Γνώρισα μια κοπέλα

Καλησπέρα παιδιά έχω γράψει και αλλές φορές σε αυτό το φόρουμ καθώς πάσχω από κάποιου είδους αρρωστοφοβία. Πλέον βλέπω πως αυτό ίσως και να με επηρεάζει και στις σχέσεις μου. Ποιο συγκεκριμένα θα σας πω. Πρόσφατα γνώρισα μια πολύ καλή κοπέλα με την οποία ταιριάζουμε σε πολλά. Το θέμα είναι ότι είχα προσέξει ότι έχει μια διαφορετική αντίληψη το πραγμάτων και υποπτεύομαι ότι έχει σύνδρομο Ασπεγκερ, επίσης μου είπε ότι η αδερφή της πάσχει από διπολική διαταραχή με την οποία ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ σαν οικογένεια μέχρι να καταλάβουν τι συμβαίνει.
Η αλήθεια είναι ότι με έχει φοβίσει κάπως όλο αυτό καθώς και εγώ έχω τα δικά μου θέματα . Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω στο μέλλον μαζί της και θα την πληγώσω. Μήπως είναι καλύτερα να το διακόψω τώρα που είναι νωρίς;

Επίσης αν συνεχίσω μαζί της αύριο μεθαύριο, τι γίνεται με την κληρονομικότητα; Δεν θέλω να είμαι κακός άνθρωπος όμως φοβόμαι πολυ για τις δυνατότητες μου να αντεπεξέλθω σε μια ιδιαίτερη σχέση.

Πες της όλες αυτές τις βλακειες που υποθέτεις για εκείνη και θα σε χωρίσει μόνη της.

Δεν ξέρω φίλε είναι τόσο απλό να τα αγνοήσω; Δεν έχουν σημασία λες;

Κανε μια ομορφη σχεση ,και εκτιμησε τον ανθρωπο διπλα σου Γιατι σκας το μυαλουδακι σου απο τωρα?

δεν ξερω , δυστυχώς, απευθύνομαι εδω γιατι πραγματικα πολλες φορές βασανίζομαι με όλα αυτα, η αλήθεια είναι οτι η κοπελά αυτή είναι αξιολάτρευτος άνθρωπος όμως ο φόβος, το ενστικτο δεν ξερω με κάνουν να τρομάζω

Quote:

---

Originally Posted by Giorge

Δεν ξέρω φίλε είναι τόσο απλό να τα αγνοήσω; Δεν έχουν σημασία λες;

---

Τι ακριβώς να αγνοησεις; Τις δικές σου υποθέσεις για δικές σου διαγνώσεις για εκείνη που το πιο πιθανό είναι πως είναι εκτός πραγματικότητας;
Ή το ότι η αδερφή της έχει μια ψυχική πάθηση; Πώς σε αφορά αυτο; Ποια κληρονομικοτητα; Των ανύπαρκτων παιδιών σας; Είναι τόσο σοβαρή η σχέση σας; Έστω πως ειναι, είναι εντελώς χαζό να σκέφτεσαι για κληρονομικοτητα. Έχω γονέα με σχιζοφρένεια, δεν την έχω κληρονομήσει. Από κει και πέρα όλοι οι άνθρωποι έχουν θέματα, απενοχοποιησε τις ψυχικές παθήσεις.

Αν παρόλα αυτά κάτι σε χαλάει γενικά και δεν εχεις καλό φιλινγκ, τι να σου πω, χώρισε, αλλά μου φαίνονται μη σοβαροί λόγοι χωρισμού αυτά που λες.

Τα παλιά χρόνια όποιος είχε μία συμπεριφορά λίγο διαφορετική απο το κοινωνικό σύνολο τον βγάζανε τρελό και τον κλείνανε σε ιδρύματα και συχνά όποιον είχε πραγματικό πρόβλημα ψυχιατρικής φύσεως, τον ψιλοκρύβανε από την κοινωνία μεν, δεν ζητούσαν βοήθεια για αυτόν δε και παριστάνανε ότι όλα είναι εντάξει για να μην έχουν το στίγμα.

Σήμερα πάλι ενώ υπάρχει πολύ περισσότερη ενημέρωση για αυτά τα θέματα έχω παρατηρήσει ότι συχνά κινούμαστε πάλι ανάμεσα στα δύο άκρα. Ή που θα έχει κάποιος ένα πρόβλημα και δεν θα το παραδέχεται ούτε ο ίδιος ούτε οι δικοί του είτε που θα έχει κάτι διαχειρίσιμο όπως οι περισσότερες ασθένειες και οι γύρω του το μεγαλοποιούν ψάχνωντας δράκους. Είτε ακόμα χειρότερα, μπορεί ένας άνθρωπος να μην έχει απολύτως τίποτα και να πρέπει κάθε συμπεριφορά του εμείς να την ταμπελοποιούμε λέγοντας ότι έχει την τάδε διαταραχη ή το τάδε σύνδρομο ή ξέρω κι εγώ τι, επειδή εμάς μας φαίνεται έξω από τα πρότυπα της δικής μας συμπεριφοράς.

