καταθλιψη

Πριν απο 2,5 χρονια ο πατερας μου επαθε καταθλιψη. Αντιμετωπιζε τρομερο αγχος στην δουλεια του ωσπου μια μερα δεν αντεξε κ κλειστηκε μονος του σε μια ψυχιατρικη κλινικη. Απο τοτε εξακολουθει να παιρνει φαρμακα, των οποιων την αποτελεσματικοτητα εχω αρχισει να αμφισβητω. Δεν εχει κανενα ενδιαφερον για την ζωη του.
Ειναι τοσα πολλα τα πραγματα που σκεφτομαι αυτη την στιγμη που τελικα δεν ξερω πιο απο ολα αυτα ειναι το σημαντικοτερο... Εχω τρομερες τυψεις που δεν εχω καταφερει να τον κανω να ειναι καλυτερα...του ζηταω να παμε σε καποιον ψυχολογο να συζηταει τις σκεψεις και τα προβληματα του αλλα δεν θελει...και πριν απο την αρρωστια ηταν ηταν δυσκολος και κλειστος ανθρωπος αλλα τωρα εχει γινει πολυ χειροτερος...
Ποτε δεν ειχαμε στενες σχεσεις...αγαπη μου εδειχνε αλλα αυτο που λεμε πατερας-φιλος δεν υπηρξε ή καλυτερα δεν υπηρξαμε ποτε.. κ μου ειναι τρομερα δυσκολο να τον προσεγγισω.. Δεν ξερω αν ειναι σωστο η λαθος αλλα νιωθω απιστευτα χαλια..για ολα...κ που δεν βοηθαω και για την σχεση των γονιων μου που εχει σπασει.. εχω κλειστει στον εαυτο μου και δεν εχω ουτε κ εγω ορεξη για πολλα απο τα πραγματα που καποτε με ενδιεφεραν..
παραδινομαι καθηλωμενος απο τις αδυναμιες μου...ειναι πολυ δυσκολο.. να συνειδητοποιεις οτι δεν ξερεις τον πατερα σου και οτι πιθανον να μην τον μαθεις ποτε..

καλη σας μερα

Quote:

---

Originally posted by time_series
Πριν απο 2,5 χρονια ο πατερας μου επαθε καταθλιψη. Αντιμετωπιζε τρομερο αγχος στην δουλεια του ωσπου μια μερα δεν αντεξε κ κλειστηκε μονος του σε μια ψυχιατρικη κλινικη. Απο τοτε εξακολουθει να παιρνει φαρμακα, των οποιων την αποτελεσματικοτητα εχω αρχισει να αμφισβητω. Δεν εχει κανενα ενδιαφερον για την ζωη του.
Ειναι τοσα πολλα τα πραγματα που σκεφτομαι αυτη την στιγμη που τελικα δεν ξερω πιο απο ολα αυτα ειναι το σημαντικοτερο... Εχω τρομερες τυψεις που δεν εχω καταφερει να τον κανω να ειναι καλυτερα...του ζηταω να παμε σε καποιον ψυχολογο να συζηταει τις σκεψεις και τα προβληματα του αλλα δεν θελει...και πριν απο την αρρωστια ηταν ηταν δυσκολος και κλειστος ανθρωπος αλλα τωρα εχει γινει πολυ χειροτερος...
Ποτε δεν ειχαμε στενες σχεσεις...αγαπη μου εδειχνε αλλα αυτο που λεμε πατερας-φιλος δεν υπηρξε ή καλυτερα δεν υπηρξαμε ποτε.. κ μου ειναι τρομερα δυσκολο να τον προσεγγισω.. Δεν ξερω αν ειναι σωστο η λαθος αλλα νιωθω απιστευτα χαλια..για ολα...κ που δεν βοηθαω και για την σχεση των γονιων μου που εχει σπασει.. εχω κλειστει στον εαυτο μου και δεν εχω ουτε κ εγω ορεξη για πολλα απο τα πραγματα που καποτε με ενδιεφεραν..
παραδινομαι καθηλωμενος απο τις αδυναμιες μου...ειναι πολυ δυσκολο.. να συνειδητοποιεις οτι δεν ξερεις τον πατερα σου και οτι πιθανον να μην τον μαθεις ποτε..

