ΕΛΕΟΣ!!!!

Απο χτες που πηγα οδοντιατρο και μου εκανε απονευρωση χωρις αναισθησια(μεγαλωσε η οδοντιατρος μου και φοβαται να μου κανει ενεσεις,και προτιμησε να κανει απονευρωση ετσι στην ψυχρα) εχει χαλασει η ψυχολογια μου..Αρχικα χτες επειδη πονεσα εκλαιγα σαν το χαζο μεσα στο οδοντιατρο και μολις τελειωσε αρχισαν να επιστρεφουν ολες μου οι φοβιες...Μήπως λιποθυμησω τωρα που θα βγω εξω?και αν λιποθυμησω ποσο ρομπα θα γινω?και αν τελικα με συνεφερουν θα νοιωθω καλυτερα να περπατησω?και αν νοιωθω καλυτερα πως θα γυρισω σπιτι?.........Βαρεθηκα να ρωταω τον εαυτο μου καθε μερα τι θα κανω αν το ενα,αν το αλλο,αν αν αν αν αν αν αν αν αν......Γεμισα την ζωη μου με ενα τεραστιο αν...Παλαιοτερα τα εβαζα με τους αλλους...εκεινοι δλδ εφταιγαν για την κατασταση που περναω...με εκαναν ψυχολογο τους και φορτωθηκα το προβληματα ολων τους....Τωρα πλεον καταλαβα,κανεις δεν μου φταιει..εγω φταιω που επετρεψα να γινουν ολα αυτα...
Πριν εναμιση χρονο ο ψυχιατρος που επισκεφθηκα μου ειπε πως για ολα φταιει η υπευθυνοτητα μου,η ταση μου να κοιταω και την εμφανιση μου για να λενε να μια ωραια κοπελα,η ταση μου να ανηκω στους καλυτερους,να εχω ανωτερη μορφωση διαφορων ειδικοτητων(θελω να ειμαι αρχαιολογος οπως σπουδαζω,αλλα κανω και επιπλεον μαθηματα να γινω και φιλολογος παραλληλα,πηγα και σε ιδιωτικη σχολη και πηρα χαρτι γνωσεων λογιστικης,πηρα το ecdl,τελειωποιησα τα αγγλικα μου,προσπαθουσα να τελειοποιησω και τα γερμανικα),προσπαθησα να ειμαι πολλα πραγματικα για να χτισω μια καλυτερη ζωη για εμενα και τελικα την καταποντησα....Βεβαια δεν φταινε μονο αυτα,αλλα και οι ευαισθησιες μου....Δεν μπορω να βλεπω ανθρωπο να ποναει ρε παιδια,δεν το αντεχω...Γενικοτερα ζουσα στον κοσμο μου,που ολα ηταν ομορφα,που ολοι ζουσαν για παντα και που ολα θα πηγαινουν παντα μια χαρα..Ολα αλλαξαν οταν το αγορι μου(4,5 χρονια μαζι και αγαπημενοι)εχασε τον πατερα του...πονεσα και για εκεινον που εφυγε και για το αγορι μου που πονουσε απο την απωλεια του πατερα του..Σε εκεινον εβλεπα ενα δευτερο πατερα...τον αγαπουσα οπως και τον δικο μου πατερα..παντα ηταν με το καλο τον λογο και ηταν χαρουμενος που ημασταν μαζι με τον γιο του.....Μετα απλα το τελος.....
Μετα αλλαξαν ολα,εκει που ειχα καλες σχεσεις με ολους τους συγγενεις του,αρχισαν οι κακιες απο την μητερα του...ελεγε διαφορα στο αγορι μου μονο και μονο για να χωρισουμε..ο λογος που δεν ηθελε να ειμαστε μαζι?οχι οτι εφταιγα σε κατι,οτι δεν αξιζα στον γιο της,αλλα ηθελε να γυρισει πισω στο χωριο του να μενει μαζι της....καταπια τοσα πολλα...αλλα τοσα πολλα,μονο και μονο για εκεινον..γιατι αξιζει τοσα και αλλα τοσα...και τωρα?τυρρανιεμαι απο την μαλακια του εγκεφαλου μου.....
νομιζω πως εχω κατι,νομιζω πως θα ταβλιαστω,νομιζω,νομιζω,νο� �ιζω......μηπως αυτα τα νομισματα δεν πρεπει να περνανε πια σε εμενα?

