Υποτροπή μετά από διακοπή φαρμακων
Καλησπέρα σε όλους είμαι καινούρια στο φόρουμ. Η ιστορία μου πολύ μεγαλη.. Πρώτη φορά ιψδ στα 22 μου, την ξεπέρασα με ψυχοθεραπεία μετά από ένα εξάμηνο περίπου. Μετά από δύο χρόνια άρχισα να έχω κρίσεις πανικού ολονυκτιες και πήγα για πρώτη φορά σε γιατρό όπου μου έγραψε ζολοφτ για ένα χρόνο. Τα πήρα ένιωσα πολύ καλά και μετά από 1 χρόνο τα έκοψα σε μια μέρα. Δεν ήξερα, δε ρώτησα, δεν είχα επαφή με τέτοια φάρμακα και τα σταμάτησα μόνη μου. Μετά από 1 χρόνο άρχισα να έχω ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμους, πολύ ελαφριά κατάθλιψη και πήγα σε μια ψυχολόγο που πραγματικά δεν βοήθησε καθόλου. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που όταν ήμουν έγκυος 6 μηνών όλα μαύρισαν, έντονη κατάθλιψη, έντονες ιδεοληψίες κτλ. Πήρα φαρμακευτική αγωγη στον έβδομο μήνα της εγκυμοσυνης μου, ηρέμησα λίγο οι ιδεοληψίες και η κατάθλιψη και όταν γέννησα αύξησα τη δόση και ήμουν πάρα πολύ καλά. Έχω κάνει δύο απόπειρες διακοπής από τότε με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού αλλά υποτροπιαζω. Αυτή τη στιγμή είμαι στην δεύτερη διακοπή γιατί θέλω να κάνω και άλλο παιδάκι, είμαι 3 μήνες χωρίς φάρμακο αλλά οι δύο μήνες από τους τρεις είναι μαρτύριο, έχω υποτροπιασει πολύ άσχημα. Οι γιατροί μου λένε να ξαναπάρω τα φάρμακα και ότι μπορώ να κάνω παιδί και με αυτά αλλά ήθελα να το παλέψω μόνη μου. Άλλαξα και ψυχολόγο αυτή την εβδομάδα μήπως και γίνει κάτι αλλά έχω πάει μόνο μια φορά μέχρι τώρα και θα πάω πάλι την τρίτη. Είμαι σε απόγνωση. Όλες μου οι φίλες προχωρούν τη ζωή τους κανονικά και εγώ προσπαθώ να κάνω κι άλλο παιδάκι και δε μπορώ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πραγματικά δε ξέρω από που να πιαστώ...
