Ειμαι παραλογη;;; Μια γνώμη θέλω...
Καλησπέρα σας μετα απο καιρο θελω να σας πω τι περναω και επειδη κοντεύω να μην μπορώ να ξεχωρίσω το λογικο απο το μη λογικο πείτε μου σας παρακαλώ τη γνωμη σας γιατι εχω φρικάρει αγχώνομαι πάρα πολυ και μου πιάνουν παλι οι φοβίες για τις άρρωστιες... Λοιπον θα το πω οσο πιο συντομα γίνεται εχω μια μητερα που θελει να επιβάλλεται και να με χειραγωγει λοιπον ακούστε 1η μου σχεση πριν 10 χρόνια δεν τον ήθελε επειδη ελεγε 1ον ότι ειναι πολυ μεγαλος(8 χρόνια) 2ον επειδή ειχε πτυχίο τει κ οχι αει 3ον επειδή ήταν σκουρόχρωμος τον ελεγε γύφτο (συγγνώμη για την έκφραση) μου ελεγε πολλες κακιες γι αυτόν, ηθελε να βρω καποιον μεχρι 5 χρονιά μεγαλύτερο με πτυχίο και στρωμένη δουλειά, με συγκρίνει παντα απο μικρη με αλλες κοπελες κ με κάνει να νιωθω ανάξια κ κατώτερη, έλεγε βρες εναν στην ηλικια σου να έχετε τα ιδια ενδιαφέροντα να συμβαδίζετε μαζι, συνεχίζω 2η σχέση συνομιλίκος μου δεν τον ήθελε επειδη σπουδάζε τει, οι γονεις του ήταν χωρισμένοι, κ ελεγε πως τον περνάω 9 μηνες να βρω εναν 2 χρονια μεγαλύτερο, 3η σχέση 2 χρονια μικρότερος δεν τον ηθελε γι αυτό επειδη οι γονείς του ηταν χωρισμένοι κ επειδή δε σπουδασε τιποτα.. 4η σχεση τώρα εχει 1 μηνα που την εκανα το καλύτερο παιδι απο όλους οσους ειχα το σκέφτομαι σοβαρα μαζι του κι αυτός το ίδιο.. Δεν της έχω πει τπτ ακομα έχει σκασει να μαθει ειναι 4 χρόνια μικρότερος ειναι ηλεκτρολογος μηχανικος και οι γονείς του δεν ειναι χωρισμένοι εινια ομως απο φτωχη οικογένεια δυσκολα τα βγαζουν πέρα... Η μητέρα μου φυσικά την άκουσα να λεει πως δεν ξερω το καλο μου πως οποιον καημενο κ φτωχό βρίσκω παω μαζι του και ακουσα κ τον μπαμπά μου να της λεει πως οποιον τζερεμε βρω τα φτιαχνω μαζι του. Ντρέπομαι για τους γονεις μου, καποτε ο μπαμπάς μου με στήριζε τωρα υποστηρίζει τη μαμα μου με κανουν κ νιωθω παραλογη οτι εχουν εκεινοι δικιο η οτι αλλιως τα λένε κ αλλιώς τα καταλαβαίνω νιωθω τρελή πραγματικά...υπάρχει περίπτωση να είμαι εγκυος κι εχω τρελαθει δεν μπορώ να τους πω οτι εχω σχέση στο μπαμπά μου πότε.. Μια φορα τολμησα να φερω αγορι μου στο σπίτι να το γνωρίσουν στα 25 μου κ ηρθε ο μπαμπάς μου κ μου ειπε μην τον ξαναφερεις εδω μεσα.. Ξανα δεν θα φερεις κάποιον στο σπιτι που δεν εχει πτυχιο.. Το αγορι μου μπηκε στρατο παλούκι.. Ευτυχώς θα έρθει εδω κοντα σε λιγο καιρο. Νιωθω οτι πνίγομαι εδω μεσα στο σπίτι μου τους βλεπω κ μου βγαίνει θυμος μισος παράπονο... Ειδικά τη μαμα μου καλιω χτυπιέμαι γτ δεν νιωθω καλά με πιάσανε παλι ζαλαδες να χανομαι φοβίες κτλ νομιζω εχω κατι σοβαρο κ μ λενε κλασσικα δενε χεις τπτ φυγε ασε μας δεν νοιάζονται οσο κ να χτυπιέμαι πανε κανε οτι θες μ λενε εφυγα 1 μηνα με το αγορι μου με επερναν τηλ γύρνα πίσω να γυρίσω να κανω τι τους είπα... Ειλικρινά πνίγομαι πειτε μου τα συναισθήματα που νιώθω ειναι παραλογα γι αυτους;;; μόνο αυτο αν εχω αδικο.. Συγγνώμη αν εγινα φόρτικη.
