η αποπειρα αυτοκτονιας αφηνει κουσουρι....

Οπως εχω ξανα πει εχω κανει δυο αποπειρες αυτοκτονιας πριν κατι χρονια... ηπια δυο κουτια ντεπον και τις δυο φορες και το ειπα κατευθυαν και πηγα για πληση στομαχου....
Δεν ξερω γιατι το εκανα... σημερα εαν με ρωτησετε θα σας πω δεν θελω να πεθανω... αν και μου παιρνανε σκεψεις αλλα τις ελενχω...
Ενας δυνατος ανθρωπος θα αντιμετωπιζε την δυσκολια με ψηλα το κεφαλι... εγω για να παρω αυτο που θελω εκανα αυτην την αποπειρα της "πλακας"... λαθος μου... ηθελα να ταρακουνησω τους δικους μου να μου δωσουν σημασια... θα μπορουσα με αλλους τροπους οπως με τα επιτευγματα μου παραδειματος χαρην... εγω επελεξα αυτον τον αρνητικο τροπο..
και που λετε ο υγιεις ανθρωπος την δυσκολια την αντιμετωπιζει με ψηλα το κεφαλι.. και πιστευω οτι ο τροπος που επελεξα για να παρω αυτο μου θελω περαν οτι ειναι λαθος σου αφηνει και ενα κουσουρι... εχει ενα τιμημα ολο αυτο...
μπορει καποιος να με βοηθησει? ειμαι λαθος ετσι οπως το βλεπω πλεον?

Μια χαρά δυνατός ήσουν απλά σε λάθος κατεύθυνση. Είχες ξεχάσει ότι είσαι άντρας και σε τυραννούσε το συναίσθημα.
Δεν προλαβαίνεις να ζήσεις καλά καλά και σκέφτεσαι για αυτοκτονίες; Βλακείες είναι αυτά - σοβαρά. Δεν νιώθεις άσχημα όταν κάποιος αυτοκτονεί; Είναι χαζό(εκτός αν πάνε παααααααρα πολύ στραβά τα πράγματα που δεν έχεις άλλη επιλογή). Γίνε άντρας Ηλία. Πάρε την ζωή στα χέρια σου. Είσαι πολύ πιο δυνατός από ότι νομίζεις, μην αφήνεις αυτές τις ψεύτικες σκέψεις να σε τρελάνουν.

Γενικά δεν πρέπει να αφήνεις το μυαλό σου να πηγαίνει εκεί, όρισε το σαν κόκκινη ζώνη. Όπως δεν θα έβγαινες γυμνός έξω στην μέση του δρόμου να χορεύεις έτσι κ αυτό(το οποίο είναι πολύ χειρότερο).

Μην περιμένεις απαντήσεις σε αυτό το θέμα γιατί όσο το τρέφεις τόσο μεγαλύτερη αξία του δίνεις. Παράτα το και ξεκίνα να χτίζεις τον εαυτό σου για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον :) Αυτή είναι η συμβουλή μου γιατί είχα κ εγώ τέτοιες σκέψεις παλιά κ πίστεψε με φεύγουν αν τις αφήσεις.

Ρε τα αφηνα ολα πισω μου δεν με απασχολει πλεον... εχω γευτει ποσο ομορφη ειναι η ζωη..!! αληθεια!
αλλα με τυραννα οτι εγω ενας υποτιθετε αντρας που θεωρω τον ευατο μου εκανε αυτην την βλακεια.. ειναι θεμα εγωισμου το θεμα..
αυτα!!

Quote:

---

Originally Posted by Unchained

Μια χαρά δυνατός ήσουν απλά σε λάθος κατεύθυνση. Είχες ξεχάσει ότι είσαι άντρας και σε τυραννούσε το συναίσθημα.
Δεν προλαβαίνεις να ζήσεις καλά καλά και σκέφτεσαι για αυτοκτονίες; Βλακείες είναι αυτά - σοβαρά. Δεν νιώθεις άσχημα όταν κάποιος αυτοκτονεί; Είναι χαζό(εκτός αν πάνε παααααααρα πολύ στραβά τα πράγματα που δεν έχεις άλλη επιλογή). Γίνε άντρας Ηλία. Πάρε την ζωή στα χέρια σου. Είσαι πολύ πιο δυνατός από ότι νομίζεις, μην αφήνεις αυτές τις ψεύτικες σκέψεις να σε τρελάνουν.

