Ο φόβος συνεχίζεται...

Καλησπέρα σε όλους. Έχω ανεβάσει και άλλα threads σε αυτό το forum. Η φοβίες μου φύγανε για λίγο και τώρα ξανάεπιστρέφουν. Πλέον δεν έχω μυϊκούς πόνους και πίεση αλλά φοβάμαι για κάτι άλλο πλέον. Καθημερινά δυσκολεύομαι να σηκωθώ το πρωί και ξυπνάω 11-12 (κοιμάμαι 2 με 3 και μισή και πολλές φορές κοντεύει και 4 το πρωί). Ξενυχτάω γενικά από επιλογή όχι άγχος. Οπότε σχεδόν κάθε μέρα νιώθω κούραση. Επίσης άρχισα να βγάζω σπυράκια στο σώμα και κάθε φορά κοιτάω να δω αν αυξάνονται οι μειώνονται. Μετά είχα θέματα με την όραση και έβλεπα τα βράδυα μόνο γραμμές σε φώτα δρόμου και σε αυτοκίνητα. Έχω αστιγματισμό και υπερμετρωπία αλλά φοράω γυαλια. Τελικώς παρατηρώ συνέχεια το προσωπο μου και δαγκώνω το εσωτερικο του στόματος κάνοντας πληγές(αγχώνομαι μην μολυνθω από κάτι που θα μπει στις πληγές) . Βλέπω το ένα μάτι πιο κλειστό από το άλλο και τέτοια. Αυτά με υπεραγχωνουν δυστυχώς και φοβάμαι ότι αργά η γρήγορα θα πεθάνω η θα χάσω το μυαλό μου. Έχω φάσεις που μιλάω και μπερδεύω τις λέξεις. Δεν ξέρω τι είναι. Μάλλον είναι όλα στο μυαλό.

Καλησπερα και χρονια πολλα. Εγω το βλεπω ως εμμονες που καρφώνονται στο μυαλο σου μεχρι να ερθει κατι αλλο να κολλησει. Εμενα ολα αυτα μου κανουν αγχος εστω και υποσυνείδητα. Χωρις να το καταλαβαινεις δηλαδη. Μπαινεις σε εναν φαυλο κυκλο. Επειδη ειναι λιγο δυσκολο να τα αγνοειε απο μονος σου και να τα προσπερασεις καλυτερα να μιλησεις με καποιον ειδικο . Ειναι θεωρω καθαρα θεμα σκεψης. Οταν ασχολείσαι με κατι αλλο πχ μια βολτα με φιλους περνας καλα; Χαλαρωνεις; Τα σκεφτεσαι; Κι αυτο με το δαγκωμα στο εσωτερικο του στοματος εινια θεμα αγχους. Μιλα με καποιον ειδικο να βοηθηθεις. Ευχομαι τα καλύτερα. Καλη χρονια με υγειά