Κάθε μέρα ίδια

Καλησπέρα σε όλους και συγγνώμη που προκαταβολικά ίσως σας μαυρίσω κι εγώ τέτοιες μέρες! Έχει περάσει ένα δίμηνο σχεδόν που ξεκίνησα ξανά ψυχοθεραπεία καθώς έβλεπα ότι δε με χαροποιούσε τίποτα πλέον. Είμαι πολύ εμφανίσιμη, στα 27, με μεταπτυχιακό πρόσφατα, το οποίο μόλις τελείωσα προχώρησα στο να μετακομίσω από το πατρικό και να μένω μόνη μου εδώ και κάποιους μήνες. Έχω δουλειά (που δε μ'αρέσει ωστόσο και ψάχνω κάτι καλύτερο χωρίς να έχει προκύψει ακόμη), ανεξαρτησία (οικονομικά και υλικά-αμάξι) κι έχω καταφέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση να τηρώ διατροφή/γυμναστική/δραστηριότητες/φροντίδα εαυτού όσο μπορώ, ξεκινώντας παράλληλα κι επαγγελματική πιστοποίηση για να διαβάζω. Είμαι όμως κενή. Έχω τεράστια μοναξιά ετών, τόσο σε φίλους (αν δεν στείλω /πάρω εγώ, δε χτυπάει το τηλέφωνο με αποτέλεσμα να μην έχω μακροχρόνιους φίλους-υποστηρικτικό πλαίσιο) όσο και σε συντροφικότητα (μη σας κουράζω με το ιστορικό, αν θέλετε μπορείτε να δείτε προηγούμενς ποστς μου). Έχω κάνει δύο σχέσεις μέχρι τώρα και απο τον τελευταίο μου χωρισμό περίπου 3 χρόνια πριν, 1 τοξική/χειριστική σχέση με λεκτική κακοποίηση και σχεδόν σωματική λίγων μηνών και περίπου 25 γνωριμίες στο σύνολο, λόγω μικρού κύκλου/δεν φλερτάρουν-ασχολούνται μαζί μου/ μόνο σεξ και ghosting. Οι προσπάθειες μου ενώ έχω τις αγνότερες προθέσεις βουλιάζουν κι απλά δεν κολλάω σε τελειωμένες καταστάσεις ούτε το πολυβασανίζω για τους ανθρώπους που δε θέλουν να μπουν στη ζωή μου. Αυτή η στασιμότητα με έχει εξαντλήσει ψυχικά, νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια μου και δεν έχω συναισθήματα πέρα από την μελαγχολία. Ούτε ερωτική διάθεση, ούτε "στροφάρω" κι απλά εκτελώ μηχανικά την καθημερινότητα. Χαρούμενη έχω να υπάρξω σχεδόν δυο χρόνια....ενώ προχωράω στη ζωή φαινομενικά κι έχω όλα τα χαρίσματα, δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....Ο ψυχολόγος τόνισε τη βαρύτητα που δίνω στη μοναξιά καθώς χρειάζομαι στήριγμα λόγω της γρήγορης ενηλικίωσης μου που έγινε βάσει δυσκολιών, επειδή τίποτα δε μου ήρθε εύκολα μέχρι τώρα (θέματα υγείας/ανεργίας γονιών, ατυχίες κλπ). Επίσης, βρίσκει ότι έχω γνώση εκείνων που μπορώ να ελέγξω και πράττω σωστά ωστόσο θα συστήσει αγωγή που θα είναι στο χέρι μου να πάρω για τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Έχουμε μια τελευταία συνεδρία, αλλά δε νιώθω ότι βοηθήθηκα, νιώθω ακριβώς το ίδιο και παράλληλα στεναχωριέμαι που δεν έχω χαρεί το σπίτι μου και περνάν οι ανούσιες κι ίδιες μέρες μου χωρίς να μου δώσει κάτι χαρά...οτιδήποτε μπορείτε να μου πείτε αν κάποιος/κάποια έχει περάσει κάτι παρόμοιο θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Βλέπω αδιέξοδο, δεν έχω πίστη και δε μ'αρέσει έτσι η ζωή μου. Καλές γιορτές!

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα σε όλους και συγγνώμη που προκαταβολικά ίσως σας μαυρίσω κι εγώ τέτοιες μέρες! Έχει περάσει ένα δίμηνο σχεδόν που ξεκίνησα ξανά ψυχοθεραπεία καθώς έβλεπα ότι δε με χαροποιούσε τίποτα πλέον. Είμαι πολύ εμφανίσιμη, στα 27, με μεταπτυχιακό πρόσφατα, το οποίο μόλις τελείωσα προχώρησα στο να μετακομίσω από το πατρικό και να μένω μόνη μου εδώ και κάποιους μήνες. Έχω δουλειά (που δε μ'αρέσει ωστόσο και ψάχνω κάτι καλύτερο χωρίς να έχει προκύψει ακόμη), ανεξαρτησία (οικονομικά και υλικά-αμάξι) κι έχω καταφέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση να τηρώ διατροφή/γυμναστική/δραστηριότητες/φροντίδα εαυτού όσο μπορώ, ξεκινώντας παράλληλα κι επαγγελματική πιστοποίηση για να διαβάζω. Είμαι όμως κενή. Έχω τεράστια μοναξιά ετών, τόσο σε φίλους (αν δεν στείλω /πάρω εγώ, δε χτυπάει το τηλέφωνο με αποτέλεσμα να μην έχω μακροχρόνιους φίλους-υποστηρικτικό πλαίσιο) όσο και σε συντροφικότητα (μη σας κουράζω με το ιστορικό, αν θέλετε μπορείτε να δείτε προηγούμενς ποστς μου). Έχω κάνει δύο σχέσεις μέχρι τώρα και απο τον τελευταίο μου χωρισμό περίπου 3 χρόνια πριν, 1 τοξική/χειριστική σχέση με λεκτική κακοποίηση και σχεδόν σωματική λίγων μηνών και περίπου 25 γνωριμίες στο σύνολο, λόγω μικρού κύκλου/δεν φλερτάρουν-ασχολούνται μαζί μου/ μόνο σεξ και ghosting. Οι προσπάθειες μου ενώ έχω τις αγνότερες προθέσεις βουλιάζουν κι απλά δεν κολλάω σε τελειωμένες καταστάσεις ούτε το πολυβασανίζω για τους ανθρώπους που δε θέλουν να μπουν στη ζωή μου. Αυτή η στασιμότητα με έχει εξαντλήσει ψυχικά, νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια μου και δεν έχω συναισθήματα πέρα από την μελαγχολία. Ούτε ερωτική διάθεση, ούτε "στροφάρω" κι απλά εκτελώ μηχανικά την καθημερινότητα. Χαρούμενη έχω να υπάρξω σχεδόν δυο χρόνια....ενώ προχωράω στη ζωή φαινομενικά κι έχω όλα τα χαρίσματα, δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....Ο ψυχολόγος τόνισε τη βαρύτητα που δίνω στη μοναξιά καθώς χρειάζομαι στήριγμα λόγω της γρήγορης ενηλικίωσης μου που έγινε βάσει δυσκολιών, επειδή τίποτα δε μου ήρθε εύκολα μέχρι τώρα (θέματα υγείας/ανεργίας γονιών, ατυχίες κλπ). Επίσης, βρίσκει ότι έχω γνώση εκείνων που μπορώ να ελέγξω και πράττω σωστά ωστόσο θα συστήσει αγωγή που θα είναι στο χέρι μου να πάρω για τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Έχουμε μια τελευταία συνεδρία, αλλά δε νιώθω ότι βοηθήθηκα, νιώθω ακριβώς το ίδιο και παράλληλα στεναχωριέμαι που δεν έχω χαρεί το σπίτι μου και περνάν οι ανούσιες κι ίδιες μέρες μου χωρίς να μου δώσει κάτι χαρά...οτιδήποτε μπορείτε να μου πείτε αν κάποιος/κάποια έχει περάσει κάτι παρόμοιο θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Βλέπω αδιέξοδο, δεν έχω πίστη και δε μ'αρέσει έτσι η ζωή μου. Καλές γιορτές!

