Μακαρι να ημουν καποιος αλλος
Ομορφοτερος, κοινωνικοτερος, εξυπνοτερος και δυνατοτερος να με σεβονται ολοι.
Δεν αντεχω να ειμαι ο εαυτος μου. Νιωθω ενας θλιβερος κομπαρσος στην ιδια μου την ζωη.
Εναν φιλο μου (απο τους δυο ολους και ολους που εχω) του ειπαν οτι εχει ενα δυο χρονια ζωης και απο εκεινη την στιγμη σκεφτομαι ποσο ευτυχισμενος θα ημουν αν μαθαινα για τον εαυτο μου αυτο το πραγμα.
Ειλικρινα ετσι μου ερχεται να αρχισω το καπνισμα μπας και αποκτησω καρκινο και φυγω μια ωρα αρχυτερα.
Θυμηθηκα τωρα τα χρονια στην Γερμανια. Γυμνασιο πηγαινα, ηταν φριχτα, με κοροιδευαν και μου εκαναν μπουλινγκ (μια φορα μου εκαναν κολωνατο και το ξαναεπιχειρησαν), εκει εμαθα απο τα κοριτσια (που ηταν πανεμορφα αλλα σκατοχαρακτηρες) οτι ειμαι ασχημος και απωθητικος, εκει επιδεινωθηκε η ψυχικη μου υγεα (αλλα και πιο πριν στο δημοτικο στην Ελλαδα δεν ειχα φιλους).
Περναω ακομη εναν Γολγοθα. Δεν εχω φιλους, μονο δυο φιλους εχω πολυ μεγαλυτερους μου. Και δεν ξερω γιατι. Ετσι θα γεννηθηκα. Σιγοτρα η Γερμανια με κατεστρεψε ψυχικα αλλα και πιο πριν ενιωθα ασχημα διοτι θυμαμαι ξεκαθαρα οτι μολις εμαθα το καλοκαιρι μετα την α γυμνασιου οτι θα παω Γερμανια πεταξα απο την χαρα μου γιατι σκεφτηκα οτι απο εκει και περα θα φτιαξει η ζωη (και εγινε ακομη χειροτερη).
Αυτα, ηθελα να τα πω καπου, χρονια πολλα και καλα σε ολους με υγεια και ευτυχια. Επισης, σε ενα τοπικ στην ενοτητα Με καφε και συμπαθεια για τον πιθηκο και τον ανθρωπο, σε μια κοπελα μιλησα με αγενεια. Της ζητω δημοσια συγγνωμη, δεν το ηθελα, δεν πιστευω τις βλακειες που εγραψα εκει, βεβαιως και αποδεχομαι τον δαρβινισμο σαν θεωρια, απλα τα εγραψα για να προκαλεσω (ξερω, παιδικο).
Αυτα, καλο βραδυ!
