Θα το πω για να βγει απο μεσα μου...

Καλησπέρα σας... Αντιμετωπίζω ενα θεμα που δεν έχω πει ποτέ στην ζωή μου σε κανέναν και με βαραίνει... Θελω να το πω..να βγει απο μεσα μου... Πολλοι μπορεί να το βρείτε γελοίο και αχάριστο... Παρόλα αυτά το πρόβλημα υπάρχει... Παιδιά... Ντρέπομαι για το σπίτι μου.. Απο μικρό παιδί θυμάμαι ολα τα παιδιά καλούσαν σημμαθητες και παίζανε στα σπίτια τους ενώ εγώ ποτέ διότι ντρεπομουνα... Μένω σε μια πολυκατοικία παλιά.. Σε ενα διαμέρισμα που θα ελεγα είναι μεγάλο διαμέρισμα και σε αυτό δεν έχω παράπονο... Η πολυκατοικία είναι ατημέλητη και κανείς δεν ενδιαφέρεται για να την φτιάξει αν και καναμε πρόταση πολλες φορες στους ενοίκους να δώσουν ενα μερίδιο για να φτιαχτεί η εξωτερική εμφάνιση της πολυκατοικίας εμφανισιακά αλλα και θέματα μόνωσης κτλ... Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.. Το ψυχολογικο κομματι φουντοσε οταν ηρθε κάποιος και κατεβενε της σκάλες και μου είπε με ενα υφος... Μα καλα ποιος μένει εδώ.. Είναι χάλι μαύρο το κτίριο... Με πλήγωσε αυτό μιας και μιλούσε για την πολυκατοικία οπου μένω... Ντρέπομαι μέχρι και το ντελιβερι να πληρώσω εξω στην πόρτα... Και πραγματικά ντρεπομαι που κάνω αυτές της σκέψεις όπου ξέρω ότι αρκετός κόσμος ειναι άστεγος... Συγνώμη αν φαινομαι αχάριστος... Απλα ηθελα να το πω μια φορα στην ζωη μου σε κάποιον...

Υ. Γ.. η λύση δεν είναι να αλλαξω σπίτι
Η λύση είναι στο κεφάλι μου..

Αν το θεμα ειναι οικονομικο, μαζευτειτε μια μερα καποιοι που μπορειτε να διαθεσετε χρονο παρτε και οικονομικη μπογια και βαψτε την εισοδο. Μετα ψαξτε στα σκουπιδια των αλλων, εννοω κοντα στους καδους της περιοχης, ξερεις ποσοι πετουν γλαστρες με φυτα γιατι τα βαρεθηκαν? Θα εκπλαγεις. Ενας παλιος καθρεφτης που σε καποιον περισσευει, μια ομπρελοθηκη κοντα στην πορτα , δεν χρειαζονται παραπανω. Το πιο σημαντικο ομως ειναι το βαψιμο, εκει θα φανει η διαφορα. Εχεις δικιο ομορφαινοντας τον χωρο μας ανεβαινει η διαθεση μας!

Εμένα δεν μου φαίνεται κακό, να μην σου αρέσει που η πολυκατοικία σου είναι παραιτημένη και ατημέλητη.
Εφόσον αυτό είναι που αισθάνεσαι γιατί να ντρέπεσαι γι αυτό;
Για κάποιο λόγο αισθάνεσαι έτσι, κάτι σου προκαλεί έντονη δυσαρέσκεια.
πχ μπορεί να είναι τελείως εκτός της δικής σου αισθητικής το να ζεις σε μια πολυκατοικία αφρόντιστη.
Σημασία έχει να αναρωτηθείς τι συνέπειες έχει αυτό στη ζωή σου και τι μπορείς να κάνεις για να βελτιωθεί αυτή η δυσαρέσκεια.
πχ λύση είναι το να μαζέψεις κάποιους φίλους και να τους πεις παιδιά θέλω βοηθεια στο να φτιάξουμε την πολυκατοικία μου, γιατί δεν παλευεται,
λύση είναι να καλείς κόσμο για να εκτεθείς σε αυτή τη ντροπή και να είσαι πιο cool
λύση είναι να προτείνεις να αλλάξετε σπίτι,
λύση είναι να κάνεις μόνο σου κάποια δουλειά τουλάχιστον έξω από το διαμέρισμά σου πχ μια γλάστα, καθαριότητα, κανένα χαλί,
πχ, ένα κόκκινο χαλί στην είσοδο μαζί με δύο γλάστρες δεξιά και αριστερά, το κάνει πιο όμορφο και φιλόξενο.
λύση είναι να καλέσεις φίλους γκραφιτάδες μυστικά και να τους πεις να ζωγραφίσουν κάτι ομορφο (αν και παράνομο)
λύση είναι να καλέσεις σπουδαστές από καλώς τεχνών με ένα ποσό και να τους πεις να ζωγραφίσουν.

