Δεν με καταλαβαίνει κανείς...δεν ξέρω που να απευθυνθώ πλέον...γιατί γιατί. Κουράστηκα να βασανίζομαι έτσι.
Printable View
Δεν με καταλαβαίνει κανείς...δεν ξέρω που να απευθυνθώ πλέον...γιατί γιατί. Κουράστηκα να βασανίζομαι έτσι.
γεια σου txopit!
τι σε βασανιζει? θες να γινεις λιγο πιο συγκεκριμενος?
σε ποιον απευθυνθηκες μεχρι τωρα?
ακομα το σολιαν σου δινει με αντικαταθληπτικο, γι'αυτο εισαι στα καγκελα. Ειπαμε τα αντιψυχωτικα δινοντε ως μονοθεραπεια
τι να κάνω να το κόψω θα δω διαφορά...δεν μπορώ άλλο έτσι..έχω μεγάλη έκπτωση σε όλους τους τομείς..μιλάω με κάποιον και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο τι μου λέει πόσο μάλλον να δουλέψω...
να πας στον γιατρο σου να του τα πεις πως νιωθεις ή βρες καποιον αλλο γιατρο να σου αλλαξει την αγωγη
Πηγαίνω του το λέω κάθε φορά, μου λέει ότι θέλει χρόνο αλλά αποτέλεσμα δεν βλέπω, είμαι σε επαρχία και δεν υπάρχει η δυνατότητα να αλλάζω συνέχεια γιατρούς, ούτε νομίζω είναι και σωστό. Στον συγκεκριμένο πηγαίνω 2 με 3 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο ανελλιπώς. Απλά δεν αντέχω άλλο να είμαι έτσι. Νιώθω ότι μου πήραν τη σκέψη και τα συναισθήματα. Προσπαθώ να οργανωθώ και δεν μπορώ...Quote:
Originally Posted by Elenia781
Κανε τον κοπο να μεταβεις σε μεγαλη πολη και να δεις καποιον γιατρο. Αφου δεν σε καταλαβαινει μπορει να χρειαζεται μειωση ,αλλαγη οτιδηποτε.
Μπορεις και μεσω του ΨΥΧΑΡΓΩΣ www.psychargos.gov.gr να βρεις υποστηριξη κοντα σου .
Πήγα και σε άλλον ψυχίατρο, ο οποίος μου έγραψε το λίθιο, παίρνω και σολιάν και μπριντέλιξ, αλλά ακόμα είμαι στην ίδια κατάσταση, δεν ξέρω έχω απελπιστεί, θα μαι μια ζωή έτσι, δεν μπορώ να χαρώ να στεναχωρηθώ, ούτε ακόμα να σκεφτώ, λειτουργώ τελείως μηχανικά, πραγματικά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου συμβαίνει, όλα έχουν αλλάξει, δεν είμαι μ ο ίδιος, οι γονείς μου δεν δείχνουν να με καταλαβαίνουν. θα μπω και φαντάρος σε 10 μέρες. Αυτα, όποιος θέλει να γράψει κάτι, νιώθω ότι είμαι μόνος σε όλο αυτό. Αχχ γτ να είναι έτσι η ζωή μου....
ΚΑΝΕΙΣ;;; TI NA KANΩ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟΟ
Να κόψω το σολιαν τι να κάνω, γιατί δεν μου απαντάει κανείς, δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση, μου πήραν τη ζωή μου και το μυαλό μου...
καλη χρονια .
Φιλε μου ,πρωτα απο ολα σου ευχομαι να εχεις καλην θητεια ,ιδια εποχη ειχα μπει και εγω, βεβαια πριν 20 χρονια!! ειμουν 19 χρονων ο κακομοιρος, θυμαμαι οτι και εγω σαν εσενα ειχα μια μαυρη ψυχολογια, εκανε και πολυ κρυο εκεινες τις μερες, θυμαμαι οτι παρουσιασθει εις την Θηβα - δεν αδιαφορω για το προβλημα σου κι γραφω την δικη μου ιστορια, ο λογος που το κανω ειναι αλλος κι θα καταλαβεις σε λιγο, διαβασεμαι - θυμαμαι λοιπον οτι ηταν η πρωτη φορα οπου μαζι με την τοτες κοπελα μου μας περασε σοβαρα απο τους εγκεφαλους μας οτι ενδεχετε να πασχω απο καποια μορφης καταθλιψη η γενικα ψυχικη ασθενια, αλλα επειδη ειχα συνδρομο στερισης, αφου εκοψα τα ναρκωτικα και ειδικα την ηρωινη για να μπορω να τα βγαλω περα νομιζα τι αυτος ηταν ο λογος.