Γνωριμία και αδιέξοδο

Καλησπέρα.

Είμαι κοπέλα 21 ετών, bisexual, και το καλοκαίρι γνώρισα μια συνομήλικη κοπέλα, με την οποία αρχικά οι σχέσεις μας ήταν τυπικές, αν και είχαμε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα όπως φάνηκε μέσα από τις ελάχιστες συζητήσεις μας στο πλαίσιο της παρέας όπου βρισκόμασταν. Στη συνέχεια χαθήκαμε λόγω καραντίνας, μέχρι που στις γιορτές των Χριστουγέννων μου έστειλε μήνυμα κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε ξανά στα σόσιαλ. Τότε μου κινησε το ενδιαφέρον και κατάλαβα ότι τελικά αν και πρόκειται για αρκετά κλειστό άτομο, είναι πολύ συμπαθής και ενδιαφέρουσα και οι συζητήσεις μας με γέμιζαν χαρά, σε σημείο που περίμενα πως και πως να μου στείλει για να τα πούμε. Δεν επικοινωνούσαμε σε καθημερινή βάση, αλλά πχ 3-4 φορές την εβδομάδα (άλλοτε εστελνα εγω, αλλοτε εκεινη), ωστόσο οι συζητήσεις μας κυλούσαν αβίαστα και ένιωθα ότι υπήρχε χημεία (θέλω να πιστεύω ότι κι εκείνη ένιωθε το ίδιο). Χάρηκα πολύ που έκανε την κίνηση και μου έστειλε μήνυμα, κάτι που δεν είναι τόσο του χαρακτήρα της απ’όσο μπόρεσα να καταλάβω, γιατί είναι λιγομίλητη και δεν έχει πολλούς φίλους, και για να είμαι ειλικρινής ήταν μία από τις κινήσεις της που με γέμισαν ελπίδες, μαζί με το ότι μου έκανε συνεχώς ερωτήσεις για να με γνωρίσει καλύτερα και θυμόταν όλες μας τις συζητήσεις με λεπτομέρειες.

Ενώ λοιπον όταν γνωριστήκαμε από κοντά δεν ένιωθα κάτι για εκείνη, για την ακρίβεια, αν και φαινόταν πολύ οκ άτομο μου ήταν σχετικά αδιάφορη, από τη στιγμή που μου έστειλε και μετά άρχισα να τη βλέπω διαφορετικά. Το πρόβλημα είναι το εξής: δεν είμαι σίγουρη αν ξέρει ότι τη βλέπω ερωτικά (δεν έχει τύχει να μιλήσουμε για θέματα σεξουαλικότητας, αν και στην παρέα ήταν γνωστό ότι κάτι είχε παιχτεί με μενα και μια άλλη κοπέλα). Αυτό με κάνει να διστάζω να της ανοιχτώ περισσότερο επειδή φοβάμαι ότι αν της πω ότι μου αρέσει και δεν με βλέπει έτσι, θα τελειώσουν όλα. Η επικοινωνια μας με κάνει πολύ χαρούμενη και δεν θέλω να τη χάσω από τη ζωή μου. Ωστόσο μου είναι πολύ δύσκολο να προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα παραπάνω από τη μεριά μου.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι να προσπαθήσω να απομακρυνθώ για να δω τα πράγματα πιο αντικειμενικά, μήπως και καταφέρω να ξεκολλήσω, αλλά μετά μου στέλνει μήνυμα και τα ξεχνάω όλα, το μόνο που θέλω είναι να της μιλάω και να περιμένω να ξανασυναντηθούμε. Καποιες στιγμες μέσα από αυτά που λέει νιώθω ότι θα μπορούσε να υπάρχει ανταπόκριση, αλλά μετά προσπαθώ να δω τα πράγματα όπως είναι, κι όχι όπως θα ήθελα να είναι. Δεν θα αντέξω όμως να έρθει η μέρα που θα μου πει ότι γνώρισε πχ ένα αγόρι και εγώ να πρέπει να προσποιηθώ ότι χαίρομαι γι’αυτήν ενώ μέσα μου βράζω από ζήλεια.
Μπορεί κάποι@ που βλέπει πιο αντικειμενικά την κατάσταση να μου δώσει μια συμβουλή; Ευχαριστώ.

Γενικα υπαρχει μια ταση που λεει προβληματα ειναι μονο τα αισθηματικα δεν ειναι τοσο απλο το θεμα ζωη

Quote:

---

Originally Posted by elis

Γενικα υπαρχει μια ταση που λεει προβληματα ειναι μονο τα αισθηματικα δεν ειναι τοσο απλο το θεμα ζωη

---

Τι έπαθες μωρέ σήμερα με το τι είναι η ζωή;

Δεν υπάρχει καμία τάση όπως λες. Αλά για κάποιους και σε κάποια φάση της ζωής τους το αισθηματικό τους είναι στην επιφάνεια. Δεν είναι τάση αυτό.