---

Δεν ειναι στο χερι σου να αλλαξει κατι στη ζωη σου,εσυ συνεχισε που και που να προσσεγγιζεις τις παρεες σου για να βγαινετε εξω και να ξεχνιεσαι.Επισης το θεμα ουσιαστικα το ανοιξες επειδη δεν εχεις γκομενο?Γιατι ολα τα αλλα οπως λες τα εχεις,και φτασμενη επαγγελματικα εισαι και οικονομικα προβληματα δεν εχεις.Δηλαδη αν βρεις μια σχεση μετα δε θα νοιωθεις κενη?Μπορει οντως να υπαρχει αδιεξοδο σε αυτο το θεμα γιατι παιζει ρολο και η τυχη,αλλα νταξει πρεπει να συμβιβαστεις και με την ιδεα οτι μπορει και να μη βρεις καποια σχεση της προκοπης,στη ζωη αλλωστε δε μπορουμε να τα εχουμε ολα,καποιοι δεν εχουν ουτε τα βασικα.Να συμβιβαστεις λοιπον με αυτη την ιδεα οπως κανουν και χιλιαδες αλλοι συνανθρωποι σου και συνεχιζουν να προοδευουν σε αλλους τομεις.Η Ζωη ετσι και αλλιως δεν ειναι ωραια και αυτο το ξερεις και συ απο πρωτο χερι απο οσο καταλαβα

Θα σου έλεγα να πας να κάνεις ψυχοθεραπεία γιατί συνήθως τα θέματα με το πώς διαχειριζόμαστε τις σχέσεις μας φιλικές και ερωτικές έχει να κάνει με βιώματα, με εμπειρίες, με την οικογένεια , τον χαρακτήρα.

Οπότε εάν είναι ένα κουβάρι που σε δυσκολεύει θα σου έλεγα να πας σε έναν ειδικό να το ξεμπερδέψεις. Αλλά το γεγονός ότι μόλις τελειώνεις τη θεραπεία με τον ψυχολόγο και παρόλα αυτά νιώθεις ότι δεν βοηθήθηκες, είναι αποθαρρυντικο. Τελικά όλοι αυτοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι βοηθάνε ή μόνο να τα αρπάζουν ξέρουν; ειλικρινά δεν ξέρω..

Στο θέμα σου τώρα. Πιστεύω ότι όταν βρεις δουλειά ίσως να σου δοθεί η ευκαιρία να δικτύωθεις από εκεί. Είναι τώρα και η καραντίνα που δεν βοηθάει για πολλά πολλά,ούτε συναναστροφές, ούτε εκδηλώσεις. Αλλά δεν είσαι η μόνη που είναι μόνη της.τουλάχιστον αυτή τη περίοδο. Πολύς κόσμος δεν έχει παρέα, δεν έχει σχέση και ούτε προβλέπεται να κάνει στο άμεσο μέλλον. Μέχρι να επιστρέψει η ζωή μας στη κανονικότητα τουλάχιστον. Άρα ουσιαστικά όλοι μας τώρα στη καραντίνα, είμαστε αντιμέτωποι με το θέμα της μοναξιάς, άλλοι περισσότερο αλλοι λιγότερο. Πάντως δεν το ζεις μόνη αυτό. Σκέψου το έτσι,ίσως σε βοηθήσει. Και επίσης σκέψου ότι είσαι μια νέα γυναίκα. Θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Θα υπάρξουν και ευκαιρίες. Δεν γίνεται να είναι όλα μαύρα και μοναχικά σε αυτή τη ζωή. Αρκεί να είσαι σε θέση να δεις τις ευκαιρίες και να τις αξιοποιήσεις.

Θα σου πρότεινα αν σε βοηθούσε να συνεχίσεις λίγο ακομα τις συνεδριες με τον ψυχολόγο σου. Ήσουν όντως ειλικρινής μαζί του; του είπες όσα ήθελες να του πεις και όσα ήθελες να διορθώσεις; πιστεύεις ότι θα μπορούσατε να το ξαναπιασετε το θέμα που σε απασχολεί από την αρχή; Μήπως θα σε βοηθούσε να πας σε κάποιον αλλον;

Εάν στο επιτρέπουν τα οικονομικά σου και σου αρέσουν τα ζώα θα σου πρότεινα να πάρεις ένα σκυλάκι. Θα το φροντίζεις, θα νιώθεις παρέα...θα το βγάζεις και βόλτες και ίσως να σου δώσει και ευκαιρία να πιάσεις μια κουβέντα με άτομα που έχουν κατοικίδιο και να κάνεις γνωριμίες και από εκεί. Εαν σου αρέσει η ιδέα για ένα κουτάβι θα σε βοηθήσει και στη ψυχολογία σου. Σκέψου το. Τουλάχιστον προς το παρόν που δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση λόγω κορονοιου.

