ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ

Καλησπερα σε ολους!

Τους τελευταιους 4 μηνες παιρνω ζολοφτ των 50 και αισθανομαι μια τρομερη απαθεια. Συνεχιζω την ζωη μου κανονικα, προσπαθω να κανω πραγματα, γυμναστικη, σπουδες, πρακτικη, σεμιναρια, προγραμματα, ξενες γλωσσες αλλα δεν αισθανομαι ενθουσιασμενη για τιποτα και για κανεναν. Ειναι σαν να εχω νεκρωθει και να κοιταω τον εαυτο μου.

Γενικα ημουν ενα ατομα που ηθελε πολυ να συνδεθει με ατομα και εδινα πολλα στους αλλους μεχρι που καποια στιγμη, πριν 2 χρονια, αδειασα και ξεκινησαν κρισεις, αρρωστοφοβιες, νευρα, αδιαφορια κλπ.

Διαγνωστηκα με καταθλιψη πριν 5 μηνες και πιστευα οτι τα χαπια θα με βοηθησουν να βρω τον εαυτο μου παλι. Χαλαρωσα πολυ, αλλα εχω ακουσει πολλα παραπονα οτι εχω απομακρυνθει και δεν μοιραζομαι πραγματα.

Αλλες φορες θελω να μιλαω μονο για τον εαυτο μου και τον αλλον σχεδον δεν το ακουω, δεν το κανω επιτηδες, απλα συμβαινει.

Εχει παρατηρησει κανεις μια τετοια απαθεια με αντικαταθλιπτικα;; Αισθανομαι αρκετα μονη..

Quote:

---

Originally Posted by Annaaa

Καλησπερα σε ολους!

Τους τελευταιους 4 μηνες παιρνω ζολοφτ των 50 και αισθανομαι μια τρομερη απαθεια. Συνεχιζω την ζωη μου κανονικα, προσπαθω να κανω πραγματα, γυμναστικη, σπουδες, πρακτικη, σεμιναρια, προγραμματα, ξενες γλωσσες αλλα δεν αισθανομαι ενθουσιασμενη για τιποτα και για κανεναν. Ειναι σαν να εχω νεκρωθει και να κοιταω τον εαυτο μου.

Γενικα ημουν ενα ατομα που ηθελε πολυ να συνδεθει με ατομα και εδινα πολλα στους αλλους μεχρι που καποια στιγμη, πριν 2 χρονια, αδειασα και ξεκινησαν κρισεις, αρρωστοφοβιες, νευρα, αδιαφορια κλπ.

Διαγνωστηκα με καταθλιψη πριν 5 μηνες και πιστευα οτι τα χαπια θα με βοηθησουν να βρω τον εαυτο μου παλι. Χαλαρωσα πολυ, αλλα εχω ακουσει πολλα παραπονα οτι εχω απομακρυνθει και δεν μοιραζομαι πραγματα.

Αλλες φορες θελω να μιλαω μονο για τον εαυτο μου και τον αλλον σχεδον δεν το ακουω, δεν το κανω επιτηδες, απλα συμβαινει.

Εχει παρατηρησει κανεις μια τετοια απαθεια με αντικαταθλιπτικα;; Αισθανομαι αρκετα μονη..

---

Αυτό που περιγράφεις μπορεί να είναι σύμπτωμα κατάθλιψης και όχι κάτι που οφείλεται στο φάρμακο. Απλά φαίνεται ότι τα φάρμακα δεν λειτουργούν ακόμα. Σε κάθε περίπτωση ο γιατρός σου θα σου πει περισσότερα.