δεν ειναι αναγκη να της πεις οτι σου αρεσει αφου δεν ειναι αμοφυλοφιλη γιατι θα στεναχωρηθεις και εσυ και αυτη.
ομως μπορεις να της πεις οτι εισαι εσυ τετοια.
μετα κανεις δεν ξερει τι θα συμβει....

Quote:

---

Originally Posted by PotatoPotato

Καλησπέρα.

Είμαι κοπέλα 21 ετών, bisexual, και το καλοκαίρι γνώρισα μια συνομήλικη κοπέλα, με την οποία αρχικά οι σχέσεις μας ήταν τυπικές, αν και είχαμε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα όπως φάνηκε μέσα από τις ελάχιστες συζητήσεις μας στο πλαίσιο της παρέας όπου βρισκόμασταν. Στη συνέχεια χαθήκαμε λόγω καραντίνας, μέχρι που στις γιορτές των Χριστουγέννων μου έστειλε μήνυμα κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε ξανά στα σόσιαλ. Τότε μου κινησε το ενδιαφέρον και κατάλαβα ότι τελικά αν και πρόκειται για αρκετά κλειστό άτομο, είναι πολύ συμπαθής και ενδιαφέρουσα και οι συζητήσεις μας με γέμιζαν χαρά, σε σημείο που περίμενα πως και πως να μου στείλει για να τα πούμε. Δεν επικοινωνούσαμε σε καθημερινή βάση, αλλά πχ 3-4 φορές την εβδομάδα (άλλοτε εστελνα εγω, αλλοτε εκεινη), ωστόσο οι συζητήσεις μας κυλούσαν αβίαστα και ένιωθα ότι υπήρχε χημεία (θέλω να πιστεύω ότι κι εκείνη ένιωθε το ίδιο). Χάρηκα πολύ που έκανε την κίνηση και μου έστειλε μήνυμα, κάτι που δεν είναι τόσο του χαρακτήρα της απ’όσο μπόρεσα να καταλάβω, γιατί είναι λιγομίλητη και δεν έχει πολλούς φίλους, και για να είμαι ειλικρινής ήταν μία από τις κινήσεις της που με γέμισαν ελπίδες, μαζί με το ότι μου έκανε συνεχώς ερωτήσεις για να με γνωρίσει καλύτερα και θυμόταν όλες μας τις συζητήσεις με λεπτομέρειες.

Ενώ λοιπον όταν γνωριστήκαμε από κοντά δεν ένιωθα κάτι για εκείνη, για την ακρίβεια, αν και φαινόταν πολύ οκ άτομο μου ήταν σχετικά αδιάφορη, από τη στιγμή που μου έστειλε και μετά άρχισα να τη βλέπω διαφορετικά. Το πρόβλημα είναι το εξής: δεν είμαι σίγουρη αν ξέρει ότι τη βλέπω ερωτικά (δεν έχει τύχει να μιλήσουμε για θέματα σεξουαλικότητας, αν και στην παρέα ήταν γνωστό ότι κάτι είχε παιχτεί με μενα και μια άλλη κοπέλα). Αυτό με κάνει να διστάζω να της ανοιχτώ περισσότερο επειδή φοβάμαι ότι αν της πω ότι μου αρέσει και δεν με βλέπει έτσι, θα τελειώσουν όλα. Η επικοινωνια μας με κάνει πολύ χαρούμενη και δεν θέλω να τη χάσω από τη ζωή μου. Ωστόσο μου είναι πολύ δύσκολο να προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα παραπάνω από τη μεριά μου.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι να προσπαθήσω να απομακρυνθώ για να δω τα πράγματα πιο αντικειμενικά, μήπως και καταφέρω να ξεκολλήσω, αλλά μετά μου στέλνει μήνυμα και τα ξεχνάω όλα, το μόνο που θέλω είναι να της μιλάω και να περιμένω να ξανασυναντηθούμε. Καποιες στιγμες μέσα από αυτά που λέει νιώθω ότι θα μπορούσε να υπάρχει ανταπόκριση, αλλά μετά προσπαθώ να δω τα πράγματα όπως είναι, κι όχι όπως θα ήθελα να είναι. Δεν θα αντέξω όμως να έρθει η μέρα που θα μου πει ότι γνώρισε πχ ένα αγόρι και εγώ να πρέπει να προσποιηθώ ότι χαίρομαι γι’αυτήν ενώ μέσα μου βράζω από ζήλεια.
Μπορεί κάποι@ που βλέπει πιο αντικειμενικά την κατάσταση να μου δώσει μια συμβουλή; Ευχαριστώ.

