Ελλειψη εμπιστοσυνης στους γιατρους

Καλησπερες...δεν μπορω να βρω εναν γιατρο να εμπνεει εμπιστοσυνη,ουτε στα θεματα που εχω με γονεις,ουτε και του εαυτου μου.Προσωπικα εγω εχω κηλες αυχενα ,και μια μεση.Η μια κηλη στον αυχενα,επιπεδο α5 α6 πιεζει νευρικη ριζα, και εχω στενωση.Διαμετρος σπονδυλικου σωληνα 8.5.Γενικα εχω πονους αρκετα συχνα,τους αντιμετωπιζω αλλα αυτο που ανησυχει ειναι η ασταθεια που εχω στο περπατημα,κυριως οταν παταω με το αριστερο ποδι.Φοβαμαι την μυελοπαθεια...οι γιατροι μου λενε οτι δεν εχω κανενα συμπτωμα μυελοπαθειας,και το αισθημα ασταθειας,κ οτι κουτσαινω ενιοτε ειναι ανταλγικη βαδιση,επειδη οταν σηκωνω τη μανα μου ριχνω το βαρος αριστερα και ποναω.Ελα που ομως δεν τους εχω εμπιστοσυνη καμια.Θα παρω και αλλες γνωμες και θα κανω νεα μαγνητικη.Οσο για τους γιατρους των γονιων μου,αφηστε τα καλυτερα.Μονη εννοια τους ο κορωνοιος.Ζουν και αναπνεουν με αυτο.Πιο καλα ρυθμιζω εγω τα φαρμακα τους παρα αυτοι...Ειλικρινα βαρεθηκα να ζω με το μονιμο αγχος,να ξεπερναω συνεχως τον εαυτο μου και να φθειρομαι.Πιστεψτε με δεν κοκορευομαι καθολου ουτε ειμαι αλαζονας.Δεν ξερω τι να κανω και απο που να πιαστω πια.

Δυστυχώς είναι ένα φαινόμενο που ισχύει. Οι γιατροί ναι μεν ξέρουν το αντικείμενο τους, αλλά στην πράξη πολλοί παράγοντες μπορεί να μπαίνουν στη μέση και να μην κάνουν σωστή διάγνωση.
Επιπλέον, συχνά έχουν θέματα συμπεριφοράς και είναι νάρκισσοι λόγω του κύρους του επαγγέλματος. Ένας γενικός ιατρός που με έβλεπε ήταν πολύ διαβασμένος και ήξερε καλύτερα και από άλλους με ειδικότητα, αλλά ήταν εντελώς τρελός.
Ένας ασθενής, ειδικά με χρόνια προβλήματα, είναι ζωτικό να το ψάχνει αποκτώντας γνώσεις και να ζητάει πάντοτε δεύτερες γνώμες αλλιώς δεν βρίσκεις άκρη.


Εγώ πλέον δεν τους λέω τίποτα, κάνω τον χαζό όπου πρέπει και προσπαθώ να βγάλω το καλύτερο που μπορω από κάθε επίσκεψη. Για παράδειγμα ένας καρδιολόγος μου λέει ότι μπορώ να παίρνω το χάπι κατ' επίκληση ενώ αυτό αναδεικνύεται ρητώς στις οδηγίες και άλλοι δύο καρδιολογοι μου είπαν το ίδιο. Δεν διαφώνησα μαζί του, απλώς πήρα πληροφορίες που ήθελα για άλλο θέμα.

Στο θέμα των αιμοπτυσεων δε, ένα μεγάλο πανηγύρι. Κάθε γιατρός εκφέρει διαφορετική άποψη και μένει σε μένα να αποφασίσω ποιος είναι ο πιο σοβαρός. Εγώ πλέον ακολουθώ πρωτόκολλα που βρίσκω ονλαιν και μπαίνω σε ομάδες με χρόνιους ασθενείς.


