Εχω καταθλιψη ή οχι?

Γεια σας.
Η αληθεια ειναι οτι δε ξερω τι με ωθησε τελικα να γραψω, ισως να συνειδητοποιησα οτι οντως χρειζομαι βοηθεια και αυτο ειναι ενα πρωτο βημα, ισως να πειστω οτι δεν ειναι ολα τοσο απαισιοδοξα οσο φανταζουν.
Για να μη μακρηγορω, νοιωθω οτι εχω πεσει σε καταθλιψη, κανεις απο τους φιλους και γνωστους δεν εχουν καταλαβει τιποτα, γιατι παντα ειμαι με το χαμογελο, αλλα το θεμα ειναι οτι οταν γυρισω σπιτι, ολα καταρρεουν και δε ξερω πως να το αντιμετωπισω.
Αυτη η κατασταση διαρκει περιπου ενα χρονο, αλλα τελικα βλεπω οτι μαλλον δε μπορω να το ξεπερασω.
Ολα ξεκινησαν απο το χωρισμο μου, νομιζω οτι ηταν ο ανθρωπος της ζωης μου, και ενω νομιζω οτι εχω κανει βηματα να το ξεπερασω, εχω μια σχεση, εχω αρκετους φιλους, τελικα τιποτα απο αυτα δε φαινεται να με βοηθουν οταν κλεινομαι σπιτι.
Δε γνωριζω κατα ποσο η επισκεψη σε εναν ειδικο θα με βοηθουσε, σε αυτο το σημειο θα ηθελα τη γνωμη σας, γιατι πλεον εχω κουραστει να παλευω με τους δαιμονες μου...

Ευχαριστω για το χρονο σας

μαλλον μελαγχωλια εχεις.μηπως ειναι καιρος να το παρεις αποφαση πως κατι εχει τελειωσει,πως δεν προκειται να το ξαναεχεις,και να προχωρησεις μπροστα;να αφησεις να ερθουν νεα πραγματα στη ζωη σου;οσο πισωγυρνας τοσο δεν θα σε αφηνουν οι αναμνησεις.θελει το χρονο του,οσο μπορεις να βγαινεις και να εισαι με παρεες ειναι μια καλη τακτικη ....\"νομιζω πως ηταν ο ανθρωπος της ζωης μου\".λαθος νομιζεις,τελικα δεν ειναι.αλλος ειναι ο ανθρωπος της ζωης σου,το θεμα ειναι ποτε θα αποφασισεις να το δεχτεις .....

οπως και να λεγεται αυτο που εχεις, το σημαντικο ειναι οτι σε ταλαιπωρει..
κι αφου ηδη εχεις σκεφτει να παρεις βοηθεια μηπως και ανακουφιστεις, γιατι δεν το κανεις μια ωρα αρχυτερα?

Karanti σε συμβουλεύω να πας σε ειδικό τώρα που είναι νωρίς.Αυτές τις καταστάσεις τις αντομετωπίζουν αμέσως άκου και μας τις παθούσες.Ισως χρειαστεί για κάποιο μικρό διάστημα να πάρεις κάποιο αντικαταθληπτικό, ισως με ένα ψυχολογο το ξεπεράσεις.Αν χρειαστεί να πάρεις κάτι μην το αφήσεις εξ άλλου αυτά τα φάρμακα δεν προξενούν εθισμό είναι αμαρτία να υποφέρεις όταν υπάρχουν λύσεις.

Ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες καταρχας.
Θεωρω κ εγω οτι καλο θα ηταν να το παλεψω μεσω αυτης της οδου, γιατι βλεπω οτι κατι αλλο μεχρι στιγμης τουλαχιστον δε με βοηθησε.
Ταλαιπουρουμαι πολυ καιρο, εχω ψυχολογικες μεταπτωσεις, οταν γυριζω σπιτι μπορει να βαλω τα κλαμματα, μουχε περασει κ απτο μυαλο, ευτυχως εκει τα καταφερα κ δεν εφτασα ουτε καν σε προσπαθεια, να αυτοκτονησω και γενικα ολα αυτα.
Το θεμα ειναι οτι δε θελω να ταλαιπωρω και τον ανθρωπο που ειμαι μαζι τωρα, δε μπορω σε καμια περιπτωση να του πω για ποιο λογο πεφτω ψυχολογικα, οποτε δεν εχω κ καποιον αντικειμενικο κριτη να μιλησω ανοιχτα.
Απο ο,τι καταλαβα σε εσας ειχε τελικα αποτελεσμα η επισκεψη σε ειδικο?

Karanti, καλως ήρθες:)

η αληθεια ειναι πως διαβαζοντας τα οσα γραφεις, θυμηθηκα το δικο μου μνμ πριν δυο χρονια οταν ειχα πρωτοεπισκεφτει αυτον εδω τον χωρο:)

Καταλαβαινω τί εννοεις με τις ψυχολογικες μεταπτωσεις αν κ ο καθενας μονος του γνωριζει τί περναει...

Για μενα ηταν δυσκολο να μιλησω για ολο αυτο και η επισκεψη σε ειδικο φανταζε περισσοτερο ταινια επιστημονικης φαντασιας.

Τελικα την εζησα την ταινια κ πρεπει να σου πω πώς ήταν πολυ καλυτερη απο οτι περιμενα:)

Ναι, αν αποφασισεις να μιλησεις πιστευω πώς εχεις να βοηθηθεις πολυ απο μια τετοια προσπαθεια!

Κ κατι ακομα: δεν χρειαζεσαι κριτη σε ολο αυτο, ακροατη καλο χρειαζεσαι, ανθρωπο κ επαγγελματια που θα σε καταλαβει. Οσο για τον ανθρωπο που εισαι μαζι, εχεις σκεφτει γιατι δεν μπορεις σε καμια περιπτωση να του πεις κατι απο ολο αυτο που νιωθεις?

ετσι οπως το περιγραφεις φαινεται σαν να εχεις μυθοποιησει ?να πω ?κατα καποιο τροπο την προηγουμενη σχεση..ισως παλι σε πληγωσε τοσο πολυ ή εθιξε τον εγωισμο και την αυτοεκτιμηση σου και αισθανεσαι οτι εχεις κολλησει σ αυτο το σημειο?

πιστευω οτι ναι πρεπει να δεις καποιον ειδικο... καταρχας για να δειτε μαζι αν οντως υπαρχει καταθλιψη..καταλαβαινεις οτι τηλεδιαγνωσεις- απο εδω παραδειγματος χαρη -δεν μπορουν να γινουν σε καμμια περιπτωση..ουτε μπορουμε απο μονοι μας εστω και αν διαβασουμε αρθρα σχετικα με το θεμα που μας απασχολει να καταληξουμε στο τι ακριβως μας συμβαινει .γι αυτο χρειαζεται ενας τριτος πιο αντικειμενικος κριτης απο εμας..

καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο να εκμυστηρευτεις τι νιωθεις με καθε λεπτομερεια στον τωρινο σου συντροφο.εδω που τα λεμε πως να παραδεχτεις οτι νομιζες οτι βρηκες τον ανθρωπο της ζωης σου στον προηγουμενο και τελικα δεν ηταν..στον επομενο συντροφο?

ισως ομως θα μπορουσες να θιξεις γενικοτερα οτι νιωθεις λιγο πεσμενη /πιεσμενη ψυχολογικα τον τελευταιο καιρο..