Δεν χρειάζεται να είναι καινούρια όλα. Μπορεί να γίνουν μικρά πράγματα και να αλλάξει όλη η οπτική.

Quote:

---

Originally Posted by Antreas256

Καλησπέρα σας... Αντιμετωπίζω ενα θεμα που δεν έχω πει ποτέ στην ζωή μου σε κανέναν και με βαραίνει... Θελω να το πω..να βγει απο μεσα μου... Πολλοι μπορεί να το βρείτε γελοίο και αχάριστο... Παρόλα αυτά το πρόβλημα υπάρχει... Παιδιά... Ντρέπομαι για το σπίτι μου.. Απο μικρό παιδί θυμάμαι ολα τα παιδιά καλούσαν σημμαθητες και παίζανε στα σπίτια τους ενώ εγώ ποτέ διότι ντρεπομουνα... Μένω σε μια πολυκατοικία παλιά.. Σε ενα διαμέρισμα που θα ελεγα είναι μεγάλο διαμέρισμα και σε αυτό δεν έχω παράπονο... Η πολυκατοικία είναι ατημέλητη και κανείς δεν ενδιαφέρεται για να την φτιάξει αν και καναμε πρόταση πολλες φορες στους ενοίκους να δώσουν ενα μερίδιο για να φτιαχτεί η εξωτερική εμφάνιση της πολυκατοικίας εμφανισιακά αλλα και θέματα μόνωσης κτλ... Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.. Το ψυχολογικο κομματι φουντοσε οταν ηρθε κάποιος και κατεβενε της σκάλες και μου είπε με ενα υφος... Μα καλα ποιος μένει εδώ.. Είναι χάλι μαύρο το κτίριο... Με πλήγωσε αυτό μιας και μιλούσε για την πολυκατοικία οπου μένω... Ντρέπομαι μέχρι και το ντελιβερι να πληρώσω εξω στην πόρτα... Και πραγματικά ντρεπομαι που κάνω αυτές της σκέψεις όπου ξέρω ότι αρκετός κόσμος ειναι άστεγος... Συγνώμη αν φαινομαι αχάριστος... Απλα ηθελα να το πω μια φορα στην ζωη μου σε κάποιον...

Υ. Γ.. η λύση δεν είναι να αλλαξω σπίτι
Η λύση είναι στο κεφάλι μου..

---

Κι εγώ έτσι ακριβώς αισθανομουν για το σπίτι στο χωριό. Αντικειμενικά το σπίτι μας δεν ήταν ωραίο αλλά ο βαθμός που με περιόριζε στην κοινωνικότητα μου μάλλον έχει να κάνει με τη δυσκολία να με αποδεχτω συνολικά. Δεν διαφωνώ με αυτά που είπαν οι προηγούμενοι, δηλαδή την προσπάθεια με λίγα χρήματα να το καλυτερευσεις αλλά όσο εξαρταμε την ψυχική μας διάθεση από τέτοια πράγματα θα είμαστε χαμένοι. Είναι σαν να βρίσκεσαι στον θάλαμο αναμονής της ζωής και να περιμένεις να ζήσεις μόλις καταφέρεις κάποιους στόχους. Μόνο με την έκθεση θα αισθανθείς καλύτερα. Πήγαινε κόντρα σ' αυτό που αισθάνεσαι και κάλεσε κάνα φίλο στο σπίτι.