---

καλημερα.
"χημεια", και μαλιστα πολυ εντονη, τοσο εντονη που να μοιαζει με ερωτικη σχεση (αλλα να μην ειναι), υμπορει να υπαρξει και σε φιλικες σχεσεις, οταν ειναι πολυ ταιριαστες, ξερεις...
γι αυτο, μην κανεις ονειρα τρελλα, αν δεν μαθεις τι τρεχει με την φιλη σου.
επισης, να σου θυμισω οτι και οι ομοφυλοφιλοι εχουν φιλους του ιδιου φυλου. δεν σημαινει οτι ολες τις κοπελες τις βλεπεις ερωτικα..
επομενως, και να ξερει οτι σου αρεσουν οι κοπελες, δεν σημαινει οτι πρεπει να ξερει οτι την θελεις...
κατα την γνωμη μου, αν δεν θελεις να εκτεθεις μιλωντας της για τα αισθηματα σου για εκεινην, κανε μια συζητηση για τις δικες της σεξουαλικες προτιμησεις, εστω γενικα. για το αν της αρεσουν σεξουαλικα οι γυναικες, δηλαδη. αν στο αποκλεισει, αστο... αν σου πει οτι παιζει κι αυτο, τοτε, μπορεις να της μιλησεις για τα αισθηματα σου. το πολυ- πολυ να φας χιλοπιτα. και τι εγινε;
καλυτερο απ το να περιμενεις ποτε θα σου πει για καποιον αλλον, η για καποια αλλη...

Καλησπέρα σας. Νίκο και Remedy, αν και αργά, ευχαριστώ για την απάντησή σας.

Μπαίνω μετά από αρκετούς μήνες χωρίς να ξέρω τι ακριβώς να γράψω, στο μυαλό και στην καρδιά μου πλέον επικρατεί ένα χάος, ένα κουβάρι σκέψεων και συναισθημάτων, όλα γλυκόπικρα. Σας γράφω με την ελπίδα ότι το να μοιραστώ όλα αυτά που αισθάνομαι έστω και με αγνώστους θα είναι λυτρωτικό και θα μου προσφέρει την ανακούφιση που τόσο έχω ανάγκη.

Η αλήθεια είναι ότι από τότε και μετά η ιστορία προχώρησε αρκετά, αν και δεν είχε καλό τέλος.
Μέσα στον επόμενο μήνα πήρα τη μεγάλη απόφαση και μίλησα στην κοπέλα για τα συναισθήματά μου. Δεν προηγήθηκε καμία συζήτηση περί σεξουαλικών προτιμήσεων όπως πρότεινε η Remedy, έκρινα ότι δεν χρειαζόταν στη φάση που βρεθήκαμε εκείνο το βράδυ που της άνοιξα την καρδιά μου. Ήταν σαν η ίδια από μόνη της να με προέτρεπε να της μιλήσω, να της πω όλα όσα είχε ήδη καταλάβει, φυσικά. Κάποια πράγματα δεν κρύβονται.

Εκείνη δεν είπε πολλά, πέρα από το ότι υπήρχε κι από τη μεριά της κάποιο ενδιαφέρον, το οποίο δεν ήξερε αν και πώς θα εξελισσόταν στο πέρασμα του χρόνου, επειδή έχοντας βγει πρόσφατα από άλλη σχέση, δεν μπορούσε να δεθεί 100% συναισθηματικά. Το δέχτηκα. Δεν με ενδιέφερε το θέμα "σχέση/δέσμευση" ούτως ή άλλως και το ήξερε. Ήθελα μόνο να περνάω χρόνο μαζί της. Ωστόσο με τη στάση της έδειχνε για μεγάλο διάστημα ότι υπάρχουν ελπίδες, κι ότι αυτό το αμοιβαίο ενδιαφέρον θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάτι βαθύτερο. Παρ'όλα αυτά προσπαθούσα να είμαι συγκρατημένη. Όλο αυτό το διάστημα παρέμενε το γλυκό και κλειστό πλάσμα που γνώρισα, δεν την πίεσα ποτέ με ανούσιες εξομολογήσεις, μεγάλες κινήσεις και λόγια, προσπαθούσα να της δείχνω αυτό που νιώθω με διακριτικό τρόπο καθώς σεβόμουν το γεγονός ότι δεν ήξερε τι ήθελε. Μου αρκούσε να της μιλάω, αργότερα να βγαίνουμε και να καθόμαστε και να συζητάμε για ατέλειωτα θέματα από το απόγευμα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου (η χημεία που λέγαμε). Λίγο καιρό μετά προχωρήσαμε και σεξουαλικά, και ήταν πιο μαγικά απ' όσο θα τολμούσα να φανταστώ.

