σε ότι κανείς!!

Καλημέρα niaenn!
Πέρα από το βιοποριστικό, τα τουριστικά είναι κάτι που σου αρέσει; Σε ενδιαφέρει σαν αντικείμενο ή ιδανικά σου αρέσει κάτι άλλο και τι είναι αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Δυστυχώς σε τούτη την ζωή υπάρχουν άτομα που τους κλειστούς ανθρώπους τους πειράζουν! Έχω βιώσει και εγώ μπουλινγκ, αλλά πέρα από αυτό το τραγικό είναι ότι δεν έχεις στήριξη από τους δικούς σου και ότι ακόμα και σε αυτή την ηλικία σε κοροϊδεύουν οι μαλ@κ@ς. Τώρα όσο αφορά το επάγγελμα πήγαινε κάπου που αισθάνεσαι άνετα και σου αρέσει αυτό θα σε κάνει χαρούμενη, αυτα καλή επιτυχία σε ότι κανείς!!

---

Μετά το μπουλινγκ σε κάνει ακόμη πιο κλειστό, ανάλογα και την περίπτωση βέβαια. Απλώς δεν είναι ότι είμαι 18 και θα χάσω μια χρονιά αν ξαναδωσω, θα τελειώσω στα 25 και θα είμαι σπίτι μέχρι τότε, δεν είναι κάτι που θέλω γιατί στο τέλος θα βγάλω χειρότερα ψυχολογικά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα niaenn!
Πέρα από το βιοποριστικό, τα τουριστικά είναι κάτι που σου αρέσει; Σε ενδιαφέρει σαν αντικείμενο ή ιδανικά σου αρέσει κάτι άλλο και τι είναι αυτό;

---

Καλημέρα Sonia,
μου αρέσουν, αλλά νιώθω ότι έχει αβεβαιότητα και απαιτεί μια εξωστρέφης άνεση που δεν έχω. Πχ αν τελειώσω τι θα κάνω; σεζόν και μέχρι τα 45 ρεσεψιόν εκτός αν μου τύχει κάτι καλύτερο;

Από μικρή είχα πολλή αγάπη για τη πληροφορικη, όμως δεν το τόλμησα, το υποτιμουσαν και οι δικοί μου και το άφησα. Και έχω συγγενή που είναι τεχνολογία τροφίμων και μου φαίνεται ενδιαφέρον και μιας και έχει δουλειές το σκέφτηκα.

Ετσι και αλλιως στη Γ λυκειου ήμουν χάλια, συνέχεια ποτό και κάπνισμα, παραλίγο να ξεκινήσω πολύ άσχημο ταξίδι καθώς είχα βρει και μια παρέα που ήταν μπλεγμένη και από θαύμα ξεκοψα και προχώρησα.

Δυστυχώς είχες γονείς σκληρόκαρδους, τους είχα κι εγώ αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό, δεν με στήριζαν καθόλου στην κοροϊδία που έτρωγα και στις διαφορές που είχα με τους άλλους, αλλά ευτυχώς το μπούλινγκ που βίωσα δεν ήταν και τόσο ακραίο. Η λύση είναι μία, οικονομική ανεξαρτησία, γιατί οι άνθρωποι πολύ σπάνια αλλάζουν. Στην ανάγκη πήγαινε και εξωτερικό που είναι καλύτερα τα πράγματα. Μην σε απασχολεί τόσο η κοινωνικότητα, βοηθάει βέβαια, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να είσαι πολύ κοινωνική για τις τουριστικές δουλειές. Αρκεί να έχεις βρει λίγους φίλους για τον ελεύθερο χρόνο σου.
Εν κατακλείδι, πήγαινε στη σχολή που μπήκες μέχρι να κερδίσεις την ανεξαρτησία σου, είσαι πολύ μικρή και μπορείς μετά να βρεις τι σου ταιριάζει και να το σπουδάσεις. Προέχει η ψυχική σου ηρεμία!

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Μετά το μπουλινγκ σε κάνει ακόμη πιο κλειστό, ανάλογα και την περίπτωση βέβαια. Απλώς δεν είναι ότι είμαι 18 και θα χάσω μια χρονιά αν ξαναδωσω, θα τελειώσω στα 25 και θα είμαι σπίτι μέχρι τότε, δεν είναι κάτι που θέλω γιατί στο τέλος θα βγάλω χειρότερα ψυχολογικά.