Επίσης ίσως σε βοηθούσε να σκεφτείς που κάνεις λάθος και δεν μπορείς να δημιουργήσεις φιλικές και ερωτικές σχέσεις. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου απέξω ως παρατηρητής. Μήπως είσαι πολύ ντροπαλή; Μήπως φοβάσαι να πλησιάσεις γιατί θα σε απορρίψουν; Μήπως είσαι μοναχική αυτή τη περίοδο επειδή δεν έχεις πολλές ασχολίες; Μήπως έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση;

Μήπως δεν θες πραγματικά να κάνεις σχέσεις και προτιμάς τη μοναξιά από τους ανθρώπους, ίσως να είσαι επιλεκτική...κατι θα σου έχει πει ο ψυχολογος για όλα αυτά. Δεν υπάρχει κάτι που να σου είπε και να κράτησες; κάτι που θα μπορούσε να σε βοηθήσει;

Α λες ότι έχεις δουλειά. Δεν έχεις ευκαιρίες να κάνεις νέες παρέες από εκεί;

Εγώ δεν θα σου έλεγα ποτέ να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι θα μείνεις μόνη χωρίς σύντροφο. Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να επιλέξουμε να έχουμε σχέση ή να είμαστε μόνοι. Το τι σχέση όμως θα είναι αυτή, εάν θα είναι ιδανική, εάν θα είναι θετική, εάν θα είναι αυτό που θέλουμε δεν το ξέρουμε, αλλά άμα το θέλει πάρα πολύ κάποιος όλο και κάποιον θα βρει. Το θέμα είναι μήπως επειδή είσαι εμφανισημη όπως λες ,και οικονομικά ανεξάρτητη μήπως βάζεις κάποια κριτήρια για την επιλογή συντρόφου;

Μήπως έχεις κάποιες προϋποθέσεις που σε περιορίζουν αρκετά; Μήπως έχεις συγκεκριμένες απαιτήσεις από φίλους συντροφους κτλ.;

Quote:

---

Originally Posted by Meditation

Α λες ότι έχεις δουλειά. Δεν έχεις ευκαιρίες να κάνεις νέες παρέες από εκεί;

Εγώ δεν θα σου έλεγα ποτέ να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι θα μείνεις μόνη χωρίς σύντροφο. Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να επιλέξουμε να έχουμε σχέση ή να είμαστε μόνοι. Το τι σχέση όμως θα είναι αυτή, εάν θα είναι ιδανική, εάν θα είναι θετική, εάν θα είναι αυτό που θέλουμε δεν το ξέρουμε, αλλά άμα το θέλει πάρα πολύ κάποιος όλο και κάποιον θα βρει. Το θέμα είναι μήπως επειδή είσαι εμφανισημη όπως λες ,και οικονομικά ανεξάρτητη μήπως βάζεις κάποια κριτήρια για την επιλογή συντρόφου;

Μήπως έχεις κάποιες προϋποθέσεις που σε περιορίζουν αρκετά; Μήπως έχεις συγκεκριμένες απαιτήσεις από φίλους συντροφους κτλ.;

---

Στην εργασία μου είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ηλικίες 15 χρόνια+, οπότε και πριν την καραντίνα δεν βγαίναμε, έχουμε τυπικές νορμάλ σχέσεις. Είμαι κοινωνική, πάντα προτείνω εγώ μέχρι που σταματάω γιατί δεν είναι διαθέσιμοι/δε θέλουν /δε μπορούν οπότε γι αυτό το λόγο δεν το έβαλα κάτω και έκανα πράγματα από το να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να μου βγαίνει η ψυχή να περιμένω να κανονίσω. Έχω κάνει ταξίδια μόνη μου και πεζοπορίες με άγνωστες ομάδες, πάντα καταφέρνω να μιλάω με κόσμο, δεν κάθομαι στη γωνιά μου. Ψυχολόγο είχα δοκιμάσει κι άλλους, τουλάχιστον 4-5 από λίγες συνεδρίες κι έκανα διαλείμματα γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν έχω βοηθηθεί, είμαι απόλυτα ειλικρινής και δεν βρίσκουν κάποιο λάθος προσέγγισης πέρα από τα σημεία που τόνισα. Άσε που στερήθηκα πολλά οικονομικά για να κάνω ψυχοθεραπεία για να είμαι όπου ήμουν πριν και να μου λένε για χάπια ως λύση. Υπάρχουν κριτήρια για επιλογή συντρόφου φυσικά, ωστόσο η πλειοψηφία των γνωριμιών δεν μετράνε πάνω από μήνα για να δημιουργηθούν απαιτήσεις, έχουν φύγει πριν καν έχω προσδοκίες ή έχω δει κι εγώ ότι δεν ταιριάζουμε. Κατοικίδιο είχα υιοθετήσει πέντε χρόνια πριν, με είχε βοηθήσει, ωστόσο μεγάλωσε πλέον πολύ και σταμάτησε να βοηθάει , βγήκε μεγαλόσωμη κι ατίθαση ράτσα/φύλακας και δε μπορούσα αρκετά γρήγορα να το διαχειριστώ, έκανα χώρο στο πατρικό και μένει εκεί. Εδώ δεν έχω χώρο για κατοικίδιο ούτε θέλω να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή.Ανιθέτως, απεχθάνομαι τη μοναξιά και ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει, με σκοτώνει καθημερινά που δεν έχω κάποιον να με στηρίξει/ακούσει και να μοιράζομαι πράγματα κι εμπειρίες.Νιώθω ότι έχω τον ανθρποδιώκτη, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω κι έχω σταματήσει να προσπαθώ.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Στην εργασία μου είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ηλικίες 15 χρόνια+, οπότε και πριν την καραντίνα δεν βγαίναμε, έχουμε τυπικές νορμάλ σχέσεις. Είμαι κοινωνική, πάντα προτείνω εγώ μέχρι που σταματάω γιατί δεν είναι διαθέσιμοι/δε θέλουν /δε μπορούν οπότε γι αυτό το λόγο δεν το έβαλα κάτω και έκανα πράγματα από το να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να μου βγαίνει η ψυχή να περιμένω να κανονίσω. Έχω κάνει ταξίδια μόνη μου και πεζοπορίες με άγνωστες ομάδες, πάντα καταφέρνω να μιλάω με κόσμο, δεν κάθομαι στη γωνιά μου. Ψυχολόγο είχα δοκιμάσει κι άλλους, τουλάχιστον 4-5 από λίγες συνεδρίες κι έκανα διαλείμματα γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν έχω βοηθηθεί, είμαι απόλυτα ειλικρινής και δεν βρίσκουν κάποιο λάθος προσέγγισης πέρα από τα σημεία που τόνισα. Άσε που στερήθηκα πολλά οικονομικά για να κάνω ψυχοθεραπεία για να είμαι όπου ήμουν πριν και να μου λένε για χάπια ως λύση. Υπάρχουν κριτήρια για επιλογή συντρόφου φυσικά, ωστόσο η πλειοψηφία των γνωριμιών δεν μετράνε πάνω από μήνα για να δημιουργηθούν απαιτήσεις, έχουν φύγει πριν καν έχω προσδοκίες ή έχω δει κι εγώ ότι δεν ταιριάζουμε. Κατοικίδιο είχα υιοθετήσει πέντε χρόνια πριν, με είχε βοηθήσει, ωστόσο μεγάλωσε πλέον πολύ και σταμάτησε να βοηθάει , βγήκε μεγαλόσωμη κι ατίθαση ράτσα/φύλακας και δε μπορούσα αρκετά γρήγορα να το διαχειριστώ, έκανα χώρο στο πατρικό και μένει εκεί. Εδώ δεν έχω χώρο για κατοικίδιο ούτε θέλω να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή.Ανιθέτως, απεχθάνομαι τη μοναξιά και ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει, με σκοτώνει καθημερινά που δεν έχω κάποιον να με στηρίξει/ακούσει και να μοιράζομαι πράγματα κι εμπειρίες.Νιώθω ότι έχω τον ανθρποδιώκτη, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω κι έχω σταματήσει να προσπαθώ.

