Τον κερατωσα

Έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και 3 χρόνια. Όταν ήμασταν κοντά στους 4 μήνες τον απάτησα δύο φορές με διαφορετικό άτομο και την δευτερη φορά ήμουν υπό την επήρεια μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών. Ήταν οι πρώτες φορές που δοκίμαζα και η αλήθεια είναι ότι η φίλη που ήταν μαζί μου εκείνη την μέρα ωθούσε το ένα από τα αγόρια της παρέας να κάνει κίνηση μαζί μου ενώ ήξερε ότι είχα σχέση και είναι χρόνια φίλος της το αγόρι μου και η οποία συμμετείχε στη πράξη αργότερα. Δεν ξέρω γιατί το εκανε. Εγώ ήμουν εκτός ελέγχου. Δεν θα το έκανα αν ήξερα τι συνέβαινε γύρω μου. Την πρώτη φορά που πήγα με άλλον δεν ξέρω αλήθεια γιατί το έκανα. Ίσως, για επιβεβαίωση και επειδή είχα πιει λίγο αλκοόλ να αφεθηκα πιο εύκολα. Το μετάνιωσα την ίδια στιγμή. Είπα στον εαυτό μου δεν θα ξαναγίνει ποτέ. Δεν του είπα ποτέ την αλήθεια και σκεφτηκα ότι θα το αφήσω πίσω και θα είμαι αφοσιωμένη σε αυτόν και θα τον αγαπώ. Έτσι και έγινε. Περνάμε ωραία μαζί αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να έχω τύψεις και να νιώθω ότι πρέπει να του μιλήσω γιατί τον προδοσα και δεν του αξίζει όλο αυτό και να χαραμιζεται μαζί μου. Ούτε και μένα μου αξίζει ένας άνθρωπος να με φροντίζει, να με νοιάζεται να με αγαπάει και να μου το δείχνει καθημερινά, γιατί δεν είμαι εντάξει. Δεν ξέρω τι να κάνω τον αγαπάω πάρα πολύ έχουμε περάσει πολλά καλά και κακα πράγματα μαζί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ξέρω τι θα σκέφτεστε ότι μόνο οι πουτανες τα κάνουν αυτά και εγω από τότε σε αυτή την κατηγορία έχω βάλει τον εαυτό μου και δεν σταμάτησα ποτέ να με κατηγορώ για αυτα που έκανα. Φοβάμαι να του μιλήσω ξέρω ότι θα νιώσει προδομένος και θα με μισήσει και είναι απόλυτα λογικό. Αλλά νιώθω ότι όσο αυτή η σχέση συνεχίζει χωρίς να ξέρει την αλήθεια, θα ζουμε ένα ψεμα και δεν του αξίζει. Ενω ότι πάθω εγώ μου αξίζει και με το παραπάνω. Σκέφτηκα να του πω να χωρίσουμε χωρίς να του πω την αλήθεια απλά για να τελειώνει όλο αυτό και να βρει στο μελλον μια κοπέλα σωστή που δν θα του φέρθει με αυτόν τον τρόπο. Εσείς τι μου προτείνετε να κάνω; Να του πω την αλήθεια μετά από τόσο καιρό και ότι γίνει αν και φοβάμαι πάρα πολύ να του πω την αληθεια ή να χωρίσουμε χωρίς να μάθει την αλήθεια; Αν και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα μάθει τι έκανα γιατί τίποτα δεν μένει κρυφό.
Γνώρισα το καλύτερο παιδί που θα μπορούσα να γνωρίσω και τα έκανα σκατα. Είμαι σε απόγνωση. Έπρεπε να του πω να χωρίσουμε όταν είχαν γίνει όλα αυτά αλλά πιστεύα ότι θα μπορούσε να διορθωθεί όσο περνούσε ο καιρός...όμως πάντα ένιωθα άσχημα για ότι του είχα κάνει. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου και πολλές φορές σκέφτομαι σαν λύση την αυτοκτονία για να ηρεμήσω γιατί ξέρω ότι ποτέ δε θα βρω το θάρρος να του μιλήσω για ότι εγινε. Δεν το λέω για να με λυπηθειτε...αλλά είναι κάτι το οποίο σκέφτομαι έντονα ειδικα τον τελευταίο καιρό. Τα βράδια δεν κοιμάμαι, κλαίω και σκέφτομαι τι να κάνω για να ηρεμήσω. Σκέφτομαι ότι μόνο η αυτοκτονία μπορεί να με λυτρώσει από ότι έχω κάνει και έχω σκεφτεί και τον τρόπο. Νιώθω τόσο βρώμικη. Είναι η πρώτη φορά που μιλάω για αυτά που με βασανίζουν τόσο καιρό.