---

Μια διόρθωση για να μην παρεξηγηθω η βρισιά πήγαινε στους συμμαθητές σου και μόνο!

Αν σου αρέσουν, συνέχισέ τα τουριστικά. Θα φλυαρήσω λίγο και θα αμπελοφιλοσοφήσω λίγο τώρα, αλλά θέλω να στα πω σαν συμβουλή κι ότι θες κράτα.

Στην Ελλάδα έχουμε κακή τουριστική παιδεία, όπως και γενικότερα παιδεία και αντίληψη περί παιδείας. Από άποψη εξειδίκευσης έχουμε σχολές που βγάζουν απόφοιτους οι οποίοι είναι (?) έτοιμοι απλά για θέσεις χαμηλού δυναμικού και έχουμε έλλειψη σε στελέχη μεσαίας και ανώτερης κατηγορίας. Θα μου πεις γιατί, έχουμε εξειδίκευση και εταιρική κουλτούρα στην Ελλάδα; Ο καθένας φιάχνει μία τουριστική επιχείρηση και θέλει να έχει λόγo στο κάθε τι αντί να προσλάβει κάποιους έμπειρους managers να του τρέξουν το project. Ωστόσο όσοι έχουν προσόντα και το έχουν πραγματικά κυνηγήσει το πράγμα με απόκτηση όσο περισσότερων skills γίνεται, με μεταπτυχιακά, δεξιότητες, στοχευμένη προϋπηρεσία, έχουν τρομερή ζήτηση για δουλειές και σε Ελλάδα, έστω σε αυτές τις λίγες σοβαρές επιχειρήσεις ακριβώς επειδή είναι λίγα τα άξια στελέχη, και φυσικά σε εξωτερικό. Αυτή είναι μία μεγάλη συζήτηση βέβαια, αλλά γιατί ταυτίζεις τις τουριστικές σπουδές με εποχική εργασία σε μπιτσόμπαρο ή ρεσεψιονίστ σε εποχικό ξενοδοχείο ή ξενοδοχείο πόλης; Είναι ένας κλάδος που εμπεριέχει έμμεσα ή άμεσα πολλά διαφορετικά πράγματα. Από τουριστικά γραφεία μέχρι διοργάνωση συνεδρίων, μέχρι καταδύσεις ή ιατρικό τουρισμό ή ξέρω κι εγώ τι.

Πέρα από το ότι τα τουριστικά περιλαμβάνουν ένα σωρό διαφορετικούς κλάδους και εξειδίκευση και μπορείς να κάνεις ένα σωρό πράγματα πάνω σε αυτό, θα σου πω ότι σαν βάση, οι σωστές τουριστικές σπουδές και κάποια εμπειρία κάποιων χρόνων έστω και σε θέση χαμηλής εξειδίκευσης σου ανοίγουν τα μάτια και μπορούν να αποτελέσουν βάση για να ακολουθήσεις ένα σωρό διαφορετικούς δρόμους μετέπειτα στη ζωή σου και επαγγελματικά και γενικότερα. Μην κλείνεις τους ορίζοντές σου. Αυτό το έχουμε γενικότερα σε αυτή τη χώρα. Α, πήγα σε μία σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, πήρα το πτυχίο, έπιασα δουλειά εκεί, άντε πήρα κι ένα πτυχίο σε μία γλώσσα επιπλέον και δεν βαριέσαι αδερφέ μετά. Α, πήγα σε τεχνολογία τροφίμων, έχω το χαρτί, να πιάσω δουλειά κάπου σε μία εταιρεία και μετά ζήτω η στασιμότητα. Όχι, δεν είναι έτσι. Το μέλλον κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει ούτε πως θα είναι οι συνθήκες, αλλά ούτε και πως θα τα βλέπεις εσύ τα πράγματα.