Δεν έχω πάρει το συγκεκριμένο φάρμακο αλλά έχω πάρει κάποια αντικαταθλιπτικά. Μπορεί να οφείλεται και στο φάρμακο, ισχύει. Ειδικά αυτό που λες για απάθεια γιατί το φάρμακο δημιουργεί μια σταθεροποίηση της διάθεσης και στα καλά όχι μόνο στα άσχημα. Λειτουργεί δηλαδή λίγο ισοπεδωτικα στο συναίσθημα. Από κει και πέρα το ότι θες να μιλάς μόνο εσύ, ότι δεν ακούς τους άλλους κλπ. εσύ μόνο και με τη βοήθεια ψυχολόγου μπορείς να το κρίνεις πού ακριβώς οφείλεται. Τι εννοώ; Ότι μπορεί να έχεις μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης ειδικά τώρα που αντιμετωπίζεις προβλήματα, ότι μπορεί για τον λόγο αυτό να σε κουράζει να ακούς τους άλλους ή μπορεί να αδυνατεις να συμμετέχεις, να επικοινωνήσεις δηλαδή με τους άλλους ίσως επειδή αυτού του είδους τα προβλήματα είναι συνυφασμένα με εσωστρέφεια. Απ'την άλλη έχω διαπιστώσει ότι τα φάρμακα αυτά μας απαλλάσσουν λίγο και από διάφορα πρέπει μέσα από την σταθεροποίηση του συναισθήματος προς τη μέση. Δηλαδή δεν αισθάνεσαι τόσο την ανάγκη να πιέσεις τον εαυτό σου για τα ίδια πράγματα που πριν μπορεί να ένιωθες υποχρεωμένος να το κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Δεν έχω πάρει το συγκεκριμένο φάρμακο αλλά έχω πάρει κάποια αντικαταθλιπτικά. Μπορεί να οφείλεται και στο φάρμακο, ισχύει. Ειδικά αυτό που λες για απάθεια γιατί το φάρμακο δημιουργεί μια σταθεροποίηση της διάθεσης και στα καλά όχι μόνο στα άσχημα. Λειτουργεί δηλαδή λίγο ισοπεδωτικα στο συναίσθημα. Από κει και πέρα το ότι θες να μιλάς μόνο εσύ, ότι δεν ακούς τους άλλους κλπ. εσύ μόνο και με τη βοήθεια ψυχολόγου μπορείς να το κρίνεις πού ακριβώς οφείλεται. Τι εννοώ; Ότι μπορεί να έχεις μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης ειδικά τώρα που αντιμετωπίζεις προβλήματα, ότι μπορεί για τον λόγο αυτό να σε κουράζει να ακούς τους άλλους ή μπορεί να αδυνατεις να συμμετέχεις, να επικοινωνήσεις δηλαδή με τους άλλους ίσως επειδή αυτού του είδους τα προβλήματα είναι συνυφασμένα με εσωστρέφεια. Απ'την άλλη έχω διαπιστώσει ότι τα φάρμακα αυτά μας απαλλάσσουν λίγο και από διάφορα πρέπει μέσα από την σταθεροποίηση του συναισθήματος προς τη μέση. Δηλαδή δεν αισθάνεσαι τόσο την ανάγκη να πιέσεις τον εαυτό σου για τα ίδια πράγματα που πριν μπορεί να ένιωθες υποχρεωμένος να το κάνεις.

---

Σε ευχαριστω πολυ που μου ειπες την εμπειρια σου.. ειναι πολυ καινουργια ολα αυτα για μενα και το περιβαλλον μου δεν με βοηθαει μερικες φορες γιατι δεν γνωριζει για αυτη την κενοτητα. Ειδικα στην ηλικια μου δεν ξερω κανεναν που παιρνει αντικαταθλιπτικα ή να εχει περασει καταθλιψη στον βαθμο που την περασα εγω οποτε με παρεξηγει πολλης κοσμος.

Όπως είπες πάρα πολύ σωστά απάθεια... Ναι είναι παρενέργεια των αντικαταθλιπτικων αλλά και των αντιψυχωτικων... Η λέξη μέθη - ζάλη ταιριάζει πιο πολύ από την λέξη απάθεια....

Quote:

---

Originally Posted by Annaaa

Καλησπερα σε ολους!

Τους τελευταιους 4 μηνες παιρνω ζολοφτ των 50 και αισθανομαι μια τρομερη απαθεια. Συνεχιζω την ζωη μου κανονικα, προσπαθω να κανω πραγματα, γυμναστικη, σπουδες, πρακτικη, σεμιναρια, προγραμματα, ξενες γλωσσες αλλα δεν αισθανομαι ενθουσιασμενη για τιποτα και για κανεναν. Ειναι σαν να εχω νεκρωθει και να κοιταω τον εαυτο μου.

Γενικα ημουν ενα ατομα που ηθελε πολυ να συνδεθει με ατομα και εδινα πολλα στους αλλους μεχρι που καποια στιγμη, πριν 2 χρονια, αδειασα και ξεκινησαν κρισεις, αρρωστοφοβιες, νευρα, αδιαφορια κλπ.

Διαγνωστηκα με καταθλιψη πριν 5 μηνες και πιστευα οτι τα χαπια θα με βοηθησουν να βρω τον εαυτο μου παλι. Χαλαρωσα πολυ, αλλα εχω ακουσει πολλα παραπονα οτι εχω απομακρυνθει και δεν μοιραζομαι πραγματα.

Αλλες φορες θελω να μιλαω μονο για τον εαυτο μου και τον αλλον σχεδον δεν το ακουω, δεν το κανω επιτηδες, απλα συμβαινει.

Εχει παρατηρησει κανεις μια τετοια απαθεια με αντικαταθλιπτικα;; Αισθανομαι αρκετα μονη..

---