Τα εχω βαλει με εμενα αυτη τη φορα,με κανενα αλλο...που δειλιαζω και δεν μαχομαι καποιες φορες,που αφηνομαι στη τυχη μου...ε οχι ρε Θεε λεω δεν το αντεχω αυτο...θα το παλεψω το που@@@@@ μεχρι εκει που δεν παει...με λυσεις ψυχοφαρμακων δεν συμβιβαζομαι..οχι....το πιο δυσκολο ειναι να πολεμησεις τον εαυτο σου και τις φοβιες του,γιατι αυτος ο αγωνας ειναι ανισοπεδος....αλλα θα τα καταφερω...εχω πεισμα.....την παρασκευη οπως αναφερα και σε αλλο topic θα δοκιμασω την ομοιοπαθητικη......Θα κανω οτι περναει απο το χερι μου να γινω οπως θελω εγω.....

Συγνωμη αν σας κουρασω αλλα ηθελα να τα πω καπου που θα ξερουν τι ειναι αυτο που περναω......
Για να ειμαι ειλικρινεις νοιωθω ηδη καλυτερα που τα μοιραστηκα:))

ΠΩ ΠΩ ΠΩΣ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΩ ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ ΚΑ ΟΛΟ ΝΑ ΡΩΤΑΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΜΙΑ ΩΡΑ ΛΕΩ ΘΑ ΟΠΕΘΑΝΩ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΑΜΩ ΣΤΗ ΚΑΡΕΚΛΑ.. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΝΙΩΘΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ!ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ.....ΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΔΝΕ ΜΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΒΟΗΘΑΝΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ

Ntini,

μαλλον θα πω κατι που δεν θα ακουστει ευχαριστο αλλα το πεισμα καποιες φορες, μπορει να ερμηνευεται κ ως αυτοκαταστροφη....Δεν λεω οτι αυτο κανεις εσυ γιατι πραγματικα δεν μπορω να γνωριζω, αλλα διαβαζοντας τα οσα γραφεις ενιωσα σαν να τα ψελνεις στον εαυτο σου...

Δεν ξερω πώς βοηθας τον εαυτο σου σε ολο αυτο που περνας, ανεφερες ψυχιατρο, αλλα λες πώς δεν παιρνεις χαπια γιατι θες να το ξεπερασεις μονη σου. Πολλες φορες αναρωτιεμαι γιατι υποστηριζεται αυτο απο πολλα ατομα...Δλδ πιστεύει κανεις πώς μπορει να ξεπερασει κατι μονο με χαπια? Τα χαπια απο οσο γνωριζω σε κρατανε σε ενα επιπεδο, δεν σου χαριζουν τη ζωη που ονειρευεσαι...Για το δευτερο παλευεις μονος σου, ετσι κ αλλιως.

καταρχας σε ευχαριστω παρα πολυ που απαντας.......Ως προς τα ψυχοφαρμακα θα συμφωνησω πως ειναι μια λυση και μαλιστα καλη,αλλα δεν ειναι για εμενα...οχι γιατι ειμαι καλυτερη απο οσους τα περνουν,αλλα για εχω μαθει να δοαλεγω παντα τον δυσκολο δρομο....ο λογος?οταν θα φτασω στο τερμα αυτο του μονοπατιου,θα νοιωθω πολυ υπερηφανω για οσα καταφερα..ισως πιο υπερηφανη που την παλευω ετσι.......Ως προς τον οδοντιατρο,παντα τον φοβομουβ αλλα η δικια μου,ειναι πολυ καλη γυναικα και παντα με προσεχει,γιατι και πριν παθω τις κρισεις πανικου,φοβομουν...απλα θεωρησε πως θα αντεξω τον πονο....τον αντεξα,αλλα μου αφησαν καταλοιπα.....Το καλο εινια πως αφου καταλαβε την χαζομαρα της,μου εκανε δωρακι και μια χαρτοπετσετουλά(ξερετε σαν τις σαλιαρες που χρησιμοποιουν οι οδοντιατροι) με αρκουδακια...απο αυτες που εχει για τα μπεμπακια;):)..μου λεει και εσυ ενα μικρο παιδι εισαι,ασχετο που εφτασα 25 χρονων μουλαρα...χιχιχιχιχιχιιχχι� �χιχιχιχιχ