Να σου πω κάτι στο οποίο το τονίζω πάρα πολύ στην ηλικία που είσαι. Άσε τα απλώς περνάω ή αριστεύω τα μαθήματα στη σχολή. Ουσιαστικές γνώσεις χρήσιμες και προσόντα να κοιτάξεις να μαζέψεις. Για παράδειγμα, ξέρω παιδιά που έχουν τελειώσει σχολές, έχουν ακόμα και πτυχία ανώτερα σε πολλές γλώσσες και ανοίγουν το στόμα τους και με δυσκολία έχουν ευχέρεια να κάνουν μία απλή συζήτηση ακόμα. Τι να το κάνω αν έχεις Proficiency και πρέπει ο άλλος να επαναλάβει 100 φορές μία φράση για να την καταλάβεις ή εάν δεν ξέρεις πως να χρησιμοποιήσεις σωστά κάποιες εκφράσεις σε μία συζήτηση πέρα από μια αποστειρωμένη, σωστή γραμματικά, αλλά άκυρη εκφραστικά και πάνω στο περιβάλλον γλώσσα; Που θα σε βοηθήσει να πάρεις σαν άνθρωπος δυο ιδέες παραπάνω, να αναπτύξεις μία φιλία, να ανοίξεις τους ορίζοντές σου αν κινείσαι μέσα σε περιβάλλον με ένα σωρό ανθρώπους από όλα τα μονοπάτια της ζωής αλλά πέρα από τα απολύτως απαραίτητα δεν μπορείς να επικοινωνήσεις; Πες ότι σπουδάζεις τουριστικά και υπάρχει ένα online σεμινάριο για εκμάθηση της τάδε γλώσσας προγραμματισμού ή πάνω σε ασφάλεια τροφίμων ή ξέρω κι εγώ τι αντικειμένου που σε ενδιαφέρει. Γιατί να μην το παρακολουθήσεις κι αυτό; Επιπλέον προσόν δεν είναι; Μπορεί να σου χρησιμεύσει ακόμα κι αν δουλέψεις πάνω στον τουρισμό, μπορεί κάποια στιγμή να πεις στοπ ο τουρισμός, θέλω να κάνω κάτι άλλο. Π.χ. Όταν στα περισσότερα ξενοδοχεία άσε μη σου πω τι επίπεδα στάνταρ είχαν, εκεί που το διοικούσε Αγγλική εταιρεία κι είχα δουλέψει κάποτε, ήδη είχαν πιστοποιήσεις κι ακολουθούσαν πρωτόκολλα HASP που κάποια γνώση Health Safety/Hygiene θα ήταν υπερπολίτιμη αν την είχε κάποιος συνάδελφος. Ή εκεί που ψάχναμε κάθε λίγο και λιγάκι τεχνική υποστήριξη τότε, όταν κάποια season δούλευε στο μπαρ ένα παιδί με γνώσεις στο αντικείμενο, μεσολάβησα, μας εξυπηρέτησε τρομερά να βοηθάει με τα προβλήματα που είχαμε με hardware και software και του βγάλανε ένα σημαντικό ποσό επιπλέον κάθε μήνα στο μισθό του. Θυμάμαι τον κολλητό μου κι ένα άλλο παιδί εκεί που κάνανε πρακτική σε εστιατόριο a la carte να ζητάει αν δεν θέλουν τα άδεια μπουκάλια από τα κρασιά και να πηγαίνουν σε μία αλάνα στη μέση του πουθενά και να κάνουν κόλπα σε περίπτωση που τύχει να δουλέψουν κάποτε σε μπαρ να ξέρουν. Κι ήρθε έτσι τότε το πράγμα που μετά απο 3 χρόνια είχε μεγάλη ανάγκη από λεφτά και 2-3 μήνες εκτός από τη δουλειά του σε ξενοδοχείο, δούλεψε σε μπαρ τα βράδια και έπαιρνε ένα μισθό επιπλέον. Κι αν π.χ. η σχολή απαιτεί πρακτική μόνο στο τελευταίο εξάμηνο του έτους, γιατί τα καλοκαίρια εσύ να μην έχεις ήδη πιάσει δουλειά ώστε πέρα από όλα τα άλλα να έχεις ήδη προϋπηρεσία 3-4 σεζόν όταν πάρεις το πτυχίο; ( βλέποντας τώρα με τον ιό πως θα πάει, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω)

Ότι "επιπλέον" ξέρεις καλά, θα φανεί κάπου χρήσιμο και θα σου ανοίγει πόρτες. Κι αν θες κάποια στιγμή να αλλάξεις πορεία, ήδη θα έχεις κι άλλα εφόδια να χτίσεις πάνω σε αυτά. Ψάξου μόνη σου λίγο παραπάνω. Είναι ψυχοφθόρο το lock down, αλλά έχει και τα καλά του. Πολλά μαθήματα διαδικτυακά, από ξένες γλώσσες μέχρι σεμινάρια management, πολύς χρόνος να τον αξιοποιήσεις εποικοδομητικά.

