κατάθλιψη μετά από την τελευταία γέννα

Καλησπέρα.

Είμαι 28 χρονών. Έχω μία κόρη 2χρονών και έναν γιό 7 μηνών. Σταμάτησα την δουλειά όταν η κόρη μου έκλεισε 1 χρόνου για να μπορέσουμε να κάνουμε δεύτερο παιδί.

Μετά από την δεύτερη γέννα, σεξουαλικά έχω αδρανοποιηθεί. Περνάνε σκέψεις από το μυαλό μου τις οποίες όμως τις διώχνω αμέσως. Από καιρό ήθελα μια συμβουλή από κάποιον πιό ειδικό στο θέμα. Από το τελευταίο συμβάν με τον σύζυγό μου όμως το έχω πάρει απόφαση να κάνω κάτι!

Είμαι συνέχεια αγχωμένη, στρεσαρισμένη, και τελευταία το σκέφτομαι να σηκωθώ από το κρεβάτι το πρωί, κι ας κλαίει ο γιος μου στην κούνια. Το συχένομαι αυτό!

Liopi, καλως ήρθες:)

οπως ειδα απο τον τιτλο που εβαλες, θεωρεις οτι εχεις καταθλιψη. απο οσο ειμαι σιγουρη γνωριζεις ειναι πολυ συχνη η επιλοχειος καταθλιψη. οι λογοι μπορει να ναι πολλοι: σχετιζονται κ με ορμονικες διαταραχες, προηγουμενη καταθλιψη, δυσκολιες στο γαμο, ή αλλο στρεσσογονο γεγονος που μπορει να \"τρεχει\"....

Τί σκεφτεσαι να κανεις γι αυτο?εχεις μιλησει στον αντρα σου? ή με καποιον αλλο ανθρωπο? εχεις ζητησει βοηθεια? να ρωτησεις πώς σε βλεπουν αυτοι?

Με τον άντρα μου έχω πρόβλημα. Προσπαθώ να ανταπελξέθω, αλλά δεν μου είναι εύκολο. Κι εκείνος δεν το καταλαβαίνει, γιατί κι εγώ δεν ξέρω ακριβώς τί είναι αυτό και πώς να το αντιμετωπίσω. Είναι η πρώτη φορά που μιλάω για αυτό το θέμα. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν, πέρα από τον άντρα μου, όσο δηλαδή κι έγω μπορώ να το αντιλειφθώ.

Τοτε μπραβο σου που μιλας πιο ανοιχτα...:) Δεν ειναι κ το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου να μιλας για κατι που νιωθεις να σε δυσκολευει τοσο....

Ο αντρας σου μπορει να μην θελει να μην καταλαβει, να μην μπορει, να μην ειναι ετοιμος ακομα...για πολλους λογους.

Εσυ σκεφτηκες την περιπτωση να βρεις εναν ειδικο? Να σου πει τη γνωμη του?

Ναι.... αλλά για αρχή πρωτίμησα από το internet... πιό εύκολα....είναι λίγο δύσκολο όπως είπες.
Δεν ξέρω κι εγώ πώς να το αντιμετωπίσω. Τώρα αρχίζω και ψάχνω σε βιβλία, site και βρήκα και αυτό το forum με την βοήθεια μιας φίλης.

σκεφτεσαι καποια στιγμη να ξαναρχισεις να εργαζεσαι η το εχεις αποκλεισει?

Liopi,

ναι ειναι μια καλη αρχη το φορουμ, αρκει να μην περιοριστεις μονο σ αυτην:)

Ειναι μια βοηθεια κ τα βιβλια κ μια συζητηση με μια φιλη/φιλο. Και η γυμναστικη βοηθαει, κ μια βολτα...ολα μπορουν να συμβαλουν εστω κ λιγο. Πολλες φορες βεβαια μπλοκαρουμε στο δρομο για την προσπαθεια, κι αυτο ειναι μεσα στο \"παιχνιδι\".