Γενικά δεν πρέπει να αφήνεις το μυαλό σου να πηγαίνει εκεί, όρισε το σαν κόκκινη ζώνη. Όπως δεν θα έβγαινες γυμνός έξω στην μέση του δρόμου να χορεύεις έτσι κ αυτό(το οποίο είναι πολύ χειρότερο).

Μην περιμένεις απαντήσεις σε αυτό το θέμα γιατί όσο το τρέφεις τόσο μεγαλύτερη αξία του δίνεις. Παράτα το και ξεκίνα να χτίζεις τον εαυτό σου για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον :) Αυτή είναι η συμβουλή μου γιατί είχα κ εγώ τέτοιες σκέψεις παλιά κ πίστεψε με φεύγουν αν τις αφήσεις.

---

Συζητηση της αυτοκτονικοτητας με ορους "αντρισμου" και αλλες παρωχημενες εννοιες δεν νοειται. Η καταθλιψη και η αυτοκτονια ειναι αρρωστιες και συμπτωματα που πληττουν ανθρωπους, οχι κοινωνικες κατασκευες. Τετοιες προσεγγισεις ειναι τελειως ακαταλληλες προς ατομα με ιστορικο αυτοκτονικοτητας και επιτεινουν τα αισθηματα της ντροπης και αυτομομφης που βιωνουν. Επιστημονες μελετουν αυτα τα θεματα και ειναι διεθνεις οι προδιαγραφες ως προς το τι λεμε σε αυτες τις περιπτωσεις και τι οχι. Το ιδιο και για τη "συμβουλη" σου να μην το σκεφτεται. Ισχυει οτι το αναμασημα χειροτερευει τα πραγματα απο την αλλη ομως οσο πιο πολυ τα κραταει κανεις μεσα του αυτα τοσο το χειροτερο, ειδικα για ανθρωπους που βιωνουν εντονα αισθηματα ντροπης και αποξενωσης για ενα τοσο στιγματιστικο θεμα οπως η αυτοκτονικοτητα. Και παλι αυτο ειναι κοινος τοπος στην ψυχολογια.

Ηλια η αποπειρα δεν αφηνει κουσουρια... Αισθηματα ντροπης αφηνει, που ομως και ανυποστατα ειναι και σε αδικουν σαν ανθρωπο. Η αποπειρες δεν ειναι κατι που εκανες, αλλα που σου συνεβη. Συμπτωμα μιας βαθυτερης καταστασης. Επειδη σαν συμβαντα ειναι σημαδιακα και προσδιδουν μια βαρυτητα στη ψυχολογικη σου κατασταση δε σημαινει οτι πρεπει να τα αφηνεις να σε οριζουν σαν ανθρωπο. Πρεπει να τα δουλεψεις ολα αυτα με εναν καλο ψυχοθεραπευτη και να σε παρακαολουθει παραλληλα ενας καλος ψυχιατρος. Και να χτισεις μια καλη αυτοεικονα με τον καιρο αντι μονο να εστιαζεις στα αρνητικα που εχεις ζησει.

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Συζητηση της αυτοκτονικοτητας με ορους "αντρισμου" και αλλες παρωχημενες εννοιες δεν νοειται. Η καταθλιψη και η αυτοκτονια ειναι αρρωστιες και συμπτωματα που πληττουν ανθρωπους, οχι κοινωνικες κατασκευες. Τετοιες προσεγγισεις ειναι τελειως ακαταλληλες προς ατομα με ιστορικο αυτοκτονικοτητας και επιτεινουν τα αισθηματα της ντροπης και αυτομομφης που βιωνουν. Επιστημονες μελετουν αυτα τα θεματα και ειναι διεθνεις οι προδιαγραφες ως προς το τι λεμε σε αυτες τις περιπτωσεις και τι οχι. Το ιδιο και για τη "συμβουλη" σου να μην το σκεφτεται. Ισχυει οτι το αναμασημα χειροτερευει τα πραγματα απο την αλλη ομως οσο πιο πολυ τα κραταει κανεις μεσα του αυτα τοσο το χειροτερο, ειδικα για ανθρωπους που βιωνουν εντονα αισθηματα ντροπης και αποξενωσης για ενα τοσο στιγματιστικο θεμα οπως η αυτοκτονικοτητα. Και παλι αυτο ειναι κοινος τοπος στην ψυχολογια.

