Originally Posted by
tiredpanda
Είμαι 23 χρονών και είχα την τύχη να κάνω μερικές ουσιαστικές σχέσεις. Παρόλαυτα, πάντα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα κτητικότητας το οποίο έχω βελτιώσει πολύ με τον καιρό. Νιώθω απειλή από προηγούμενες εμπειρίες των συντρόφων μου και έχω την ανάγκη να νιώθω ότι ο εκάστοτε σύντροφος περνάει πιο καλά μαζί μου από κάθε άλλη φορά. Ακόμα κι αν δεν είναι αμοιβαίο. Θέλω να είμαι απαραίτητη και αυτό με βασανίζει και δεν με αφήνει να απολαύσω την στιγμή. Στο παρελθόν είχα και έντονα προβλήματα αυτοεκτίμησης, τα οποία επίσης δουλεύω και έχω βελτιώσει. Δίνω μεγάλη σημασία στον όρο σχέση ενώ αυτός δεν συνεπάγεται απαραίτητα ουσιαστική σχέση. Έχω γνωρίζει ένα παιδί τώρα και ενώ έχουμε έρθει πολύ κοντά και νιώθω ότι υπάρχει κάτι ουσιαστικό, το γεγονός ότι δεν έχουμε βάλει την ταμπέλα σχέση με ενοχλεί. Ενώ σημασία έχει ότι υπάρχει σύνδεση και όχι τόσο να μπει ο τίτλος. Αν έμπαινε ο τίτλος, θα συμπεριφερόμουν αλλιώς. Θα ήμουν πιο δοτική και θα αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο και σκέψη. Αισθάνομαι όμως ότι αυτό είναι λάθος γιατί με έναν άνθρωπο πρέπει να κάνεις ότι σου βγαίνει ανεξαρτήτως του τίτλου. Ίσως ο τίτλος αυτός να με κάνει να νιώσω ασφάλεια να δοθώ περισσότερο. Δεν ξέρω. Θέλω να απελευθερωθώ από φοβίες και εγωισμούς. Δυσκολεύομαι όμως να βρω την ισορροπία. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα μέσα μου ακριβώς.