να θεσω καποια ερωτηματα..;;;

Να σας θεσω καποια ερωτηματα που εχω;;;Προκειτε για τον ανθρωπο που ειμαστε μαζι...καποια πραγματα πανω του με εχουν...παραξενεψει...
Πριν 2,5 χρονια πεθανε η γυναικα του,η οποια ειχε καποιο χρονιο νοσημα,υπεφερε κ απο καταθλιψη κ γενικα η ζωη του μαζι της δεν υπηρξε ποτε....ηρεμη.
Εζησαν μαζι 10 χρονια σχεδον...Απο αυτα πο συζητησαμε καποια στιγμη μου ειπε πως το βραδυ που εφυγε εκεινη εκλαψε παρα πολυ κ απο τοτε δεν ξαναεκλαψε ποτε!!!Ουτε καν στην κηδεια της.Απο τον χρονο κ μετα δεν ξαναπατησε στο νεκροταφειο,εγω 1-2 φορες του ειπα αν θα ηθελε να πηγαιναμε η εστω μονος του αλλα το αρνηθηκε ρητα.
Δεν ξερω...ειναι φυσιολογικη αντιδραση αυτη;;Εγω στη θεση του...θα ειχα πιστευω τις μελαγχολικες στιγμες μου,αναμνησεις...
Λειτουργει σαν να μην του συνεβη ποτε ολο αυτο.Αν ειχε περασει πολυς καιρος..δεν θα μου φαινοταν τοσο,τραβηγμενο.Αλλα οταν με γνωρισε,δεν ειχε περασει ουτε χρονος απ'το συμβαν.
Βεβαια για αρκετο διαστημα με φωναζε με το ονομα της κ μπερδευε λιγο τις καταστασεις....μου ελεγε"α,αυτο το καναμε κ με 'κεινη"κ διαφορα τετοια.Εσεις τι λετε για ολα αυτα;;

ζουμπι εγώ δεν θα αναρωτιόμουν αν είναι \'φυσιολογικό\'. Ο κάθε άνθρωπος βιώνει τη ζωή και το θάνατο ενός ανθρώπου και μιας σχέσης με το δικό του τρόπο κι η κάθε σχέση είναι ξεχωριστή. Μπορεί αυτό που εσύ φαντάζεσαι ως \'απώλεια\', για αυτόν που το βίωσε να είναι ταυτόχρονα \'ανακούφιση\' ή και \'νέο ξεκίνημα\'. Εξάλλου λες ότι παρά τα 10 χρόνια που έζησαν μαζί, η ζωή τους δεν ήταν ήρεμη και ήταν ίσως δύσκολη παρέα με την κατάθλιψη και ένα χρόνιο νόσημα. Όσο για τις αναμνήσεις και τις μελαγχολικές στιγμές, το ότι κάποιος δεν τις μοιράζεται δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν τις έχει. Ούτε όμως είναι υποχρεωτικό να τις έχει. Με λίγα λόγια, μην προδιαγράφεις το τι είναι \'τραβηγμένο\' και τι όχι μόνο από το αν θέλει να πάει στο νεκροταφείο, αν κλαίει, αν έχει περάσει πολύς καιρός. Μπορεί ένας άνθρωπος να ζει μέσα στην άρνηση, μπορεί να το επεξεργάζεται μόνος, μπορεί να το έχει πλήρως αποδεχτεί με το δικό του τρόπο. Εσύ δες ποια είναι η ποιότητα της δικής σας σχέσης και αν ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου είναι μαζί σου και είστε καλά.

Λες ότι λειτουργεί \'σαν να μην του συνέβη ποτέ όλο αυτό\'. Πώς θα έπρεπε κατά την άποψη σου να λειτουργεί? Και αναρωτήσου, αν και γιατί εσύ θα ήθελες ίσως να λειτουργεί διαφορετικά?

Quote:

---

Originally posted by ζουμπι
Να σας θεσω καποια ερωτηματα που εχω;;;Προκειτε για τον ανθρωπο που ειμαστε μαζι...καποια πραγματα πανω του με εχουν...παραξενεψει...
Πριν 2,5 χρονια πεθανε η γυναικα του,η οποια ειχε καποιο χρονιο νοσημα,υπεφερε κ απο καταθλιψη κ γενικα η ζωη του μαζι της δεν υπηρξε ποτε....ηρεμη.
Εζησαν μαζι 10 χρονια σχεδον...Απο αυτα πο συζητησαμε καποια στιγμη μου ειπε πως το βραδυ που εφυγε εκεινη εκλαψε παρα πολυ κ απο τοτε δεν ξαναεκλαψε ποτε!!!Ουτε καν στην κηδεια της.Απο τον χρονο κ μετα δεν ξαναπατησε στο νεκροταφειο,εγω 1-2 φορες του ειπα αν θα ηθελε να πηγαιναμε η εστω μονος του αλλα το αρνηθηκε ρητα.
Δεν ξερω...ειναι φυσιολογικη αντιδραση αυτη;;Εγω στη θεση του...θα ειχα πιστευω τις μελαγχολικες στιγμες μου,αναμνησεις...
Λειτουργει σαν να μην του συνεβη ποτε ολο αυτο.Αν ειχε περασει πολυς καιρος..δεν θα μου φαινοταν τοσο,τραβηγμενο.Αλλα οταν με γνωρισε,δεν ειχε περασει ουτε χρονος απ\'το συμβαν.
Βεβαια για αρκετο διαστημα με φωναζε με το ονομα της κ μπερδευε λιγο τις καταστασεις....μου ελεγε\"α,αυτο το καναμε κ με \'κεινη\"κ διαφορα τετοια.Εσεις τι λετε για ολα αυτα;;

---

Εγώ λέω οτι αισθάνεσαι απορία μπροστά στο τι μπορεί να υπάρχει μέσα στην ψυχή, την σκέψη και τα συναισθήματα του συντρόφου σου.