Φρόντιζε όμως συχνά να μου υπενθυμίζει με τον τρόπο της να μην παίρνω θάρρος, κάτι που από ένα σημείο και μετά άρχισε να με πληγώνει τρομερά και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Πριν ένα μήνα περίπου πήρα την απόφαση να της πω να διακόψουμε, επειδή δεν άντεχα πλέον να μην ξέρω ποια είναι η θέση μου στη ζωή της και δεν είχα άλλη δύναμη ώστε να συγκρατήσω τον εαυτό μου που είχε ήδη αρχίσει να την ερωτεύεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα καμιά ιδιαίτερη αντίδραση από εκείνη, επειδή γνωρίζοντάς την καταλαβαίνω πόσο δύσκολο της είναι να εκφράσει ανοιχτά τα συναισθήματά της. Παρ'όλα αυτά, ένιωσα ότι δεν της ήταν και τόσο αδιάφορη η απόφασή μου τελικά. Μου ζήτησε συγγνώμη που με πλήγωσε με τη στάση της και μου είπε ότι δεν θέλει να με χάσει από τη ζωή της. Λογικό θα μου πείτε, σίγουρα θα είχε δεθεί κι αυτή μαζί μου έστω και λίγο τόσους μήνες. Μετά από τόσες συζητήσεις και τόσα πράγματα που κάναμε μαζί. Αλλά δεν προσπάθησε να με μεταπείσει. Επίσης λογικό.

Είπαμε ότι θα προσπαθήσουμε να φερόμαστε φυσιολογικά για χάρη της κοινής μας παρέας, κάτι που μου είναι απίστευτα δύσκολο και γι'αυτό επί ένα μήνα έχω ψιλοαπομακρυνθεί. Ευτυχώς τα παιδιά ξέρουν και δείχνουν κατανόηση. Όμως μου είναι αδύνατον να τη βλέπω να μιλάει όπως παλιά, να φέρεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα και στην ουσία να καταλαβαίνω ότι δεν την επηρέασε καθόλου αυτό που συνέβη μεταξύ μας. Τελικά της πέρασε τόσο αδιάφορο; Είναι δυνατόν να δέθηκα μόνο εγώ μαζί της τόσους μήνες; Τότε γιατί είπε ότι δεν ήθελε να με χάσει; Δεν περίμενα να με έχει ερωτευτεί, ή να συνειδητοποιήσει ξαφνικά ότι με θέλει, μέχρι εκεί το έχω αποδεχτεί. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να μην της λείπω καθόλου. Με πονάει πολύ όλο αυτό, όλο θέλω να της στείλω και όλο με σταματάω.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά αλλά δεν μπορώ. Δεν ξέρω τι περιμένω να βγει γράφοντάς τα εδώ, ίσως ξαναδιαβάζοντάς τα βγάλω άκρη και καταλάβω τι μου συμβαίνει και γιατί και πώς να προχωρήσω.

Quote:

---

Originally Posted by PotatoPotato

Καλησπέρα σας. Νίκο και Remedy, αν και αργά, ευχαριστώ για την απάντησή σας.

Μπαίνω μετά από αρκετούς μήνες χωρίς να ξέρω τι ακριβώς να γράψω, στο μυαλό και στην καρδιά μου πλέον επικρατεί ένα χάος, ένα κουβάρι σκέψεων και συναισθημάτων, όλα γλυκόπικρα. Σας γράφω με την ελπίδα ότι το να μοιραστώ όλα αυτά που αισθάνομαι έστω και με αγνώστους θα είναι λυτρωτικό και θα μου προσφέρει την ανακούφιση που τόσο έχω ανάγκη.

Η αλήθεια είναι ότι από τότε και μετά η ιστορία προχώρησε αρκετά, αν και δεν είχε καλό τέλος.
Μέσα στον επόμενο μήνα πήρα τη μεγάλη απόφαση και μίλησα στην κοπέλα για τα συναισθήματά μου. Δεν προηγήθηκε καμία συζήτηση περί σεξουαλικών προτιμήσεων όπως πρότεινε η Remedy, έκρινα ότι δεν χρειαζόταν στη φάση που βρεθήκαμε εκείνο το βράδυ που της άνοιξα την καρδιά μου. Ήταν σαν η ίδια από μόνη της να με προέτρεπε να της μιλήσω, να της πω όλα όσα είχε ήδη καταλάβει, φυσικά. Κάποια πράγματα δεν κρύβονται.