---

Ποσο μου αρέσει εμένα προσωπικά που είπες πιο πάνω ότι έχεις πάει εκδρομές μόνη κ πεζοπορία Με άγνωστους... Το έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές γιατί κ εγώ νιώθω πως δεν έχω κάποιον για να πάω η ίσως να μην θέλουν να κάνουν αυτά που θέλω εγώ κ ήθελα να τολμήσω να πάω μόνη μου για εξορμήσεις... Σίγουρα δεν είναι το ίδιο όταν είσαι με μια φίλη η με την σχέση σου τα πράγματα είναι πιο ωραία όταν τα μοιράζεσαι με κάποιον, αλλά για να βρεις κάποιον που αξίζει είναι αρκετά δύσκολο κι όσο πάει θα γίνετε δυσκολότερο.
Είμαι πολύ μοναχικός τύπος εγω, δεν έχω φίλες έχω βγει από μια άσχημη κατάσταση ερωτική...
Νιώθω πως κάνεις δεν με καταλάβαινει και αυτό το λέω όχι για να δώσεις βάση σε εμένα αλλά για να δεις πως δεν είσαι μόνη σου εκεί έξω δεν είσαι η μόνη που νιώθεις μοναξιά και που θα ήθελες να μοιραστείς τόσα με κάποιον άνθρωπο... Αλλά μην απογοήτευσε σε παρακαλώ, δέξου την κατάσταση σου πάρε αγκαλιά την μοναξιά σου μην της πας κόντρα.. Έχεις δουλειά σπίτι αμάξι είσαι μια χαρά γυμνάζεσαι... Έχεις εσενα τον ευατο σου μην του κάνεις κακό επειδή νιώθεις μόνη μηνν του δημιουργείς θλίψη επειδή κάποιοι εκεί έξω δεν μπορούν να εκτιμήσουν εσένα... Δεν φταις εσύ...
Αγάπησε την μοναξιά σου και τον ευατο σου απόλαυσε την φύση της εξόρμησης σου την γυμναστική σου και προσπάθησε για το καλύτερο εκεί έξω κάποιος θα βρεθεί, τα κάνεις όλα σωστά το μόνο λάθος είναι ότι πληγώνεις τον ευατο σου.. Μην πας κόντρα σε εσένα κάτσε ήρεμη και δέξου τα γεγονότα όπως έχουν αντιμετώπισετα και θα δεις πως όλα θα γίνουν καλύτερα!!!

Quote:

---

Originally Posted by Roto el

Ποσο μου αρέσει εμένα προσωπικά που είπες πιο πάνω ότι έχεις πάει εκδρομές μόνη κ πεζοπορία Με άγνωστους... Το έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές γιατί κ εγώ νιώθω πως δεν έχω κάποιον για να πάω η ίσως να μην θέλουν να κάνουν αυτά που θέλω εγώ κ ήθελα να τολμήσω να πάω μόνη μου για εξορμήσεις... Σίγουρα δεν είναι το ίδιο όταν είσαι με μια φίλη η με την σχέση σου τα πράγματα είναι πιο ωραία όταν τα μοιράζεσαι με κάποιον, αλλά για να βρεις κάποιον που αξίζει είναι αρκετά δύσκολο κι όσο πάει θα γίνετε δυσκολότερο.
Είμαι πολύ μοναχικός τύπος εγω, δεν έχω φίλες έχω βγει από μια άσχημη κατάσταση ερωτική...
Νιώθω πως κάνεις δεν με καταλάβαινει και αυτό το λέω όχι για να δώσεις βάση σε εμένα αλλά για να δεις πως δεν είσαι μόνη σου εκεί έξω δεν είσαι η μόνη που νιώθεις μοναξιά και που θα ήθελες να μοιραστείς τόσα με κάποιον άνθρωπο... Αλλά μην απογοήτευσε σε παρακαλώ, δέξου την κατάσταση σου πάρε αγκαλιά την μοναξιά σου μην της πας κόντρα.. Έχεις δουλειά σπίτι αμάξι είσαι μια χαρά γυμνάζεσαι... Έχεις εσενα τον ευατο σου μην του κάνεις κακό επειδή νιώθεις μόνη μηνν του δημιουργείς θλίψη επειδή κάποιοι εκεί έξω δεν μπορούν να εκτιμήσουν εσένα... Δεν φταις εσύ...
Αγάπησε την μοναξιά σου και τον ευατο σου απόλαυσε την φύση της εξόρμησης σου την γυμναστική σου και προσπάθησε για το καλύτερο εκεί έξω κάποιος θα βρεθεί, τα κάνεις όλα σωστά το μόνο λάθος είναι ότι πληγώνεις τον ευατο σου.. Μην πας κόντρα σε εσένα κάτσε ήρεμη και δέξου τα γεγονότα όπως έχουν αντιμετώπισετα και θα δεις πως όλα θα γίνουν καλύτερα!!!

---

Και σινεμά/θέατρο μόνη κι εξωτερικό ταξίδι αρκετές μέρες με γκρουπ! Μάλιστα από κει γνώρισα και μια κοπέλα που με κάλεσε να πάω διακοπές μαζί της καλοκαίρι και το έκανα, δε λέω όχι! Δε γίνεται να βάζεις τον εαυτό σου σε πάυση περιμένοντας τους άλλους , εφόσον δεν υπάρχει ανταπόκριση (με συμβουλές ψυχολόγου τότε) έπαιρνα το ρίσκο κάθε φορά να μου κάνω παρέα και να "αναγκαστώ" να προσαρμοστώ στους ανθρώπους που θα πετύχω-δυνητικούς φίλους χωρίς προσδοκίες. Πια δε θέλω να το κάνω καν, νιώθω σα ζόμπι, θεωρώ ότι δεν απέδωσε τόσο καιρό η προσπάθεια και βαρέθηκα να τα κάνω όλα μόνη. Σ ευχαριστώ για το σχόλιο, απλά θέλω να βρω τη λύση φαντάζομαι....

