Φοβαμαι για το μέλλον μου

Καλησπέρα, ελπίσω να μην σας κουράσω.
Θα σας πω όσα νιωθω μέσα στη καρδιά μου που δεν τα έχω πει πουθενα , βασικά δεν έχω το θάρρος.
Είμαι γυναίκα σε μια ηλικία 35 με 40. Μεγάλη θα σκεφτείτε πολλοί. Εγω νιωθω 20 ακόμα. Νιωθω νέα και νομίζω ότι φαίνομαι και νέα.
Η ζωή μου; Μεγάλωσα με το παππού κ τη γιαγιά, οι γονείς μου εφυγαν όταν ήμουν πολύ μικρή. Ο παππούς και η γιαγιά ήταν και είναι σαν γονείς για εμενα και με μεγάλωσαν με πολύ αγάπη. Λέω ήταν και είναι γιατί ο παππούς μου έφυγε εδω κ ενάμιση χρόνο, η γιαγιά μου ζει. Σπούδασα, καλή μαθήτρια, έχω μια καλή δουλειά, θεωρούμαι από ότι λένε εμφανισιμη έχω και τα φλερτ μου . Όλα φαίνονται καλά. Εξωτερικά.

Από βλακεια, από λάθος επιλογές από δεν ξερω τι βαθύτερο ψυχολογικό, ενώ έκανα σχέσεις και μακροχρόνιες διάλεγα πάντα κάποιον "ακαταλληλο" για σύντροφο. Είμαι σε μια ηλικία άνω των 35 χωρίς κάτι που να μου δίνει μέλλον. Μια οικογένεια.

Ο χαμός του παππού μου μου στοιχίσε πολύ. Τον αγαπούσα πολύ. Αλλά καταλαβα ότι μένω και μόνη στο κόσμο. Μόνο εγώ και η γιαγιά μου που αν τη χάσω μενω τελειως μονη. Δεν έχω αδερφια, οι συγγενείς είναι μακρυνοι. Ναι έχω φιλους-ες αλλα ειναι απορροφημενοι στις οικογένειες τους.

Αν μου συμβεί κάτι τι θα κανω; και πόσο θα ήθελα μια.οικογενεια με.καποιον που μ.αγαπαει και τον αγαπάω και να κάναμε ένα παιδάκι. Γιατί μου φαίνεται τόσο ακατορθωτο;
Όλα αυτά με αγχώνουν πολύ. Κοιμάμαι τα βράδια κ.τρεμω πολλές φορές, βλέπω εφιάλτες έχω στεναχώρια. Γιατί δεν φεύγουν αυτά τα αρνητικά συναισθηματα;

Καλησπερα συμφορμητισσα. Ξεκινωντας θα θελα πρωτα απο ολα να σου πω οτι αυτο που ζεις ειναι πολυ συχνο- αναφερομαι στο θεμα που λες για την μοναξια οχι για την οικογενεια σου - τα τελευταια χρονια.Ειναι πολλες οι κοπελες οπου ειναι στην ηλικια σου η πιο μεγαλες και ενω εχουν το ειδανικο προφιλ για να τις θελουν ανδρες για γαμο κι γενικα για οιογενεια δυστυχως στην πραξη δεν γινεται κατις. Οι λογοι ειναι πολλοι, ειτε εχουν να κανουν με την δυναμικη οπου απεκτησαν πολυ γρηγορα οι ελληνιδες και αντιστοιχα οι ελληνες δεν εχουν καταφερει να το καταλαβουν, οταν μαλιστα εχουν γινει πολυ πιο απετητικες ,ειτε λογο των προτηπων οπου εχουν δημιουργηθει απο την τηλεωραση.Επισης οταν ενας ανδρας εχει χαμηλοτερο μισθο απο την κοπελα του, οταν η κοπελα του εχει πιο αναγνωρισημη κοινωνικη αποδοχη λογο της μορφωσης της ,ολα αυτα λοιπον εχουν μεταφορικα ακρωτηριασει τα γεννητικα οργανα των νεων ανδρων ! καταλαβαινεις τι εννοω. Αυτο συμβαινει διοτις οι ανδρες εχουν μεγαλωσει με την λογικη οτι η γυναικα θα πρεπει α ειναι υπο χειρησμου τους, οτι αυτοι δουλευουν και η γυναικα θα ειναι σπιτι να τους περιμενει με τα παιδια, το εβλεπαν σπιτι τους ,τους το ελεγαν κι ολο αυτο δυστυχως το περιμενουν, οταν ακομα και ο ορκος γαμου αυτο λεει.Συγουρα η επομενη γεννια δεν θα εχει τετοια προβληματα
Το κακο ειναι οτι και να μην εχει τετοιο κομπλεξ ο ανδρας το εχει η κοινωνια, στο λεω απο προσωπικη εμπειρια εχωντας σχεση με μια κοπελα χωρισμενη με παιδακια οπου ειχε μια δικη της εταιρεια με πολυ καλη οικονομικη κατασταση.Ολοι γυρο της και γυρο μου αναφεραν αυτο το θεμα,την τεραστια οικονομικη διαφορα αλλα και το οτι αυτη λογο της δουλειας της ηταν πολυ αναγνωρισημη κοινωνικα , επισης υπηρξε και ο πατερας της πολυτικος, αρα το να ειναι με καποιον σαν εμενα, οπου τοτες ειμουν απλος υπαλληλος ,οδηγος σε ολους ηταν παραξενο! το οτι αυτη ειχε δικο της αμαξι ,πολητελιας κι εγω ενα μηχανακι.
Τελικα αυτη δεν αντεξε, εγω δεν ειχα κανενα προβλημα ! εμενα με ενδιεφερε μονο αυτη οχι τα γυρο απο αυτην. Αλλα αυτη επιρεαστηκαι ακομα και απο την κολητη της.