Κι από εκεί και πέρα, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους. Έχε τα αυτιά σου και τα μάτια σου ανοιχτά, κάνε γνωριμίες, δοκίμασε καινούρια πράγματα, παρε το τι έχουν να σου δώσουν οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις, βελτιώσου κι εσύ σαν άνθρωπος. Ξέρω ανθρώπους που είτε σπουδάζαμε μαζί είτε δουλέψαμε μαζί στα νιάτα μας, που αν σου πω αυτή τη στιγμή πόσα διαφορετικά πράγματα έχουν κάνει και σε τι φάση βρίσκονται, θα εκπλαγείς. Απο κοινή αφετηρία, αλλά εντελώς διαφορετικοί δρόμοι και επιλογές. Άλλος ερωτεύτηκε Σλοβάκα συνάδελφο κι άνοιξε καφετέρια στη Σλοβακία κι έχει χεστεί στο τάληρο. Άλλη έκανε μεταπτυχιακά κι έπιασε δουλειά σε ναυτιλιακή και μένει Ελβετία. Άλλος άρχισε τένις από χόμπυ και τελικά πήρε πιστοποιήσεις κι έφιαξε εταιρεία και συνεργάζεται με ξενοδοχεία και κάνει εκεί μαθήματα και τουρνουά. Άλλος έγινε δάσκαλος καταδύσεων κι έχει γυρίσει όλο τον κόσμο με βραχυχρόνια συμβόλαια σε ξενοδοχεία. Άλλος διδάσκει hotel management στην Αγγλία. Άλλος γύρισε στον τόπο του, έκανε rebranding την ταβερνούλα του πατέρα του κι είχε αύξηση τζίρου 400% στα πρώτα 3 χρόνια και μετά έκανε άλλα 2 μαγαζία. Άλλος έφιαξε εταιρία management κι έχει χαρτοφυλάκιο 50 ξενοδοχεία τώρα που μιλάμε. Αλλος δούλεψε σε μεσαίου μεγέθους ξενοδοχεία και του την έδωσε και πήγε κι έπιασε δουλεία PR στο Λονδίνο σε luxury brand κιόλας. Άλλη έκανε ενα διάλλειμα κι έγινε διευθύντρια σε γυμναστήριο και τώρα ίδρυσε εταιρεί digital marketing. Άλλος έπαθε υπερφόρτωση, ταξίδεψε 4 χρόνια σε Ινδίες και Ταϋλάνδες και γυρίζοντας προωθεί προγράμματα yoga και μεσογειακής χορτοφαγικής διατροφής με ορμητήριο τα ενοικιαζόμενα του πατέρα του κι είναι έτοιμος να επεκταθεί σε άλλα 3 ενποικιαζόμενα. Άλλη βαρέθηκε τη ρεσεψιόν και έγινε μαγείρισσα. Και πάει λέγοντας....
Δεν θέλει άγχος, ψυχραιμία θέλει και μυαλά μέσα στο κεφάλι μας, ολωνών μας.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αν σου αρέσουν, συνέχισέ τα τουριστικά. Θα φλυαρήσω λίγο και θα αμπελοφιλοσοφήσω λίγο τώρα, αλλά θέλω να στα πω σαν συμβουλή κι ότι θες κράτα...

---

Ευχαριστώ για το μήνυμα, είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλοί τομείς των τουριστικών και δεν είναι κάτι συγκεκριμένο και περιορισμένο και αυτό είναι ένα πολύ καλό στοιχείο του κλαδου. Εγώ θέλω μια σταθερότητα γιατί δεν θέλω να κρατησω πολλά πολλά με τους δικούς μου και ώστε να μη χρειαστεί να τρέχω πίσω με τις βαλίτσες λόγω ανεργίας, θέλω όσο γίνεται να αφήσω πίσω το παρελθόν μου. Έχω κατάθλιψη εδώ και 7 χρόνια και δεν λέει να φύγει από πάνω μου, προχθές είχε γενέθλια το παιδί του γείτονα και γινόταν 13 και θυμάμαι πως ήμουν εγώ σε εκεινη την ηλικία.

Μίλησα και με κάποιον άλλον απόφοιτο Τουριστικών και μου είπε ότι είναι μόνιμος ρεσεψιονιστ στην Αθήνα και μου λέει είναι τυχερός. Το σκέφτομαι συνέχεια να ξαναδωσω για κάτι πιο σίγουρο, που ξέρω πως θα μπω σε ένα εργοστάσιο ή σε ένα γραφείο και θα έχω μια Χ μονιμότητα και σιγουριά. Το εψαξα για εξωτερικό, και εκεί κυρίως εποχιακά παίρνουν και οι μισθοί δεν είναι καλοί, ειδικά σε χώρες όπως Αγγλία, Γαλλία.