καλη σας μερα

---

Φίλε....σέβομαι την αγάπη που έχεις για τους γονείς σου....αλλά εκτιμώ ακόμα περισσότερο το ότι θέλεις να τους βοηθήσεις.Φοβάμαι όμως οτι αν δεν καταλάβεις καλά κάτι...η βοηθεία σου δεν θα είναι αποτελεσματική.Δεν ευθύνεσαι εσύ για την ψυχολογική κατάσταση του πατέρα σου και οι ενοχές που βιώνεις απλώς σε σπρώχνουν προς την ίδια κατάσταση επίσης ,σε μια κατάσταση δηλαδή που θα νιώθεις ανεπαρκής να στηρίξεις ακόμα και τον εαυτό σου.Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στηρίξει τον εαυτό του...είναι μάλλον ακατόρθωτο να στηρίξει αποτελεσματικά τον άλλον.
Ο πατέρας σου υποφέρει απο μια αδυναμία του ψυχικού του οργάνου να ανταπεξέλθει σε κάποιες καταστάσεις και σε κάποια συναισθήματα.Τα αίτια αυτής της αδυναμίας μπορεί να είναι κάποιοι κοινωνικοψυχολογικοί παράγοντες ή και βιολογικοί επίσης.Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιμετωπίσει κανείς αυτήν την κατάσταση ωστόσο η επαφή του με κάποιους ειδικούς θα ήταν αρχικά η πιο ενδεικνυόμενη μέθοδος.ʼν κάποιος απ αυτούς δεν τον βοήθησε απευθυνθείτε σε κάποιον άλλον.Ίσως αυτό που αρχικά χρειάζεται να είναι μια φαρμακευτική υποστήριξη και στη συνέχεια μια αμιγώς ψυχολογική υποστήριξη μέρος της οποίας θα είσαι εσύ ή και μόνο εσύ.
Εύχομαι τα καλύτερα.

Τime _series γεια σου,
συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση του Λογοψυχου. Σίγουρα δεν ευθύνεσαι εσύ για το ζήτημα που προέκυψε στον πατέρα σου,ούτε για τη σχέση των γονιών σου. Και θα σου πω και από προσωπική πείρα,παρόλο που επηρεαζόμαστε απο την κατάσταση που επικρατεί στους δικούς μας ανθρώπους,ειδικά αν αυτοί είναι οι ανθρωποι του οικογενειακού μας περιβάλλοντος,προσπαθησε παραλλήλα με τη βοήθεια προς τον πατέρα σου να βοηθήσεις και τον εαυτό σου. Μη το βλέπεις αυτό εγωϊστικό,αν είσαι εσύ καλά σίγουρα θα βοηθήσεις τον πατέρα σου,που θα αισθανεται,οτι εσυ προχωράς και η δική του κατασταση δε σε επηρεάζει. Αλλά και αν εσύ έχεις δύναμη θα είσαι σε θέση να του προσφέρεις πολλά περισσότερα. Ενεργοποιήσου,μην αφήνεις τον εαυτό σου,γιατί το πιθανότερο είναι να βρεθείς και εσύ με κατάθλιψη και τότε δε θα βοηθήσεις κανέναν. Αυτό το λέω όχι βέβαια για να σε φοβήσω αλλά για να σε ταρακουνήσω.
Μη σκέφτεσαι γαι το πως ήταν η σχέση σου μαζί του μέχρι τώρα δεν είναι δημιουργικό. Σκέψου πως θα είναι από εδώ και πέρα.. Μπορεί μέσα από ένα άσχημο περιστατικό να βγει κάτι καλό να γνωρίσεις τον πατέρα σου και να δεθείτε και σε συνδυασμό με το οτι μεγαλώνεις και θα σε βλέπει διαφορετικά μπορεί να αναπτυξεις μια ουσιαστική σχέση.
Όλα να πάνε καλά!!

καλημερα time_series.Κατ\'αρχας το να φορτωνεις τον ευατο σου με τυψεις ειναι οτι χειροτερο γιατι με αυτον τον τροπο κ να βοηθησεις δεν μπορεις κ γινεται ακομα πιο χαλια η ψυχολογια σου.Δεν φταις εσυ για οτι εγινε,αυτα ειναι πραγματα που συμβαινουν καθημερινα,ουτε φταις στο οτι δεν ειχες ερθει τοσο κοντα με τον πατερα σου.Το οτι ισως δεν καταφερατε να πλησιασετε ο ενας τον αλλο,δε σημαινει οτι δεν τον αγαπας η οτι δεν σ\'αγαπαει.Αντιθετα αυτη η αγαπη φαινεται τωρα που ψαχνεις τροπο να τον βοηθησεις.Συνεχισε την προσπαθεια σου να τον πεισεις να παει σε εναν ειδικο κ ισως θα ηταν καλο να ζητησεις τη γνωμη καποιου ψυχολογου κ εσυ πανω στο πως μπορεις να τον βοηθησεις.Μα πανω απο ολα ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ κ μη ριχνεις ευθυνες στον ευατο σου!!Ευχομαι ολα να πανε καλα κ ο,τι χρειαστεις εμεις εδω ειμαστε!φιλακια!;)