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Και σινεμά/θέατρο μόνη κι εξωτερικό ταξίδι αρκετές μέρες με γκρουπ! Μάλιστα από κει γνώρισα και μια κοπέλα που με κάλεσε να πάω διακοπές μαζί της καλοκαίρι και το έκανα, δε λέω όχι! Δε γίνεται να βάζεις τον εαυτό σου σε πάυση περιμένοντας τους άλλους , εφόσον δεν υπάρχει ανταπόκριση (με συμβουλές ψυχολόγου τότε) έπαιρνα το ρίσκο κάθε φορά να μου κάνω παρέα και να "αναγκαστώ" να προσαρμοστώ στους ανθρώπους που θα πετύχω-δυνητικούς φίλους χωρίς προσδοκίες. Πια δε θέλω να το κάνω καν, νιώθω σα ζόμπι, θεωρώ ότι δεν απέδωσε τόσο καιρό η προσπάθεια και βαρέθηκα να τα κάνω όλα μόνη. Σ ευχαριστώ για το σχόλιο, απλά θέλω να βρω τη λύση φαντάζομαι....

---

Είναι φυσιολογικό να μην σε ικανοποιεί πια όλο αυτό... Όπως είπα ο άνθρωπος έχει ανάγκη την παρέα και κάποιον να τον αγαπάει κ να δίνει αγάπη κ να μοιράζεται στιγμές...
Αλλά μην το βάζεις κάτω μην θλίβεσαι άδικα επειδή σου ξανά λέω ο άλλος δεν σε εκτιμά..
Μπορεί να είχες φίλες να έβγαινες συνέχεια και εκείνες με την πρώτη δυσκολία να έφευγαν..
Μπορεί να είχες ένα αγόρι που σε κοροϊδεύε και άλλα τόσα...
Εννοώ πως και όταν θέλουμε ανθρώπους δεν ξέρουμε αν θα έχουμε και τους σωστούς και μπορεί να περάσουμε χειρότερα μαζί τους πάρα από όσο περνάει κάποιος μόνος του.
Προσπάθησε όσο μππρει να ζεις την ζωή σου με τ; δεδομένα που έχεις... Μια ζωή υπάρχει δεν θα ξανά ζήσεις αφού έχεις την επιλογή να ζήσεις χαρούμενη μην δίνεις προτεραιότητα στην θλίψη γιατί εσύ μπορείς να σε κάνεις να νιώθεις θλίψη αλλά μπορείς να σε κάνεις να νιώθεις σε όποια διποτε κατάσταση χαρούμενη...
Θεωρώ πως όλα θέλουν τον χρόνο τους και θα γνωρισεις κ άλλους ανθρώπους και όλα θα έρθουν... Μην θλίβεσαι χωρίς λόγο!
Όλα είναι στο χέρι σου!!!!!!

Γιατί δεν κάνεις ψυχοθεραπεία;;; αυτό που έκανες για δύο μήνες δε λέγεται ψυχοθεραπεία. Άκου τελευταία συνέδρια; εσύ το αποφάσισες αυτό; ότι δε χρειάζεσαι άλλο θεραπεία; εννοείτε ότι δε θα βοηθηθεί με ψυχοθεραπεία δύο μηνών μονο

Quote:

---

Originally Posted by el.gre

Γιατί δεν κάνεις ψυχοθεραπεία;;; αυτό που έκανες για δύο μήνες δε λέγεται ψυχοθεραπεία. Άκου τελευταία συνέδρια; εσύ το αποφάσισες αυτό; ότι δε χρειάζεσαι άλλο θεραπεία; εννοείτε ότι δε θα βοηθηθεί με ψυχοθεραπεία δύο μηνών μονο

---

Συνολικά έχω κάνει πάνω από 30 τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτή τη στιγμή θα σταματήσω και για οικονομικούς λόγους και γιατί δεν έχω κάτι άλλο να πω και βλέπω ότι δε με βοηθάει, δεν έχουν βρει κάτι που κάνω "λάθος" κι συνέστησε τα χάπια ως "πόρισμα" που αν θέλω θα πάρω. Ανακυκλώνω την ίδια ρουτίνα με τα ίδια ερεθίσματα χωρίς να αποσκοπεί κάπου. Δεν είναι πανάκεια η ψυχοθεραπεία για όλους ως προς την ευτυχία και δε με εξυπηρετεί πλέον.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Συνολικά έχω κάνει πάνω από 30 τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτή τη στιγμή θα σταματήσω και για οικονομικούς λόγους και γιατί δεν έχω κάτι άλλο να πω και βλέπω ότι δε με βοηθάει, δεν έχουν βρει κάτι που κάνω "λάθος" κι συνέστησε τα χάπια ως "πόρισμα" που αν θέλω θα πάρω. Ανακυκλώνω την ίδια ρουτίνα με τα ίδια ερεθίσματα χωρίς να αποσκοπεί κάπου. Δεν είναι πανάκεια η ψυχοθεραπεία για όλους ως προς την ευτυχία και δε με εξυπηρετεί πλέον.

---

Το σώμα μας κ η ψυχή μας όταν κάτι δεν πάει καλά μας προειδοποιουν με τον πόνο που αισθανόμαστε. Όταν πονάς κάπου υπάρχει πρόβλημα. Στον ψυχολόγο δεν πάμε για εξομολόγηση δε φτάνει να πηγαίνεις να μιλάς εσύ κ να φεύγεις. Με τρομάζει που υπάρχουν τέτοιοι ψυχολόγοι. Πόσοι άνθρωποι βασανιζονται ενώ τους πληρώνουν και αυτοί δεν γνωρίζουν την δουλειά τους. Σχετικά τώρα με το θέμα της φιλίας είναι δύσκολο για όλους μας, για να ξεκινήσει μια φιλία πρέπει να υπάρχουν κοινά, στο μεταπτυχιακό δεν είχε κορίτσια; σίγουρα κάνεις κάτι λάθος αλλά το λάθος σου για να το βρούμε θα πρέπει να σε γνωρίζουμε σαν άνθρωπο κ εμείς δε σε ξέρουμε. Εγώ είμαι 3 χρόνια μόνη αλλά είμαι καλά ως προς αυτό το θέμα. Θα ήθελα κάποιον αλλά οκ δεν είναι εύκολο λόγω μικρού κύκλου, όλο εμείς κι εμείς είμαστε αλλά παραδόξως δε μ ενοχλεί. Βασικά δεν είναι παραδόξως είναι μια λογική συνέπεια να μη με ενοχλεί. Όταν ήμουν στην ηληκια σου μ ενοχλούσε κι εμένα, στεναχωριομουν. Τώρα πια είμαι 40 κ είμαι καλύτερα από πότε στη ζωη μου.

Μπράβο σου μια χαρά το διαχειρίζεσαι. Προσωπικά δεν ξέρω τι να πω. Καλά κάνεις που προτείνεις, καλά κάνεις που δεν κλείνεσαι στο καβούκι σου. Έτσι να συνεχίσεις. Και ας τρως και χυλοπιτες δεν πειράζει.