Έχω παρατηρήσει πως όποιοι ασχολούνται λίγο παραπάνω με θέματα ψυχολογίας λόγω δικών τους θεμάτων ή γενικότερα, τείνουν να κρίνουν τους ανθρώπους μέσα απο αυτό το πρίσμα. Κι αυτό δεν είναι πάντοτε καλό, ειδικά ότνα βγάζουν συμπεράσματα για περιπτώσεις που ακόμα και οι ειδικοί δυσκολεύονται να διαγνώσουν. Ξέρεις πόσο καιρό και πόσες συναντήσεις με ειδικούς πήρε σε άτομα με Aσπεγκερ για να διαγνωστούν με αυτό; Εσύ το κατάλαβες με μια πρόσφατη γνωριμία;

Σονια το ξερω και εχεις απολυτο δίκαιο, πραγματικα φοβαμαι με αυτο ομως, την αγαπω πολυ και μου αρεσει πραγματικα,, ομως με φοβιζει πολυ. Δεν ξερω με τι εχω να κανω, καταλαβες; δεν ξερω αν μπορω να το διαχειριστω και πως να το διαχειριστω. Δεν ειχα ποτε επαφη με αυτην την ιδιαιτεροτητα και με τρομαζει λιγο. Λυπαμε πολυ με ολο αυτο, αντιδρω υπερβολικα;

Τον άνθρωπο τον κοιτάμε σαν σύνολο αν μας κάνει, αν ταιριάζουμε και πως "κουμπώνει" ο ένας με τον άλλο. Το λάθος που κάνουμε μερικές φορές είναι ότι πιστεύουμε πως θα τον αλλάξουμε, ενώ για να αλλάξει σε κάποια πράγματα πρέπει να το θέλει ο ίδιος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, π.χ. θέματα υγείας κτλ και να θέλει δεν μπορεί. Είναι νέα γνωριμία. Λες ότι ταιριάζετε σε πολλά αλλά και ότι έχει διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων σε πολλά άλλα. Γνώρησέ την καλύτερα και δες πως λειτουργεί όλο αυτό.

Επίσης αν σκέφτεσαι μελλοντικά για οικογένειες κτλ σκέψου και αν οι χαρακτήρες σας και ο μεταξύ σας συνδιασμός είναι κατάλληλος. Διότι πολλά ζευγάρια αγαπιούνται, έχουν καλές προθέσεις, είναι υπέροχο ζευγάρι, αλλά για κάποιους λόγους δεν κάνουν για γονείς, είτε ο ένας από τους δύο είτε οι δυο τους σαν συνδιασμός. Και δυστυχώς το διαπιστώνουν όταν είναι πια αργά. Αυτό δεν είναι θέμα κληρονομικότητας ή ασθένειας κτλ. Είναι θέμα χαρακτηριστικών, αντιλήψεων και πολλών άλλων παραμέτρων.

Όλα αυτά δεν μπορείς να τα αναλύεις και να τα κρίνεις σε μία γνωριμία αρκετά πρόσφατη. Σου ξαναλέω, δώσε χρόνο να γνωριστείτε καλύτερα.

Mε ποια ιδιαιτεροτητα δεν ειχες επαφή;

Με αυτή που εσύ, ένας μη ειδικός υποθέτεις ότι εχει;

Quote:

---

Originally Posted by Giorge

Καλησπέρα παιδιά έχω γράψει και αλλές φορές σε αυτό το φόρουμ καθώς πάσχω από κάποιου είδους αρρωστοφοβία. Πλέον βλέπω πως αυτό ίσως και να με επηρεάζει και στις σχέσεις μου. Ποιο συγκεκριμένα θα σας πω. Πρόσφατα γνώρισα μια πολύ καλή κοπέλα με την οποία ταιριάζουμε σε πολλά. Το θέμα είναι ότι είχα προσέξει ότι έχει μια διαφορετική αντίληψη το πραγμάτων και υποπτεύομαι ότι έχει σύνδρομο Ασπεγκερ, επίσης μου είπε ότι η αδερφή της πάσχει από διπολική διαταραχή με την οποία ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ σαν οικογένεια μέχρι να καταλάβουν τι συμβαίνει.
Η αλήθεια είναι ότι με έχει φοβίσει κάπως όλο αυτό καθώς και εγώ έχω τα δικά μου θέματα . Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω στο μέλλον μαζί της και θα την πληγώσω. Μήπως είναι καλύτερα να το διακόψω τώρα που είναι νωρίς;

Επίσης αν συνεχίσω μαζί της αύριο μεθαύριο, τι γίνεται με την κληρονομικότητα; Δεν θέλω να είμαι κακός άνθρωπος όμως φοβόμαι πολυ για τις δυνατότητες μου να αντεπεξέλθω σε μια ιδιαίτερη σχέση.