Το ξεχασα!! Θα θελα να σε ρωτησω κατις.Εσυ ποσους ανδρες εχεις απορηψει για παρεμφερες λογους? η ποσοι ανδρες δεν τολμησαν να συνεχησουν μια σχεση μαζι σου οχι για το οτι δεν τους αρεσες ως γυναικα αλλα λογο των κοινωνικων εμποδιων οπου προκαλουν τα οσα σου περιεγραψα πιο πριν? ε? αληθεια , νομοζω οτι θα το εχειςπαθει και εσυ αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by astanapane

Καλησπέρα, ελπίσω να μην σας κουράσω.
Θα σας πω όσα νιωθω μέσα στη καρδιά μου που δεν τα έχω πει πουθενα , βασικά δεν έχω το θάρρος.
Είμαι γυναίκα σε μια ηλικία 35 με 40. Μεγάλη θα σκεφτείτε πολλοί. Εγω νιωθω 20 ακόμα. Νιωθω νέα και νομίζω ότι φαίνομαι και νέα.
Η ζωή μου; Μεγάλωσα με το παππού κ τη γιαγιά, οι γονείς μου εφυγαν όταν ήμουν πολύ μικρή. Ο παππούς και η γιαγιά ήταν και είναι σαν γονείς για εμενα και με μεγάλωσαν με πολύ αγάπη. Λέω ήταν και είναι γιατί ο παππούς μου έφυγε εδω κ ενάμιση χρόνο, η γιαγιά μου ζει. Σπούδασα, καλή μαθήτρια, έχω μια καλή δουλειά, θεωρούμαι από ότι λένε εμφανισιμη έχω και τα φλερτ μου . Όλα φαίνονται καλά. Εξωτερικά.

Από βλακεια, από λάθος επιλογές από δεν ξερω τι βαθύτερο ψυχολογικό, ενώ έκανα σχέσεις και μακροχρόνιες διάλεγα πάντα κάποιον "ακαταλληλο" για σύντροφο. Είμαι σε μια ηλικία άνω των 35 χωρίς κάτι που να μου δίνει μέλλον. Μια οικογένεια.

Ο χαμός του παππού μου μου στοιχίσε πολύ. Τον αγαπούσα πολύ. Αλλά καταλαβα ότι μένω και μόνη στο κόσμο. Μόνο εγώ και η γιαγιά μου που αν τη χάσω μενω τελειως μονη. Δεν έχω αδερφια, οι συγγενείς είναι μακρυνοι. Ναι έχω φιλους-ες αλλα ειναι απορροφημενοι στις οικογένειες τους.