Ηλια η αποπειρα δεν αφηνει κουσουρια... Αισθηματα ντροπης αφηνει, που ομως και ανυποστατα ειναι και σε αδικουν σαν ανθρωπο. Η αποπειρες δεν ειναι κατι που εκανες, αλλα που σου συνεβη. Συμπτωμα μιας βαθυτερης καταστασης. Επειδη σαν συμβαντα ειναι σημαδιακα και προσδιδουν μια βαρυτητα στη ψυχολογικη σου κατασταση δε σημαινει οτι πρεπει να τα αφηνεις να σε οριζουν σαν ανθρωπο. Πρεπει να τα δουλεψεις ολα αυτα με εναν καλο ψυχοθεραπευτη και να σε παρακαολουθει παραλληλα ενας καλος ψυχιατρος. Και να χτισεις μια καλη αυτοεικονα με τον καιρο αντι μονο να εστιαζεις στα αρνητικα που εχεις ζησει.

---

κοιτα με αδικουν με την εννοια οτι δεν με εμπιστευοντε πλεον και με εχουν απο φοβο... αυτο ειναι το τιμημα της καταστασης τι να κανουμε τωρα...
και ο ανθρωπος ποιο πανω ειπε την γνωμη του σαν ανθρωπος και οχι σαν επιστημονας...
προτιμω την ανθρωπινη στιρηξη παρα του επιστημονα να σου πω την αληθεια.. ο επιστημονας θα σε δει σαν ασθενη... ο ανθρωπος θα σε δει σαν ανθρωπο...
οποτε θελω να σου πω οτι δεν εμπιστευομαι τους ψυχιατρους ψυχολογους...
και δεν μπορω αυτην την μοντελοποιηση τις ψυχικης ασθενειας πραγματικα...
το μονο που με ενοχλει στην ζωη μου αυτην την στιγμη δεν ειναι η ψυχικη ασθενεια η αυτοκτονικοι ιδεασμοι.. αυτους τους αντιμετωπιζω..
αυτο που με ενοχλει ειναι οτι οι ανθρωποι απο την μαλακια που εκανα τοτε γιατι αμα ηταν θα την ειχα κανει και με σοβαρους τροπους δεν με εμπιστευοντε πλεον.. αυτο με ενοχλει... αλλα πληρωνω το τιμημα της μαλακιας μου τωρα. τι να κανουμε.....

Ρε καλοι ειναι οι ψυχιατροι καπου χρησιμεύσουν αλλιως δεν θα υπηρχαν.. αλλα οταν ενας ανθρωπος ειναι σιγουρος γιαβτις δυναμεις του εχοντας ξεπερασει τις δυσκολιες και ειναι ακακος μπορει να βγει απο τα φαρμακα... αποψη μου... η τυφλη εμπιστοσυνη ειναι θανατηφορα...

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

κοιτα με αδικουν με την εννοια οτι δεν με εμπιστευοντε πλεον και με εχουν απο φοβο... αυτο ειναι το τιμημα της καταστασης τι να κανουμε τωρα...
και ο ανθρωπος ποιο πανω ειπε την γνωμη του σαν ανθρωπος και οχι σαν επιστημονας...
προτιμω την ανθρωπινη στιρηξη παρα του επιστημονα να σου πω την αληθεια.. ο επιστημονας θα σε δει σαν ασθενη... ο ανθρωπος θα σε δει σαν ανθρωπο...
οποτε θελω να σου πω οτι δεν εμπιστευομαι τους ψυχιατρους ψυχολογους...
και δεν μπορω αυτην την μοντελοποιηση τις ψυχικης ασθενειας πραγματικα...
το μονο που με ενοχλει στην ζωη μου αυτην την στιγμη δεν ειναι η ψυχικη ασθενεια η αυτοκτονικοι ιδεασμοι.. αυτους τους αντιμετωπιζω..
αυτο που με ενοχλει ειναι οτι οι ανθρωποι απο την μαλακια που εκανα τοτε γιατι αμα ηταν θα την ειχα κανει και με σοβαρους τροπους δεν με εμπιστευοντε πλεον.. αυτο με ενοχλει... αλλα πληρωνω το τιμημα της μαλακιας μου τωρα. τι να κανουμε.....

