ΙΔΨ λογικα;;;;

Καλησπερα σας γενικα ειμαι καινουριος εχω γραψει καποια θεματα σε αλλες ενοτητες και απο τι καταλαβα πρεπει να εχω ιδχ.Ολα αρζισα πριν λιγο καιρο και με εχει πιασει μια φοβια με τον hiv.Καθε μερα εδω και 4 μηνες που αρχισε αυτη η ιστορια δημιουργουσα λογικα στο μυαλο μου ως τωρα διαφορα περιστατικα αλλα πιο σοβαρα και αλλα ναι ισως γελοια.Ειχα φτασει σε σημειο να τα γραφω σε χαρτι και να τα αριθμω σε χαρτι και να τα αξιολογω με αποτελεσμα να εχω φτασει περιπου στα 80.Οτι κκαι να κανω βλεπω hiv πχ οταν ειναι να παρω μια βιταμινη ενα χαπι πρεπει να εχω πλυνει πολλες φορες τα χερια μου και μην τα σκουπησω με κατι αλλα να τα αφησω να στεγνωσουν ωστε να ακουμπησω το χαπι.Αλλο γεγονος ηταν οτι ειχα βγει μια βολτα και ξαφνικα ειδα λιγο αιμα στο δακτυλο μου που λογικα το ειχα κανει με τα νυχια μου και δεν το καταλαβα και με ειχε πιασει τρελα οτι μπορει να τσιμπιθηκα απο συριγγα.Τεσπα ειναι παρα πολλα γεγονοτα τα οποια δεν γινεται να τα αναλυσω ολα εδω,αυτο που εκανα ηταν να πηγαινω να κανω εξετασεις ωστε να τα σβηνω και εκανα ακριβες εξετασεις τις μοριακες pcr για να μην περιμενω το διαστημα 3μηνων.Εχω φτασει ετσι να ειμαι οικονομικα χαλια,ψυχολογικα το ιδιο,να εχω πολυ φοβο και να μην μπορω να ζησω.Τελος τις τελευταιες μερες παω να πεθανω πηγα και εκανα πριν λιγες μερες εξετασεις παλι μοριακες για τον hiv και πριν μπω να μου παρουν αιμα εμφανιστηκε ενας πιθανον οροθετικος γιατι ακουσα οτι μολις εοχε κανει εξετασεις,οταν το ακουσα τα εχασα και οταν με φωναξαν να μου παρουν αιμα δεν προσεξα καθολου την διαδικασια και τωρα κανω σε σεναρια οτι μπορει να μου χρησιμοποιησαν του προηγουμενου.Συγνωμη για το μεγαλο κειμενο αλλα δεν ειμαι καλα

Ναι έχεις ιδεοψυχαναγκαστικη νεύρωση. Αν δε βάλεις ένα στοπ απλά θα χειροτέρεψει. Κάποτε είχα φτάσει στο σημείο να μη βγαίνω καθόλου απ το σπίτι αλλά κ μέσα στο σπίτι ήταν δύσκολα κ περνούσα τον περισσότερο χρόνο στο δωμάτιο μου.οσο είναι στην αρχή είναι πιο εύκολο να το νικήσεις. Καλύτερα να πας σ ένα ψυχολόγο που κάνει γνωσιακη συμπεριφορικη

Πηγα σε ψυχιατρο και ξεκινησα αγωγη,αλλα ακομα φοβαμαι κανω συνεχεια ασχημες σκεψεις,μεχρι και οταν παω να παρω καφε ελεγχω πως μου το φτιαχνουν,αλλα με αποκορυφωμα φοβαμαι το διαγνωστικο

