Printable View
Ρε παιδιά, δεν μπορω να καταλάβω πως γίνεται με ενα ατομο οταν ειστε σε κοινή παρεα να υπάρχει μεγαλη επικοινωνια και χημεια μεταξυ σας και οταν βρεθειτε μονοι σας να υπαρχει μια ψυχρότητα και να χανεται η επικοινωνία ετσι ξαφνικα. Εχει συμβεί και σε σας;Δεν μπορώ να δωσω μια εξηγηση δυστυχως
Δυο ενδεχόμενα μου έρχονται στο μυαλό.
Το άτομο να μην ενδιαφέρεται πραγματικά να γνωρίσει τον άλλον άνθρωπο αλλά απολαμβάνει την συμβουλή του στην παρέα (σκέψου ότι μπορεί να απολαμβάνεις τον πλακατζή της παρέας όταν είσαι στην παρέα, αλλά να μην έχεις τόση επιθυμία να τον γνωρίσεις σαν άτομο).
Μπορεί να μην ταιριάζουν τα άτομα αλλά να ταιριάζουν μόνο οι ρόλοι που παίρνει ο καθένας τους στην παρέα και η παρέα λειτουργεί σαν πυροτέχνημα. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει χημεία.
Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι η συστολή. Στην παρέα δεν εισαι εκτεθειμένος, δεν χρειάζεται να ανοιγεις συζητήσεις, να σκέφτεσαι, η δυαδική επαφή είναι διαφορετική. Εάν είναι θέμα συστολής αλλά υπάρχει ενδιαφέρον, τότε ένας από τους δύο πρέπει να σπάσει τον πάγο.
Θες να μας περιγράψεις λίγο παραπάνω πως είναι μέσα στην παρέα, ποιος επιδιώκει δυαδική επαφή και πως είναι τα πράγματα όταν είστε οι δυο σας; Πχ είστε αμήχανοι και ντροπαλοί ή βαριέστε;
Στην παρεα γελαμε παρα πολυ, μιλαμε, υπαρχει ενθουσιασμος, καταλαβαινόμαστε και εκτος παρεα, στην δυαδικη οπως λες επαφη υπαρχει μια αμηχανια, σαν να ειμαστε απο αλλο πλανητη ενα πραγμα...επισης εχω παρατηρησει πως οταν ερωτευομαι γινομαι παρα πολυ αμηχανη, αγχώνομαι, δεν σκεφτομαι τι κανω και τι λεω, νιωθω ντροπή και τυψεις και δεν μπορω να συγκεντρωθώ.Αυτο με κανει να φαινομαι ηλιθια και να μην ξερω πως να φερθω...υπαρχουν παρομοιες εμπειρίες;που οφειλεται και πως αντιμετωπιζεται κατι τετοιο;;;