Εκείνη δεν είπε πολλά, πέρα από το ότι υπήρχε κι από τη μεριά της κάποιο ενδιαφέρον, το οποίο δεν ήξερε αν και πώς θα εξελισσόταν στο πέρασμα του χρόνου, επειδή έχοντας βγει πρόσφατα από άλλη σχέση, δεν μπορούσε να δεθεί 100% συναισθηματικά. Το δέχτηκα. Δεν με ενδιέφερε το θέμα "σχέση/δέσμευση" ούτως ή άλλως και το ήξερε. Ήθελα μόνο να περνάω χρόνο μαζί της. Ωστόσο με τη στάση της έδειχνε για μεγάλο διάστημα ότι υπάρχουν ελπίδες, κι ότι αυτό το αμοιβαίο ενδιαφέρον θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάτι βαθύτερο. Παρ'όλα αυτά προσπαθούσα να είμαι συγκρατημένη. Όλο αυτό το διάστημα παρέμενε το γλυκό και κλειστό πλάσμα που γνώρισα, δεν την πίεσα ποτέ με ανούσιες εξομολογήσεις, μεγάλες κινήσεις και λόγια, προσπαθούσα να της δείχνω αυτό που νιώθω με διακριτικό τρόπο καθώς σεβόμουν το γεγονός ότι δεν ήξερε τι ήθελε. Μου αρκούσε να της μιλάω, αργότερα να βγαίνουμε και να καθόμαστε και να συζητάμε για ατέλειωτα θέματα από το απόγευμα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου (η χημεία που λέγαμε). Λίγο καιρό μετά προχωρήσαμε και σεξουαλικά, και ήταν πιο μαγικά απ' όσο θα τολμούσα να φανταστώ.

Φρόντιζε όμως συχνά να μου υπενθυμίζει με τον τρόπο της να μην παίρνω θάρρος, κάτι που από ένα σημείο και μετά άρχισε να με πληγώνει τρομερά και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Πριν ένα μήνα περίπου πήρα την απόφαση να της πω να διακόψουμε, επειδή δεν άντεχα πλέον να μην ξέρω ποια είναι η θέση μου στη ζωή της και δεν είχα άλλη δύναμη ώστε να συγκρατήσω τον εαυτό μου που είχε ήδη αρχίσει να την ερωτεύεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα καμιά ιδιαίτερη αντίδραση από εκείνη, επειδή γνωρίζοντάς την καταλαβαίνω πόσο δύσκολο της είναι να εκφράσει ανοιχτά τα συναισθήματά της. Παρ'όλα αυτά, ένιωσα ότι δεν της ήταν και τόσο αδιάφορη η απόφασή μου τελικά. Μου ζήτησε συγγνώμη που με πλήγωσε με τη στάση της και μου είπε ότι δεν θέλει να με χάσει από τη ζωή της. Λογικό θα μου πείτε, σίγουρα θα είχε δεθεί κι αυτή μαζί μου έστω και λίγο τόσους μήνες. Μετά από τόσες συζητήσεις και τόσα πράγματα που κάναμε μαζί. Αλλά δεν προσπάθησε να με μεταπείσει. Επίσης λογικό.

Είπαμε ότι θα προσπαθήσουμε να φερόμαστε φυσιολογικά για χάρη της κοινής μας παρέας, κάτι που μου είναι απίστευτα δύσκολο και γι'αυτό επί ένα μήνα έχω ψιλοαπομακρυνθεί. Ευτυχώς τα παιδιά ξέρουν και δείχνουν κατανόηση. Όμως μου είναι αδύνατον να τη βλέπω να μιλάει όπως παλιά, να φέρεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα και στην ουσία να καταλαβαίνω ότι δεν την επηρέασε καθόλου αυτό που συνέβη μεταξύ μας. Τελικά της πέρασε τόσο αδιάφορο; Είναι δυνατόν να δέθηκα μόνο εγώ μαζί της τόσους μήνες; Τότε γιατί είπε ότι δεν ήθελε να με χάσει; Δεν περίμενα να με έχει ερωτευτεί, ή να συνειδητοποιήσει ξαφνικά ότι με θέλει, μέχρι εκεί το έχω αποδεχτεί. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να μην της λείπω καθόλου. Με πονάει πολύ όλο αυτό, όλο θέλω να της στείλω και όλο με σταματάω.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά αλλά δεν μπορώ. Δεν ξέρω τι περιμένω να βγει γράφοντάς τα εδώ, ίσως ξαναδιαβάζοντάς τα βγάλω άκρη και καταλάβω τι μου συμβαίνει και γιατί και πώς να προχωρήσω.