Εχω ενα καλο βιβλιο που θα μπορουσε ισως να βοηθησει, μολις το βρω θα το γραψω. Κατι ακομα: προσπαθησε να μην απελπιζεσαι. Η κατασταση δεν ειναι μονιμη, εχει επιστροφη:)

έχω κάνει μία αρχή δειλά-δειλά, από το σπίτι, αλλά δεν το βλέπω να λειτουργεί ακόμη... είμαι γραφίστας, και η δουλειά αυτή θέλει τρέξημο, κατά συνέπεια και χρόνο τον οποίο όμως δεν τον έχω.
Όταν τα παιδιά πάνε σχολείο τότε ίσως πολύ πιό εύκολα να μπορώ να ασχοληθώ πιό σοβαρά, έστω και part-time.

νομιζω οτι θα σου κανει καλο θα ενισχυσει την αυτοεκτιμηση σου .. ειδικα αν μπορεις να εχεις καποιο δικο σου προσωπο να σε βοηθαει με τα παιδια..η σπιτικη ζωη ειδικα μετα απο μια περιοδο εξωστρεφειας και κινησης λογω δουλειας επηρεαζει την ψυχολογια μας..απο μενα αν κρινω ..οχι μαμα δεν ειμαι..... :).... αλλα υπηρξαν περιοδοι που δεν ειχα δουλεια και ενιωθα σαν θηριο στο κλουβι..

δυστυχώς η βοήθεια αυτή που θα χρειαζόμουν για να μπορώ να δουλέψω δεν μπορεί να δοθεί. έχω συννηδητοποιήσει ότι έχω μία έξαρση δημιουργική, που δεν μπορώ να βγάλω! κάθομαι και κάνω υποθετικές δουλειές στον υπολογιστή για να μπορέσω να εκτονωθώ κάπως! δεν ξέρω όμως εάν αυτό φτάνει. δεν σας κρύβω ότι ανυσηχώ όλο και πιό πολύ μέρα με την ημέρα.
δεν θέλω να φτάσω στο σημείο που να βγαίνει αυτό στα παιδιά μου με αρνητικές επιπτώσεις!

εμενα καλο μου ακουγεται η εξαρση της δημιουργικοτητας παντως..θα ανησυχουσα αν δεν ειχα τετοιες τασεις ...μην αγχωνεσαι η νιωθεις ενοχες για την μελαγχολια αυτη ..ειναι πολυ συνηθες φαινομενο τα baby blues ....κατι η αλλαγη στις συνθηκες ζωης..κατι τα ορμονολογικα μας κατι το αγχος λογω ευθυνων..θα βρεις πιστευω αρκετο σχετικο υλικο στο ιντερνετ .. παντως πιστευω καλο θα εκανε να μιλησεις σε καποιο πιο ειδικο αν υπαρχει η δυνατοτητα.. μικρουλα εισαι ακομα..εχεις ολο το χρονο μπροστα σου..ισως να ειναι καλυτερο να μεγαλωσουν λιγο τα μπεμπακια σου να τα χαρεις στα σταδια αυτα ... και μετα βλεπεις τι κανεις και με το θεμα δουλειας
ο αντρας σου οπως και καποιος τριτος που δεν το εχει περασει ισως να μην μπορει να καταλαβει πως ειναι..οχι οτι δεν εχει τετοια διαθεση απαραιτητα ..αλλα πρεπει εσυ τωρα να κανεις κατι για τον εαυτο σου και για τα μωρακια σου

προτείνεις να μιλήσω σε κάποιον ειδικό δηλαδή?

γιατί πιστεύω στα σίγουρα ότι δεν θα το καταλάβει ο άντρας μου αυτό

και εγώ είμαι δυστακτική δεν σου κρύβω

ναι εννοειται.. κυριως για να σε πεισει οτι δεν ειναι κατι το τοσο τρομακτικο..εδω μεχρι και διασημες σταρ :P παραδεχτηκαν οτι επαθαν επιλοχεια μελαγχολια.. και φυσικα θα σου πει και τροπους που θα μπορεις να βελτιωσεις τη διαθεση σου να αντιμετωπισεις τα γεγονοτα της ζωης σας