Ο γυιος μου εχει καταθλιψη

Ο γυιος μου εναι 22 ετων και από πολλα χρονια ειχε δειξει δειγματα
καταθλιψης.Μαλλον δεν τα αξιολογησαμε σωστα και σημερα εγκαταληπει
τη σχολη του που θελει ένα χρονο να τελειωσει . Με τη προτροπη τη δικη μας
αφηνει τη πολη που σπουδαζε αφου ουσιαστικα τα χιλιομετρα της αποστασης παρεμβαλοταν σαν τοιχος και δεν παρατηρουσαμε το μεγεθος του προβληματος του.Πηγαμε σε ψυχιατρο που του συνεστησε φαρμακα.Ηταν ενας καλος αθλητης
και μουσικος.Τωρα δεν μιλα ,δεν τρωει και αντιδρα απορριπτοντας οτιδηποτε του
προτεινουμε .Ισως με καποιους γονεις με αντιστοιχες εμπειριες μπορεσουμε ν’ανταλλαξουμε αποψεις……….

καλησπερα
δεν ειμαι γονιος, οποτε ισως η γνωμη μου δεν σας ενδιαφερει, αλλα εγω θα σας την πω :)
θα πρεπει να ξερετε οτι η καταθλιψη αντιμετωπιζεται, οποτε ειναι πολυ καλο που ο γιος σας δεχτηκε να παει στον ψυχιατρο και να παρει φαρμακα..
το αλλο θεμα ομως ειναι οτι η καταθλιψη εχει καποιες αιτιες.....ισως θα ηταν καλο ο γιος σας να απευθυνθει σε καποιον ψυχαναλυτη μηπως τον βοηθησει να δει τα πραγματα αυτα που τον εφεραν σ αυτην την δυσκολη κατασταση...

θα ηθελα να παρατηρησω κατι...
εαν δεν ειχατε αναφερει την ηλικια του γιου σας, θα συμπεραινα οτι μιλατε για καποιο ανηλικο αγορι...
22 χρονων ειναι ολοκληρος αντρας, μου κανει εντυπωση ο πληθυντικος του \"πηγαμε στον ψυχιατρο \"...μαζι πατε στους γιατρους?

περαν αυτου, η αντιδραση που λετε οτι εμφανιζει στις προτασεις σας (αληθεια ,για τι προτασεις μιλατε?) θα ηταν πολυ λογικο να υπαρχει και χωρις καμια παθηση.....κι εγω αντιδρουσα στις προτασεις των γονιων μου και ειμαι υγειεστατη απ οτι ξερω...
μηπως υπαρχει προβλημα στον τροπο που αντιμετωπιζετε τον γιο σας και συντελει στα προβληματα του κι αντι να το αναγνωρισετε, ιατρικοποιειτε τις αντιδρασεις του?
μη με παρεξηγησετε, μια υποθεση κανω απλως παρακινημενη απο τον τροπο που μιλατε για το 22χρονο παιδι σας..δεν σημαινει οτι εχω δικιο...

για τις σπουδες μην ανησυχειτε, προεχει η υγεια του...μολις βρει τις ισορροπιες του ειναι πολυ ευκολο να συνεχισει αν το θελει..
αληθεια,αγαπουσε το αντικειμενο των σπουδων του, ηταν δικη του επιλογη η βοηθησατε κι εσεις λιγο?

Πιστευω οτι η καλυτερη λυση στο προβλημα του γιου σας ειναι να αρχισει ψυχοθεραπεια σε καποιον ψυχολογο για να καταλαβει πρωτα την αιτια της καταθλιψης και στη συνεχεια να το ξεπεραση.Μονο με φαρμακευτικη αγωγη θαναι αρκετα δυσκολο.Ηθελα να ρωτησω οπμως:εχει καταθκιχη αολα ή συνοδευεται και απο κατι άλλο οπως κρισεις πανικου,αγοραφοφια κ.α.Σας ειχε μιλησει πιο πριν για το τι αισθανοταν και εσειςδεν σπουδαιολογησατε την κατασταση?

Quote:

---

Originally posted by Remedy

θα ηθελα να παρατηρησω κατι...
εαν δεν ειχατε αναφερει την ηλικια του γιου σας, θα συμπεραινα οτι μιλατε για καποιο ανηλικο αγορι...
22 χρονων ειναι ολοκληρος αντρας, μου κανει εντυπωση ο πληθυντικος του \"πηγαμε στον ψυχιατρο \"...μαζι πατε στους γιατρους?

---

συγνώμη για την παρέμβαση...

