Printable View
Καλησπέρα, είμαι σε καλά χάλια ψυχολογικά, νιώθω ότι θέλω να πεθάνω. Προσπαθώ να κοιμάμαι όλη μέρα, δεν έχω όρεξη να φάω, δε θέλω να πάω στη δουλειά και δεν αντέχω άλλο. Παίρνω αντικαταθλιπτικά και ηρεμηστικα. Νιώθω όμως ότι δεν αξίζει να ζω. Υποφέρω. Δεν ξέρω τι να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου.
Δεν είμαι ειδική και δεν μπορώ να στο εξηγήσω καλύτερα, αλλά αισθάνομαι ότι δεν έχεις στραφεί με εποικοδομητικό τρόπο προς τον εαυτό σου. Το κόλλημα με τον μικρό και το πόσο σε έχει επηρεάσει η φάση με ένα περιστατικό επουσιώδες ας πούμε, μου δείχνει κατα κάποιο τρόπο ότι ψάχνεις να "πιαστείς" από κάποιον άλλο ή από εξωτερικούς παράγοντες κι όχι ότι κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου. Τα φάρμακα βοηθάνε πολύ, αλλά δεν λύνουν από μόνα τους το πρόβλημα.
Ψυχοθεραπεία κάνεις; Έκανες ποτέ; Δεν σε έχει βοηθήσει; Από που νομίζεις ότι ξεκινήσαν τα προβλήματα;
Αυτο που μαρεσει Σονια σε σενα ειναι οτι γραφεις συντομα ποστ ....... η πολυλογια και η μακρηγορια δειχνει οτι δεν εχεις στην πραματικοτητα να γραψεις ουσιαστικα πραματα ......σορυ θεματοθετρια για την εμβολιμη παρεμβαση μου .......Quote:
Originally Posted by Sonia
υπαρχει μια ρηση που λεει οτι αν δεν μπορεις να εξηγησεις με απλα λογια την αποψη σου στην γιαγια σου ( η την μανα σου ) , ουτε συ την κατεχεις καλα ......
Καλά, κάποιες φορές μου βγαίνουν πιο μεγάλα.... : )
Να σου πω τι πιστεύω... Οι συζητήσεις και οι αναλύσεις βοηθάνε πολύ κάποιον όταν ακόμα δεν έχει καταλάβει τι του συμβαίνει, όταν δεν αισθάνεται για κάτι συγκεκριμένο μία σιγουριά μέσα του και θέλει να το ξεκαθαρίσει ή όταν έχει εντοπίσει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, είναι πρόθυμος να ακούσει και ψάχνει μία λύση.
Όταν κάποιος έχει εντοπίσει τι τον χαλάει στη ζωή του αλλά είναι κάθετος στο ότι φταίνε εξωτερικοί παράγοντες, ή επαναλαμβάνει συνεχώς γενικά ότι αισθάνεται έτσι, έχει τα τάδε χαρακτηριστικά και οι συζητήσεις δεν πάνε ένα βήμα παρακάτω, δεν είναι έτοιμος να κάνει αλλαγές, όσο και να το συζητάς τελικά δεν βοηθάει. Μπλέκει σε ένα ατελείωτο κυκεώνα σκέψεων και αναλύσεων και πρακτικά μένει στάσιμος. Όλοι πέφτουμε σε αυτή την παγίδα κατά καιρούς και το βλέπουμε πολύ συχνά κι εδώ μέσα. Ίσως είναι μία στιγμιαία ανακούφιση να συζητάς, αλλά το βασικό είναι να πας ένα βήμα παρακάτω κάποια στιγμή, να μην μένεις στην ανάλυση.
Γενικά μιλάω τώρα όχι για τη θεματοθέτρια.
Quote:
Originally Posted by Laila
Γιατι αφησες τον ευατο σου να φτάσει σε αυτο το σημείο?
Για ενα 20χρονο ανωριμο παιδακι?Μηπως ολο αυτο ηταν μια αφορμη να πυροδοτηθει κατι άλλο? Γιατι βρε κοριτσι μου, δεν μπορω να καταλαβω πως επένδυσες τοσα πραγματα σε ενα τετοιον χαρακτηρα και μαλιστα σε τοσο συντομο χρονικο διάστημα ....
Εισαι σε μια ηλικια που ξερω πολυ καλα οι γυναικες που αν δεν εχουν κατι σταθερο φτανουν σε σημειο καθε χωρισμο να τον βιώνουν πιο δύσκολα απ οτι οταν ειναι πιο μικρες...
Αυτη ομως η σχεση απο την αρχη ηταν κατι το οποιο ήξερες οτι δεν μπορεις να επενδυσεις πανω της.
Γιατι δεν αξιζεις ?
Μηπως να αρχιζεις να συζητάς τι θελεις εσυ για τον ευατο σου ,χωρις όμως να τον βλεπεις μεσα σε μια σχέση ,οποια ειναι αυτή.Δεν ειναι αναγκη για να εισαι καλα να εχεις ενα συντροφο.Πολλες φορες στην ζωη ενος ανθρωπου ειναι προτιμοτερο να μην υπαρχει ερωτικος συντροφος απο το να μπει σε μια λαθος σχεση που θα του δημιουργεισει του κοσμου τα προβληματα προκειμενου να μην νοιώθει μονος του..
Αν εχεις το κουραγιο , η την διαθεση, μπραβο .......Quote:
Originally Posted by Sonia
σορρυ που χαλαω το ποστ αλλα και εμενα με εχει βοηθησει η σονια... αλλα δεν ειμαι ετοιμος να κανω αλλαγες ακομα... και δεν ξερω εαν θα τις κανω...