Αγχος και εμμονες σκεψεις
Καλησπερα αρχικα σε ολους,με λενε Στεφανο και ειμαι 17 χρονων.Τον περασμενο Οκτωμβριο εκανα καποιες αιματολογικες εξετασεις στις οποιες μου βρηκαν μια αντιστροφη στα λευκα μου αιμοσφαιρια.εκανα μια θεραπια ενος μηνος και δεν αλλαξε κατι.Ο αιματολογος μου ειπε οτι δεν ειναι τιποτα ανυσηχητικο.Αλλα εμενα μου ειχε καρφωθει στο μυαλο οτι κατι σοβαρα εχω.Το σκεφτομουν πολλες ωρες μεσα στην ημερα και ειχα τρομερο αγχος.Μετα απο αυτην την θεραπεια,απο τον νοεμβριο ειχα ψυχοσωματικα συμπτωματα οπως δυσποια και ζαλαδες που εγω θεωρουσα οτι ειναι απο την αντιστροφη στο αιμα μου και μεσα μου επαληθευοταν η φοβια μου για την υγεια μου.Τον τελευταιο καιρο δλδ εδω και ενα μηνα ολο αυτο με εχει επιρεασει σε τεραστιο βαθμο ψυχολογικα.Πλεον εχω αντιλιφθει οτι αυτο ολο με την σωματικη μου υγεια δεν ισχυει αλλα οτι η ψυχολογικη μου υγεια εχει ταραχθει.Ζητησα απο τους γονεις μου να με πανε σε εναν ψυχολογο.Αφου ειπα ολα τα παραπανω στον ψυχολογο μου ειπε οτι ειναι αγχος.Μου εδωσε καποιους τροπους καταπολεμησης του αγχους και μου ειπε να μην το σκεφτομαι.Εγω απο την αλλη δεν μπορω να μην το σκεφτομαι με τιποτα.Απο το πρωι που ξυπναω (που σπανια κοιμαμαι )μεχρι το βραδυ που πεφτω στο κρεβατι σκεφτομαι αυτο το πραγμα συνεχως,δηλαδη πως νοιωθω και πως θα ξεφυγω απο αυτο.δεν υπαρχει κατι που πραγματικα να με κανει να ξεχνιεμαι.το μυαλο μου ειναι παντα θολωμενο και δεν μπορω ουτε να διαβασω για τις πανελληνιες.Πριν απο 2 εβδομαδες και καθως ημουν σε τραγικη κατασταση πηγα σε εναν ψυχιατρο που μου εδωσε Villamos.Πλεον κοιμαμαι καλα αλλα μεσα στην ημερα μου οι εμμονες ιδεες παραμενουν.Μονο πριν μια εβδομαδα που ηρθε ο ξαδερφος μου και μετα την 6 μερα που επαιρνα αυτα τα χαπια,ξεχαστηκα σχετικα με το προβλημα και μπορουσα να σκεφτω πιο καθαρα.Μετα την 10 μερα που ενιωθα καλυτερα πηρα τηλ τον ψυχιατρο και μου ειπε αφου αισθανομαι καλα να τα σταματησω.Αφου τα σταματησα και μετα απο 3 μερες ξανα τα ιδια.Ξανακιλησα στις σκεψεις μου που με βασανιζουν.Πλεον νιωθω μια μυζερια.Εχουν μπλοκαρει ακομα και τα συναισθηματα μου.Δεν ξερω τι να κανω ειμαι σε απογνωση.Πηρα χτες τον ψυχιατρο και μου ειπε οτι ειναι αναμενομενο να ξαναερθουν οι σκεψεις και μου ειπε να ξαναρχησω τα Villamos.Υπαρχει καποιος που εχει περασει κατι παρομοιο.Χρειαζομαι βοηθεια θελω να ξαναβρω την ξεγνιασια της παιδικης μου ηλικιας.Nα σημειωσω οτι ο ψυχολογος οσο και ο ψυχιατρος μου λενε οτι δεν εχω κατι ανυσηχητικο και οτι η περιπτωση μου θεωριεται πολυ ευκολη.Εγω απο την αλλη ολο αυτο το βλεπω σαν εναν γολγοθα.Ευχαριστω εκ των προτερων