---

Γειά σου από εμένα. Δεν ξέρω αν θα διαβάσεις το ποστ μου αλλά μόλις διάβασα αυτά που έγραψες με αγγίξεις σε πολλά θέματα. Καταρχάς διάβασα ένα ποστ με έναν άνθρωπο που έχει πολύ καθαρή σκέψη. Πάρα πολύ. Η θέση σου ότι δεν εμπιστεύεσαι τους ψυχολόγους και ψυχίατρους γιατι σε βλέπουν ως ασθενή ως σύμπτωμα κι όχι ως άνθρωπο με χαροποίησε τόσο πολύ γιατί λέω επιτέλους έχω δίκιο σ αυτά που σκέφτομαι κι εγώ. Όταν η ψυχολογία θα πάψει να βλέπει τον άνθρωπο ως ασθενή και τον δει ως άνθρωπο τότε θ αρχίσει να τον βοηθάει. Η ψυχολογία δεν είναι επιστήμη με την έννοια την αυστηρή του όρου. Είναι περισσότερο ενσυναισθηση και κατανόηση. Το σύμπτωμα δηλαδή οι κρίσεις πανικού, οι πάσης φύσεως διαταραχές, οι αυτοκτονίες τάσεις είναι το συμπτώμα. Πίσω από αυτό υπάρχει η αιτία με την οποία δεν ασχολειται κάνεις. Η αιτία συνήθως είναι τραύματα είναι ένα κλονισμενο εγω είναι μια ανεπαρκής συναισθηματική ανάπτυξη είναι ένα εγώ που δεν εδραιώθηκε η ένα εγώ που καταργήθηκε πριν καν αναγνωρισθεί. Είναι η μη ενδυνάμωση τη; εσωτερικοτητας μας που γίνεται με ένα και μόνο τρόπο. Την αναγνωρίση αυτο που νιώθουμε αυτού που είμαστε. Η αποποιρες αυτοκτονίας είναι κραυγές απόγνωσης για άλλους και για αλλους μια πραγματική ανάγκη να μην υποφέρουν άλλο. Επειδή το σκέφτομαι συνέχεια ν αυτοκτονήσω αλλά δεν το κάνω κατάλαβα ότι το σκέφτομαι γιατί υποφέρω ψυχικά κι όχι γιατί θέλω να πεθάνω. Εγώ δεν είμαι από τι; περιπτώσεις που θέλω να τραβήξω την προσοχή αλλά επειδή υποφέρω. Όμως στην ουσία δεν είναι ιδεοληψία είναι η πραγματική ανάγκη να μην υποφέρεις άλλο. Τόσο απλά. Η ή ανάγκη να πάρεις προσοχή στην δική σου περίπτωση. Και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος είναι απόλυτα διακιολογημενος. Και αυτό δεν τον καθιστά άρρωστο ούτε αυτοκτονικο. Έχει κάνει λέει 3 απόπειρες. Ε δες γιατί τις έχει κάνει. Τόσο απλά. Δεν τι συμβαίνει. Τι τον πνίγει τι θέλει να πει τι τον κάνει να φτάνει εκεί. Οι δυνατοί άνθρωποι κι οι δυνατοί άνθρωποι. Σου γράφει ο άλλος ωεινε δυνατός. Τι σημαίνει γίνε δυνατός. Έχεις περάσει εσύ αυτά που έχω περάσει εγώ για να ξέρεις πως έφτασα να μην έχω δύναμη. Η αν η δυναμη μου έχει εγκλωβιστει. Η ενδυνάμωση του εγώ είναι μια διαδικασία εσωτερική που φυσικά αυτή θα σε βγάλει από το να μην σε ρίχνουν οι καταστάσεις. Αυτό χρειάζεται κάθε άνθρωπος. Ενδυνάμωση του εγώ. Έτσι φτάνεις να μην αποζητάς την προσοχή του άλλου που ουσιαστικά την ζητάς γιατί αποζητάς να σε δουν να δουν ότι είσαι εδώ ότι υπάρχεις. Δηλαδή πάλι την