το να πάει ένας νέος 22 ετών που έχει κατάθλιψη με τους γονείς του στον ψυχίατρο, το πρώτο διάστημα τουλάχιστον, το θεωρώ-χωρίς να είμαι η ίδια ψυχολόγος- απαραίτητο. Οι γονείς πρέπει να ενημερωθούν από τον γιατρό για την κατάσταση του παιδιού τους αλλά και για το πώς πρέπει να χειριστούν την κατάσταση. Επίσης, εικάζω ότι και οι ασθενείς όντας σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση έχουν ανάγκη από την έμπρακτη συμπαράσταση των γονιών τους, ακόμη και να συνοδευτούν από αυτούς στον γιατρό. Γι\' αυτό βέβαια θα μπορούσαν να καταθέσουν την άποψή τους καλύτερα άτομα που βιώνουν ή βίωσαν την κατάθλιψη.
Στο παρελθόν είχα γνωρίσει μία κοπέλα -γύρω στα 20-που πήγαινε με την αδερφή της στον γιατρό γιατί οι γονείς της δεν μπορούσαν να δεχτούν με τίποτα ότι το παιδί τους είχε κατάθλιψη.Η αδερφή είχε πελαγώσει...όταν η κατάσταση έφτασε στο αμήν, τότε το συνειδητοποίησαν και κινητοποιήθηκαν...ποτέ δεν είναι αργά αλλά γιατί να χαθεί χρόνος?λίγο καιρό μετά η βελτίωση της κοπέλας ήταν σημαντικά αισθητή!
Ίσως Remedy κάνεις μια υπόθεση μήπως οι συγκεκριμένοι γονείς υπερβάλλουν για την κατάσταση του παιδιού τους..φαντάζομαι όμως ότι εφόσον πήγαν στον γιατρό δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

iberis
ισως και να εχεις δικιο για την παρεα στον γιατρο,δεν ξερω...

περα απο αυτο, λογω της ηλικιας του νεου και λογω του οτι οπως μας λεει ο πατερας ειχαν δειγματα καταθλιψης απο πολυ νωριτερα, η υποθεση μου δεν ειναι μηπως υπερβαλλουν οι γονεις για την κατασταση του παιδιου τους, αλλα μηπως ειναι οι ιδιοι μερος του προβληματος του....

panos creta,

δεν ειμαι γονιος.μιλάω ως ανθρωπος που περασε καταθλιψη. Οταν ειχα ξεκινησει να αισθανομαι άσχημα, σε σημειο που να ανησυχω για την ψυχικη μου υγεια ημουν 28. Το παιδι σας μπορει να ειναι 22, νεος ανθρωπος, αλλα ειναι ενηλικας. Γνωμη μου ειναι πώς εκτος απο φάρμακα μπορει να βοηθηθει ουσιαστικα απο ψυχοθεραπεία. Και εκει ειναι απαραιτητο να ειναι μονος του. Μια συνταγογραφηση φαρμακων δεν βοηθαει πολυ απο μονη της, μακροπροθεσμα.

Ειναι αλλο η υποστήριξη, άλλο η πιεση. Την υποστηριξη σας μπορειτε να την δειξετε με πολλους τροπους. Δεν χρειαζετε να συμπεριφερεστε στο γιο σας σαν ενα ανημπορο ατομο, πηγαινοντας παντου μαζι ή έχοντας τον απο κοντα συνεχως. Ουτε αποφασιζοντας εσεις για αυτον. Καταλαβαινω την ανησυχια κ την αγωνια σας, ομως αυτα μπορει να δρασουν καταπιεστικα κ οχι υποστηρικτικα. Ειναι μια λεπτη διαχωριστικη γραμμη που πρεπει να ψαξετε να βρειτε.

Η κατάθλιψη ειναι μια πάθηση, που μπορει να χει γεννηθει με χιλιαδες διαφορετικους τροπους. Οσο περισσοτερο κ καλυτερα ψαξει ο γιος σας, να βρει τα πώς κ γιατί, τοσο πιο πολυ θα ωριμασει κ θα επανελθει με περισσοτερη εμπιστοσυνη στις δραστηριοτητες του, δημιουργώντας την πορεια του πιο συνειδητα. Νομιζω αυτο θα θελατε και εσεις, να τον βλεπετε να ζει ελευθερος.

Ευχομαι καλη δυναμη στο γιο σας, και ψυχραιμια σε σας:)

Ευχαριστω πολυ για τις παρεμβασεις και το ενδιαφερον σας.
Εχει ηδη ο γυιος μου στο περελθον επισκεφτει ψυχαναλυτη και φανηκε οτι ειχε βελτιωθει αισθητα. Περασε 1-2 χρονια και ...ξανακυλισε στα ιδια . Δεν μιλαγε ιδιαιτερα και ηταν καθυσηχαστικος παντα.Πηγαμε μαζυ στο ψυχιατρο για να τον ενημερωσουμε και να ενημερωθουμε αλλα και γιατι δεν ηταν σε θεση ο γυιος μου να παει μονος του .δεν ειναι θεμα ηλικιας ουτε ειναι κανενα ...\"βουτυροπεδο\".
Τωρα κλεινεται μεαα δεν κανει παρεες με κανενα , αποφευγει εντελως τις κοπελες -αν και ειναι πολυ ωραιο παιδι-
προσπαθει να διαβασει τον OSHO και καμια φορα - παλιωτερα- πεταγε κααι κανενα βουδιστικο τσιτατο.
δεν τρωει τιποτα σχεδον και εχει αδυνατησει παρα πολυ

Μάλιστα...