---

καλημερα...
μαλιστα... το εζησες λοιπον!
ας κρατησουμε σαν καλο, αυτο.

νομιζω οτι την απαντηση σου την εχεις, απλα σε στεναχωρει και θαθελες να την αλλαξεις.
μα ναι, στο ειπε κιολας οτι θα της στοιχιζε να σε χασει. φιλικα, ομως, οχι ερωτικα....
λες, οτι το ξερεις και το δεχεσαι οτι δεν σε εχει ερωτευθει, αλλα αυτο ειναι που σε πληγωνει τελικα, γιατι εσυ εισαι ερωτευμενη μαζι της...

εχω μερικες αποριες. η φιλη αυτη, χωρισε απο αγορι η απο κοπελα; ειναι τελικα ομοφυλοφυλη, μπαι, η ειναι στρειτ που ειχε μια ομοφυλοφυλικη εμπειρια;;
επισης, το σεξ συνεβη μια μοναδικη φορα, η επαναλαμβανοταν οσο καιρο κανατε παρεα;

Έχεις δίκιο σε όσα λες. Η κοπέλα είχε σχέση με αγόρι, αλλά όπως μου αποκάλυψε στη συνέχεια είχε νιώσει στο παρελθόν έλξη για άλλα κορίτσια. Έχει πει πολλές φορές ότι δεν είναι από τους ανθρώπους που τους αρέσουν οι ταμπέλες, δεν χαρακτήρισε ποτέ τον εαυτό της bi, straight ή οτιδήποτε. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν απλώς με χρησιμοποίησε για να πειραματιστεί, αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο, ή αν ισχύει δεν το έκανε συνειδητά, δεν έχει δώσει δείγματα ότι είναι τέτοιος άνθρωπος. Θα μου πεις, κι εγώ δεν την ξέρω τόσο καλά, ένας χρόνος έχει περάσει μόνο από τότε που γνωριστήκαμε. Αλλά δεν νομίζω ότι έπεσα τόσο έξω μαζί της. Στην τελική, μπορώ να πω με σιγουριά πως ό,τι έγινε μεταξύ μας ήταν αμοιβαίο, καμία δεν πίεσε ποτέ την άλλη για κάτι. Σεξ κάναμε 3 φορές συνολικά, την πρώτη μετά από δική μου κίνηση, στην οποία αμέσως ανταποκρίθηκε με όρεξη, τις επόμενες δύο προέκυψε φυσικά πάνω στην όλη φάση.

Αυτό που μου φαίνεται πιο τρομακτικό δεν αφορά εκείνη, αλλά τον εαυτό μου κυρίως. Από τη μία θέλω όσο τίποτα να ξαναμιλήσουμε, να της στείλω να της πω ούτε κι εγώ ξέρω τι, απλώς για να έχω επαφή μαζί της, κι από την άλλη φοβάμαι ότι αν στείλει εκείνη κάτι δεν θα ξέρω πώς να απαντήσω, νομίζω ότι θα τα χάσω τελείως.