ενδυνάμωση σου ζητάς. Όταν κάποια στιγμή είχα πει σε ένα ψυχίατρο ότι δεν τη θέλω τη ζωή μου γιατί υποφέρω μου είπε τοι είμαι αυτοκτονικη. Ευτυχώς μέσα μου είχα αμυνες και δεν το κατάπια αυτό που είπε. Τόσο ηλιθιος. Ενώ του εξήγησα ότι το σκέφτομαι τα τελευταία χρόνια που μου συνεβει κάτι που με κάνει και πονάω και ότι ξεπεραστεί αυτό θα είμαι οκ αυτός εστίασε στο σύμπτωμα κι όχι σε εμένα. Εγώ πήγα για να με δει ως άνθρωπο που υποφέρω κι αυτός με ρωτούσε αν είχε αυτοκτονήσει η μητέρα μου. Εγώ ήθελα να δει τον πόνο μου να τον ξεπεράσουμε μαζί ήθελα μια κουβέντα συμπινιας κι αυτός μ έκανε αυτοκτονικη. Μαλάκας εντελώς. Και λυπάμαι γιατί οι περισσότεροι είναι έτσι. Δεν έχω κατάληξη γιατί το κάνουν αλλά νομίζω ότι προσπαθούν να το παίξουν γιατροί. Το να είναι ανθρώπινοι δεν είναι αρκετά επιστημονικό δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Ξέρεις η έπαρση της άσπρης μπλούζας. Φίλε μου δεν έχεις λόγο να έχει; ενοχές για τίποτα. Ούτε αυτομομφες να κάνεις. Θέλει δουλίτσα η ενδυνάμωση. Κάθε μέρα λίγο λιγο. Κάτι μέσα σου σ ενοχλεί για αυτό έκανε; αυτε; τι; απόπειρες. Όταν διορθωθεί αυτό που είναι εκεί μέσα τότε δεν θα ξαναγίνει. Δεν είσαι το σύμπτωμα σου. Μην νιώθεις άσχημα. Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με αδύναμο εγώ. Κάνει ο άλλος χοντρά λάθη αλλά δεν αυτομαατιγωνετε. Γιατί ακριβώς έχει δυνατό εγώ. Ξέρει ποιος είναι. Κανένα κουσούρι δεν σου έχει αφήσει. Κανένα. Είμαστε άνθρωποι όχι μηχανές. Κι εμείς αυτοί με πιο αδύναμα εγώ που μας καταβάλουν τα εξωτερικά ερεθίσματα γιατί τα νιώθουμε μέσα μας χρειάζεται να βάλουμε όρια ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο. Και τότε δεν θα μας κλονησει τίποτα. Ενδυναμώσε το εγώ σου. Με εσωτερικές μετακινήσεις από θέσεις που δεν σε εξυπηρετούν μέσα σου. Αυτά από μένα. Η Ζωή είναι μια πάλη.

καλησπερ, πρωτα απο ολους εσυ αδικεις τον εαυτο σου.Αυτο οπου εκανες ειναι κατι απολυτα φυσιολογικο βαση την σειρα της καταθλιψης και τις βαθμιδες επικυνδηνοτητας της.Πρωτα δλδ υπαρχει η φαση οπου κανουμε κατις για να μαθευτει, ωστε να ενεργοποιηθουν οι ανθρωποι οπου μας αγαπαν, μια ψευτικη δλδ αποπειρα και μετα ερχετε η μερα οπου κανουμε τις πραγματικες προσπαθειες.
Ομως επειδη ακομα εισαι στο σταδιο που θελεις και ζητας βοηθεια θα πρεπει η ευθυνη να μετατεθει στους γονεις σου! πρεπει να πανε σε καποιον ειδικο και να μαθουν πως να αντιμετοπιζουν το προβλημα σου ,οχι με αγριοτητα .Διοτις εσυ εχεις προβλημα ,δεν κανεις κατι απο γουστο, αλλα εχεις θεμα υγειας .