Εγώ είμαι χημικός μηχανικός που σημαίνει πως γνωρίζω την ύλη του 75% των μαθημάτων που θα δώσει κάποιος για να περάσει σε στρατιωτική σχολή. Θέλει δυνατούς χαρακτήρες και συνειδητοποιημένους η επιτυχία. Για να πετύχεις την εισαγωγή σου σε αυτές σαν αξιωματικός σε κάποιο σώμα (που είναι και αυτό που πραγματικά αξίζει) χρειάζεται για δύο χρόνια να είσαι χωμένη στο διάβασμα, ούτε φίλους, ούτε βόλτες, ούτε τίποτα μόνο διάβασμα. Υποθέτω πως θα έχεις τεράστια κενά να καλύψεις για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στην ύλη της Γ λυκείου, οπότε θέλεις τουλάχιστον ένα 8μηνο να καλύψεις αυτά τα κενά. Αν τα καλύψεις αυτά τα κενά σε 8 μήνες τότε στους υπόλοιπους 15 μαθαίνεις την ύλη για την Γ λυκείου και πηγαίνεις στις εξετάσεις με αξιώσεις, δηλαδή του στυλ εγώ θα περάσω σχολή ικάρων γιατί είμαι έτοιμη να λύσω τα πάντα με τους ιδανικότερους τρόπους. Έχεις το σθένος όμως για 2 χρόνια να κλείσεις τα αυτιά σου σε όλους και όλα, να διαβάζεις και να μην κάνεις τίποτα άλλο; Για την έκθεση δεν μπορώ να έχω άποψη (για αυτό είπα γνωρίζω το 75% της ύλης) αλλά για τα υπόλοιπα έχω άποψη και σου λέω πως θέλει θυσία. Δεν υπάρχει οι άλλοι είναι εξυπνότεροι και εγώ όχι, υπάρχει το είμαι αποφασισμένη να κάνω ό,τι πρέπει και σε πιάνει ένας καθηγητής και ξεκινάει να σε διαβάζει για να δει πως διαβάζεις, να βρει τα λάθη σου, να σου προτείνει τον ιδανικότερο τρόπο και να ανοίξεις τα φτέρα σου σε αυτό το ταξίδι. Έχεις τα κότσια να το κάνεις; Αν τυχόν περάσεις πχ ΣΣΕ ή ΣΙ ή ΣΝΔ τότε αυτομάτως την ίδια στιγμή απελευθερώνεσαι, μένεις στην σχολή και σε πληρώνουν κιόλας! Το σθένος για να το πετύχεις το έχεις ή φοβάσαι;

Κοίταξε, από τη μία μέρα στην άλλη δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσεις, από την άποψη ότι όπως π.χ. ένα εστιατόριο μπορεί να βρει άλλους χίλιους σερβιτόρους με καθόλου ή λίγα εμπειρία/σπουδές ή ένα ξενοδοχείο άλλους τόσους ρεσεψιονίστ, έτσι και ένα εργοστάσιο ή γραφείο μπορεί να βρει άλλους χιλιάδες ή έστω εκατοντάδες γραμματείς ή πτυχιούχους ΤΕΙ κτλ. Ουδείς αναντικατάστατος έτσι κι αλλιώς, αλλά μονιμότητα χωρίς αρκετά προσόντα, εξειδίκευση και μια προϋπηρεσία που απαιτεί κάποια χρόνια, δεν θα τη βρεις σε κανένα τομέα. Εκτός κι το ψάξεις σε σχολές για σώματα ασφαλείας, ωστόσο έχε υπόψη σου ότι οι αρχικοί μισθοί είναι πολύ χαμηλότεροι σε σχέση με παλιά, η κινητικότητα μεγαλύτερη και η φύση της δουλειάς ιδιαίτερη. Εκεί δηλαδή θα έχεις μονιμότητα εκτός κι αν γίνει κάτι πολύ χοντρό, αλλά δεν θα έχεις σώνει και καλά σταθερότητα ή πιθανότητες για κάτι παρα πάνω.