Σήμερα είχα αίμα και από τη μύτη (οταν τη φυσαω) και από το στόμα. Παίρνω τον ΩΡΛ και του ξεω μηπως δεν το ειδατε επειδη ειναι αρκετα μπροστα στη μυτη και μου λεει αποκλειεεται. Αυτος εντωμεταξυ αποκλείει να ειναι και απο τους πνευμονες. Αρα αποκλειει το στομα, το στομάχι που αποκλείστηκε με τη γαστροσκοπηση, το λαιμό, τη μύτη και τους πνεύμονες. Αρα απο που αιμορραγω, από τον εγκεφαλο; :D

Δημόσιοι γιατροί ακόμα χειρότεροι. Ένας νευρολόγος δημοσίου νοσοκομείου προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν υπάρχει το POTS και άλλαξε γραμμή μόνο όταν κατάλαβε ότι ξέρω για τι πράγμα μιλάω.
Ένας άλλος ιδιωτικός γενικός γιατρός με πτυχίο στη Ρουμανία, δεν ήξερε αν πρέπει κανείς να πάρει αντιβίωση για τσίμπημα τσιμπουριου (στη Ρουμανία γίνομαι γιατρός κι εγώ. Μόνο για να συνταγογράφηση είναι ο συγκεκριμένος)



Ο δικός μου καρδιολόγος, αυτός τέλος πάντων που με βλέπει συχνότερα και μου έχει γράψει την αγωγη, μου ελεγε τις προαλλες οτι οταν πεφτει η πιεση μας αυξάνονται οι παλμοί άρα να μην ανησυχώ ότι θα λιποθυμησω με το φάρμακο γιατι θα αυξηθουν ακόμα κι αν το έχω πάρει. Όταν του είπα ότι σε μένα δεν συμβαίνει αυτό και ότι μπορεί να εχω πίεση 75/50 και παλμούς 60 μου είπε ότι αυτό δεν γίνεται παρόλο που υπάρχει χολτερ πίεσης που έχω βάλει στον ίδιο και το αποδεικνύει. Και ο συγκεκριμένος είναι από τους πιο διαβασμένους που ξέρω.


Οι γιατροί πάντως δεν αρεσκονται όταν ξέρεις πράγματα. Ειδικά όταν είναι τομείς ή σύνδρομα που δεν εχουν μελετήσει εκτενώς ή δεν έχουν μεγάλη εμπειρία. Επίσης συνήθως σε περνάνε για χαζό και σου εξηγούν αυτονόητα πράγματα, κυρίως επειδή εχουννσυνηθισει σε ηλικιωμένους ασθενείς. Αρα πρέπει να μάθεις να τους χειρίζεσαι και να βλέπεις ποια συμπεριφορά δουλεύει καλύτερα στον εκάστοτε γιατρό για να έχεις το αποτέλεσμα που θέλεις. Εγώ συχνά το παίζω εντελώς ανήξερος.

Τα ιδια ακριβως κανω και γω ,προσπαθω να βγαζω απο καθεναν κατι καλο ,απλως ειναι ο φαυλος κυκλος αγχος-αβεβαιοτητας-φθορας απο ολο αυτο που με τρωει συνεχεια.Και στην δικη μου κιολας περιπτωση που εχω 2 χρονια αρρωστους ειδικα τραβαω τα χειροτερα πραγματικα...απελπιζομαι πολλες φορες και κανω του κεφαλιου μου.Ισχυει το οτι εαν ξερεις πραγματα τους εκνευριζεις,νομιζουν οτι τους πας κοντρα η κανεις τον εξυπνο.

Εγώ δεν έχω εμπειρία αλλά για να σε προσέξει περισσότερο ο γιατρός, εξέταση, συμπεριφορά πρέπει να είναι ιδιώτης!!

Κι εγώ έχω κάποια μυοσκελετικά προβλήματα, μια στένωση Ο4-Ο5, μια κήλη Ο5-Ι1. Αλλά όταν το 2019 με είχε πιάσει πάλι, πέρα από τον πόνο στη μέση άρχισαν και συνεχίζουν πόνοι στα ισχία και στη βουβωνική χώρα. Διάγνωση για τους πόνους αυτούς οριστική δεν μου έχουν κάνει. Ο ψυχίατρος μου θεωρεί ότι είναι ψυχοσωματικά και μου είχε δώσει lyrica για τους πόνους και το αγχος αλλά δεν άντεξα τις παρενέργειες και το σταμάτησα οπότε οι πόνοι επανήλθαν. Τελευταία πήγα σε άλλο φυσιατρο που μου έδωσε συγκεκριμένο ασκησιολογιο και ελπίζω να πάει καλά.