Μετα απο καιρο εχω να πω οτι ειμαι μια χαρα σε θέματα αυτοκτονικων ιδεασμων... γιατι κανω προσπαθειες προς την κατεύθυνση για μια υγειεστερη ζωη! Επισης αυτο που εχω ειναι αρρωστοφοβιες...

Ενταξη και εγω γονιος να ημουν δεν θα ηξερα πως να διαχειριστω μια αποπειρα του παιδιου μου...
Αυτο που με απασχολει ειναι οτι οι γνωστοι ανθρωποι περα απο την οικογενεια με αντιμετοπιζουν καπως... ειναι λυπηρω να μην σε εμπιστεύονται...

Quote:

---

Originally Posted by Potnia

Γειά σου από εμένα. Δεν ξέρω αν θα διαβάσεις το ποστ μου αλλά μόλις διάβασα αυτά που έγραψες με αγγίξεις σε πολλά θέματα. Καταρχάς διάβασα ένα ποστ με έναν άνθρωπο που έχει πολύ καθαρή σκέψη. Πάρα πολύ. Η θέση σου ότι δεν εμπιστεύεσαι τους ψυχολόγους και ψυχίατρους γιατι σε βλέπουν ως ασθενή ως σύμπτωμα κι όχι ως άνθρωπο με χαροποίησε τόσο πολύ γιατί λέω επιτέλους έχω δίκιο σ αυτά που σκέφτομαι κι εγώ. Όταν η ψυχολογία θα πάψει να βλέπει τον άνθρωπο ως ασθενή και τον δει ως άνθρωπο τότε θ αρχίσει να τον βοηθάει. Η ψυχολογία δεν είναι επιστήμη με την έννοια την αυστηρή του όρου. Είναι περισσότερο ενσυναισθηση και κατανόηση. Το σύμπτωμα δηλαδή οι κρίσεις πανικού, οι πάσης φύσεως διαταραχές, οι αυτοκτονίες τάσεις είναι το συμπτώμα. Πίσω από αυτό υπάρχει η αιτία με την οποία δεν ασχολειται κάνεις. Η αιτία συνήθως είναι τραύματα είναι ένα κλονισμενο εγω είναι μια ανεπαρκής συναισθηματική ανάπτυξη είναι ένα εγώ που δεν εδραιώθηκε η ένα εγώ που καταργήθηκε πριν καν αναγνωρισθεί. Είναι η μη ενδυνάμωση τη; εσωτερικοτητας μας που γίνεται με ένα και μόνο τρόπο. Την αναγνωρίση αυτο που νιώθουμε αυτού που είμαστε. Η αποποιρες αυτοκτονίας είναι κραυγές απόγνωσης για άλλους και για αλλους μια πραγματική ανάγκη να μην υποφέρουν άλλο. Επειδή το σκέφτομαι συνέχεια ν αυτοκτονήσω αλλά δεν το κάνω κατάλαβα ότι το σκέφτομαι γιατί υποφέρω ψυχικά κι όχι γιατί θέλω να πεθάνω. Εγώ δεν είμαι από τι; περιπτώσεις που θέλω να τραβήξω την προσοχή αλλά επειδή υποφέρω. Όμως στην ουσία δεν είναι ιδεοληψία είναι η πραγματική ανάγκη να μην υποφέρεις άλλο. Τόσο απλά. Η ή ανάγκη να πάρεις προσοχή στην δική σου περίπτωση. Και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος είναι απόλυτα διακιολογημενος. Και αυτό δεν τον καθιστά άρρωστο ούτε αυτοκτονικο. Έχει κάνει λέει 3 απόπειρες. Ε δες γιατί τις έχει κάνει. Τόσο απλά. Δεν τι συμβαίνει. Τι τον πνίγει τι θέλει να πει τι τον κάνει να φτάνει εκεί. Οι δυνατοί άνθρωποι κι οι δυνατοί άνθρωποι. Σου γράφει ο άλλος