Αγαπητή θεματοθέτρια,

εγώ προαωπικά, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι εσύ και η κοπέλα βαδίζατε τόσο καιρό σε διαφορετικούς δρόμους και κάπου κάποιες φορές συναντιόσασταν.
Δεν μπορώ ακριβώς να πιστέψω ότι η κοπέλα δεν ήξερε καθόλου τι θέλει γιατί αντικειμενικά ένας χρόνος ή κάποιοι μήνες που έχεις κιόλας τόσο συχνή επαφή με έναν άνθρωπο είναι ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να μην ξέρει κάποιος τι θέλει.
Προφανώς και μέσα μας πάντα έχουμε μία γεύση για το τι περίπου θέλουμε και σε τι βαθμό.
Και ο βαθμός που ήθελε εκείνη την ερωτική επαφή μαζί σου με τον βαθμό που την ήθελες εσύ διαφέρει κατά πολύ.
Και αυτό από μόνο του είναι μία απάντηση στη δική σου ερώτηση, για το πώς θες να πορευτείς εάν αυτό που θα ήθελες στη ζωή σου είναι το αμοιβαίο και η βαθύτερη συνδεση από μια ολοκληρωμένη ερωτική σχέση.
Η ιστορία που περιγράφεις έχει τη γεύση του ανεκπλήρωτου έρωτα, παρόλο που μπορεί να υπήρχε σεξ 3 φορές. Τρεις φορές είναι υπερβολικά λίγες για δύο ανθρώπους που επικοινωνούν τόσο συχνά και βλέπουν ερωτικά ο ένας τον άλλον.
Εγώ τουλάχιστον διαβάζοντας την ιστορία δεν βλέπω έρωτα από την πλευρά της.
Βλέπω τον ενθουσιασμό και το ταίριασμα δύο ανθρώπων που όμως θέλουν άλλα πράγματα ο ένας από τον άλλον.
Αν η κοπέλα είναι τόσο κλειστή όσο λες, μπορεί καταβάθος να έχει πολλή ανάγκη την αποδοχή του άλλου ώστε να ανοιχτεί κάτι που πρόσφερε απλόχερα ο έρωτάς σου. Έτσι εκείνη δέθηκε μαζί σου συντηρώντας με λίγα ψίχουλα τον έρωτά σου (δεν τον απέρριψε τελείως) αλλά ταυτόχρονα έχοντας μια κάπως φιλική επικοινωνία, γιατί όπως σου είπα πιο πάνω τρεις φορές σεξ είναι υπερβολικά λίγες για να πεις ότι μια τόσο συχνή επαφή καθοδηγείται από τον έρωτα.
Επιπλέον θεωρώ μύθο την δικαιολογια με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Άμα προσεγγίζεις κάποιον από έρωτα, τότε το πράγμα τσουλάει μόνο του και ας ήσουν η πρώτη κοπέλα που ήταν ποτέ μαζί.
Και οι δύο δεθήκατε καθώς και οι δύο επενδύσατε χρόνο και μπορεί να μην θέλει να χάσει η μία την άλλη όμως τελείως διαφορετική διάσταση παίρνει για εσένα που κλαις για έναν ανεκπλήρωτο δυνατό έρωτα και τελείως διαφορετική διάσταση παίρνει για εκείνη που απλά κόβει με έναν άνθρωπο που είχε μοιραστεί αρκετά (μιας και είναι αρκετά κλειστή) και είχε σε μια πρώιμη μορφή αγαπήσει αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θα ήθελες.
Αν θέλεις να ζήσεις το αμοιβαίο, το βαθύτερο σε μία ερωτική σχέση, είσαι σε λάθος προορισμό. Θα ήταν καλό να ξεκόψεις. Δεν το ακούω καν, το να προσπαθήσεις μετά από όλα αυτά να είστε φιλενάδες σαν να μην τρέχει τίποτα. Μόνο τον εαυτό σου θα κοροιδέψεις. Μέσα σου βράζεις ακόμη, μην είσαι βίαιη ως προς τον εαυτό σου και τα συναισθήματά σου. Μην μπλέκεσαι στους συναισθηματισμούς και χαόνεσαι. Αυτό που θες εσύ, δεν το θέλει το άτομο που επέλεξες, και εκείνο θα σου δίνει ψίχουλα συντηρώντας εσένα σε μια κατάσταση εγκλωβισμού.

Γεια σου! Νομίζω έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο . Πιστεύω ότι θέλει αλλά όχι όσο εσύ . Αυτό συνεβει και σε εμένα . Νομίζω το να σε θέλει ο άλλος αλλά όχι όσο εσύ πονάει πιο πολύ από το να μην σε θέλει καθόλου γιατί στην 2η περίπτωση θα πληγωθεις αλλά θα προχωρήσεις ενώ στην 1η μπορεί να μένεις με την ελπίδα να σε θελησει παραπάνω . Θα σου πω που κατέληξα εγώ . Σκέψου πως είναι τα πράγματα όταν ο άλλος θέλει . Στο λέει, κάνετε συνέχεια σεξ , σου λέει ότι του λείπεις, έρχεται να σε δει έστω και 5 λεπτά . Από ο.τι καταλαβα η κοπέλα αυτή δεν τα κάνει όλα αυτά . Εσύ από την άλλη πιστεύω ότι αν σου έδινε το οκ θα ήθελες να το ζήσετε ολοκληρωτικά ρε παιδί μου . Στην δική μου περίπτωση εγώ αυτό σκέφτηκα . Ότι με εκείνο το παιδί αν ήταν αμοιβαίο θα ήθελα να το ζησω φουλ . Όμως δεν ήταν . Θα σε συμβούλευα όσο και να πονάει να δεις την αλήθεια. Πχ, σε καλύπτει όταν την άλλη την θες φουλ να έχετε κάνει σεξ μόνο 3 φορές σε έναν χρόνο γνωριμίας; ίσως να μην το βλέπεις τώρα αλλά πραγματικά σου αξίζει να του δώσεις να καταλάβει , να το ζησεις που λένε . Αν δεν σε φθηρει συναισθηματικά συνέχισε με αυτή τη κοπέλα αλλά δες το πιο χαλαρά. Αν σε φθηρει μην επιμένεις γιατι πίστεψε με δεν νομίζω μετά από έναν χρόνο να αλλάξει κάτι και να γίνει αμοιβαίο .