Καταλαβαίνω αυτό που λες για τους γονείς, αλλά η ιδέα της εξασφάλισης της μονιμότητας στον εργασιακό βιο, είναι εκ των πραγμάτων κάτι πολύ ξεπερασμένο εδώ και δεκαετίες σε άλλες χώρες και εδώ και κάποια χρόνια στην Ελλάδα για μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Δεν λέω καλό ή κακό, το λέω σαν γεγονός. Το να κάνεις κάποιους μεγάλους συμβιβασμούς σε τόσο μικρή ηλικία με βάση αυτό, προσωπικά το θεωρώ λάθος. Το ότι δούλεψες π.χ. σεζόν το καλοκαίρι και το χειμώνα δεν σου μένουν λεφτά, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι γυρίζεις στους γονείς. Μπορεί να πας να συγκατοικήσεις με κάποιον αλλού και να βρεις άλλη δουλειά έστω και του ποδαριού. Μπορεί να είσαι μισό χρόνο Ελλάφδα, μισό έξω ή οτιδήποτε. Όσο είσαι νέα, όπου γης και πατρίς, δεν είναι ότι έχεις παιδιά κι υποχρεώσεις. Γιατί να μην ζήσεις και λίγο τη ζωή σου και να μαζέψεις πολύτιμες εμπειρίες; Και οι δυσκολίες μας ατσαλώνουν και μας μαθαίνουν πολλά πράγματα και χτίζουμε χαρακτήρα. Λύσεις υπάρχουν. Όχι πάντα οι ιδανικές, αλλά πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις σε κάθε κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Εγώ είμαι χημικός μηχανικός που σημαίνει πως γνωρίζω την ύλη του 75% των μαθημάτων που θα δώσει κάποιος για να περάσει σε στρατιωτική σχολή. Θέλει δυνατούς χαρακτήρες και συνειδητοποιημένους η επιτυχία. Για να πετύχεις την εισαγωγή σου σε αυτές σαν αξιωματικός σε κάποιο σώμα (που είναι και αυτό που πραγματικά αξίζει) χρειάζεται για δύο χρόνια να είσαι χωμένη στο διάβασμα, ούτε φίλους, ούτε βόλτες, ούτε τίποτα μόνο διάβασμα. Υποθέτω πως θα έχεις τεράστια κενά να καλύψεις για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στην ύλη της Γ λυκείου, οπότε θέλεις τουλάχιστον ένα 8μηνο να καλύψεις αυτά τα κενά. Αν τα καλύψεις αυτά τα κενά σε 8 μήνες τότε στους υπόλοιπους 15 μαθαίνεις την ύλη για την Γ λυκείου και πηγαίνεις στις εξετάσεις με αξιώσεις, δηλαδή του στυλ εγώ θα περάσω σχολή ικάρων γιατί είμαι έτοιμη να λύσω τα πάντα με τους ιδανικότερους τρόπους. Έχεις το σθένος όμως για 2 χρόνια να κλείσεις τα αυτιά σου σε όλους και όλα, να διαβάζεις και να μην κάνεις τίποτα άλλο; Για την έκθεση δεν μπορώ να έχω άποψη (για αυτό είπα γνωρίζω το 75% της ύλης) αλλά για τα υπόλοιπα έχω άποψη και σου λέω πως θέλει θυσία. Δεν υπάρχει οι άλλοι είναι εξυπνότεροι και εγώ όχι, υπάρχει το είμαι αποφασισμένη να κάνω ό,τι πρέπει και σε πιάνει ένας καθηγητής και ξεκινάει να σε διαβάζει για να δει πως διαβάζεις, να βρει τα λάθη σου, να σου προτείνει τον ιδανικότερο τρόπο και να ανοίξεις τα φτέρα σου σε αυτό το ταξίδι. Έχεις τα κότσια να το κάνεις; Αν τυχόν περάσεις πχ ΣΣΕ ή ΣΙ ή ΣΝΔ τότε αυτομάτως την ίδια στιγμή απελευθερώνεσαι, μένεις στην σχολή και σε πληρώνουν κιόλας! Το σθένος για να το πετύχεις το έχεις ή φοβάσαι;