Δεν γίνεται να αποφύγεις τις άσχημες σκέψεις το θέμα είναι πως τις διαχειρίζεται.Μην τους δίνεις δύναμη να σκέφτεσαι ότι υπερβάλλεις, όλες σου οι σκέψεις είναι υπερβολικές γιατί φοβάσαι. Θα πρέπει να κόψεις αυτόν τον φαύλο κύκλο όσο δύσκολο κ αν σου είναι. Μην ξαναπάς για εξετάσεις. Η γνώση απελευθερώνει να ξέρεις, μάθε πως κολλάει αυτή η ασθένεια. Με χειραψία ακόμα κ μ έναν όροθετικό δεν κολλάει, ούτε με αγκαλιά ούτε αν ακουμπήσετε τα ίδια αντικείμενα. Παρατήρησε τις σκέψεις κ πες υπερβάλλω τώρα κ μην τις αφήνεις να μεγαλώνουν στο κεφάλι σου. Να ξέρεις ότι όσο πιο πολύ σκεφτόμαστε κάτι δημιουργούνται συνάψεις στον εγγεφαλο μας και μετά είναι πιο δύσκολο να τις διωξουμε.προσπαθησε να απασχολεί το μυαλό σου με ευχάριστα πράγματα.Αυτη η ασθένεια θέλει συζήτηση με τον γιατρό τα φάρμακα να ξέρεις θα σε βοηθήσουν αλλά λίγο, συνήθως βοηθάνε κάπου 40 τοις εκατο

Φοβάται μηπως χρησιμοποιησαν το ιδιο για να του παρουν αιμα με τον προηγούμενο που ήταν πιθανόν οροθετικος. Αυτος είναι ο φοβος του.οσον αφορά τα αντικείμενα που αγγιξε, φοβάται μηπως καπου υπηρχε μολυσμένο αίμα και δεν το ειδε και ειχε καποια πληγη/παρανυχιδα και κολλλησε.

Nαι αυτο φοβαμαι παρα πολυ,δεν ξερω παω να χαζεψω,δεν ξερω δεν πιστευω να εγινε αυτο αλλα η μια πιθανοτητα στο τοσο με τρομαζει

Το ίδιο είναι. Αυτό που φοβάσαι είναι παραλογο. Θα μπορούσε να είχε συμβεί κ άλλες φορές πριν από εσένα να εξεταστηκε οροθετικός απλά να μην το έμαθες ποτέ όπως επίσης κι άλλοι που πάνε για εξέταση μπορεί πριν από αυτούς να εξεταστηκε κάποιος οροθετικός όπως επίσης θα μπορούσε στον οδοντίατρο να πάει πριν από εσένα κάποιος που είναι οροθετικός κ ίσως δεν το ξέρει ότι είναι κ μετά πας εσύ. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό κι επειδή έχει φοβία όσες εξετάσεις κ να κάνεις κάτι θα βρεις κ θ αναρωτιέσαι μήπως αυτό μήπως εκείνο ποτέ δε θα είσαι 100 τοις εκατό σίγουρος. Απλά δέχεσαι ότι στη ζωή δεν υπάρχει σιγουριά για τίποτα ότι υπάρχει αβεβαιότητα ότι είμαστε άνθρωποι κ ότι είμαστε ευάλωτοι κ ότι δεν πειράζει έτσι είναι η ζωή. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις που θα εστιάσεις την προσοχή σου. Γιατί η ζωή είναι και ωραία. Όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξει μια κατάσταση τότε την αποδεχόμαστε. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα 100 τοις εκατό.