---

καλησπερα.
δεν εχεις τπτ ιδιαιτερο με την κοπελα, και στο μυαλο σου εφτασες μεχρι καισ τα παιδια...
επισης, δεν ξερεις ΚΑΝ αν εχει καποιο προβλημα, απλα υποθετεις.
αλλα ξερεις σιγουρα οτι ΕΣΥ εχεις καποιο προβλημα.
επομενως, προς το παρον, αυτος που εχει τα προβληματα εισαι εσυ....

ουτε ειναι δεδομενο οτι θα την πληγωσεις. μπορει να σε πληγωσει εκεινη. με καποια απορριψη ας πουμε...
οσο για την κληρονομικοτητα, υπαρχουν πολλες ασθενειες εν δυναμει σε ολους.
δεν ξερεις αν εχει εκεινη πιο επιβαρυμενη κληρονομικοτητα απο εσενα...

καλυτερα, δες αν εχετε κοινα, κανετε καλη παρεα και θελετε και οι δυο σας να την συνεχισετε και μην ασχολεισαι με τις κληρονομικοτητες, γιατι μπορει ο αδυναμος κρικος να εισαι εσυ...

Φιλε μου , καλα θα ειναι να ζησεις πρωτα το ολον θεμα και μετα να κρινεις εαν υπαρχει προβλημα και τι προβλημα θα υπαρξει. Πως μπορεις απο σημερα οπου ακομα -αν καταλαβα καλα δλδ- ουτε σεξ δεν εχετε κανει κι εσυ σκεφτεσαι για γαμους παιδια? κι εγκονια? πας πολυ μακρια φιλε μου, πρωτα απο ολα ,και επειδη το εχω δει κι σε αλλα ατομα εδω μεσα, εχετε ρωτησει την αλλη η τον αλλον αν θα ηθελε ολα αυτα που εσεις φανταζεστε? δλδ πως μπορεις να κανεις σχεδια με τοση συγουρια οταν η αλλη δεν ξερεις πως νιωθει για εσενα?
Τελος , η ζωη ειναι το συνοθηλεμα εμπειριων, βεβαια υγειες εμπειριες και οχι παρανομες η ανθυγειηνες! οπως λαθος εκαμα εγω, τοσο που δεν τις θυμουμε! Αρα , εαν δεν ζησεις με την κοπελα αυτην , αν δεν ξαπλωσεις μαζι της, αν δεν κουβεντιασεται, αν δεν την δεις στα δυσκολα και στα περιεργα πως μπορεις απο τωρα να κρινεις εαν θα σου κανει?Οσο για τις αρρωστειες ,αυτες που αναφερεις οι πιο πολλες μπορουν με την φαρμακολογια να γιατρευτουν η να απενεργοποιηθουν κατα καποιο τροπο.

αρα θεωρεις οτι αδικως ανησυχώ για αυτο το θεμα;

Καμια φορά όταν το αναλύουμε πάρα πολύ στο μυαλό μας δεν ζούμε. Δεν τολμάμε ας πούμε να δούμε πως θα πάει κάποια γνωριμία για να μην πάει στραβά. Αλλά έτσι μένουμε με την απορία. Μπορεί να πάει καλά, μπορεί όντως να πάει στραβά, αλλά τουλάχιστον το έζησες. Δεν είπαμε να γίνει κανείς εντελώς παρορμητικός και να μην σκέφτεται το οτιδήποτε, αλλά άμα το οτιδήποτε το ψειρίζεις πως και τι κι άμα και εάν, δεν κάνεις τίποτα στο τέλος και δεν ευχαριστιέσαι την οποιαδήποτε εμπειρία στη ζωή σου όποια κι αν είναι αυτή. Δεν είναι ωραίο να ζήσεις τη χαρά και τον ενθουσιασμό κάποιας φρέσκιας γνωριμίας, όποια κι αν είναι αυτή αντί να ζεις μέσα στο κεφάλι σου με τους προβληματισμούς σου; Που ξέρεις πως θα εξελιχθεί ή τι θα γίνει στο μέλλον; ΦΙάχνεις ολόκληρα σενάρια πολλά βήματα μπροστά, ενώ είσαι ακόμα στο Α. Δεν μπορεί να προβληματίζεσαι για το τι θα συμβεί αν τυχόν φτάσεις στο Ω! Ελπίζω να σου έδωσα να καταλάβεις τι εννοώ, δεν ξέρω αν το εξηγώ καλά.