Πίσω απο την ερώτηση \" είναι φυσιολογικό?\" τί κρύβεται?
Μήπως ο φόβος σου οτι ακόμα δεν το έχει ξεπεράσει?
Οτι δεν το ξεπέρασε σωστά, εφόσον εσύ μπήκες σχεδόν κατευθείαν στη ζωή του?

Μήπως παραπέρα,και η επιθυμία σου, να του πεις, \"είμαι δίπλα σου, να σε ακούσω, μπορείς να μου μιλήσεις για το πένθος σου,το θέλω..\"

Για σκέψου :)

Ζούμπι τον έχεις ρωτήσει πως ακριβώς αισθάνεται τώρα;
Αν όχι, μπορείς να το κάνεις χωρίς όμως να δείχνεις ότι τον κατηγορείς ότι αυτό ίσως να μην είναι φυσιολογικό αλλά με το να δείξεις πραγματικά ενδιαφέρον ότι αυτό το πάγωμα ίσως να τον βλάψει μακροπρόθεσμα...

Εσύ είσαι όμως έτοιμη για το τι μπορεί να ακούσεις; Μιας και τα ερωτηματικά σου αφορούν την πρώην γυναίκα του, όχι κάποιον γονιό ή φίλο...

Αν θέλεις πραγματικά να ακούσεις τι έχει να σου πει ο άνθρωπός σου και είναι τόσο όμορφο και ώριμο που ενδιαφέρεσαι για εκείνον, να προετοιμαστείς να τον ακούσεις πραγματικά...

Να πω μια μικρή ένσταση? Νομίζω ότι ίσως βοηθούσε περισσότερο η ευκαιρία για μία χαλαρή συζήτηση για το πώς ήταν η ζωή στο γάμο του, παρά η άμεση ερώτηση για το \'πώς αισθάνεσαι τώρα\'. Ειδικά όταν αυτός που ρωτά έχει κάποια ιδέα για το πώς θα \'έπρεπε\' να αισθάνεσαι, είναι δύσκολο η ερώτηση του να μην αποκαλύψει τις δικές του ανησυχίες, από την έκφραση, από τον τόνο της φωνής κλπ.

Έπειτα δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει κάποιο \'πάγωμα\'. Μπορεί να μην είχε περάσει ούτε χρόνος όταν γνώρισε τη ζούμπι, αλλά πάντως είχε μεσολαβήσει ένα διάστημα στο οποίο δεν γνωρίζουμε πώς είχε διαχειριστεί την \'απώλεια\'.

Σίγουρα, κανένα βέβαιο συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει, όπως οτι υπάρχει πάγωμα..

Αυτό που θα έκανα εγώ θα ήταν να μοιραστώ τα δικά μου συναισθήματα και τις δικές μου ανησυχίες για το θέμα αυτό, πάνω κάτω δηλ τα όσα μας εκθέτει η φίλη μας, με έναν τρόπο ώστε να μας φέρει πιο κοντά, να το επικοινωνήσω μαζί του.

Οταν κάτι δεν μοιράζεται μέσα στη σχέση, σπέρνει συνήθως αποστάσεις ανάμεσα στα μέρη.
Τουλάχιστον αν είναι αυτό το κάτι μια ή περισσότερες απορίες για το τι σκέφτεται και νιώθει ο άλλος σύντροφός.

Ναι σε αυτό συμφωνώ, δηλαδή αντί να ζητήσω να μάθω τα δικά του συναισθήματα, να εκφράσω τα δικά μου. Αλλά πιστεύω επίσης ότι προτού αρχίσουμε να εκφράζουμε αμφιβολίες και απορίες, καλό είναι να ψάξουμε λίγο μόνοι μας γιατί έχουμε αυτές τις απορίες, χωρίς να θεωρούμε δεδομένο πως το σωστό είναι αυτό που φανταζόμαστε ότι θα κάναμε εμείς \'αν ήμασταν στη θέση του\'.

Quote:

---

Originally posted by marina38
Έπειτα δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει κάποιο \'πάγωμα\'. Μπορεί να μην είχε περάσει ούτε χρόνος όταν γνώρισε τη ζούμπι, αλλά πάντως είχε μεσολαβήσει ένα διάστημα στο οποίο δεν γνωρίζουμε πώς είχε διαχειριστεί την \'απώλεια\'.

---

Ναι Μαρίνα έχεις δίκιο κακώς έγραψα μόνο για πάγωμα. Είναι μια υπόθεση απλά μόνο όπως και πολλές άλλες υποθέσεις μπορούν να ισχύουν