Αν μου συμβεί κάτι τι θα κανω; και πόσο θα ήθελα μια.οικογενεια με.καποιον που μ.αγαπαει και τον αγαπάω και να κάναμε ένα παιδάκι. Γιατί μου φαίνεται τόσο ακατορθωτο;
Όλα αυτά με αγχώνουν πολύ. Κοιμάμαι τα βράδια κ.τρεμω πολλές φορές, βλέπω εφιάλτες έχω στεναχώρια. Γιατί δεν φεύγουν αυτά τα αρνητικά συναισθηματα;

---

Kαλημερα!

Νομιζω εισαι αρκετα επηρεασμενη απο τον προσφατο θανατο του παππου σου και φυσικα στον φοβο να μην χασεις και την γιαγια σου γι αυτο και ολα περιστρεφονται στο μυαλο σου σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο ότι παλιοτερα ....
Μηπως τελικα ειναι ο φοβος της μοναξιας και οχι η πραγματικη επιθυμια να κανεις οικογένεια ?
Οι ανθρωποι δεν ειναι ολοι φτιαγμενοι για να κανουν οικογενεις οσο και να το θελουν, ισως γιατι οι συγκυρίες δεν ευδοκίμησαν ωστε να βρεθει ο καταλληλος ακομα ..

Μπορουν και οι φιλοι μας να ειναι κοντα μας και πολλες φορες καποιοι φιλοι ειναι καλύτεροι και απο την ιδια την οικογενεια μας !Σιγουρα εχουν και την δικη τους ζωη και δεν μπορουν να ειναι συνεχεια κοντα μας ,αλλα μηπως πρεπει να μαθεις να ζεις και να περνας και καλα οταν καποιες στιγμες θα βρίσκεσαι μονη σου ?

Δεν εισαι μεγαλη και μην το βλέπεις ετσι .....Μια γυναικα μπορει ανετα μεχρι και τα πενηντα να κανει ενα παιδακι πλεον, αρκει να νοιωθει δυνατή ωστε να το μεγαλωσει οπως πρεπει και συγουρα οχι μονη της .Αυτος κυριως ειναι ο στοχος μας .Τι νοημα θα εχει να βρεις καποιον τωρα να κανεις γρηγορα ενα παιδι γιατι νομιζεις οτι δεν εχεις τα περιθωρια και στο τελος να βγουνε χιλια δυο προβληματα και να ταλαιπωρησε μια ζωη και εσυ και το παιδι.

Αν ο κυριως φοβος σου ειναι η μοναξια κοιταξε προς το παρον να κανεις φιλικές σχεσεις,να γεμιζεις τον χρονο σου με δραστηριοτητες , ωστε να καλύπτεσαι σε αυτο το κομματι και αν στην πορεια γνωρίσεις και καποιον ανθρωπο ο οποιος πιστευεις οτι εχει τα στανταρ σου ,τοτε και μονο τοτε, συνειδητα ,να προχωρησεις και στο κομμάτι της οικογενειας .
Μονο μην αφησεις ολη αυτη την λαχταρα σου για συντροφικοτητα και τον φοβο σου για την μοναξια να σε οδηγησουν σε βιαστικες και λαθος επιλογες .
Προσπαθησε να βρεις αλλες πηγες να καλυψεις αυτες τις αναγκες σου και να εισαι αισιοδοξη οτι θα γινει και αυτο καποια στιγμη.

Χρονοδιαγραμα σε τετοια θεματα δεν πρεπει να μπαινει γιατι μονο αγχος και απογοητευση φερνει να το ξερεις ..

Προσπαθησε να διευρηνεις τον κυκλο σου μεσα απο την συμμετοχη σου σε καποιους συλλόγους οπου και η ευκαιρια να συναναστρεφεσαι με περισσοτερους ανθρωπους που θα εχετε κοινα ενδιαφεροντα θα σου δωθει , αλλα και ο χρονος σου θα γεμιζει ευχαριστα και δημιουργηκα ωστε να μην αισθανεσαι αυτη την μοναξια που σε φοβιζει .
Να ξερεις ότι φοβομαστε ,αρκει μονο να το αντιμετωπισουμε καταματα ,να το κάνουμε δικο μας και να μαθουμε να αντλουμε μονο θετικα απο αυτο .
Πιστεψε με και η μοναξια εχει και τα ωραια της οταν τις περισσοτερες ωρες της ημερας βρισκεσαι μεσα σε κοσμο ,αρκει να τα ανανακαλυψεις και να μην την φοβασαι!