Quote:

---

Originally Posted by PotatoPotato

Έχεις δίκιο σε όσα λες. Η κοπέλα είχε σχέση με αγόρι, αλλά όπως μου αποκάλυψε στη συνέχεια είχε νιώσει στο παρελθόν έλξη για άλλα κορίτσια. Έχει πει πολλές φορές ότι δεν είναι από τους ανθρώπους που τους αρέσουν οι ταμπέλες, δεν χαρακτήρισε ποτέ τον εαυτό της bi, straight ή οτιδήποτε. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν απλώς με χρησιμοποίησε για να πειραματιστεί, αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο, ή αν ισχύει δεν το έκανε συνειδητά, δεν έχει δώσει δείγματα ότι είναι τέτοιος άνθρωπος. Θα μου πεις, κι εγώ δεν την ξέρω τόσο καλά, ένας χρόνος έχει περάσει μόνο από τότε που γνωριστήκαμε. Αλλά δεν νομίζω ότι έπεσα τόσο έξω μαζί της. Στην τελική, μπορώ να πω με σιγουριά πως ό,τι έγινε μεταξύ μας ήταν αμοιβαίο, καμία δεν πίεσε ποτέ την άλλη για κάτι. Σεξ κάναμε 3 φορές συνολικά, την πρώτη μετά από δική μου κίνηση, στην οποία αμέσως ανταποκρίθηκε με όρεξη, τις επόμενες δύο προέκυψε φυσικά πάνω στην όλη φάση.

Αυτό που μου φαίνεται πιο τρομακτικό δεν αφορά εκείνη, αλλά τον εαυτό μου κυρίως. Από τη μία θέλω όσο τίποτα να ξαναμιλήσουμε, να της στείλω να της πω ούτε κι εγώ ξέρω τι, απλώς για να έχω επαφή μαζί της, κι από την άλλη φοβάμαι ότι αν στείλει εκείνη κάτι δεν θα ξέρω πώς να απαντήσω, νομίζω ότι θα τα χάσω τελείως.

---

αλλο να εχει νοιωσει ελξη κι αλλο να ερωτευεται κοριτσια.. ειναι πολυ διαφορετικο.

εγω δεν ειπα οτι σε "χρησιμοποιησε". ειπα μηπως ειναι ετεροφυλοφιλη που ειχε μια μεμονωμενη ομοφυλοφιλικη εμπειρια... και ετσι να ειναι, το ηθελε και το εκανε. δεν το ειχε προγραμματισμενο να δοκιμασει και κατι τετοιο για να το βαλει στο βιογραφικο της... εισασταν φιλες, κανατε πολλη παρεα, ηξερε οτι εσυ θελεις, δεν ειχε και ταμπου τετοιου ειδους και το εκανε.
οι 3 φορες ομως , μεσα σε τοσο χρονικο διαστημα, δειχνουν οτι δεν υπηρχε ερωτικο παθος εκ μερους της (διοτι ξερουμε οτι εκ μερους σου σιγουρα υπηρχε). κανεις δεν θα εμενε στις 3 φορες με τοση παρεα και τοση ανεση.
αρα, η κοπελα δεν ενοιωθε τα πραγματα που νοιωθεις εσυ.
ισως στα πλαισια μιας πολυ κοντινης φιλιας να το εκανε, ισως να το εκανε γιατι το ενοιωσε, αλλα δεν της εβγαινε κατι παραπανω, ποιος ξερει...
οπως σου ειπαν και παραπανω, θελετε αλλα πραγματα η μια απο την αλλη και ταλαιπωρεισαι προσπαθωντας να κανετε τις φιλες..
και η δικη μου γνωμη ειναι οτι θα εισαι πιο καλα, αν απομακρυνθεις.

να της στειλεις να της πεις, τι ακριβως;
για τον ερωτα σου; θα την φερεις σε αμηχανια και θα γινουν χειροτερα. εξαλλου το ξερει. λες να μην το ξερει;.
να ρωτησεις πως γινεται να μην σε θελει οσο εσυ; γινεται. αν δεν εισαι ερωτευμενος, ετσι γινεται..