Quote:

---

Originally Posted by Αποτυχημένη

Έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και 3 χρόνια. Όταν ήμασταν κοντά στους 4 μήνες τον απάτησα δύο φορές με διαφορετικό άτομο και την δευτερη φορά ήμουν υπό την επήρεια μεγάλης ποσότητας ναρκωτικών. Ήταν οι πρώτες φορές που δοκίμαζα και η αλήθεια είναι ότι η φίλη που ήταν μαζί μου εκείνη την μέρα ωθούσε το ένα από τα αγόρια της παρέας να κάνει κίνηση μαζί μου ενώ ήξερε ότι είχα σχέση και είναι χρόνια φίλος της το αγόρι μου και η οποία συμμετείχε στη πράξη αργότερα. Δεν ξέρω γιατί το εκανε. Εγώ ήμουν εκτός ελέγχου. Δεν θα το έκανα αν ήξερα τι συνέβαινε γύρω μου. Την πρώτη φορά που πήγα με άλλον δεν ξέρω αλήθεια γιατί το έκανα. Ίσως, για επιβεβαίωση και επειδή είχα πιει λίγο αλκοόλ να αφεθηκα πιο εύκολα. Το μετάνιωσα την ίδια στιγμή. Είπα στον εαυτό μου δεν θα ξαναγίνει ποτέ. Δεν του είπα ποτέ την αλήθεια και σκεφτηκα ότι θα το αφήσω πίσω και θα είμαι αφοσιωμένη σε αυτόν και θα τον αγαπώ. Έτσι και έγινε. Περνάμε ωραία μαζί αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να έχω τύψεις και να νιώθω ότι πρέπει να του μιλήσω γιατί τον προδοσα και δεν του αξίζει όλο αυτό και να χαραμιζεται μαζί μου. Ούτε και μένα μου αξίζει ένας άνθρωπος να με φροντίζει, να με νοιάζεται να με αγαπάει και να μου το δείχνει καθημερινά, γιατί δεν είμαι εντάξει. Δεν ξέρω τι να κάνω τον αγαπάω πάρα πολύ έχουμε περάσει πολλά καλά και κακα πράγματα μαζί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ξέρω τι θα σκέφτεστε ότι μόνο οι πουτανες τα κάνουν αυτά και εγω από τότε σε αυτή την κατηγορία έχω βάλει τον εαυτό μου και δεν σταμάτησα ποτέ να με κατηγορώ για αυτα που έκανα. Φοβάμαι να του μιλήσω ξέρω ότι θα νιώσει προδομένος και θα με μισήσει και είναι απόλυτα λογικό. Αλλά νιώθω ότι όσο αυτή η σχέση συνεχίζει χωρίς να ξέρει την αλήθεια, θα ζουμε ένα ψεμα και δεν του αξίζει. Ενω ότι πάθω εγώ μου αξίζει και με το παραπάνω. Σκέφτηκα να του πω να χωρίσουμε χωρίς να του πω την αλήθεια απλά για να τελειώνει όλο αυτό και να βρει στο μελλον μια κοπέλα σωστή που δν θα του φέρθει με αυτόν τον τρόπο. Εσείς τι μου προτείνετε να κάνω; Να του πω την αλήθεια μετά από τόσο καιρό και ότι γίνει αν και φοβάμαι πάρα πολύ να του πω την αληθεια ή να χωρίσουμε χωρίς να μάθει την αλήθεια; Αν και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα μάθει τι έκανα γιατί τίποτα δεν μένει κρυφό.
Γνώρισα το καλύτερο παιδί που θα μπορούσα να γνωρίσω και τα έκανα σκατα. Είμαι σε απόγνωση. Έπρεπε να του πω να χωρίσουμε όταν είχαν γίνει όλα αυτά αλλά πιστεύα ότι θα μπορούσε να διορθωθεί όσο περνούσε ο καιρός...όμως πάντα ένιωθα άσχημα για ότι του είχα κάνει. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου και πολλές φορές σκέφτομαι σαν λύση την αυτοκτονία για να ηρεμήσω γιατί ξέρω ότι ποτέ δε θα βρω το θάρρος να του μιλήσω για ότι εγινε. Δεν το λέω για να με λυπηθειτε...αλλά είναι κάτι το οποίο σκέφτομαι έντονα ειδικα τον τελευταίο καιρό. Τα βράδια δεν κοιμάμαι, κλαίω και σκέφτομαι τι να κάνω για να ηρεμήσω. Σκέφτομαι ότι μόνο η αυτοκτονία μπορεί να με λυτρώσει από ότι έχω κάνει και έχω σκεφτεί και τον τρόπο. Νιώθω τόσο βρώμικη. Είναι η πρώτη φορά που μιλάω για αυτά που με βασανίζουν τόσο καιρό.