Καλέ μου,

ο καθένας μας έχει την πορεια του. Ειναι μια ανεξάρτητη μοναδικη προσωπικότητα, ο ακθενας μας εχει το δικό του μονοπάτι στην αναζητηση του νοήματος της ζωης.

Δεν μπορεις να κάνεις πολλα πράγματα για τον μπαμπα σου αφου ο ιδιος δεν θέλει. Αρκει που τον αγαπας, τον φροντίζεις , είσαι δίπλα του.

Δεν ευθυνόμαστε για τις αρρωστιες των γονιών μας.. Μην φορτωνεσαι με ενοχές. Θα σου προτεινα να επισκεφτεις εσυ ψυχολόγο να σε βοηθησει να αντιμετωπίσεις καλύτερα τη κατάσταση με τον πατέρα σου, να λύσεις τα προβληματα ενοχης , και ετσι πιο δυνατός ψυχολογικά θα μπορέσεις να του συμπαρασταθείς καλύτερα.

Ψυχολόγο δεν χρειαζόμαστε μόνο όταν είμαστε \"αρρωστοι\" αλλα και προληπτικά όταν αντιετωπίζουμε ενα πρόβλημα που μας αγχώνει και μας δημιουργεί προβλήματα.

Ο μπαμπας σου ειναι πολυ τυχερος που σε έχει διπλα του, αλλά δυστυχως εξ αιτίας της κατάστασης του δεν μπορεί να το καταλάβει..

Αγάπα τον! Αλλά συνέχισε τη δική σου ζωή.

Να προσέχεις τον εαυτό σου όσο μπορεις!

Time_series ήταν συγκλονιστικά αυτά που είπες!
Σαν να άκουγα τη δική μου φωνή μέσα από το δικό σου στόμα... Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ. ειδικά αυτό που είπες:
...ειναι πολυ δυσκολο.. να συνειδητοποιεις οτι δεν ξερεις τον πατερα σου και οτι πιθανον να μην τον μαθεις ποτε..
Ακριβώς αυτό είναι που με τσακίζει κυριολεκτικά! Στη σκέψη ειδικά ότι σε λίγο καιρό ο πατέρας μου δε θα υπάρχει πια...

Αν διαβάσεις και τη δική μου ιστορία στο forum θα δεις κάτι ανάλογο...Ο πατέρας μου αρνείται το πρόβλημά του και δε θέλει να βοηθηθεί. Από ότι ξέρω στο παρελθόν είχε νοσηλευθεί σε κλινική λόγω νεύρωσης που είχε πάθει πολύ πριν παντρευτεί. Στη συνέχεια δεν ξέρω τη θεραπεία του αλλά από όσο τον θυμάμαι δεν έπαιρνε φάρμακα. Και δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει κάτι ψυχολογικό.
Το ρητό του είναι \"Ο καλύτερος γιατρός είναι ο εαυτός μας\" αλλά έχει φτάσει στο άλλο άκρο. Δεν έχει παραδεχτεί την κατάθλιψή του και τη φοβία του ή μάλλον δεν θέλει να φανεί αδύναμος και να το ομολογήσει...

Time_series, ίσως ο μπαμπάς σου νιώθει απίστευτες ενοχές που βλέπει το παιδί του να τον αντικρύζει έτσι...Μάλλον έχει χάσει την ελπίδα ότι θα γίνει καλά αφού μέχρι τώρα δεν είδε σημαντικά αποτελέσματα και γι\'αυτό δε σε αφήνει να τον βοηθήσεις...Μπορεί να θεωρεί όλους τους γιατρούς ψεύτες και φιλοχρήματους όπως και ο δικός μου...

Εσύ όμως να μην αφήσεις την προσπάθεια... Το δυσκολότερο είναι πιστεύω αν έχουν χάσει την εμπιστοσύνη και στους γιατρούς οπότε προσπαθούν μόνοι τους να γίνουν καλά ενώ δεν μπορούν!

