Καλημερα σας, ειμαι καινουρια στη "παρεα" κ θα ηθελα κ εγω να μοιραστω ενα προβλημα μου μαζι σας!
Τα εχω με ενα παιδι εδω κ 1 χρονο κ ειμαστε πολυ καλα ,ειναι μεγαλη αγαπη ,πιστευω κ απο τις δυο μεριες, μου φερεται πολυ καλα κ πιστευω το ιδιο κ εγω!Εχω αλλαξει πολυ σαν ανθρωπος απο τοτε που τον γνωρισα κ απ οτι καταλαβαινω κ αυτος εχει βαλει αλλες προτεραιοτητες στη ζωη του!Για μενα ειναι οτι καλυτερο κ δεν θελω να τον χασω κ το ιδιο μου λεει κ αυτος.Το προβλημα ειναι οι εχω γινει πολυ ζηλιαρα.Γενικα ειχα καποιες σχεσεις (φυσιολογικα ποτε περιεργα πραγματα)κ ενταξει ημουν καπως ζηλιαρα κ ειμαι γενικα λιγο αλλα νορμαλ!Τωρα ομως δε ξερω τι μου εχει συμβει ...με εχει παρει πολυ απο κατω ζηλευω πααρα πολυ κ κυριως τον τελευταιο καιρο χωρις ομως να μου εχει δωσει καποιο δικαιωμα εκεινος,απλα επειδη ειναι πολυ ωραιος ξερω πως καποιες ενδιαφερονται γι αυτον κ γενικα βλεπω καμια φορα να τον κοιτανε κ με πιανει τρελα!Αυτος δε κανει κατι αλλα καμια φορα λογω του οτι δουλευε σε καφετερια επρεπε να ειναι χαμογελαστος κ τετοια κ ισως εκεινες το επαιρναν αλλιως!(κ γιατι ρε παιδια ασχολουνται με το δικο μου αγορι αφου βλεπουν οτι τα εχουμε?θα τους αρεσε καποια να τους το κανει αυτο?εγω ποτε δε κανω τετοια πραγματα κ να πω πως δινει δικαιωμα φυσικα δε θα εφταιγαν αυτες αλλα τωρα?)Ξαναλεω πως ειμαι σιγουρη οτι εκεινος δε κανει κατι γι αυτο κ προσπαθουσα να μη του τα πω κ τα κραταγα μεσα μου αλλα τωρα τελευταια δε μπορω εχω νευρα κλαιω χωρις λογο κ ειμαι θλιμενη πολυ κ καμια φορα ξεσπαω πανω του ...κ παλι οταν δε μιλαω η ατμοσφαιρα ειναι καπως επειδη εγω απλα δεν ειμαι καλα...δε ξερω τι να κανω νιωθω συνεχεια οτι ειμαι ασχημη κ μερικες φορες σκεφτομαι τι μπορει να μου βρηκε ενω τοσες τον θελουν.Επισης να πω οτι δεν εχει κανενα ιδιαιτερα παρελθον με γυναικες δηλαδη δε δικαιολογειται καπως η τοση ζηλια μου...ενω το καταλαβαινω ομως αυτο δε μπορω να το σταματησω!Ισα ισα που οταν βλεπω οτι δεν ασχολειται μαζι μου μονο νομιζω οτι με ξεχναει κ ας γινεται αυτο πχ για μια ωρα...τι να κανω?
Να παω σε ψυχολογο ??????