ωεινε δυνατός. Τι σημαίνει γίνε δυνατός. Έχεις περάσει εσύ αυτά που έχω περάσει εγώ για να ξέρεις πως έφτασα να μην έχω δύναμη. Η αν η δυναμη μου έχει εγκλωβιστει. Η ενδυνάμωση του εγώ είναι μια διαδικασία εσωτερική που φυσικά αυτή θα σε βγάλει από το να μην σε ρίχνουν οι καταστάσεις. Αυτό χρειάζεται κάθε άνθρωπος. Ενδυνάμωση του εγώ. Έτσι φτάνεις να μην αποζητάς την προσοχή του άλλου που ουσιαστικά την ζητάς γιατί αποζητάς να σε δουν να δουν ότι είσαι εδώ ότι υπάρχεις. Δηλαδή πάλι την ενδυνάμωση σου ζητάς. Όταν κάποια στιγμή είχα πει σε ένα ψυχίατρο ότι δεν τη θέλω τη ζωή μου γιατί υποφέρω μου είπε τοι είμαι αυτοκτονικη. Ευτυχώς μέσα μου είχα αμυνες και δεν το κατάπια αυτό που είπε. Τόσο ηλιθιος. Ενώ του εξήγησα ότι το σκέφτομαι τα τελευταία χρόνια που μου συνεβει κάτι που με κάνει και πονάω και ότι ξεπεραστεί αυτό θα είμαι οκ αυτός εστίασε στο σύμπτωμα κι όχι σε εμένα. Εγώ πήγα για να με δει ως άνθρωπο που υποφέρω κι αυτός με ρωτούσε αν είχε αυτοκτονήσει η μητέρα μου. Εγώ ήθελα να δει τον πόνο μου να τον ξεπεράσουμε μαζί ήθελα μια κουβέντα συμπινιας κι αυτός μ έκανε αυτοκτονικη. Μαλάκας εντελώς. Και λυπάμαι γιατί οι περισσότεροι είναι έτσι. Δεν έχω κατάληξη γιατί το κάνουν αλλά νομίζω ότι προσπαθούν να το παίξουν γιατροί. Το να είναι ανθρώπινοι δεν είναι αρκετά επιστημονικό δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Ξέρεις η έπαρση της άσπρης μπλούζας. Φίλε μου δεν έχεις λόγο να έχει; ενοχές για τίποτα. Ούτε αυτομομφες να κάνεις. Θέλει δουλίτσα η ενδυνάμωση. Κάθε μέρα λίγο λιγο. Κάτι μέσα σου σ ενοχλεί για αυτό έκανε; αυτε; τι; απόπειρες. Όταν διορθωθεί αυτό που είναι εκεί μέσα τότε δεν θα ξαναγίνει. Δεν είσαι το σύμπτωμα σου. Μην νιώθεις άσχημα. Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με αδύναμο εγώ. Κάνει ο άλλος χοντρά λάθη αλλά δεν αυτομαατιγωνετε. Γιατί ακριβώς έχει δυνατό εγώ. Ξέρει ποιος είναι. Κανένα κουσούρι δεν σου έχει αφήσει. Κανένα. Είμαστε άνθρωποι όχι μηχανές. Κι εμείς αυτοί με πιο αδύναμα εγώ που μας καταβάλουν τα εξωτερικά ερεθίσματα γιατί τα νιώθουμε μέσα μας χρειάζεται να βάλουμε όρια ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο. Και τότε δεν θα μας κλονησει τίποτα. Ενδυναμώσε το εγώ σου. Με εσωτερικές μετακινήσεις από θέσεις που δεν σε εξυπηρετούν μέσα σου. Αυτά από μένα. Η Ζωή είναι μια πάλη.

---

Φιλε φιλη σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση... με βοηθησες πολυ.. ελπιζω και απο την εμπειρια μου και εγω εσενα...