Φοβία Θανάτου

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι 22 ετών και γράφω πρώτη φορά εδώ.
Το τελευταίο καιρό νιώθω ιδιαίτερα ευάλωτη. Σκέφτομαι συνέχεια ότι θα πεθάνω, ότι θα σταματήσει η καρδιά μου. Και μετά απο όλα αυτά αισθάνομαι ένα κόμπο στο στήθος, με πιάνει ταχύπνια και ένα αίσθημα ζαλάδας. Μια διαρκή ταραχή και αγωνία. Οπότε αμέσως ενισχύονται αυτές οι Σκέψεις περαιτέρω. Αυτό συμβαίνει κάποιες μέρες τωρα. Έκανα εξετάσεις αίματος, οι οποίες βγήκαν πολύ καλές. Και θα επισκεφτώ και ένα καρδιολόγο.
Εχθές όμως βίωσα κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Έκλαιγα ασταμάτητα, η σκέψη ότι θα πάθω κάτι ήταν τόσο έντονη που δε μπορούσα να ηρεμήσω. Ένιωθα αδύναμη μπροστά σε όλο αυτό.
Δε μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου με τίποτα. Ακόμη και τώρα που τα γράφω τρέμω. Ξέρω ότι είμαι καλά και δεν έχω τίποτα, γυμνάζομαι καθημερινά, κάνω υγιεινή διατροφή, Προσπαθώ να κάνω και διαλογισμό για να με κρατάω ήρεμη. Αλλά νιώθω ότι δε τα καταφέρνω. Λόγω της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί, με τον εγκλεισμό, εχω περιορίσει τις εξόδους και παρότι σπούδαζα σε μεγάλη πόλη επέστρεψα στο πατρικό μου, σε ενα μικρο χωριό .
Παρακαλώ θα ήθελα τις συμβουλές σας. Σκεφτηκα να μιλήσω και σε κάποιον ειδικό .

Έχουμε λαλήσει όλοι με τον εγκλεισμό και τους περιορισμούς. Το ότι ήρθες εδώ είναι το πρώτο μεγάλο βήμα για να νιώσεις κάπως καλύτερα. Φάε σοκολάτα, βελτιώνει λένε τη διάθεση. Δες σειρές και ταινίες στο νετφλιξ, άκουσε μουσική, μην ακούς ειδήσεις. Αν στο επιτρέπουν τα οικονομικά σου κάνε κάποιες αγορές που ήθελες, να ανέβεις λίγο. Από τη στιγμή που οι εξετάσεις είναι καλές, δεν θα πεθάνεις, θα κορακιασεις. Όλοι έχουμε τρελαθεί, υπομονή, από αρχές Μαίου αισιόδοξω ότι θα είμαστε πάλι νορμάλ

Πραγματικά το Προσπαθώ πάρα πολυ και καθημερινά. Δεν ανεφερα τον εγκλεισμό ως αιτία της όλης κατάστασής, κάθε αλλό. Απλά δε μπορούμε να παραβλέψουμε ότι είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει όλους μας.
Σε ευχαριστώ πάντως για τις Συμβουλές σου