Ετσι λοιπον, χωρις την μεγαλη ανεση των σημερηνων επικοινωνιων , και με το κρυο να σπαει τα κοκαλα μου, νε το χαλια φαγητο να χανω καθε μερα κιλα! , να νιωθω την καταθλιψη καθε μερα να με καταβαλει ! κι σαν να μην μου εφταναν ολα αυτα η απολυτη εννοια της καντεμιας! -εκεινα τα χρονια τραβιομουνα στα γυπεδα - ετσι λοιπον συναντησα μεσα στο στρατοπαιδο μια παρεα αντιπαλης ομαδας οπου εκτος ειχαμε συναντηθει σε βιαιες περιαστασεις! εγω, επειδη ειχα μακρια μαλλια και πριν μπω στρατο 10 μερες τα ειχα κουρεψει νομιζα οτι κανεις δεν θα γνωριζει! ελα ομως που εκανα λαθος! ,ετσι λοιπον δεν μου εφταναν ολα οσα ειχα! αντιμετοπισα και εναν βραδυνο μεσα στο σκοταδι του δασους ,χωρις να το περιμενω ,γυρνωντας εκει που κοιμομασταν ξυλοδαρμο απο καμια 7-8 ατομα, δεν θυμαμαι ποσοι ηταν αφου και σκοταδι ειχε, αλλα και λογο του οτι φοραγαμε ολοι τα ιδια δεν τους ξεχωριζα, εντομεταξυ ειχα το μυαλο μου στο να μην μου αρπαξουν το κινητο ,διοτις τοτες ηταν ακριβα αλλα κι δυσκολο να ξανα βρω! Ευτηχως δεν επαθα καποια ζημια σοβαρη αφου μεσα στο σκοταδι μπορεσα να σκαπουλαρω καπως τα ασχημα χτυπηματα, απο την αλλη ειμουν τοσο ξενερομενος με την ολη φαση του στρατου οπου δεν με ενοχλησαι κι τοσο οσο θα περιμενα,μετα απο λιγες μερες, σαν μιλαγα με την δικια μου στο τηλεφωνο, πρεπει να ειμουν τοσο φρικαρισμενος ψυχολογικα οπου ηρθαν επισκεπτηριο, η γονεις μου, με την κοπελα μου!! -απιστευτο αφου ουτε σπιτι μου δεν ερχοτν μεχρι τοτες - ,μαζι με παπου και με ξαδελφο μου - ωστε να με δουν και να μου πουνε οτι αν δεν νιωθω καλα να παρω αναβωλη ,φοβηθηκαν μην βαλω θυλια στον λαιμο μου!
Τελικα ξερεις τι εκανα και μεσα σε λιγες μερες η ψυχολογια μου αλλαξε προς το καλυτερο?? εγω οπου μισουσα τον στρατο! ως αναρχικος ! αποφασησα μετα απο την προτρωπη ενος φιλου να παω ειδικες δυναμεις! και ναι! ξερω σου ακουγετε παραλογο! αλλα πιστεψεμαι , επειδη εκει εχεις να κανεις καθε μερα κατις, επειδη το κορμι σου ειναι στην τσιτα! επειδη ζεις μετρελα και με ενταση μπορεις να ξεχνιεσαι απο καθε ειδους "μαυρες"σκεψεις, διοτι φιλε μου στο στρατο αυτο ειναι το επικυνδηνο, οταν εισαι στην σκοπια, μεσα στο κρυο, μεσα στην μαυριλα του δασους, οπου σου λουζουν οι σκεψεις οι παραλογες! τουλαχιστον εμενα αυτο με φρικερνε! οταν λοιπον ολη τη ημερα ετρεχα, οταν εχεις κουραστει απο τις ασκησεις, η εχεις αναιβει ενα βουνο με 25 κιλα στην πλατη σου ,κι εχεις γινει μεσα στην λασπη δεν προλαβαινεις να σκεφτεις περιεργα πραματα οπου θα τα σκεφτεις σε αντιθεση στο πεζικο για παραδηγμα οπου θα καθεσαι ολη μερα στο καψιμι! η οταν θα σε αφησουν πανω σε καποιο βουνο της Δραμας για 5 μερες με 3-4 ατομα και λιγες κονσερβες να την βγαλετε περα μονοι σας απο την φυση μεσα στο κρυο ,η οταν θα σε σπρωξει ο αλλως απο το αροπλανο να πεσεις με το αλεξιπτωτο ,η δρεναλινη που θα νιωσεις σε ολα αυτα δεν θα αφησουν τοπο στις πικρες! για αυτο φιλ μου σου λεω να πας ειδικες δυναμεις!
Δεν νομίζω να με καταλαβαίνεις μ αυτά που μου γράφεις,παιρνω 3 χάπια, με το ζόρι σηκώνομαι απ το κρεβάτι και όταν το κάνω είμαι σαν ζόμπι, δεν μπορώ να σκεφτώ, νιώθω ένα κενο και όλα αυτά πάνω από ένα χρόνο και μου λες να πάω ειδικές δυνάμεις, καταρχάς δεν θα μ αφήσουν ακόμα και να το δηλώσω, πέρα απ το γεγονος ότι αδυνατώ να ανταπεξέλθω.
γεια σου txopit
ελπιζω ο νεος χρονος να σε βρισκει καλα!
ηθελα απλα να μοιραστω την δικη μου εμπειρια.
συνοπτικα μου πηρε 2 χρονια να "καθαρισω" απο ψυχωτικα συμπτωματα γτ ανεβαζαμε σιγα σιγα τη δοση αλλα μετα χρειαστηκα αλλο ενα χρονο κοντα για να ειμαι λειτουργικη
δλδ να μπορω να σκεφτομαι κ να μιλαω σωστα, να μην κοιμαμαι ολη μερα κτλ
Εγώ έχω ήδη 1 χρόνο και και ακόμα στα ίδια, μπορεί να μου έφυγαν οι παράλογες σκέψεις αλλά νιώθω ένα κενο ότι δεν είμαι εγώ αλλά ένας άλλος, δεν θυμάμαι δεν αισθάνομαι κλπ