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Τα χαπια απο οσο γνωριζω σε κρατανε σε ενα επιπεδο, δεν σου χαριζουν τη ζωη που ονειρευεσαι...Για το δευτερο παλευεις μονος σου, ετσι κ αλλιως.

---

Ωραίο!

XIXIIX ΤΙ ΚΑΛΗ!ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΩ ΑΠΟ ΤΑ 13 ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΝΕΥΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΡΗΚΑ ΤΗ ΤΩΡΙΝΗ ΕΜΕΙΝΑ ΜΕΧΡΙ Τ 26 Μ ΤΩΡΑ!ΒΑΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΛΕΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΔΥΣΚΟΟ ΔΡΟΜΟ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΖΟΡΙΑ

Σε αυτο που λες /σοφια μου εχεις απολυτο δικιο.....αλλα δεν ειναι τοσο απλο οσο νομιζεις...οχι δεν ειμαι αυτοκαταστροφικη,απλα αυτο που περναω το περασε και η μητερα μου στην ηλικια μου και το ξεπερασε χωρις φαρμακα,χωρις ψυχολογους...επιπλεον πες με ψωναρα αν θες(ισως ειμαι)αλλα θεωρω τον εαυτο μου τον καλυτερο ψυχαναλυτη.....Απο την αλλη θα δοκιμασω την ομοιοπαθητικη...το προτιμω,τι να γινει....αυτο εχει να κανει με τις καταβολες του καθε ανθρωπου και τα πιστευω του:)

Quote:

---

Originally posted by ntini
καταρχας σε ευχαριστω παρα πολυ που απαντας.......Ως προς τα ψυχοφαρμακα θα συμφωνησω πως ειναι μια λυση και μαλιστα καλη,αλλα δεν ειναι για εμενα...οχι γιατι ειμαι καλυτερη απο οσους τα περνουν,αλλα για εχω μαθει να δοαλεγω παντα τον δυσκολο δρομο....ο λογος?οταν θα φτασω στο τερμα αυτο του μονοπατιου,θα νοιωθω πολυ υπερηφανω για οσα καταφερα..ισως πιο υπερηφανη που την παλευω ετσι......

---

Ntini, δεν πιστεύω πώς ειναι λυση τα ψυχοφαρμακα. Πιστευω απλα πώς σε καποιες περιπτωσεις δλδ σε καποιες παθησεις ή σε καποιες χρονικες στιγμες ειναι απαραιτητα για να κρατανε εναν ανθρωπο ορθιο. Ορθιο στο να δωσει τον ολοδικο του προσωπικο αγωνα.

Λυσεις μαγικες δεν υπάρχουν. Αν ηταν ολοι θα επαιρναν χαπια κ θα γινοντουσαν σουπερ ευτυχισμενοι....μακαρι να ισχυει αυτο, αλλα οπως βλεπουμε μονο αυτο δεν συμβαινει.

Δεν ειναι η πρωτη φορα που ακουω το επιχειρημα \"θελω να το κανω εγω, οχι τα χαπια\", μα νιωθω -οταν κρινεται απαραιτητο- σαν ο ιδιος ο ανθρωπος να σαμποταρει τον εαυτο του. Βεβαια ολοι εχουμε ενα μεγαλο εγω. Κ πώς οι περισσοτεροι ανθρωποι εκ φυσεως εχουμε μικρη ανοχη στην ματαιωση. Πώς ομως θα πραγματωθει ενας ανθρωπος αν δεν οριοθετησει και τις ικανοτητες του κ τις αντοχες του?