---

Μήπως πρώτα να ασχοληθεις με την υγεια σου και την ψυχολογια σου και να αφήσεις στην ακρη τις τυψεις?
Αν ήταν να αυτοκτονουμε για τόσο ασημαντους λογους δεν θα είχε μείνει κανένας σε αυτόν τον κοσμο.η λύση δεν είναι η αυτοκτονια σε καμια των περιπτώσεων ποσο μάλιστα σε σένα που δεν εκανες τίποτα τραγικό.οκ δεν ήταν σωστο αλλά η μοναδικη είσαι νομιζει?δεν μπορώ να σε συμβουλεψω τι να κάνεις με τον φίλο σου δηλαδή να το κρυψεις η να του το πεις γιατί δεν ξέρω και ποια θα είναι η αντίδραση του.μπορεί να σε συγχωρησει όπως πολλοι έχουν κάνει η μπορεί και να σε χωρισει.
Σε εκείνο που πρέπει να εστιασεις αρχικά είναι στην υγεία σου.καταρχην κάνεις χρήση ναρκωτικών?έχεις σκεφτεί να δεις ψυχολογο γι αυτά που σε βασανιζουν?

Όχι πλεον δεν κάνω, ειδικά μετά από το περιστατικό αυτό δν ήθελα να ξαναβρεθώ εκτός ελέγχου. Για την σωματική μου ασφάλεια κυρίως. Το γνωρίζω ότι δεν θα με συγχωρέσει και είναι απόλυτα κατανοητό. Δεν ξέρω τι να κάνω. πάντως δν ξέρω αν μπορώ να βρω το θάρρος να του μιλήσω.
Όσο για τον ψυχολόγο το έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές αλλά ποτέ δεν το κάνω. Ακόμα και όταν είχα κλείσει ραντεβού με έναν δεν εμφανίστηκαν ποτέ.

Πρώτα απ όλα κακώς διάλεξες αυτό το όνομα, γιατί μιλάς τόσο άσχημα για τον εαυτό σου; γιατί νιώθεις αποτυχημένη; έπειτα τον κερατώσες όπως λες στους πρώτους 4 μηνες εκτός ότι μπορεί να μην θεωρείται κ κέρατο αυτό μια κ ήταν στην αρχή της γνωριμίας, έχουν επίσης περάσει 3 χρόνια!!!! Η μας δουλεύεις ή έχεις κάνει κι άλλα που ντρέπεσαι να τα γραψεις

Είναι μια λέξη που θεωρώ ότι με περιγραφει όχι μόνο για την σχέση μου αλλά και για άλλους λόγους. Δεν έχω φίλους να μπορώ να μιλάω και να τους εμπιστεύομαι, δεν έχω καταφέρει πολλά με την σχολή μου, δεν έχω τέλειες σχέσεις με την οικογένειά μου. Γενικά δν νιώθω ότι έχω πετύχει σε ότι συμβαίνει στην ζωή μου. Και απλά επειδή πρώτη φορά βρήκα έναν άνθρωπο που μου φέρθηκε όπως κανένας απέτυχα και εκεί...και μπορεί να πέρασαν 3 χρόνια αλλά μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια συνεχώς σκεφτόμουν να τον αφήσω για να συνεχίσει την ζωή του όπως πρέπει...αλλά δν το έκανα γιατί κάθε φορά σκεφτόμουν όλα αυτά που έχουμε κάνει και την χημεία που έχουμε σε πολλά πράγματα και πόσο όμορφα περναμε μαζί γιατί το βλέπω ότι και αυτός περνάει όμορφα μαζί μου, όταν δεν σκέφτομαι αυτά που έχω κάνει. Και έβαλα αυτό το όνομα επειδή τον τελευταίο καιρό είναι πολλά αυτά που με πνίγουν και κάνω την αυτοκριτική μου ίσως σκληρά αλλά έτσι νιωθω.

Αποκλείεις την περίπτωση να τον κερατώσεις στο μέλλον; Μάλλον όχι... Οπότε δεν είναι καλύτερα να τον χωρίσεις και να του εξηγήσεις τους λόγους; Καλό θα του κάνεις θα του μάθεις πως δεν πρέπει να εμπιστεύεται ούτε τον ίδιο του τον εαυτό...