Βρείτε κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης του να του μιλήσει. Αν ήταν δυνατό και κάποιον που έχει περάσει από κατάθλιψη και έχει θεραπευτεί. Εγώ ακόμα προσπαθώ να \"στήσω\" μια τέτοια συνάντηση, ίσως αλλάξει κάτι. Και αν υπήρχε κάποιος γιατρός-φίλος πιστεύω θα μπορούσε να τους πείσει πιο εύκολα ότι μπορούν να βοηθηθούν, αρκεί να το θελήσουν και να το προσπαθήσουν. Στη δική μου περίπτωση δυστυχώς δεν υπάρχει, μακάρι να υπήρχε...

Εύχομαι να πάνε όλα καλά για σένα... Περιμένω νέας σου με μεγάλη ανυπομονησία...

Paidia sas euxaristw poly OLOUS gia tis apanthseis.Eilikrina. Einai poly kalo na akous gnwmes kai apopseis pou kykloforoun hdh mesa sto myalo sou. kapws etsi pairnw thn epibebaiwsh oti auta pou skeftomai den einai paraloga kai lan8asmena. Allwste autos prepei na htan kai o logos pou hr8a na sas \"vrw\".
Me to 8ema twn typsewn nomizw oti sas mperdepsa ligaki...niwthw typseis epeidh dedomenhs ths as8eneias tou patera mou den mporw na voh8hsw..kai otan lew voh8hsw fysika den ennow na ton giatrepsw... Black Rose an k katalavainw pws to ennoeis...den mporw na synexisw thn dikh mou zwh... einai san na xtizw mesa se rema... apo thn allh, h mish mou syneidhsh antisteketai me krauges tou styl...\"kai ti 8a ginei ?\", \" 8a katastrafeis k esy?\"...pisteuw oti einai oi adynamies mou pou fwnazoun..k me protrepoun na voleutw sthn paraithsh, me epixeirhmata-dikaiologies peri ths proswpikhs mou psyxikhs ygeias...
kai epeidh me epiase to rhtorilikh mou :) na to 8esw pio apla....oi xares ths zwhs mou auth thn periodo einai stigmiaies...kati san ton kafe.... ton ftiaxneis ton pineis teleiwsame....den kratane giati otan gyrnaw sto spiti me katavalei pali to klima... 8elei poly 8arros kai dynamh na krathseis ton kafe sou zesto gia meres.... vgazw to kapelo sthn mhtera mou pou sta8era epi 2.5 xronia to katafernei..
Anwnimi... na eisai kala!

Filia se olous!

p.s. An kapoios mporei na systhsei enan psyxologo 8a to ektimousa poly!

Καλησπερα time_series.Πιστευω πως ειναι απολυτα λογικο το γεγονος οτι δεν μπορεις να κοιταξεις τη δικη σου ζωη με αυτο το προβλημα που υπαρχει.Ομως οσο κ αν προεχει ο πατερας σου αυτη την στιγμη προσπαθησε να μην αφηνεις τελειως τον ευατο σου.Μην υπερβαινεις τις δυναμεις σου διοτι αυτες οι κραυγες που λες,ισως ειναι απλα καποια σημαδια που δειχνουν οτι κανεις κατι περα απο τα ορια σου.Ο πατερας σου σε χρειαζεται,οσο κ αν δεν το δειχνει,γι\'αυτο πρεπει να σταθεις δυνατος,ομως για να γινει αυτο πρεπει να προσπαθησεις να ξεκλεβεις λιγες στιγμες για τον ευατο σου.Ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα προσπαθησε γιατι μονο ετσι θα μπορεσεις να τα βγαλεις περα.Φιλακια.;)

Κουράγιο φίλε μου... Να είσαι αισιόδοξος και να ξέρεις ότι ο πατέρας σου σε αγαπά! Ακόμα και αν δε σου το δείχνει πολλές φορές, να το λες στον εαυτό σου όσο και να διαπιστώνεις το αντίθετο. Είναι η ψυχολογική τους κατάσταση που δεν τους αφήνει να φανερώσουν αυτά που νιώθουν και που δεν τους κάνει να δραστηριοποιούνται...

Εμένα μου δίνει απίστευτο κουράγιο όταν \"πιάνω\" στον αέρα την αγάπη του και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να προσπαθώ και να ελπίζω...για ότι καλύτερο πιστεύει ο Θεός ότι πρέπει να γίνει...