Δεν ξέρω και σαν άνθρωπος πως είσαι. Ίσως να ψάχνεις αληθινές φιλίες, αληθινούς ανθρώπους δίπλα σου και άθελά να σου να έχεις πολλά κριτήρια και πολλές απαιτήσεις από τους άλλους στο μυαλό σου...χωρις να το έχεις καταλάβει. Δεν ψάχνουν όλοι απαραίτητα εκεί έξω για φίλους, πολλοί κάνουν απλώς παρέα επειδή τα φέρνουν οι καταστάσεις, έτσι να μιλάμε να χαζολογαμε αλλα τίποτα παραπάνω. Ή και παρέες που θα υπάρχει κάποιο συμφέρον.

Εσύ μήπως σαν άτομο είσαι καλοπροαίρετος; Μήπως είσαι πιο εσωστρεφής και ώριμη; για τα άτομα της ηλικίας σου; Μήπως τα ενδιαφέροντα σου είναι διαφορετικά από αυτά της πλειοψηφίας; και συν τοις άλλοις μήπως είναι ο χαρακτήρας σου να είσαι κλειστή και να είναι δύσκολο για τους άλλους να σε γνωρίσουν;

Επίσης, μπορείς να συνεχίσεις να προτείνεις σε ανθρώπους αλλα δεν υπάρχει κανένας λόγος να απελπίζεσαι και να περιμένεις πάνω από το τηλέφωνο για το εάν θα σε πάρουν. Πρότεινε αλλα χαλαρά, κάνε τα πράγματα σου παράλληλα και εάν πάρει κάποιος καλώς αν όχι δεν πειράζει. Μπορεί να έχεις τόσο μεγάλη λαχτάρα μέσα σου να κάνεις φίλους που αυτό να βγαίνει άθελά σου προς τα έξω σαν απελπισία.

Ή να είσαι ανασφαλής όταν προτείνεις και έτσι να φαίνεται ότι αυτοσαμποταρεις τον εαυτό σου. Δεν θέλω να σε κατηγορήσω ότι κάνεις εσύ απαραίτητα κάτι λάθος, σίγουρα φταίνε και οι περιστάσεις, και τα άτομα που συναναστρέφεσαι και το τι θέλουν. Αλλά και το τι θες εσύ από τα άτομα αυτά.

Είναι δύσκολο μόνο από τη δουλειά σου να βρεις σε αυτήν την ηλικία φιλίες. Συνήθως οι φιλίες γίνονται σε σχολείο, πανεπιστήμιο και στη δουλειά βέβαια. Αλλά αναλόγως. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλα χάθηκαν.

Δεν είναι αρνητικό ότι έχεις άντρες συναδέλφους και μεγαλύτερους. Εγώ θετικό το βρίσκω. Πέρα από τα τυπικά δεν μπορείς να πιάσεις κουβέντα με μερικούς, να πείτε και δύο κουβέντες παραπανω, να γνωριστείτε λίγο;;Να υπάρχει λίγο "interaction". Όχι ένα ξερό καλησπέρα, καλημέρα και τέλος. Μέσα από το μπιριμπιρι μπορεί να βρεις τίποτα κοινό με κανένα και έτσι να ξεκινήσει μια παρέα. Και αυτό το άτομο να σε γνωρίσει σε άλλο. Μπορεί δίπλα σου να έχεις ένα χαριτωμένο μπαρμπα 68 χρονών πχ. Που γενικά είναι ανοικτός σε συζήτηση

Δεν χρειάζεται να τον απορρίπτεις μόνο και μόνο επειδή είναι άντρας και πολύ μεγαλύτερος σου. Μπορεί να κάνεις κοννε μαζί του και να έχει κάποιον ωραίο γιο που θα σου γνωρίζει, στην ηλικία του.....η κάποια ανηψιά και να κάνετε παρέα.

Οι υπόλοιποι συνάδερφοι κάνουν παρέα μεταξύ τους; βγαίνουν; είναι λίγο δύσκολο εάν είσαι η μοναδική γυναίκα, αλλά και πάλι κάτι μπορεί να γίνει.

Από ξεκαρφωτες δραστηριότητες λίγο δύσκολο να ψαρεψεις κολλητή. Αλλά συμβαίνει. Μην επαναπαύεσαι. Είναι καλό που έχεις χόμπυ.

Προσωπικά πιστεύω ότι οι 30 συνεδρίες σε διαστημα δύο χρόνων είναι πάρα πολύ λίγες. Από τη στιγμή που θες να δουλέψεις με ειδικό πρέπει να επενδύσεις σε λεφτά και χρόνο.

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Στην εργασία μου είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, ηλικίες 15 χρόνια+, οπότε και πριν την καραντίνα δεν βγαίναμε, έχουμε τυπικές νορμάλ σχέσεις. Είμαι κοινωνική, πάντα προτείνω εγώ μέχρι που σταματάω γιατί δεν είναι διαθέσιμοι/δε θέλουν /δε μπορούν οπότε γι αυτό το λόγο δεν το έβαλα κάτω και έκανα πράγματα από το να είμαι πάνω από το τηλέφωνο και να μου βγαίνει η ψυχή να περιμένω να κανονίσω. Έχω κάνει ταξίδια μόνη μου και πεζοπορίες με άγνωστες ομάδες, πάντα καταφέρνω να μιλάω με κόσμο, δεν κάθομαι στη γωνιά μου. Ψυχολόγο είχα δοκιμάσει κι άλλους, τουλάχιστον 4-5 από λίγες συνεδρίες κι έκανα διαλείμματα γιατί πραγματικά δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν έχω βοηθηθεί, είμαι απόλυτα ειλικρινής και δεν βρίσκουν κάποιο λάθος προσέγγισης πέρα από τα σημεία που τόνισα. Άσε που στερήθηκα πολλά οικονομικά για να κάνω ψυχοθεραπεία για να είμαι όπου ήμουν πριν και να μου λένε για χάπια ως λύση. Υπάρχουν κριτήρια για επιλογή συντρόφου φυσικά, ωστόσο η πλειοψηφία των γνωριμιών δεν μετράνε πάνω από μήνα για να δημιουργηθούν απαιτήσεις, έχουν φύγει πριν καν έχω προσδοκίες ή έχω δει κι εγώ ότι δεν ταιριάζουμε. Κατοικίδιο είχα υιοθετήσει πέντε χρόνια πριν, με είχε βοηθήσει, ωστόσο μεγάλωσε πλέον πολύ και σταμάτησε να βοηθάει , βγήκε μεγαλόσωμη κι ατίθαση ράτσα/φύλακας και δε μπορούσα αρκετά γρήγορα να το διαχειριστώ, έκανα χώρο στο πατρικό και μένει εκεί. Εδώ δεν έχω χώρο για κατοικίδιο ούτε θέλω να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή.Ανιθέτως, απεχθάνομαι τη μοναξιά και ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει, με σκοτώνει καθημερινά που δεν έχω κάποιον να με στηρίξει/ακούσει και να μοιράζομαι πράγματα κι εμπειρίες.Νιώθω ότι έχω τον ανθρποδιώκτη, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω κι έχω σταματήσει να προσπαθώ.