Quote:

---

Originally Posted by Αποτυχημένη

Όχι πλεον δεν κάνω, ειδικά μετά από το περιστατικό αυτό δν ήθελα να ξαναβρεθώ εκτός ελέγχου. Για την σωματική μου ασφάλεια κυρίως. Το γνωρίζω ότι δεν θα με συγχωρέσει και είναι απόλυτα κατανοητό. Δεν ξέρω τι να κάνω. πάντως δν ξέρω αν μπορώ να βρω το θάρρος να του μιλήσω.
Όσο για τον ψυχολόγο το έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές αλλά ποτέ δεν το κάνω. Ακόμα και όταν είχα κλείσει ραντεβού με έναν δεν εμφανίστηκαν ποτέ.

---

Πρέπει να πάρεις τα πράγματα με την σειρά. Καταρχην την λέξη Αποτυχημένη να την διαγραψεις από το λεξιλογιο σου.
Κάποιοι δεν έχουν καν σπουδασει,δεν έχουν ούτε οικογενεια,ούτε καν σχέση. Αυτοί δηλαδή τι να πουν?
Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρισεις τι θες εσυ?αν του πεις την αλήθεια θα αντεξεις να ζήσεις χωρίς αυτόν? Η θα αισθανθεις πολύ χειρότερα?
Αν δεν του πεις τίποτα και συνεχισεις μαζί του θα του είσαι πίστη η πιστευεις ότι δεν σε καλυπτει κάπου και γι αυτό τον απατησες?
Παρε την λιγότερο οδυνηρη αποφαση για σένα και γι αυτόν εννοειται.
Ο φίλος σου δεν έχει καταλάβει ότι δεν είσαι καλά ψυχολογικα?γιατι όταν λες ότι κλαις κάθε βράδυ και σκεφτεσαι να αυτοκτονησεις είναι κάτι σοβαρο που σίγουρα ο σύντροφος θα το έχει αντιληφθεί.

Δεν θα το ξανά έκανα. Αυτό είναι που με βασανίζει τώρα. Δεν θα το ξαναέκανα σε κανεναν άνθρωπο που μπορεί να περνούσε από την ζωή μου. Δεν αντέχω αυτές τις τύψεις ούτε και να βλέπω ότι ένας άνθρωπος με αγαπάει για κάτι που δεν ειμαι. Απλά φοβάμαι να του μιλήσω. Πρέπει να βρω όμως το θάρρος και να το κάνω.

Είμαι της άποψης ότι είσαι πολύ σκληρή με τον εαυτό σου. Αν είσαστε καλά κ είναι ευτυχισμένος μαζί σου γιατί θέλεις να πετάξεις δηλητήριο στη σχέση; συγχώρεσε πρώτα εσύ τον εαυτό σου και πάντα πριν δώσεις μια πληροφορία σε κάποιον να αναρωτιέσαι αν θα τον ωφελήσει να την γνωριζει

Quote:

---

Originally Posted by Αποτυχημένη

Δεν θα το ξανά έκανα. Αυτό είναι που με βασανίζει τώρα. Δεν θα το ξαναέκανα σε κανεναν άνθρωπο που μπορεί να περνούσε από την ζωή μου. Δεν αντέχω αυτές τις τύψεις ούτε και να βλέπω ότι ένας άνθρωπος με αγαπάει για κάτι που δεν ειμαι. Απλά φοβάμαι να του μιλήσω. Πρέπει να βρω όμως το θάρρος και να το κάνω.

---

Πρέπει να το βγάλεις από μέσα σου διαφορετικά θα σε τρώει. Και οκ είναι το σωστό να του δώσεις το αληθινό δικαίωμα της επιλογής. Ξέρεις και με το να του το πεις δεν σημαίνει πως θα χωρίσετε ντε και καλά. Μπορεί στην διάρκεια μετά από 2,5 χρόνια να έχεις αλλάξει και να σε έχει μάθει διαφορετικά. Όπως και να έχει όμως πρέπει να του δώσεις το δικαίωμα να γνωρίζει, αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι, αύριο ίσως να είναι κάποια άλλη αν τυχόν χωρίσετε, οπότε πρέπει να του μάθεις να μην παραχωρεί απλόχερα για το τίποτα την εμπιστοσύνη του απέναντι στους άλλους. Πόσο χρονών είσαι;