Μα καλη μου σοφια για να το κανω αυτο σημαινει πως κρινω πως το μπορω να το κανω αυτο......ετσι απλα μπορω να το αντεξω...δεν το πολυψαχνω,δεν θελω να τα ψηριζω τα πραγματα......δινω τον αγωνα μου ετσι απλα και οτι γινει.....η αποψη μου(ισως εσφαλεμη) ειναι πως δεν βοηθανε σε κατι τα φαρμακα αυτα,απλα κοιμιζουν το νευρικο συστημα...εγω δεν θελω να το κοιμησω αλλα να το δυναμωσω....Τεσπα,ακομα το ψαχνω.......

Quote:

---

Originally posted by ntini
Σε αυτο που λες /σοφια μου εχεις απολυτο δικιο.....αλλα δεν ειναι τοσο απλο οσο νομιζεις...οχι δεν ειμαι αυτοκαταστροφικη,απλα αυτο που περναω το περασε και η μητερα μου στην ηλικια μου και το ξεπερασε χωρις φαρμακα,χωρις ψυχολογους...επιπλεον πες με ψωναρα αν θες(ισως ειμαι)αλλα θεωρω τον εαυτο μου τον καλυτερο ψυχαναλυτη.....Απο την αλλη θα δοκιμασω την ομοιοπαθητικη...το προτιμω,τι να γινει....αυτο εχει να κανει με τις καταβολες του καθε ανθρωπου και τα πιστευω του:)

---

ntini,

δεν μιλησα για απλες υποθεσεις. Ουτε υποτιμω την προσπαθεια σου...καποιες σκεψεις στα οσα διαβασα απο εσενα εγραψα...Μα ουτε κ σε χαρακτηρισα αυτοκαταστροφικη!Μιλησα για μια συμπεριφορα που μπορει να οδηγησει σε καποια στιγμη στην αυτοκαταστροφη. Αυτο ειναι δικο μου συμπερασμα, μεσα απο την δικη μου εμπειρια κ δικη μου παρατηρηση και μυαλο (αυτο το οσο εχω).

Απο εκει κ περα, δεν μιλαω εκ του ασφαλους....

Ευχομαι καλη επιτυχια με την ομοιοπαθητικη που ξεκινας, και παντα να σαι δυνατη....

Σε ευχαριστω να σαι καλα....Ξερω πως το ειπες προς Θεου.....απλα εχουμε διαφορετικες αποψεις..ε και τι να γινει...ανθρωποι ειμαστε....ευχομαι και σε εσενα να κανεις οσα θες;)

Αλοιμονο αν ειχαμε ολοι τις ιδιες αποψεις.....θα ταν πολυ βαρετο! Σε ευχαριστω πολυ:)

Ντίντι....το μόνο εύκολο είναι να πάρεις φάρμακα. Θεωρώ πως αυτή πρέπει να είναι η τελευταία λύση σε έναν άνθρωπο που ταλαιπωρείται. Φαίνεσαι δυνατή, πεισματάρα και έξυπνη. Μην υποκύπτεις και φρόντισε να είσαι λιγότερο υποχωρητική.
Είναι το λάθος όλων των δυνατών ανθρώπων. Λειτουργούν εκ του ασφαλούς γενναιόδωρα, αλλά υπάρχουν ανθρωπάκια που πάνω εκεί πατάνε. Φυσικά δεν μιλώ για την οδοντίατρο σου....Αυτό ήταν απλά η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι....

theofania mou,oso periergo kai an sou fanei,milises mesa stin psuxi mou me ayta sou ta logia....etsi akrivos skeftomai....den upoxoro,xilies fores na peso tou thanata alla na to exo palepsei para na trepomai se fugi san moro....se euxaristo polu....pragmatika me empsuxoses sto tolmima mou;)