---

Όταν λες ότι προτείνεις μόνο εσύ μέχρι που βαριέσαι και το παρατάς εννοείς ότι όντως βρίσκεις άτομα να κάνετε παρέα, να βγαίνετε για καφέδες αλλα πάντα εσύ έκανες τη πρόταση;μέχρι που το παράτησες,

Μήπως τους έκανες πρόταση να βγαίνετε πιο συχνά από ότι ήθελαν και απο ότι μπορούσαν;; Γιατί αυτοί που βρήκες μπορεί να έχουν άλλους φίλους, άλλες προτεραιότητες και να μην τους ενδιαφέρει εάν θα κάνετε πχ κανα μήνα για να βγείτε. Ενώ εσύ επειδή θες παρέα μπορεί να τους πρότεινες σχεδόν κάθε εβδομάδα. Η αλήθεια είναι ότι όταν δεν έχεις φίλους και προσπαθείς να βρεις παρέα ενώ οι άλλοι έχουν, είσαι σε πιο μειονεκτική θέση. Γιατί εσύ μπορεί να δείχνεις μονίμως διαθέσιμη και αυτό να το "εκμεταλλεύονται" και λίγο κάποιοι, ώστε να σε βάζουν στη καβατζα και να βγαίνουν οποτε δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν. Αλλά όταν τους θες εσύ να μη γουστάρουν.

Ίσως με τον τρόπο σου επειδή προσπαθεις να πιάστεις από ανθρώπους να δείχνεις άθελά σου διαθέσιμη και δεδομένη. Και αυτό δεν είναι καλό. Γιατί οι άλλοι το μυρίζονται και δεν μπαίνουν στην διαδικασία να σε κηνηγησουν. Ξέρουν ότι αν σου προτείνουν κατά 90% θα είσαι πρόθυμη να δεχτείς.

Άσε τους και λίγο να σε διεκδικήσουν.

καλησπρα κι απο εμενα Ντινα.
Θα ξεκινησω με τα θεματα της θεραπειας, ψυχολογους και τετοια. Κοιτα, στην χωρα μας λογο του οτι δεν ειναι πολλα τα χρονια που γινοντε ψυχοθεραπειες - ψυχαναλησεις -σε αντιθεση με την ευρωπη που γινοντε πολλα χρονια - και οπως καταλαβαινεις αυτου του ειδους η επιστημη εκτως πο την θεωρια θελει και αρκετη εμπειρια ,ετσι ειναι καπως δυσκολο να βρεις στην Ελλαδα καλους ψυχαναλυτες. Οχι ομως οτι δεν υπρχουν η οτι ειναι παρα πολλοι λιγοι! θελει να κανεις ερευνα αγορας που λενε, μπορεις δλδ να ρωτησεις και απο το φορουμ εαν επιτρεπετε να σου γραψουν ονοματεπονυμα .Ειδαλως υπαρχουν φορουμ και απο το συλογικοτους οργανο να παρεις συμβουλες.
Οσο κι σν ειναι εμποδιο να βρεις, μη τα παρατας, προσωπικα επειδη εχω κανει τετοια θεραπεια, διαβαζωντας εσενα να λες οτι ειχες πολυ ασχημα παιδικα χρονια ,παει να πει οτι και την εχεις αναγκη αυτη τη θεραπεια, αλλα και αν την κανεις κυριολεκτικα θα μεταμορφωθεις σε μια αλλη γυναικα! θα εντυπωσιαστεις με τις αλλαγες που θα νιωσεις πανω σου! Συγουρα η φραση " τι εχασα τοσα χρονια! γιατι δεν το εκανα πιο πριν " ειναι μια φραση που θα την πεις και εσυ οπως σχεδον ολοι μας!
Διοτις Ντινα, σαν μαθεις οτι πρωτα απο ολα ,δεν φταις εσυ για καποια λαθη που κανεις στη ζωη σου! η οταν μαθεις την αιτια για τους λογους που παιρνεις για παραδηγμα λσθος σποφασεις σε καποια θεματα, αφου τους λογους ενδεχεται και συνηθως του ξερουμε, αυτο που δε ξερουμε ,κι που ειναι σημαντικο ειναι η "ΑΙΤΙΑ" και μρυβεται στο υποσυνειδητο σου Ντινα.! Βλεπεις αυτα μπορει να ειναι καπως μερδεμενα, περυπλοκα, αλλα ολα μαζι εχουν κοινο το υποσυνειδητο μας! αυτο το κλειδη αν το βρεις θα βρεις και απαντησεις σε πολλα προβληματα σου, θα ερχοντε μονες τους οι απαντησεις . Βεβαια ,για να μην γινομαι και υπερβολικος, δλδ δεν παει να πει οτι ο γιατρος-θεραπευτης ειναι ο μαγος , η ο μεντρορ που θα τα αλλαξει μονομιας, μπορεις και μονη σου με ασκησεις να φτασεις στις πυλες του υποσυνειδητου σου, το θεμα ειναι σαν το ανοιξεις, σαν μπεις στο ασυνειδητο σου,να εισαι προετιμασμενη και να μην τρομαξεις με αυτα που θα "βρεις" διοτς δε φανταζεσαι τι δυναμικα κι βαρβαρα ενστικτα μπορει να κρυνουμε εκει μεσα βαθυα! αλλα αυτ ειναι παναρχαια αντανακλαστικα ρπιβιωσης του ανθρωπινου ειδους! ,δεν σημαινει δλδ οτι ειμαστε αιμοσταγεις δολοφονοι.
Πντος το οτι γραφεις οτι εισαι αρκετα εμφανισημη, η οτι εισαι πολυ καλη στη δουλεια σου, οτι εχεις καταφερει πολλα επιτευματα σε σχεση με τπ νεαρπ της ηλικιας σου αλλα και με τις δυσκολιες της εποχης,δειχνει οτι εχεις υπεριφανια για τον εαυτο σου! δειχνει οτι δεν εισαι ανασφαλης η "κακομοιρα" που κλεγεται γισ την μοιρσ τη με σκοπο να κερδηει λογια παρηγοριας απο εμας , υποκρινωντας δλδ ωστε να "ταισει" το "ΕΓΩ" της! εσυ δεν εχεις αναγκη ,δεν αναζηταε τετοιο ειδος βοηθηθειας το κανεις μονη σου , προσωπικα αυτο το χαρακτηριστικο σε μια γυναικα το θαυμαζω!
Αυτο που νομιω οτι ειναι λαθος σου - συγνωμη και με ολο το θαρρος - ειναι οτι συνεχως εχεις μια αναγκη να μην κουραζεις τους γυρο με τα προβληματα σου, επειδη αυτο ακριβως το ειχα κι εγω- κι ακομα δυστυχως μερικες φορες το ξανα καμω - μην αγχωνεσαι! δεν θα ταπεπορηθουν ! ,πιστεψεμε αν δεν θελουν κλεινουν τα αυτακια τους κι ,"περα βρεχει" δεν θα παρατησουν τις δουλειες τους, η τη ζωη τουε για εμας!
Ενα αλλο αρκετα ομοιο θεμαπου εχουμε, και σε καταλαβαινω απολυτα ειναι οτι σχετικα προσφατα και εγω μετακομισα,κι αυτην την φοραα οπως κι εσυ δεν ξερω γιατι αλλα δεν την χαρηκα τοσο οσο φανταζομουνα!!αυτο δε μπορω να το εξηγησω!
Οπως εν μπορω και να καταλαβω το παραξενο με τις σχεσεις μου τελευταια με τους αλλους ανθρωπους γυρο μου, προσφατσ εκανα μι γνωριμια σχεση με μι κοπελα κα χωρις να το καταλαβω τελειωσε! δε ξερω τι ργιν, βεβαια ειναι και οι καραντηνες, που εχουν γινει "καραμπινες " για τις νθρωπινες σχεσεις, τις πυροβολουν συνεχως.
Ντινα, ερωτηση, εισαι διατεθυμενη να ψαξεις μεσα σου να ανακαληψεις υποσυνειδητο και ασδυνειδητο?