---

Πράγματι θέλει πολύ σθένος και πειθαρχία mindcrime. Ξέρω παιδί που τελείωσε εντελώς άσχετη σχολή, δούλεψε 2-3 χρόνια και είδε ότι δεν έχει μέλλον και αποφάσισε να δώσει πάλι στα 27-28 για να μπει στη Σχολή Πυροσβεστών. Και τα κατάφερε. Αλλά για ενάμιση χρόνο πραγματικά δεν σήκωνε κεφάλι από τα βιβλία και τα φροντηστήρια, μου έλεγε διάβαζε από 6 έως 9 ώρες την μέρα επι τόσους μήνες.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πράγματι θέλει πολύ σθένος και πειθαρχία mindcrime. Ξέρω παιδί που τελείωσε εντελώς άσχετη σχολή, δούλεψε 2-3 χρόνια και είδε ότι δεν έχει μέλλον και αποφάσισε να δώσει πάλι στα 27-28 για να μπει στη Σχολή Πυροσβεστών. Και τα κατάφερε. Αλλά για ενάμιση χρόνο πραγματικά δεν σήκωνε κεφάλι από τα βιβλία και τα φροντηστήρια, μου έλεγε διάβαζε από 6 έως 9 ώρες την μέρα επι τόσους μήνες.

---

Ξέρεις τι γίνεται; Μέχρι να μπει κάποιος στο Πολυτεχνείο σκέφτεται μέσα του και λέει μακάρι να περάσω Πολυτεχνείο γιατί εκεί θέλω και νομίζει ή πιστεύει πως το διάβασμα που έριξε για να περάσει θα είναι και το περισσότερο που χρειάζεται να ρίξει κάποιος στην ζωή του, αλλά η πραγματικότητα είναι πως το διάβασμα στις Πανελλαδικές ήταν μόνο η αρχή, τότε ξεκινάει το πάρτι του διαβάσματος αν πραγματικά τον ενδιαφέρει η γνώση και η μόρφωση και όχι να πάρει ένα πεντάρι για να περάσει το μάθημα! Δεν μπορείς κάποιος ή κάποια να θέλει να γίνει πιλότος σε F-16 και να μην φροντίζει κάθε ημέρα να δίνει τον καλύτερο εαυτό του που μπορείς. Πολύ δε περισσότερο όταν κάποια είναι γυναίκα και θα πρέπει να κερδίσει την αναγνώριση από τους συναδέλφους της γιατί οι άντρες λίγο ή πολύ κάποιοι και όχι όλοι θα έχουν το κόμπλεξ ότι είναι γυναίκα μέχρι να τους δείξει είτε πχ σε εξομοιωτές είτε σε εκπαιδευτικές πτήσεις πως εκείνη είναι καλύτερη από εκείνους.

Kαι να σου πω και κάτι άλλο αυτός που πραγματικά θέλει μπορεί να περάσει από μόνος του, χωρίς φροντιστήριο ή καθηγητή. Με το διαδικτυο και τις ιστοσελίδες που υπάρχουν σήμερα για την εκπαίδευση μπορεί σε κάθε πρόβλημα που έχει να ζητάει την γνώμη τους και θα την βοηθήσουν. Θέληση χρειάζεται μόνο, τίποτα άλλο! Αντε το πολύ πολύ να χρειάζεται να αγοράσει βοηθήματα για να ξεκινήσει το διάβασμα της ύλης, αν κάποιος το θέλει πραγματικά δεν χρειάζεται τίποτα άλλο!

Ακριβώς όπως το λες είναι. Για αυτό επιμένω να τα σκεφτόμαστε πιο βαθιά τα πράγματα και όχι με επιφανειακά κριτήρια. Άλλος το θεωρεί ΟΚ να ζορίζεται να κάνει κάτι που δεν του αρέσει ιδιαίτερα για να έχει μονιμότητα, μισθό κτλ, άλλος ζορίζεται μόνο με την προϋπόθεση να του αρέσει το αντικείμενο οπότε εκτός από το μισθό να έχει και ψυχολογική επιβράβευση, δηλαδή να είναι ζόρι αλλά ζόρι που το ευχαριστιέται και αντλεί ουσιαστικά πράγματα από αυτό κιόλας.

Προσωπικά νομίζω ότι ακόμα κι αν επιφανειακά τα καταφέρνουν, λίγο είναι αυτοί στην πρώτη κατηγορία που την παλεύουν μακροχρόνια και που το ισορροπούν το πράγμα κάπως. Να κάνεις μία πολύ απαιτητική δουλειά που θέλει συνεχή προσπάθεια και να μην σου αρέσει, μακροχρόνια νομίζω ότι έχει επιπτώσεις στην ψυχολογία σου, όσα κι αν είναι τα άλλα οφέλη.