Όχι δεν θα το ξαναέκανα ποτέ ήταν λάθος μου και με στοιχειωνει. Δεν θα άντεχα να τον χάσω αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ άσχημο να ζει κάποιος σε ένα ψέμα και ήδη ζει αρκετό καιρό έτσι. Αφου τον αγαπάω πρέπει να τον αφήσω να βρει κάποια καλύτερη από εμένα που δεν θα του κάνει ποτέ κάτι τέτοιο. Απο την άλλη αν δεν του πω τίποτα δεν θα ηρεμήσω και εγώ ποτέ μέσα μου γιατί θα νιώθω ότι μπορεί να τον αγαπάω μεν αλλά του κάνω κακό και ας μην το ξέρει. Απλά έπρεπε να του το είχα πει τότε. Τώρα μου φαίνεται πολύ πιο δύσκολο γιατί υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο και από τις δυο μεριες από ότι τότε που ήμασταν στην αρχή. Όσο για την ψυχολογία μου δεν μπορεί να δει πώς είμαι καθώς τον τελευταίο καιρό εγώ δεν είμαι στην πόλη όπου σπουδαζα λόγω καραντίνας έχω επιστρέψει στο πατρικό μου και γενικά προσπαθώ να μην του το δείχνω γιατί ακόμα δεν έχω αποφασίσει τι να κάνω. Αν καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει θα με ρωτήσει και δεν θέλω να του λέω ψεμματα ότι συμβαίνει κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά με απασχολεί. Το ίδιο και με τους γονείς μου τους αποφεύγω και κλείνονται στο δωμάτιο μου για να αποφύγω τις ερωτήσεις.

Έχεις τόσο δίκιο. Αλλά μου είναι τόσο δύσκολο. Το μόνο που σκέφτομαι είναι να χωρίσουμε χωρίς να του πω την αλήθεια και ας ξέρω ποιο είναι το σωστό. Το ξέρω ότι είμαι δειλή και πάω να γλιτώσω από τις τύψεις μου χωρίς να υποστώ τις συνέπειες. Θα σκεφτώ όμως όλα όσα μου είπατε όλοι σας και σας ευχαριστώ πραγματικά γιατί είχα ανάγκη να μιλήσω αρχικά για κάτι που δεν έχω μιλήσει τόσο καιρό και είχα ανάγκη να ακούσω την γνώμη ανθρώπων που δεν με ξέρουν. Είμαι 23

Γιατί λες ότι ζει σε ένα ψέμα; όλο αυτό που έχετε είναι ψεύτικο; η επειδή απέκρυψες μια πράξη σου το γενικεύεις; αυτή η μία πράξη σε χαρακτηρίζει; αυτό το ένα λάθος που έκανες; θέλεις να του το πεις με την ελπίδα να σε συγχωρέσει για να σου φύγει το βάρος όμως το βάρος θα φύγει από σένα κ θα πάει σ αυτόν ίσως αρχίσει Ν αμφιβάλει για σένα για το αν ήταν μια φορά η 10 φορές θα σκέφτεται ότι ίσως το ξανακάνεις στο μέλλον ότι δεν μπορεί να σε ξαναεμπιστευτει κ μετά από ένα διάστημα να σου πει ότι χωρίς εμπιστοσύνη η σχέση δεν επιβιώνει κ αντε γειά. Κ ίσως να τους αφήσεις κ κανένα πρόβλημα να μην μπορεί να εμπιστευτεί αλλη

Όχι όλα όσα έχω κάνει και έχω νιώσει για αυτόν δεν ήταν ούτε για ένα λεπτό ψεύτικα. Απλά το γενικεύω για αυτή την πράξη. Θέλω να του το πω για να ξέρει την αλήθεια όχι για να με συγχωρέσει. Ξέρω ότι δν θα με συγχωρέσει ποτέ και δεν θα τον κατηγορούσα ποτέ για αυτό. Είναι λογικο. Εγώ φταίω δεν φταίει αυτός. Και αυτό που λες ότι ίσως να του δημιουργήσω πρόβλημα για άλλη σχέση αργότερα το σκέφτομαι και είμαι σίγουρη ότι θα του το δημιουργήσω. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Πρέπει να το σκεφτώ και να κάνω το καλύτερο για αυτόν όχι για μένα.

Γιατί δίνεις τόση αξία σ αυτή την πράξη; ήταν μια νεανική επιπόλαιο τη τα. Ανήκει στο παρελθόν. Γιατί δεν την αφήνεις εκεί; γιατί την κουβαλάς μαζί σου; ίσως το θέμα αυτό αφορά μόνο εσένα κ όχι τον σύντροφο σου, ίσως να ήταν καλύτερο να συζητήσεις με ψυχολόγο γι αυτό το θέμα να σε βοηθήσει Ν απαλλαγείς απ αυτό το βάρος κ τις ενοχες