Quote:

---

Originally Posted by dinar93

Καλησπέρα σε όλους και συγγνώμη που προκαταβολικά ίσως σας μαυρίσω κι εγώ τέτοιες μέρες! Έχει περάσει ένα δίμηνο σχεδόν που ξεκίνησα ξανά ψυχοθεραπεία καθώς έβλεπα ότι δε με χαροποιούσε τίποτα πλέον. Είμαι πολύ εμφανίσιμη, στα 27, με μεταπτυχιακό πρόσφατα, το οποίο μόλις τελείωσα προχώρησα στο να μετακομίσω από το πατρικό και να μένω μόνη μου εδώ και κάποιους μήνες. Έχω δουλειά (που δε μ'αρέσει ωστόσο και ψάχνω κάτι καλύτερο χωρίς να έχει προκύψει ακόμη), ανεξαρτησία (οικονομικά και υλικά-αμάξι) κι έχω καταφέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση να τηρώ διατροφή/γυμναστική/δραστηριότητες/φροντίδα εαυτού όσο μπορώ, ξεκινώντας παράλληλα κι επαγγελματική πιστοποίηση για να διαβάζω. Είμαι όμως κενή. Έχω τεράστια μοναξιά ετών, τόσο σε φίλους (αν δεν στείλω /πάρω εγώ, δε χτυπάει το τηλέφωνο με αποτέλεσμα να μην έχω μακροχρόνιους φίλους-υποστηρικτικό πλαίσιο) όσο και σε συντροφικότητα (μη σας κουράζω με το ιστορικό, αν θέλετε μπορείτε να δείτε προηγούμενς ποστς μου). Έχω κάνει δύο σχέσεις μέχρι τώρα και απο τον τελευταίο μου χωρισμό περίπου 3 χρόνια πριν, 1 τοξική/χειριστική σχέση με λεκτική κακοποίηση και σχεδόν σωματική λίγων μηνών και περίπου 25 γνωριμίες στο σύνολο, λόγω μικρού κύκλου/δεν φλερτάρουν-ασχολούνται μαζί μου/ μόνο σεξ και ghosting. Οι προσπάθειες μου ενώ έχω τις αγνότερες προθέσεις βουλιάζουν κι απλά δεν κολλάω σε τελειωμένες καταστάσεις ούτε το πολυβασανίζω για τους ανθρώπους που δε θέλουν να μπουν στη ζωή μου. Αυτή η στασιμότητα με έχει εξαντλήσει ψυχικά, νιώθω ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια μου και δεν έχω συναισθήματα πέρα από την μελαγχολία. Ούτε ερωτική διάθεση, ούτε "στροφάρω" κι απλά εκτελώ μηχανικά την καθημερινότητα. Χαρούμενη έχω να υπάρξω σχεδόν δυο χρόνια....ενώ προχωράω στη ζωή φαινομενικά κι έχω όλα τα χαρίσματα, δεν πιστέυω όλα θα αλλάξουν μαγικά και θα με αγαπήσουν, θα με θέλουν στη ζωή τους για παρέα, θα ερωτευτώ αμοιβαία ώστε να πάρω τα πάνω μου....Ο ψυχολόγος τόνισε τη βαρύτητα που δίνω στη μοναξιά καθώς χρειάζομαι στήριγμα λόγω της γρήγορης ενηλικίωσης μου που έγινε βάσει δυσκολιών, επειδή τίποτα δε μου ήρθε εύκολα μέχρι τώρα (θέματα υγείας/ανεργίας γονιών, ατυχίες κλπ). Επίσης, βρίσκει ότι έχω γνώση εκείνων που μπορώ να ελέγξω και πράττω σωστά ωστόσο θα συστήσει αγωγή που θα είναι στο χέρι μου να πάρω για τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Έχουμε μια τελευταία συνεδρία, αλλά δε νιώθω ότι βοηθήθηκα, νιώθω ακριβώς το ίδιο και παράλληλα στεναχωριέμαι που δεν έχω χαρεί το σπίτι μου και περνάν οι ανούσιες κι ίδιες μέρες μου χωρίς να μου δώσει κάτι χαρά...οτιδήποτε μπορείτε να μου πείτε αν κάποιος/κάποια έχει περάσει κάτι παρόμοιο θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Βλέπω αδιέξοδο, δεν έχω πίστη και δε μ'αρέσει έτσι η ζωή μου. Καλές γιορτές!

---

Να ήξερες πόσο σε νιώθω.. σχεδόν 20 και δεν έχω ούτε μια κολλητή.. έχω λίγους φίλους αλλα μακριά μου και συναισθηματικα μακριά και χιλιομετρικά αλλά κυρίως συναισθηματικα.. δεν νιώθω σχεδόν κανέναν φίλο μου και αυτό συμβαίνει από τα 18..σχεδόν αντικοινωνική θα έλεγα πως έχω γίνει καθώς λόγω απογοητευσης από τους ανθρώπους δεν θέλω να βάλω στην ζωή μου κανέναν. Μήπως έπαθες το ίδιο; Μήπως είσαι τέρμα επιλεκτική κ εσύ;