απο προσωπικη εμπειρια θα θελα να σας πώ, για το θεμα της κατάθλιψης, πώς αν δεν αντιμετωπιστει εις βαθος κ στην ρίζα του με μια καλη αφορμη θα επανελθει. Αυτο ομως δεν σημαινει πώς δεν μπορει να απαλλαγει ο γιος σας οριστικα. Και οταν λεω οριστικα, δεν εννοω οτι δεν θα στεναχωρηθει ποτε ξανα στη ζωη του, απλα εννοω οτι μπορει να ωριμασει μεσα απο ολο αυτο το σημαντικο προβλημα.

Οποτε καλο θα ηταν να επιμεινει στην προσπάθεια του κ πάλι μεσω ψυχοθεραπειας (και αν θεωρειται σκοπιμο) κ μεσω φαρμακευτικης αγωγης.

Μην ξεχνατε, πώς η καθε χρονικη στιγμη διαφέρει. Και πώς τώρα μπορει να ειναι πιο ετοιμος απο παλια, να το αντιμετωπισει κ να εξετασει το προβλημα του περισσοτερο συνειδητα. Ειδικα μετα την παλιοτερη εμπειρια που ειχε.

Αληθεια, οταν λετε οτι δεν ηταν σε θεση να παει μονος του στο γιατρο, τί εννοειτε?

Για τη Σοφια
Θελω να σου απαντησω (και παλι σε ευχαριστω απο τη καρδια μου) στο ερωτημα σου΄:
Δεν ηξερε το μεγεθος του προβληματος του , κι αν το ηξερε δεν ζητησε τη παραμικρη βοηθεια απο αυτους που θα μπορουσαν να τη δωσουν: φιλους ,γονεις,γιατρους,ψυχαναλυτ� �ς , ιντερνετ ...... Αν ρωτησεις ΠΩΣ το ξερω θα σου απαντησω : ειναι γυιος μου και το \"ξερω\" . Σιγουρα διαισθανομαι οτι ειμαι -ολη η οικογενεια- μερος του προβληματος του αλλα αυτο δεν τα ... εξηγει ολα. Δεν δεχεται με κανενα τροπο να συζητησει τη κατασταση του .
Σου μιλαω ανοιχτα , γιατι διαισθανομαι οτι καταλαβαινεις....

Καλησπέρα panos-Kreta, από όσα περιγράφεις, φαίνεται ότι έχεις λόγους να ανησυχείς. Παρόλο που δεν μπορεί να βγει ακριβής διάγνωση, αν είναι δηλαδή κατάθλιψη ή/και κάτι άλλο, το βέβαιο είναι πως θα ήταν καλό να ενθαρρύνεις το γιο σου να έχει συστηματική συνεργασία με κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Πιθανώς να είναι αναγκαία η φαρμακευτική αγωγή, καλό είναι όμως να μην περιοριστεί μόνο στην επιφανειακή ενημέρωση και στη συνταγογράφηση η επαφή με τον ειδικό, αλλά να υπάρχει σταθερά και συχνά μια ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση. Ο ίδιος ο γιος σου θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα?

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
... ...... Αν ρωτησεις ΠΩΣ το ξερω θα σου απαντησω : ειναι γυιος μου και το \"ξερω\" . Σιγουρα διαισθανομαι οτι ειμαι -ολη η οικογενεια- μερος του προβληματος του αλλα αυτο δεν τα ... εξηγει ολα. Δεν δεχεται με κανενα τροπο να συζητησει τη κατασταση του .
......

---

θα σας μιλησω σαν παιδι αν και νομιζω οτι ειμαιπολυ πιο κοντα στην δικη σας την ηλικια παρα σοτυ παιδιου σας.
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΙΔΕΑ ποσο λιγο μπορει να ξερει το παιδι του ενας γονιος που δεν εχει επαφη με το παιδι του, και εννοω ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ επαφη (το να του πρηζει τα συκωτια δεν μετραει σαν επαφη)
κι αυτο το λεω απο προσωπικη εμπειρια..
θα μου πειτε, μηπως προβαλω την δικη μου σχεση με τους γονεις μου στην δικη σας περιπτωση? ισως ναι, αλλα ισως να αφορα και το δικο σας παιδι η δικη μου περιπτωση...