Κι εγώ είμαι σχετικά νέα στο forum αλλά μ αρέσει να διαβάζω και να γράφω τις δικές μου εμπειρίες από την διαδρομή που έκανα μέχρι τώρα. Επειδή είμαι κάποιας ηλικίας και έχω περάσει και κρίσεις πανικού και φοβία με τα μικρόβια και παράλογες σκέψεις θα σου δώσω την εξής συμβουλή αν θέλεις την ακολουθείς από τη δική μου διαδρομή μέχρι τώρα. Καταρχάς να σου πω ότι όταν εγώ πάθαινα φοβίες τέτοιου τύπου δεν υπήρχαν ψυχολόγοι, δεν ήταν τόσο σύνηθες, μόνο ψυχίατροι. Ούτε τόσες διαγνώσεις. Σ ένα νευρολόγο με είχε πάει η μάνα μου και μου είχε πει σταματα ν ασχολείσαι μην σε κλείσουν σε κανένα τρελάδικο. Τέτοια αντιμετώπιση. Μου κόλλησαν την ταμπέλα της ιδιόρρυθμος και της άρρωστο φοβίας και έληξε εκεί το θέμα. Όσο για τις κρίσης πανικού τι να σου πω. Ούτε καν σαν όρος δεν υπήρχε στην Ελλάδα. Οπότε γιρνουσα από γιατρό σε γιατρό να βρω τι έχω. Όταν άρχισαν να γίνονται μόδα οι ψυχολόγοι έφαγα πολλά λεφτά χωρίς αποτέλεσμα. Μόνη μου λοιπόν με αυτό παρατήρηση και γνωρίζοντας τον εαυτό μου αρχισα6σιγα σιγά να φτιάχνω. Να δυναμωνω κάθε μέρα. Οι φοβίες όλες και οι ιδεοψυχαναγκασμοι είναι αποτέλεσμα του φόβου του θανάτου. Είναι μια αποσύνθεση του εαυτού στην αρχή της δημιουργίας του κυρίως από έλλειψη ασφαλείας και σιγουριάς. Όσο ανακαλύπτεις τον εαυτό σου όσο τον δυναμώνεις κάθε μέρα οδό τον περιβαλεις με αγάπη και στοργή τόσο θα δυναμώνεις και θα καλυτερευεις. Αυτό έκανα εγώ. Ειναι τόσο απλό σαν να πίνεις νερό. Οι απαντήσεις όλες είναι μέσα μας. Μην αγνοείς τα σημάδια του εαυτού σου. Συνεχώς να τον ρωτάς τώρα τι νιώθεις τώρα τι αισθάνεσαι? Όσο έρχεσαι πιο κοντά στον αληθινό εαυτό σου τόσο θα φεύγουν οι φοβίες και οι ψυχαναγκασμοι. Εγώ ετσι βοηθηκα έτσι συνηλθα. Προσωπικά δεν συστήνω καθόλου τους ψυχολόγους. Ειδικά τους ψυχολόγους. Μόνο ζημιά μπορούν να σου κάνουν. Μια λάθος λέξη και κατερευσες. Εγώ έπαθα πολύ μεγάλη ζημιά την οποία συνειδητοποίησα με τη βοήθεια ενός φίλου ο οποίος κατέγραφε αυτά που του έλεγα όταν μιλούσαμε σα συνέντευξη χωρίς να το ξέρω και χωρίς να το ξέρω μου τα έδωσε να τα διαβάσω και συνειδητοποίησα και είδα την κακοποίηση που μου είχαν κάνει. Όταν είδα τι μου είχαν κάνει και η μία και η άλλη πάνω στο τραύμα τότε άρχισα να ηρεμώ. Σε τι θέση με είχαν βάλει. Έχε υπόψη σου ότι ελέγχουν το μυαλό σου κι εσένα τον ίδιο. Μπορούν ν αλλάξουν την εσωτερική δομή σου. Γιατί σκέψου αφού μπορούν να κάνουν καλό μπορούν να κάνουν και κακό. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα δεν έχει κανένα καλό. Αυτες είναι οι συμβουλές μου. Όσο τρέφεις τον παραλογισμό να ξέρεις μεγαλώνει. Και προς θεού μην κάνεις ψυχανάλυση. Σε φέρνει κοντά με το φαντασιακή κομμάτι του εαυτού σου με όλες αυτές τις ερμηνείες και τους ελεύθερους συνειρμούς. Επίσης να ξέρεις ότι το πρόβλημα σου μέσα στην κλειστή πόρτα μιας ψυχοθεραπείας θα πάρει διαστάσεις στο σήμερα ανεξέλεγκτες. Τι θέλω να πω αν πχ ήσουν ένα γοενοππιημενο παιδί στην οικογένειά σου και κουβαλούσες το γονιό σου στα χέρια παραστατικά φυσικά σα καλό παιδάκι έτσι θα κουβαλάς και τον θεραπευτή σου. Κι αν ο θεραπευτής σου είναι ένας εγωιστικής και μισός και δεν σου δώσει βήμα και θέση μέσα στη θεραπεία θα κουβαλάς και αυτόν. Θα είσαι βολικός θα είσαι υπακουος αλλά στο σήμερα ως ενήλικος. Αυτά για να γνωρίζετε πριν ξεκινήσετε.