γενικως μου σηκωνεται η τριχα με χειριστικους γονεις και με γονεις που \"ξερουν καλυτερα\" για το παιδακι τους...
ισως σας αδικω βεβαια..
αληθεια, θα με ενδιεφερε να μου πειτε, σε ποιο σημειο ακριβως υποψιαζεστε οτι συμβαλατε στο προβλημα του γιου σας? (οικογενειακως εννοω, οπως το ειπατε στο μηνυμα σας)

και μια ακομα ερωτηση αν επιτρεπετε...την εκανα και πριν αλλα δεν απαντησατε..
οι σπουδες του γιου σας ειναι σε καποιο αντικειμενο που διαλεξε ο ιδιος και αγαπα?

και ενα ακομα σχολιο..
το να μην δεχεται με κανεναν τροπο να συζητησει την κατασταση του δεν αποτελει κανενα συμπτωμα της καταθλιψης, αποτελει ομως ενδειξη κακης επικοινωνιας....δεν σημαινει οτι δεν παει καλα επειδη δεν θελει να συζητησει μαζι σας, ισως απλα θεωρει οτι δεν εχει νοημα...

καλη μου Remedy
Δεν ειμαστε οι χειριστικοι γονεις με τους οποιους σου ...σηκωνεται η τριχα!!,εχουμε τη ζωη μας , τα ενδιαφεροντα μας και τα προβληματα μας . Η σχεση μου με τη συζηγο μου ενδεχομενως του δημιουργησε τα προβληματα που εχει -υποψιαζομαι- Ο δευτερος ο γυιος , ομως , μου καμια επιπτωση δεν ειχε στη πορεια του.
Ολοι μας προβαλουμε τον εαυτο μας-τις εμπειριες μας- λιγο η πολυ οταν λεμε τις αποψεις μας και ειναι απολυτα φυσιολογικο .
Για τη σχολη που ρωτας - ηταν η καλλυτερη σχολη που θα μπορουσε να παει συμφωνα με τις επιδοσεις του. Αν ρωτησεις με τι κριτηρια θα σου απαντησω: Με αντικειμενικα κριτηρια -οχι δικα μου-
Το οτι δεν μιλαει δεν ειναι αποτελεσμα της μη επαφης που ουτως η αλλως ειναι προβληματικη οπως παντου σε ολο το πλανητη -χασμα γενεων κ,λ,π,- αλλα συμπτωμα της ασθενειας που την ονομασαμε καταθλιψη

σ ευχαριστω

Εκανα λαθη συντακτικα λογω απειριας σε τετοια επικοινωνια . Ηθελα να πω οτι ο δευτερος γυιος μου ειναι μια χαρα και ανεπηρεαστος απο τα προβληματα στη σχεση μου με τη συζηγο μου.

Να ρωτήσω και κάτι panos-Kreta: ο ψυχίατρος τι ακριβώς σας είπε και για ποιο λόγο πρότεινε τη φαρμακευτική αγωγή?

Επίσης, τη σχολή του που όπως είπες σταμάτησε μετά από δική σας προτροπή, ο ίδιος ήθελε να τη συνεχίσει?

Καταλαβαίνω ότι παρατηρείτε μια αλλαγή που σας τρομάζει, εγκαταλείπει προηγούμενες δραστηριότητες (είπες ότι ήταν μουσικός και αθλητής), απομονώνεται (δεν κάνει ούτε παρέες ούτε ενδιαφέρεται για κοπέλες, μένει κλεισμένος μέσα), έχει αδυνατίσει πολύ, δεν συζητά. Πότε παρουσιάστηκε αυτή η αλλαγή?

αγαπητε κυριε Πανο
χαιρομαι που το διαβαζω οτι δεν ειστε \"απο εκεινους\" :):)
αν προκειται για την σχεση με την συζυγο σας, ειναι κατι που προκυπτει στην ζωη πολλων ζευγαριων, και ασφαλως κατι που δεν τον αφορουσε αμεσα ουτε στρεφοταν εναντιον του, αλλα ενδεχομενως να επηρρεαστηκε παρα την θεληση σας..
το οτι ο αλλος γιος δεν εχει προβληματα δεν λεει κατι,ειτε συμμετειχατε ειτε οχι σε αυτα, καθως ολοι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι και διαφορετικης ευαισθησιας...
για την σχολη παλι δεν καλοκαταλαβα, υποθετω ακολουθησε την πεπατημενη πολλων του \"οπου περασουμε με τα μορια μας\" ηταν ομως η επιλογη του κατι πουτελικα τον ενδιεφερε η μονο τον καταπιεζε και χειροτερεψε την κατασταση του?

θα μου επιτρεψετε να σας πω, οτι η μη επαφη σε ολον τον πλανητη, οποτε και μεταξυ σας,δεν εχει καμια σχεση με το χασμα των γενεων,αλλα μονο με το χασμα των ψυχων...